คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter #5 ปฏิบัตการขึ้นที่หนึ่ง
ระหว่างทางที่อยู่บนหลังเจ้าการ์เดี้ยน มังกรของครูซ ฉันกับเขาก็ได้พูดคุยกันไปหลายเรื่องเขาบอกว่าจะพาฉันมากินอาหารของร้านๆหนึ่งที่เขาประทับใจมาก และตอนนี้ฉับกับเขาและเจ้าการ์เดี้ยนก็ได้มาถึงที่หมายแล้ว
‘การ์เดี้ยน บินไปซะแล้วฉันจะเรียกนะ’ การ์เดี้ยนทำท่ารับคำสั่งอย่างรู้ภาษา ครูซพาฉันเดินเข้าไปในร้านอาหาร มันเยี่ยมอย่างที่เขาว่าข้างในแบ่งเป็นหลายๆโซนให้เลือกนั่งตามอารมณ์ลูกค้ามีทั้งโซนคนเหงาโซนอกหักโซนคู่รักโซนครอบครัว บลาๆๆ อีกมากมาย
‘ถ้าเป็นเธอ จะนั่งโซนไหน’
‘เอ๋ ก็คงเป็นโซนส่วนตัวละมั้ง’
‘ฉันเคยมานั่งโซนเหงาด้วยนะ’
‘นายเนี่ยนะ’
‘ทำไมมันแปลกรึไง!’
‘ก็ไม่เชิงประหลาดมากกว่า คนที่น่ากลัวอย่างนายมานั่งโซนเหงาเนี่ย’
‘คนหล่อก็มีเวลาเหงาๆนะ’
‘=_=’ ฉันว่าฉันไม่ได้พูดว่าหล่อนะ ฉันบอกว่าน่ากลัวเฟ้ย!
‘แล้ววันนี้...จะนั่งโซนไหนดีล่ะ?’
‘อืมม’ ฉันมองสอดส่องไปทั่วร้าน ‘อ๊ะ นั้นไง’ ฉันชี้
‘=_= ครอบครัว?’ เขาทำหน้ามึนใส่ฉัน ‘อื้อ! ฉันอยากมีพี่ชายมันเป็นความฝันเลยนะ ^^’
‘แต่ฉันไม่อยากมีน้องสาวนี่หว่า’ เขาทำหน้ามุ้ยแล้วเดินไปยังโซนครอบครัว -.-
‘อ้าว ไหนว่าไม่อยากมีน้องไง’
‘มีแค่ชั่วคราวไม่เป็นไรหรอกน่า มานั่งสิ หิว!’
‘ค่า!’ ฉันรีบวิ่งไปนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามเขาทันที ไม่นานพนักงานก็เอาเมนูมาให้ดู
‘เอาอะบานาก้าซอสไก่กับแทงกุโซซิ แล้วเธอล่ะ?’
‘อะ...เอ่อ’ สั่งไม่เป็นแต่ไม่กล้าบอก แฮะๆ
‘ฉันสั่งให้แล้วกันชักช้าหิว! ของยัยนี่เอากระแตงคาวาอี้กับทิพพานี่ราดซอสเห็ด’
‘เครื่องดื่มละค่ะ?’
‘อาปาเช่เย็นกับ...’
‘ฟีส...’
‘ฟีส =_=’
‘ได้ค่า ^^ รอสักครู่’ หลังจากรับเมนูเสร็จสาวเสิร์ฟก็เดินกลับไปอย่างรวดเร็วจนฉันกลัวหัวเธอจะขมำลงไปกับพื้น
‘อะไรคือฟีส?’
‘ไม่รู้จักเหรอนะ...พี่ชาย! บ้านนอกจริง’
‘O.O พี่ชาย’
‘เธอดูสองพี่น้องนั้นสิน่ารักทั้งคู่เลยเนอะ คิคิ’
‘ดูดีจังเลยเนอะพี่ชายกับน้องสาว’
‘ผมคนละสีตัดกันโดยสิ้นเชิงแบบนี้เป็นพี่น้องที่ดูเหมาะกันมากเลยเนอะ!’ ฉันและครูซนั่งฟังกับเสียงวิจารณ์ต่างๆนาๆ แต่ก็ดีที่มันเป็นคำวิจารณ์ที่ดีไม่งั้นครูซคงเดินไปล้มโต๊ะคนพวกนั้นแหงๆ ผ่านไปสิบนาทีอาหารก็มาเสิร์ฟตรงหน้าน่ากินทั้งนั้นเลย น้ำยายไหย ><
‘นี่ๆ อันนี้ทำมาจากอะไรหรอ?’ ฉันชี้ไปที่ทิพพานี่ราดซอสเห็ด ‘ตูดลิง’
‘O[]O หา!!’
