คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter #1 Intersection กลุ่มคนที่โลกยำเกรง
ว่ากันว่าในสถานที่หนึ่งๆจะมีผู้คนหลากหลายประเภทปะปนกันอยู่ ไม่เว้นแม้แต่โลกเวทมนต์แห่งนี้ด้วย โรงเรียน เอชวี ไฮสคูล มีตำนานเล่าขานกันมาหลายร้อยปีแต่ทว่ากลับไม่มีมนุษย์คนใดเคยพบเจอมันมาก่อน แต่ถึงแม้จะไม่มีมนุษย์รู้จักเลยแม้แต่คนเดียว โรงเรียนแห่งนี้ก็ยังเป็นที่นิยมของเหล่าเทพและปีศาจหรือผู้มีพลังวิเศษเป็นอย่างมาก มาจนถึงปัจจุบัน...
‘ครูใหญ่ไมอา’
‘ค่ะฟาเธอร์’
‘นักเรียนห้องเธอทำความเสียหายอีกแล้วนะ!’
‘เอ่อ... ครูซหรือค่ะ?’
‘ก็มีอยู่คนเดียวนั้นแหละ’
ครูใหญ่ลมแทบจับเมื่อฟาเธอร์เรียกตัวไปพบวันละหลายรอบเหตุผลเพียงเพราะนักเรียนห้องเธอคนหนึ่งสร้างคดีได้ทุกวัน
‘เดี๋ยวฉันจัดการให้ค่ะ’
‘คุณบอกมาเป็นครั้งที่สามของวันนี้แล้วนะ ครูใหญ่ไมอา’
‘ฉันจะไปคุยกับเขาก่อนค่ะ ก่อนที่เขาจะ...’
เพล้ง!! ยังไม่ทันขาดคำเสียงกระจกแตกก็ดังขึ้น นักเรียนคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาครูใหญ่และฟาเธอร์อย่างเร่งรีบและตกใจ
‘ครูใหญ่ครับ... ครูซ เขา... เขา..’
‘ใจเย็นๆ ตั้งสติก่อนไบรอัน!’
‘ครูซ ทำกระจกห้องพักครูแตกอีกบานแล้วครับ!!’
‘เจ้านี่มัน!!!’
--ห้องสมุดเก่า--
กลุ่มคนผู้ทรงอำนาจทั้งห้าคนนั่งอยู่ภายในห้องนี้ยามว่างและยามโดดเรียน พวกเขาเป็นที่รู้จักกันในนาม อินเตอร์เซกชั่น มีสมาชิก ‘ครูซ’ บุคคลอันตรายอยู่ในตำแหน่งคิงของกลุ่ม ใบหน้าหล่อเหลา หุ่นแสนเพอร์เฟ็ก มาพร้อมดวงตาที่น่ากลัวทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งด้วยแต่ก็ยังมีสาวๆมาตามเป็นแฟนคลับเขาอย่างล้นหลาม ‘เมอรี่เวทเทอร์’ สาวผมทองราวกับแสงอาทิตย์แม้จะดูน่ารักน่าเอ็นดูแต่ใครๆก็รู้กันทั่วว่าเธอเป็นบุคคลที่ไม่ควรยุ่งด้วยเป็นอันดับสองของกลุ่ม ‘การ์เร็ต’ หนุ่มผมเงินคนนี้เป็นคนใจเย็นตรงกันข้ามกับเพื่อนสนิทอย่างเมอรี่เวทเทอร์โดยสิ้นเชิง มักใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ค่อนข้างที่จะเปิดเผยไม่เสแสร้ง ‘วิ้งค์’ สาวน้อยน่ารักอ่อนโยน เป็นบุคคลที่เข้าถึงได้ง่ายแต่เพราะชื่อเสียของกลุ่มจึงไม่มีคนมาจีบ ‘ซิปปี้’ หนุ่มหล่อผมสีทอง เป็นหนุ่มป็อปของโรงเรียน ขี้เล่น เจ้าชู้ แม้จะอยู่ในกลุ่มแต่ก็ทำให้คนอื่นลืมไปสนิทว่าเขาคือหนึ่งใน อินเตอร์เซกชั่น!!
