HV HighSchool Cruz&Me ฉนวนรักร้ายเสกหัวใจให้เลิฟเลิฟ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter #2 แผนการครั้งยิ่งใหญ่ของราชาปีศาจ ครูซ

          แงๆทำไมต้องเป็นฉันด้วยเนี่ยที่ต้องมาอยู่กับพวก Intersection แต่ละคนก็ไม่ได้น่าคบหาเท่าไหร่เล้ย TT ตั้งแต่ประธานผู้ที่ถูกเรียกว่าราชาไปจนถึงพวกผู้หญิงของกลุ่มนี้ เฮ้อ! อ้อ ฉันลืมบอกไปอย่างพวกอินเตอร์เซกชั่นน่ะ อยู่ปีสามกันแล้วละนะพูดง่ายๆก็คือแก่กว่าฉันทุกคนอย่างน้องฉันก็ควรเคารพในฐานะรุ่นพี่ เหรอ? - -

         หลังจากได้รับคำสั่งที่ต้องการตัวฉันไปช่วยงานของกลุ่มฉันเลยจำใจต้องเดินไปห้องสมุดเก่าแบบตายซาก ร้อนชะมัดทำไมโรงเรียนนี้ถึงได้กว้างขนาดนี้เนี่ยน่าจะมีบริการเรือเหาะตะขาบบินนะฉันจะเหมาลำนั่งไปซะหน่อย นี่เดินมาตั้งนานเพิ่งอยู่โรงอาหารเหรอเนี่ย มันจะทรมานเกินไปแล้ว! TT

‘ดีจังเลยนะเวนิสเนี่ย’ ฉันหยุดชะงักกับเสียงที่ได้ยิน ฉันจำได้นะนั้นเสียงยัยแอนนี่เพื่อนสนิทของฉันเอง ><

‘อ่า แอนนี่ ^o^’

‘กำลังจะไปหาครูซเหรอ?’

‘อ๋อ อืมถ้าไม่ไปมีหวังหัวขาดแน่ๆ TT’

‘โชคดีจังนะ ไม่มีใครที่เขาเรียกหาเลยซักคนมีเธอนี่ล่ะที่เขาเรียกหา ^^’ หวา ยัยแอนนี่จะงอนฉันรึป่าวนะเพราะยัยนี่น่ะเป็นแฟนคลับของครูซอย่างบ้าคลั่งเลยนี่

‘ไม่หรอกๆ ที่เรียกไปก็จะแกล้งฉันนั้นแหละ เธอไม่ได้ยินที่เขาพูดเหรอว่าจะใช้งานให้เข็ดเลยน่ะ’

‘^^ สู้ๆนะ ถ้ามีโอกาสก็ขอลายเซ็นมาให้ด้วย’ ยัยแอนนี่พูดจบก็เดินออกไป จะบ้าเรอะให้ฉันขอลายเซ็นศัตรู! ถึงจะเป็นเพื่อนรักแต่ก็คงทำให้ไม่ได้หรอกนะ -3-

      จากนั้นไม่นานฉันก็เดินมาจนถึงห้องสมุดเก่าที่เป็นที่ขนานนามว่าเป็นแหล่งส่องสุมของเหล่าอินเตอร์เซกชั่น ดูหรูหรามากมายถึงจะไม่ได้ใหญ่เท่าห้องสมุดใหม่แต่ก็ดูดีไปอีกแบบ ฉันค่อยๆผลักบานประตูเข้าไป แอ่ดดด o.o สะ...สวยงาม! ฟินเนเร่จ้างดงามทุกสัดส่วนมีหนังสือมากมายมีกลิ่นหอมของชาและขนมปังมีเสียงเพลงเพราะๆและก็ยังมี =[]= เตียงนอนเนี่ยนะ!