‘ล้อเล่นทำมาจากเนื้อปลากับกุ้งลัวก็หอยบดรวมกันเอาไปอบเนยแล้วราดซอส!’
‘-.- เหรอ’ ไม่รู้จะกินดีไหมนะ ‘กินไปเซ่! ทำหน้าเป็นบุ้งเลย’
‘แล้วอันนี้ล่ะ?’ ฉันชี้กระแตกคาวาอี้ ‘กระแตงปกติแต่มีรสชาติหวานของผลไม้’
‘อ่า’ ฉันนั่งเขี่ยๆอยู่นานสองนาน กลัวจะเป็นตูดลิงที่เขาบอกแต่พอฉันตกใจเลยหลอกให้ตายใจพอฉันกินไปแล้วก็มาเฉลยทีหลังว่าเป็นตูดลิง ‘ทำไมไม่กิน?’ ครูซถามหลังจากเห็นฉันนั่งเขี่ยมานาน จะโดนซัดหัวหลุดมั้ยเนี่ยตัวฉัน TT
‘อะ...เอ่อ ไม่ค่อยหิว’ โครก! ‘หึหึ’ ท้องเจ้ากรรมดันมาร้องโครกครากอะไรตอนนี้ TT
‘กินซะ! อะนี่ฉันกินให้ดู’ ครูซตักอาหารของฉันเข้าปากไปแบบสบายๆแล้วยักไหล่ให้ฉัน ‘อร่อย’
‘อ่า’ ฉันเลยลองตักอาหารข้างหน้ามาชิมคำเล็กๆ >< ง้าม
‘ไง’ พระเจ้า! อร่อยโคตร ‘>< เยี่ยมมากเลย’ ครูซหัวเราะเบาๆแล้วนั่งตักอาหารของตัวเองต่อไป ร้านนี้อาหารอร่อยบรรยากาศก็ดีฉันควรจะจดไว้ในร้านอาหารในดวงใจบ้างมั้ยนะ
...ไม่ดีกว่า เดี๋ยวตานี่หาว่าเรียนแบบ -3-
‘แล้วจะเอาไงต่อไปกับรูปพวกนี้อ่ะ’ ครูซเปิดประเด็น
‘อ๋อ นายก็เซ็นหลังภาพนะแล้วก็เขียนข้อความน่ารักๆนิดหน่อย’
‘ให้ฉันเขียนเนี่ยนะ!’
‘อื้อ แต่ฉันยังกังวลอยู่เรื่องนึงนะ’
‘อะไรล่ะ?’
‘มันเป็นรูปคู่อ่ะนายว่ามันจะโอเคเหรอ’
‘ทำไมอ่ะ ใครจะไม่โอเคก็ชั่งมันสิฉันพอใจก็พอ! มันเป็นคติฉัน >.- หึหึ’ สาบานว่านั้นเป็นการขยิบตาแบบน่ารักแสนซน =_= สยองเวอร์!