‘นี่ครูซ! นายไปทำกระจกแตกอีกแล้วเหรอ?’ เมอรี่เวทเทอร์พูดขึ้นขณะนั่งกินช็อกโกแลตกองโต
‘ก็นะ’ ครูซตอบพร้อมยักไหล่สบายๆให้
‘แกนี่นะถ้าไม่ก่อเรื่องซักวันจะตายมั้ย?’ การ์เร็ตที่นั่งจิบชาอยู่กับเมอรี่เวทเทอร์เอ่ยขึ้นปาก
‘การก่อเรื่องของฉันก็เหมือนกับการที่ต้องกินของว่างเหมือนเมอรี่เวทเทอร์นั้นแหละ แล้วก็เหมือนกับแก... ที่ต้องมานั่งเจ๋ออยู่ตรงนั้นทุกวัน!’ ครูซยิ้มหลังจากพูดเสร็จ ‘เข้าใจเลยละ!’ เมอรี่เวทเทอร์พูด
‘ยัยวิ้งค์ไปไหนละเนี่ย?’ ครูซเอ่ยถามบ้าง ‘ไปทำเวรน่ะ’ ซิปปี้ตอบ
‘ทำไมยังต้องทำเวรอีกละ?’ เมอรี่เวทเทอร์ถามบ้าง ‘ก็เขาเป็นเด็กดีนี่ ^^’ การ์เร็ตตอบ
‘นายว่าฉันเหรอ?’
‘ป่าว กินซะเถอะเดี๋ยวช็อคโกแลตละลายหมด ^^’
‘เหอะ!’ ครูซสถบเบาๆก่อนจะเดินไปที่มุมโปรดของเขา เขาบรรจงเล่นเปียโนอย่างคล่องแคล่วทำให้บรรยากาศในห้องดูสบายขึ้น
‘เวลาเล่นเปียโนเจ้านั้นก็ดูดีขึ้นเนอะ’ ซิปปี้หันมาพูดกับการ์เร็ต ‘ฉันก็ว่างั้น ^^’
‘มาแล้ว ><’ วิ้งค์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ ‘หอบอะไรมาน่ะ?’ เมอรี่เวทเทอร์เอ่ยปากถาม
‘ขนมหวานน่ะเอามาไว้ที่ห้องนี้จะได้มีกินตลอดอาทิตย์เลยไง ><’ วิ้งค์ยิ้มร่าเริง พอได้ยินคำว่าขนมเมอรี่เวทเทอร์ก็ทำหน้าตาเบิกบานทันที ‘@.@ สุโค่ยยยยย’
‘ภาษาอะไรน่ะ?’ ซิปปี้ถาม ‘ภาษามนุษย์น่ะสิ เห็นช่วงนี้ชอบดูรายการของมนุษย์อยู่บ่อยๆ’ การ์เร็ตตอบแทนอย่างรู้จริง
‘เดี๋ยวๆทุกคน! ฉันมีอะไรจะมาบอกด้วยนะ’ วิ้งค์พูดขึ้นตัดจังหวะของเพื่อนๆที่กำลังวุ่นวาย
‘หืม’
‘ทางโรงเรียนมีกิจกรรม ให้นักเรียนทุกคนไปรวมตัวกันที่หอประชุมใหญ่วันศุกร์นี้ เพื่อแถลงการณ์ต่างๆ’ วิ้งค์หยิบใบประกาศของทางโรงเรียนขึ้นมาอ่านอย่างตั้งใจ ‘แล้วพวกเธอจะไปกันรึป่าว?’ อ่านจบวิ้งค์ก็เงยหน้ามองไปรอบๆห้องแล้วถามขึ้น
‘ฉันไปแน่นอน!’ เมอรี่เวทเทอร์
‘อืม’ การ์เร็ต