‘เฮ้ๆ มีสาวที่ไหนมาเนี่ย’ หวา ผู้ชายอันตรายที่ได้รับฉายาว่าเพลย์บอยขั้นเทพโผล่มาต้อนรับขับไล่ฉันเป็นคนแรก ทำตัวไม่ถูกเขาหล่อจัง ><

‘ไม่ใช่เด็กแกเหรอว่ะไอซิปปี้ ก็เห็นแกคนเดียวแหละที่ทำตัวแบบนั้น!’ การ์เร็ตที่สงบนิ่งพูดขึ้นมา หว่าหล่ออีกแล้ว ฟินจ้า! ฟิน! >< ฉันรู้ล่ะอินเตอร์เซกชั่นไม่แค่คัดคนที่ดูโดดเด่นเท่านั้นยังคัดคนที่หน้าตาดีขั้นเทพด้วยแบบนี้ฉันมาสมัครบ้างดีกว่านะ อีกหน่อยอาจจะมี เวนิสแห่งอินเตอร์เซกชั่น สวย น่ารัก นิสัยดี โฮ๊ะๆๆ (หลงตัวเองมากไปละยัยนี่ - -)

‘บ้าเรอะไม่ใช่เด็กฉันแน่ๆฉันไม่เคยนัดใครมาที่นี่แกก็รู้!’ ซิปปี้พูด

‘เออว่ะ แล้วยัยนี่มาทำอะไร?’ การ์เร็ตพูดขึ้นเชิงประโยคคำถาม

‘เอ่อ...คือฉันมาหา...’ ฉันยังไม่ทันตอบว่ามาหาใครเลยจู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำเอาฉันต๊กกะใจ O.O!

‘มาหาฉันนี่ละ เข้ามาสิไปยืนตรงซอกประตูทำไมแอร์ออกหมด’ ครูซที่ยืนอยู่ตรงเชิงบันไดพูดขึ้นทำเอาเพื่อนๆของเขางงเป็นไก่ตาแตก ฉันยังคงต๊กกะใจอยู่จึงยังยืนค้างที่เดิม

‘เด็กแกเหรอว่ะ! ใช้ได้นี่’ ซิปปี้มองหน้าครูซอย่างอึ้งๆ

‘ฮ่ะๆ เออไปได้แล้วแกน่ะ’ เขาหมายถึงฉันเหรอ ไปได้แล้วใช่ม้า? ><

‘อ่า ค่ะ’ ฉันกำลังจะเดินออกจากห้องแต่ก็ต้องสะดุ้งอีกทีเมื่อ

‘ใครสั่งให้เธอไป?’

‘กะ...ก็เมื่อกี้นายบอกว่าไปได้แล้วนี่’

‘ให้ตายสิ! เหลือเชื่อชะมัด’ ครูซพูดแล้วส่ายหัว

‘ซื่อดีจังนะ ^^’ การ์เร็ตเสริม

‘ไม่เอาแล้วขอต่อนะ ชอบว่ะ’ ซิปปี้ไม่เพียงแค่พูดแต่ยังเดินวนรอบตัวฉันอย่างพิจารณา

‘อะไรกันเนี่ยฉันไม่อยู่ครึ่งวันพาสาวใหม่เข้ามากันเลยหรอ พวกนายนี่ไว้ใจไม่ได้เลยนะ! การ์เร็ตนายก็เป็นไปกับเขาด้วยหรอ?’ ยัยสาวผมทองนามว่าเมอรี่เวทเทอร์เข้ามาถึงก็วีนเหวี่ยงเป็นชุดเลย สงสัยจะเป็นเรื่องจริงมากๆที่ว่ายัยนี่เป็นคนที่ไม่ควรเข้าใกล้เป็นอันดับสองเพราะถ้าชีโมโหโลกจะดับสิ้นได้ -0- น่ากลัวอ่ะ ฉันไม่ควรเข้ามายุ่งกับเจ้าพวกนี้เลย!

‘เย้ย ฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะยัยบ้า เด็กไอครูซมันคนเดียวล้วนๆเลย’ การ์เร็ตรีบปฎิเสธ

‘หะ? เด็กครูซเนี่ยนะ’

‘ฮ่ะๆ ทำไมล่ะฉันจะมีเด็กบ้างมันแปลกเหรอไง?’