‘มองอะไรของเธอ?’ ฉันสะดุ้งกับเสียงของครูซที่เมื่อกี้ฉันแอบจ้องหน้าเขาไปแบบไม่รู้ตัว ไม่รู้ทำไมเขาถึงได้ถูกตราหน้าว่าเป็นคนที่น่ากลัวที่สุดไปได้นะทั้งๆที่ฉันก็อยู่กับเขาตลอดมาหลายวันแล้วก็ยังไม่เห็นว่าเขาจะเป็นแบบนั้นเลยแถมยังเป็นพวกบ้าสุดๆด้วยมากกว่ามั้ง ก็แปลกคนดี ^^ เนอะ
‘ป่าวๆ แค่สงสัยว่าทำไมคนเขาถึงบอกว่านายน่ากลัวได้นะ ^^’
‘ฉันดูไม่น่ากลัวรึไง’
‘ไม่เลยเท่าที่ฉันได้สัมผัสมาไม่นาน’
‘เธอยังไม่เคยเห็นตัวตนนั้นของฉัน ฉันพยายามสะกดมันเอาไว้เพราะอยากจะลองทำอะไรดีๆบ้างในวันงานปีนี้’
‘อะ...อ๋อ’
‘แต่ถ้ามันไม่ใช่ตัวฉันจริงๆ หรือถ้าฉันรู้สึกว่ามันไม่โอเค ฉันก็จะทำลายมันทั้งซะแล้วไปเป็นแบบเดิม’
‘ฉันเชื่อนะว่านายทำได้ ^^’ ครูซนิ่งไปเล็กน้อยแล้วยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มน่ากลัว
‘งั้นเหรอ ทำไมล่ะ?’
‘ไม่รู้สิ มันเป็นความรู้สึก’
‘อืม จะพยายาม’ หลังจากกินอาหารเสร็จครูซยืนยันว่าจะไปส่งที่บ้านและกำชับฉันว่าเป็นแค่การมาสำรวจอย่าคิดเป็นอื่นเด็ดขาด
‘ขอบคุณนะที่มาส่ง’
‘อื้อ’
‘เวนีสสส’
‘อ๊ะ! ไอรีสออกมาทำไมล่ะฉันกำลังจะเข้าไปแล้ว’ ไอรีสลูกไก่น้อยตัวสีเหลืองทองบินออกมารับฉันถึงหน้าบ้าน
‘เวนีสไปไหนมา TT’ เจ้าหนูน้อยร้องไห้น้ำตาท่วม ‘ขอโทษจ๊ะฉันไปทำธุระมา ^^’
‘เฮ้ ลูกไก่ของเธอเรอะ!’
‘ไม่ใช่ลูกไก่นะ ฉันเป็นถึงเทพแห่งดาวลูกไก่เชียวนะ’
‘โอ้ ท่านเทพนั้นเอง ฮ่าๆๆ ตัวเล็กแค่นี้บีบทีเดียวก็ตายคามือละมั้ง’ ครูซเอาหน้าเข้าไปใกล้ไอรีสแล้วขู่ ไอรีสดูท่าจะตกใจมากบินมาซุกฉันแบบไม่ทันแหน่ะ ‘จิ๊บบบ ป่าเถื่อนที่สุดเลยเจ้านี่เป็นใครกันเวนีส’
‘เพื่อนฉันน่ะ ^^’
‘เพื่อนเรอะ/เพื่อน??’ ทั้งปีศาจที่รูปร่างเหมือนคนและเทพที่เหมือนลูกไก่พูดพร้อมกัน
‘ฉันเพื่อนเธอซะเมื่อไหร่ห๊ะ เธอน่ะเป็นเบ๊ของฉันว้อย! และเธอก็รุ่นน้องฉันปีนึงด้วยนะ’
‘อ่านั้นสินะ’ ครูซทำท่าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อฉัน ‘เวนีส มีเพื่อนป่าเถื่อนเหรอ TT เวนีสที่แสนซื่อคนนั้น’
‘เอ่อไอรีส... =_=’
‘เงียบไปเลยไอตัวเหลือง’ และแล้วทั้งสองก็ทะเลาะกันอีกรอบ เหตุการณ์แบบนี้คุ้นๆนะว่ามั้ย?
‘เลิกยุ่งกับเวนีสก่อนสิ’ ไก่ต่อรอง ‘แกจะทำไมมีสิทธิ์ไรมาสั่งฉัน’ ผู้ชายเถียงกลับ ‘กระต๊ากกก!’ ไก่จู่โจม
‘เฮ้ย ไอไก่นี่! เดี๋ยวพ่อก็เชือดทิ้งซะเลย’
( - -)+ >> เปรี๊ยะ << +(-<- )
‘พอเลยๆทั้งสองคน’
‘มันไม่ใช่คน!’
‘ฉันเป็นไก่!’
‘อ่า... หยุดเลยบุรุษทั้งสองสปีชี่’
‘ชิ/เหอะ!’