‘ฉันต้องไปอยู่แล้ว แกล่ะไอครูซ?’ ซิปปี้หันไปถามคนที่กำลังเล่นเปียโนอยู่ ‘ฉันต้องไปแน่ๆละ ไปดูบทลงโทษที่พวกเขาจะทำต่อฉันไง ฮ่าๆๆ’ ครูซพูดจบแล้วเดินออกมาจากเปียโน เขาเดินนั่งพิงโซฟาอย่างสบายใจ
‘แหมแค่นี้ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับนายแล้วละ จะต้องไปดูอะไรอีก?’ วิ้งค์พูดขึ้น ‘ไม่เสมอไปนี่ ถึงพวกอาจารย์ไม่อยากยุ่งกับฉันแต่ก็ยังมีคนที่อย่างยุ่งกับฉันอยู่’ ‘ก็จริงอยู่ แต่นายต้องไปแค่ดูเฉยๆห้ามก่อเรื่องเด็ดขาดนะเว้ยงานนี้ฉันขึ้นแสดงเดี๋ยวภาพพจน์เสียหมด!’ ซิปปี้เน้นย้ำให้ครูซห้ามก่อเรื่องทำลายชื่อเสียงเขาอีกเด็ดขาด ‘เออรู้น่า’
Venice Part
วันงานประชุม
‘เอ้าเร็วๆหน่อย เราต้องไปแย่งที่นั่งหน้าสุดนะ’ เฮ้อ! ฉันละเบื่อกับชีวิตที่วุ่นวายจริงๆเลย อะไรกันเนี่ยแค่มีการประชุมงานโรงเรียนเดือนหน้าทำไมทุกคนต้องดูตื่นเต้นกันด้วยมันก็แค่ไปนั่งฟังเขาพล่ามไม่ใช่เหรอ - - ยัยเพื่อนผู้หญิงห้องฉันก็รีบวิ่งแจ่นไปกันหมดแล้วตอนนี้ ทำไมถึงคิดอยากนั่งหน้าเวทีนักนะแอบทำอะไรก็ไม่ได้ อ้อ! ฉันลืมแนะนำตัว ฉันชื่อ เวนีส วาเนสซ่า อยู่ไฮสคูลปี2 เรื่องเวทมนต์ก็ไม่ค่อยจะเก่งเท่าไหร่เสกผิดเสกถูกอยู่เรื่อยไประดับความฮอตลบสิบฉันเป็นคนที่โลกลืมแม้แต่ในชั้นเรียนของตัวเอง ก็ฉันเป็นพวกไม่ชอบยุ่งกับใครไม่ชอบยุ่งเรื่องของใครนี่นา ‘เวนีส เดินเร็วๆสิเดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก’ เพื่อนห้องเดียวกันเดินผ่านมาแล้วพูดกับฉัน บางคนอาจจะงงว่าเพื่อนสนิทฉันไปอยู่ไหนขอบอกว่าไปจองที่คนแรกแล้วแหละ!
ฉันเดินเข้ามาภายในส่วนหอประชุมนักเรียนและคุณครูมาอยู่กันพร้อมหน้า ให้ตายสิแม้แต่นายครูซคิงของกลุ่ม Intersection ก็ยังมาสงสัยงานนี้คงสำคัญพอตัวสินะปกติเขาน่ะจับตัวยากจะตายไปยิ่งให้มานั่งฟังอะไรแบบนี้ขอบอกว่าไม่มีทางเห็นเงาเขาเด็ดขาด!