‘เออ/แปลก/เออ’ -0- =[]= o.o ทั้งสามประสานเสียงกันอย่างมิได้นัดหมาย ครูซที่ยืนล้วงกระเป๋ากางเองอยู่ก็ยักไหล่ให้เพื่อนๆแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาสีทองตัวใหญ่ ฉันควรทำไงดีเนี่ยจะให้ยืนแข็งทำอะไรไม่ถูกอยู่ตรงนี้อย่างเดียวน่ะเหรอ แย่แล้ว TT

‘มะ...ไม่ใช่นะค่ะ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั้น!’ ฉันหลับตาแล้วตะโกนออกไปพร้อมชี้ไปที่ครูซ ทุกคนหันมามองฉันกับครูซสลับกัน

‘อ้าว ไม่ใช่เด็กมันแล้วทำไมมันถึงบอกว่าใช่ละ!’ การ์เร็ตพูดคนแรก

‘ก็น่าเชื่ออยู่คนอย่างหมอนั้นถ้าให้มาสนใจผู้หญิงอย่างซิปปี้โลกคงจะแตกแน่ๆ’ เมอรี่เวทเทอร์พูดพร้อมตักเค้กคำโตเข้าปาก

‘ไม่ใช่เด็กแก งั้นฉันมีสิทธิ์ใช่ป่ะ ^^’ ซิปปี้พูด

‘ไม่มีสิทธิ์ ยัยนี่เป็นเบ๊ของฉันตั้งแต่วันนี้ไปยัยนี่จะมาอยู่ที่กลุ่มของเราและเริ่มงานตั้งแต่พรุ่งนี้!’ เห!! O,.O?

‘ดะ...เดี๋ยวนะ คือนายพูดว่าอะไรนะ’ ฉันทวนคำพูดที่เขาพูดออกมาเมื่อกี้

‘ไม่มีสิทธิ์’ เขาตอบ

‘หลังจากนั้นอีก’

‘เบ๊’

‘อีก’

‘ของฉัน’

‘ไม่ใช่ๆมาอีกสิ’

‘มาอยู่ในกลุ่มฉันตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป!’ ชัดเจน! พระเจ้าช่วย ม่ายยยฉันไม่อยากยุ่งกับคนพวกนี้แล้ว TT

‘ทำไมต้องเป็นฉัน! เปลี่ยนคนเถอะนะ’ ฉันกำลังขอร้องอ้อนวอนครูซอย่าทำแบบนี้ ทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเขาเอาไว้ พนมสองมือขึ้นกราบกรานเขาโปรดอย่าทำ

‘ไม่ได้! ขึ้นไปนั่งข้างบนมาเกาะขาฉันทำไมเป็นปลิงเรอะ ขึ้นไปไป๊!’ เขาไล่ฉํนอย่างหมูอย่างหมาแต่ใครจะสนละยอมโดนครั้งเดียวตอนนี้ดีกว่าโดนโขกสับทั้งปีการศึกษา!

‘ยัยวิ้งค์ไปไหน?’ ไม่สนใจฉันเลย ฉันเป็นปลิงที่กำลังเกาะขานายนะเว้ย ตัวใหญ่มากด้วย! TT

‘สนใจฉันก่อนสิสุดหล่อ!’ ฉันอ้อนวอนสุดกำลัง

‘เดี๋ยวก็มามั้ง คงกำลังไปคุบกับหมาแมวแถวๆนี้ละ!’ เมอรี่เวทเทอรพูด

‘รอยัยนั้นมาแล้วค่อยพูดทีเดียวละกัน’ ครูซพูดแล้วปัดแขนขาของฉันที่กอดรัดขาเขาเอาไว้ออก

สิบนาทีผ่านไป ฉันยอมจำนนต่อความใจแข็งของเขาที่ต้องการเอาฉันมาเป็นเบ๋ให้ได้เลยขึ้นมานั่งบนโซฟาแทน เมื่อยๆหิวๆโอ๊ยง่วง!! TT

‘ทำหน้าเป็นตูดเลยนะ’

‘ชิ เพราะใครละ!’ อารมณ์บูด

‘อะนี่เค้กของยัยเมอรี่น่ะ ยัยนั้นบอกให้เอามาให้เธอกิน’ การ์เร็ตเดินเอาเค้กมาวางให้ฉันก่อนที่จะเปรยตาไปมองสาวผมทองที่กำลังนั่งโซ้ยน้ำผลไม้กล่องใหญ่อย่างมีความสุข แหมเป็นคนดีเหมือนกันนี่ยัยนั้น! ต้องขอบคุณเสียหน่อย