‘แฮะๆ เข้าบ้านไปก่อนนะไอรีส’ ฉันอุ้มไอรีสเข้าไปในบ้านก่อนจะออกมาบอกลาครูซ
‘ขอบคุณอีกครั้งนะที่มาส่ง อ๋อนี่’ ฉันยื่นถุงกระดาษที่ใส่รูปไว้ให้เขา แต่แอบเก็บรูปที่ฉันล้างมาเป็นพิเศษเรียบร้อยแล้วนะ ^^ ‘เอาไปเซ็นให้หมดนะแล้วก็เขียนข้อความน่ารักๆไว้บางแผ่นด้วย พรุ่งนี้ฉันจะเอาไปแจกแฟนคลับนายให้’
‘โอ้! กลับเข้าไปได้แล้ว’
‘ฉันไปนะฝันดี ^^ อ๊ะ เธอด้วยนะการ์เดี้ยนขอบใจมากนะที่บินมาส่งฉัน’ เจ้าการ์เดี้ยนดูเหมือนจะชอบฉันนะมันเอาหน้ามาถูหน้าฉันก่อนบอกลาด้วย ดูไปดูมาเจ้านี้ก็น่ารักดี
‘เจอกันพรุ่งนี้จ้า ครูซ การ์เดี้ยนนน’ ฉันตะโกนสุดเสียงเพราะตอนนี้การ์เดี้ยนบินขึ้นฟ้าไปแล้ว ^^ วันนี้ก็สนุกดีเหมือนกันนะ
วันรุ่งขึ้น
U_U ZzzZzZz
‘เวนีสตื่นได้แล้วว จะสายแล้วนะ!’
‘งึมงำๆ’ หลับต่อ
‘เวนีส! ฉันขอไปโรงเรียนด้วยได้มั้ยวันนี้?’
‘งืมๆ ไปโรงเรียน O.o เอ๊ะ! ไปโรงเรียน’ ฉันสปริงตัวลุกขึ้นมาแล้วมองนาฬิกาตรงกำแพง เจ็ดโมงครึ่ง =[]= กรี๊ด อีกครึ่งชั่วโมงต้องรีบแล้ว
‘เวนีสข้าวเช้า!’
‘ไม่ทันแล้วค่ะแม่’
‘เอาขนมปังกินระหว่างทางก็ยังดี อ๋อแล้วก็นี่ข้าวกล่องสองกล่อง ^^’
‘อ่า ขอบคุณค่า’
‘อีกกล่องหนึ่งของใครน้า คนที่มาส่งเมื่อวานหรือป่าว?’
‘เอ่อ... ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่แน่นอน ฮ่าๆ หนูสายแล้วไปนะค่ะ!’
‘เวนีสส ฉันไปด้วย! TT’
‘ไงล่ะเราเวนีสไม่ให้ไปด้วยรึไง?’
‘ฮับ TT’
‘ช่วงนี้เวนีสดูอยากไปโรงเรียนมากขึ้นนะ ดีจัง ^o^’
‘ฮึ!’
‘ไก่ก็มากินข้าวสิจ๊ะ ฉันทำไว้ให้แล้ว’
‘คุณนายบอกแล้วไงฉันเป็นเทพตกสวรรค์อ๊ะ’
‘โทษทีๆ ^^’
แฮ่กๆ เหนื่อย เมื่อย อยากบินได้ TT ฉันวิ่งติดสปีดมาจนถึงโรงเรียน ทันเวลาพอดูวู่ๆ ต้องรีบแล้วแหละวันนี้มีภารกิจสำคัญเสียด้วยสิ ฉันรีบวิ่งมายังห้องเรียนของตัวเองเพื่อเก็บกระเป๋าแล้วเตรียมเข้าแถว
‘เวนีส’
‘อ๊ะ แอนนี่ ^^’
‘วันนี้ว่างมั้ย ตอนเที่ยงน่ะ’
‘อ่า คือ’
‘ไม่ว่างสินะ ไม่เป็นไรจ๊ะ’
‘ขอโทษจริงๆนะแอนนี่หลังจากงานโรงเรียนไปฉันจะชดเชยให้น้า’
‘จ้า เอ๊ะ! ข้าวกล่อง?’