‘ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้ามาสู่การประชุมครั้งยิ่งใหญ่นี้นะค่ะ ขอบคุณที่นักเรียนให้ความร่วมมือ’ ครูใหญ่ไมอาพูดพร้อมเปรยตาไปมองทางนักเรียนห้องของตัวเองโดยเฉพาะกลุ่ม Intersection แกคงจะแปลกใจว่าทำไมวันนี้คนอย่างนายครูซถึงมาร่วมงานได้
‘เรามาเข้าเรื่องเลยดีกว่านะค่ะ ก่อนอื่นก็มีหลายๆเรื่องจะมาประกาศก่อนที่จะประกาศเรื่องงานที่จะถึง เรื่องที่หนึ่งถ้านักเรียนคนใดมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมเกเรเราจะขอเชิญออกทันทีเพื่อไม่ให้เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี’
‘ครูซ ครูไมอาหมายถึงเขาแน่ๆ’ ฉันได้ยินบรรดานักเรียนซุบซุบกันไม่หยุดจนเสียงเริ่มดังขึ้นมาก
‘ขอให้เป็นผู้ฟังที่ดีกันด้วยนะค่ะนักเรียน’ ครูไมอากดเสียงลงต่ำ นักเรียนทั้งหมดจึงเรียกสติกลับคืนมา หาว =o= ง่วงแฮะเมื่อคืนนอนสามแหน่ะถ้าฉันแอบหลับจะมีใครว่าหรือป่าวนะ? (- - )( - -) ว่าแล้วก็แอบมองซ้ายขวาซักนิดดีกว่า ( - -) >>> (- -) วันนี้คงไม่ใช่วันนี้ของฉันจริงๆแหละมองไปก็มีแต่บรรดาครูและรุ่นพี่ที่เป็นสภานักเรียนจ้องเขม็งเลย ถ้านี่ไม่ใช่โรงเรียนฉันคงนึกว่าอยู่ในสถานพินิจนะเนี่ย
หว่า อะไรกันนี่เผลอแปปเดียวก็มีโชว์สุดน่ากรี๊ดของรุ่นพี่ซิปปี้ด้วยละถึงฉันจะไม่ใช่แฟนคลับของเขาแต่ก็ยอมรับว่าเขาหล่อจริงๆเห็นแล้วก็เคลิ้มเลยนะเนี่ย >< ฉันไม่รู้ว่าการประชุมวันนี้มีอะไรเกิดขึ้นบ้างเพราะฉันมัวแต่นั่งเหม่อลอยคิดถึงซีรี่ย์พันธุ์นรกเมื่อคืนของพี่น่าเด็กเล่นคู่กับหญ้าคาร์บอกได้คำเดียวฟินเนเร่มากๆจ้า ^o^ จนตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาถึงวิชา เวทยศาสตร์แล้วละ มันเป็นวิชาที่ฉันไม่ชอบเท่าไหร่ เพราะว่าฉันทำได้ห่วยแตกมากเลยล่ะ มีครั้งหนึ่งคุณครูให้ฉันร่ายเวทย์โดยที่ทำให้กระต่ายนอนหลับแต่ฉันดันไปทำให้มันกลายเป็นกบซะได้เพื่อนๆเลยพากันหัวเราะยกใหญ่ TT ฉันไม่รู้ว่ามันมีข้อผิดพลาดอะไรฉันรู้สึกท้อแท้มากเพื่อนๆก็ไม่ค่อยมีใครอยากคุยด้วยเพราะหาว่าฉันไม่ใช่ผู้วิเศษไม่มีเวทย์มนต์จริงๆ ฉันก็เคยคิดนะ เคยกลับบ้านไปเค้นความจริงจากแม่ว่าฉันเป็นลูกใครกันแน่ไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่ใช่ไหม แต่แม่ก็ยืนยันนอนยันว่ายังไงฉันก็มีเชื้อผู้วิเศษเต็มร้อยแน่นอน! แม่เคยพาไปหาท่านหมอมหาสาเนียบให้ตรวจดูเลือดของฉัน หมอก็บอกว่าฉันมีเลือดแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ที่ฉันไม่มีคือพรสวรรค์ มันไม่มีมากับตัวฉันหมอบอกให้ใช้พรแสวงแทน แต่ก็นะฉันหมดหวังท้อแท้ใจจนล้มเลิกเกี่ยวกับเวทย์มนต์ไปหมดแล้วละ เพื่อนก็ค่อยๆหายไปจะมีก็ต่ไอริสม้าน้อยตัวเท่าขวดโค้กของฉันที่คอยเป็นเพื่อนเสมอมา
‘เวนิส ถ้าเธอทำไม่ได้คราวนี้เกรดปีนี้เธอไม่ออกแน่นอนนะ’ คุณครูพูดข่มขวัญไว้ก่อนเลยให้ตายสิ ลางไม่ดีแล้วละตัวฉัน ฉันเอามือจับจี้สร้อยคอรูปพีกาซัสไว้แล้วหลับตาตั้งสมาธิ โอมมม โอมมม โอมมมจงเงยยย!(ผิดละ) ><
‘อาบีดาบู้ บีดาบู๊ เชิ้บๆ เพี้ยงงงงง’ ฉันร่ายคาถาที่อดหลับอดนอนท่องมาทั้งคืน มันต้องได้ผลสิฉันจำมาขึ้นใจแล้วนี่!! ทุกคนจ้องมองที่ฉันอย่างคาดหวัง(พวกแกหวังอะไรจากฉันกันย่ะ) แต่ทำไมทุกคนถึงทำหน้าซีดแบบนั้น ระ...หรือว่าคาถาของฉันได้ผลสินะ ย๊ะฮู้วว!! ฉันรีบหันไปมองผลงานของตัวเองทันที แต่ทว่า ทำไมไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับแจกันละ มันยังคงว่างปล่าวเหมือนเดิม ฉันเสกดอกไม้ไปแล้วนี้! ไหนล่ะ!