‘ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก มันเหลือแล้วฉันกลัวจะเสียแล้วต้องทิ้งไปปล่าวๆเลยเอาให้เธอกินคงดีกว่า’ งะ เกือบสวยแล้วเชียว แต่ก็ยังดีค่อยทำให้หายหิวได้หน่อย >o< ฉันลงมือโซ้ยเค้กอย่างกับคนอดอาหารมาหลายสิบวัน >o< เค้กนี่อร่อยมากๆคงเป็นของแพงล่ะสิท่ามิน่าละยัยพวกนั้นถึงได้ชอบกินกันนัก

‘ไปอดข้าวอดน้ำจากไหนมา กินดีๆเซ่เดี๋ยวติดคอตายฉันไม่ช่วยนะเว้ย!’ ครูซจอมป่าเถื่อนทักขึ้น ตรงหน้าของเขามีพิชซ่าที่ดูหรูหราและน่าหม่ำวางอยู่พร้อมกับน้ำหลากรสให้เลือกดื่น ฉันมองที่เจ้าแป้งฟูนุ่มชีสที่ไหลย้อยออกมาบวกกับกุ้งตัวบะเอ้กที่นอนเบียดกันอยู่ โอ๊ยอยากกิน!! TT

‘อยากกินล่ะสิ! ฝันไปเถอะได้แค่นั่งมองแหละนะ ฮ่าๆ’

‘ใครว่าฉันอยากกิน คิดไปเองหรือป่าวย่ะ!’ อยากกินอ่า ><

‘ทุกคนค่ะ ฉันมาแล้ว ^^’ เอ๋ เสียงผู้หญิงใสๆดังขึ้นหน้าประตูทำให้ทุกคนหันไปจับจ้อง โอ้! วิ้งค์นั้นเองนางฟ้าของกลุ่ม! เธอดูเป็นคนน่าคบหาสมาคมมากที่สุดในนี้ล่ะ พอมองใกล้ๆน่ารักมากๆผมเธอเป็นสีชมพูแต่อ่อนกว่าฉันนิดหน่อยแต่งตัวน่ารักน่าหยิกสไตล์สาวหวาน >< ฟินเนเร่จ้า!

‘กว่าจะโผล่มานะย่ะ!’ เมอรี่เวทเทอร์พูด

‘รอตั้งนานแหน่ะ ^^’ การ์เร็ต

‘ดูนี่สิ ไอครูซพาเด็กมันมาด้วยล่ะ ฮิฮิ’ ซิปปี้พูดอย่างร่าเริง ถ้านายไม่พูดก็ไม่มีใครหาว่าใบ้หรอกนะย่ะ! -3-

‘เอ้า มาซะทีนะ จะได้เข้าเรื่องกัน’ ครูซลุกขึ้นไปยืนตรงฉากที่มีม่านปิดอยู่

‘ขอโทษที่ให้รอนะค่ะ ^^’ วิ้งค์เดินไปนั่งข้างๆเมอรี่เวทเทอร์ที่ตอนนี้เธอเปลี่ยนจากโต๊ะกินขนมมาเป็นโซฟาสีทองอร่ามตรงข้ามกับที่ฉันนั่งอยู่เรียบร้อย ส่วนการ์เร็ตก็ตามมานั่งโซฟาอีกตัวข้างๆเมอรี่เวทเทอร์ ซึ่งแน่นอนพอครูซลุกไปซิปปี้ก็มานั่งข้างฉันจนเกือบจะรวมร่างกันอยู่แล้ว TT หมอนี่ไวชะมัดจะลุกหนีก็ไม่กล้าไม่รู้ว่าฉันควรจะนั่งตรงไหน

‘ที่ฉันเรียกทุกคนมาก็เพราะเรื่องงานโรงเรียนที่จะมีขึ้นในอีกไม่กี่วันที่จะถึง!’ ครูซเริ่มสาธยาย ‘ฉันจะทำอะไรเพื่อสังคมและโรงเรียนบ้าง!’

‘เฮ้ยนายอยู่เฉยๆก็ดีแล้ว’ เมอรี่เวทเทอร์พูดขึ้น ซึ่งทุกคนก็คงเห็นด้วย

‘อย่าพึ่งขัดสิเมอรี่! ฉันจะเปลี่ยนตัวเอง! ฉันจะเปลี่ยนลุคให้กลายเป็นเจ้าชายให้ได้!’