‘อ่อ ฉันไม่มีเวลาไปกินข้าวที่โรงอาหารตอนเที่ยงน่ะ’
‘อีกกล่องของใครเหรอ’
‘ปะ...ป่าวๆๆ ของฉันเองแหละ ฉันกินเยอะช่วงนี้ แฮะๆ’
‘อือ ^^’ ฮู่ว เกือบไปแล้วนะยัยเวนีส!
หลังจากที่เข้าแถวตอนเช้าเสร็จฉันก็แอบไปที่ห้องสมุดเก่าที่เป็นแหล่งส่องสุมของอินเตอร์เซกชั่น และไม่ลืมที่จะเอาข้าวกล่องมาฝากไว้ด้วย
‘เข้าไปนะค่ะ!’ ฉันเคาะประตูก่อนจะขออนุญาตเข้าไป ครูซกำลังนั่งทำอะไนบางอย่างอยู่บนโซฟา ส่วนพี่การ์เร็ตกับเมอรี่เวทเทอร์ก็ยังคงนั่งกินอาหารเช้าอยู่ที่ประจำ แปลกแฮะวันนี้วิ้งค์อยู่ในนี้ด้วยทั้งๆที่ปกติไม่ค่อยจะอยู่แท้ๆกลับกันกับนายซิปปี้ที่ไม่โผล่หัวมาหลายวัน สงสัยที่ทะเลาะกับครูซครั้งก่อน
‘มาเร็วจังมีธุระอะไร?’ ครูซถามแบบไม่เงยหน้ามอง
‘สวัสดีค่ะรุ่นพี่’ ฉันโค้งงามๆไปที่พี่การ์เร็ตกับเมอรี่เวทเทอร์ ‘อืม/เอ้อ’ ฉันคือคำตอบรับจากทั้งสอง
‘ฉันจะมาเอารูปไปแจก เสร็จแล้วใช่มั้ย?’
‘อืม เอาไปซิ’ ครูซยื่นถุงกระดาษอันเดิมมาให้ ‘จะกินข้าวตอนเช้าเลยเรอะ!’ ครูซถาม
‘อ่อ ป่าวฉันจะเอามาฝากไว้ก่อนน่ะตอนที่ยงจะมากินที่นี่ ได้ใช่มั้ย?’
‘ก็ไม่มีปัญหาอะไร’
‘อีกกล่อง ของนายนะ...’ ฉันยิ้มให้เขาบางๆ
‘ให้ฉัน?’ ครูซชี้ที่ตัวเองแล้วทำหน้างงๆ ‘อื้อ ^^’
‘อ่า นี่! รีบดูรูปสิ’
‘อ้อ!’ ฉันรีบเปิดถุงแล้วหยิบรูปพวกนั้นออกมาแล้วพลิกดูข้างหลัง
‘เฮือก! -0- ทะ...’
‘มีอะไร’
‘ทำไมเขียนแบบนี้ล่ะ!’
‘ก็ฉันอยากเขียนอ่ะ’
‘แล้วแบบนี้คนก็เข้าใจผิดน่ะเซ่ ตาบ้า!’ ข้างหลังรูปมีลายเซ็นเท่ๆของเขาอยู่ก็จริงแต่ไอข้อความนี่มัน i love venice บ้างล่ะ my love บ้างล่ะ kissing venice บ้างล่ะ อะไรกันเนี่ย!!
‘ก็เธอบอกให้ฉันเขียนอะไรน่ารักๆ’
‘แต่ไม่ใช่แบบนี้ เขียนชื่อฉันทำไม’
‘เออนั่นสิ เขียนชื่อเธอทำไมว่ะเนี่ย’
‘-_- แบบนี้พวกเราคงโดนเข้าใจผิดชัวร์’
‘เข้าใจผิดก็ชั่งดิฉันไม่แคร์’
‘แต่ฉันแคร์!’
‘เธอจะไม่มีทางแคร์แน่ๆ’
‘ทำไมฉันจะไม่แคร์ล่ะ!’
‘เพราะถ้าเธอแคร์ ^^ เธอจะละเอียดเป็นผุยผง เข้าใจนะ’
‘งะ... บางที่ฉันอาจจะไม่แคร์ก็ได้เนอะ ^^’ ขู่กันอีกแล้ว TT
ความคิดเห็น