‘ฟังดูเข้าใจยากจังค่ะ แฮะๆ ^^’ วิ้งค์พูดพร้อมเกาหัว ฉันก็งงนะอะไรเปลี่ยนลุคอะไรกันเนี่ย! -0-

‘เดี๋ยวๆ แกจะเปลี่ยนลุคตัวเองหรือ?’ ซิปปี้ถาม

‘เยส!’

‘โอ้ว! เพื่อนฉันเปลี๊ยนไป๊!!’ ซิปปี้แทบลมจับ

‘ก็ดูน่าสนใจดีนะ ภาพลักษณ์ของกลุ่มเราจะได้ดูดีขึ้นบ้าง ฉันสนับสนุน’ การ์เร็ตยกมือขึ้นสนับสนุนความคิดพิลึกนั้น

‘ถ้าการ์เร็ตพูดแบบนั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะเกี่ยง!’ เมอรี่เวทเทอร์พูดบ้าง

‘น่าสนุกดี! ฉันจะเทรนแกเองไอเพื่อนรัก!’ ซิปปี้โอเคเต็มร้อยสินะ -_-

‘งั้นฉันก็ไม่คัดค้านค่ะ ^^’ วิ้งค์พูดบ้าง

‘แล้วเธอล่ะ? เวนีส วาเนสซ่า’ หวา เรียกชื่อเต็มฉันแบบนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกแล้วนะเนี่ย

‘หมายถึงอะไรเหรอ?’ ฉันถามกลับไป

‘คัดค้านการเปลี่ยนไปของฉันไหม? J’ แหงะยิ้มแบบนั้นใครจะคัดค้านลงละย่ะ ฉันว่าการที่เขาเปลี่ยนไปในด้านที่ดีมันก็โอเคมากๆอยู่นะถ้าเขาเป็นคนดีฉันเองก็คงไม่โดนกลั่นแกล้งแรงๆ ฮู้เล่!

‘ฉันไม่มีสิทธิ์คัดค้านนายนี่ ^^’ ฉันตอบไปแบบเกร็งๆ

‘ดีในเมื่อทุกคนไม่คัดค้าน ฉันก็ขอดำเนินการต่อ! มานี่สิ’ ครูซพูดกับทุกๆคนและประโยคสุดท้ายเขามองมาที่ฉัน

‘ฉันเหรอ?’ ฉันถามเขากลับเบาๆอย่างไม่แน่ใจ

‘อือ’ หวา อะไรเนี่ย ฉันเดินออกไปหาเขาที่กำลังยืนอยู่กลางห้อง ><

‘เธอคนนี้จะมาเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉัน หรือเบ๊กระเป๋านั้นแหละ ของฉันคนเดียวนะพวกแกไม่มีสิทธิเรียกใช้หรือข่มเหงรังแกยัยนี้เข้าใจไหม?’

‘รู้แล้วน่า’ เมอรี่เวทเทอร์บู้ปาก

‘^^’ ส่วนวิ้งค์กับการ์เร็ตได้แต่ยิ้มให้ฉัน

‘โว๊ะ หวงก็ไม่บอก’ ซิปปี้พูดขึ้นพลางทำหน้าตาน่าตบ

‘เงียบไปเลยแกน่ะ!’ ครูซพูดกับซิปปี้

‘เออๆ รู้แล้วน่า แต่ยังไงฉันก็ยังทำหน้าที่เทรนแกให้เป็นคนดีนะเว้ย!’ ซิปปี้ยิ้มกระชากใจมาทางฉัน ><

‘เออๆ ขอแบบเจ้าชายเลยนะเว้ย!’ ครูซพูด

‘คงจะยากหน่อยเปลี่ยนปีศาจให้เป็นเจ้าชาย แต่จะลองดูว่ะ!’ ฉันได้แต่ยืนสงบนิ่งพลางคิดอะไรในใจไปเรื่อย รู้แค่ว่าต่อจากนี้ชีวิตฉันคงจะยุ่งแน่ๆ ความสงบสุขจ้าอย่าจากฉันไป!! TT นี่น่ะหรือคือ Intersection กลุ่มคนที่ไม่มีคนอยากยุ่งด้วยแต่ว่าฉันก็ได้เข้ามาเหยียบแล้วแถมในฐานะคนสนิทของคิงด้วยสินะ! ม่ายยยย