‘หายไปไหนล่ะ ฉันมั่นใจนะในคาถานี้!! TT’ เพื่อนๆพยายามสะกิดฉัน จะมาสะกิดทำไมละเอ้อ! คนกำลังเศร้า เจ็บปวด!! T0T
‘บังอาจมากนะทำแบบนี้กับฉัน’ อาเด๊ะ? เสียงแบบนี้ไม่ค่อยคุ้นหู เสียงเหมือนกำลังโกรธจัดเลยด้วย >< ไม่เอาไม่มองงงง
‘อะ...เอ่อ ฉันทำอะไรเหรอ ขอโทษละกันนะ’ ยังคงไม่กล้ามองหน้า (_ _)
‘เงยหน้าขึ้นแล้วมองหน้าฉันว่าฉันคือใคร ใช่คนที่เธอจะมาขอโทษแล้วจบรึป่าว?’ (_ _) หวายิ่งไม่กล้ามองเลยอ่ะ ฉันว่าฉันขอโทษไปแล้วน้า
TT เอ๊ะ! แต่ว่าคำพูดแบบนี้มันคุ้นๆนะเหมือนเคยได้ยินแว่วๆมาก่อน... ที่ไหนนะ หน้าห้องน้ำชายตึก C3 ฉันเดินไปกดน้ำแร่ธรรมชาติไปล้างแผลแล้วได้ยินเสียงคนทะเลาะกันเลยแอบไปดูตรงมุมมืด และก็ซูมไปที่หน้าของพวกเขา แก๊งเสลดเป็ดกับ คะ...ครูซ แห่งอินเตอร์เซกชั่นนี่ และก็คำพูดที่ได้ยินมะกี้ ซูมไปที่ปากของเขาด้วย ‘ฉันคือคนที่พวกแกจะมาขอโทษแล้วมันจบเรอะ ไปตายซะ!!’ จากนั้นเขาก็อัดพวกเสลดเป็ดจมกองเลือด TT ฉันคงจะต้องเป็นแบบนั้นแหง (- -) (‘ ‘) ฉันค่อยๆเงยหน้ามองเจ้าของเสียงนั้น หว่า ทำใจดีๆไว้เวนิส!
‘O.O’ ครอก! เป็นเขาจริงๆตัวเป็นๆไม่ต้องสืบสวนเลย ตายแปป U_UZzzZZzZz
‘- - บอกมาจะรับผิดชอบยังไง!’
‘ระ...รับผิดชอบอะไร?’
‘เธอเสกอะไรมาโดนฉัน!! ผมฉันเสียทรงหมดแล้วรู้มั้ยยัยบ้า!’
‘ฉะ...ฉันขอโทษ’
‘ขอโทษแล้วจบเหรอหะ!’
‘เฮ้ นายอย่ามาหาเรื่องสิฉันขอโทษแล้วจะเอาอไรอีกละ’
‘เธอรู้มั้ยว่ากำลังพูดกับใคร!’
‘พูดกับหมามั้ง นายดูฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง’
‘เออ! ฉันฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือเธอรู้ละ’ เออหวะฉันก็ฟังไม่รู้เรื่องนะภาษาคนน่ะ
‘นายจะเอาไงกับฉันละคนเขาก็ขอโทษไปแล้วยังจะต้องการอะไรอีก กับอีแค่ผมเสียทรงฉันไม่ได้ไปเผาบ้านนายนะ!!’ ฉันเริ่มโต้กลับโดยไม่สนใจว่าคนที่ฉันกำลังต่อกรด้วยคือใคร ฉันรู้แค่ว่าฉันฉุน!!
‘เธอกล้ามากนะ!!’
‘ก็ฉันไม่ผิดนี่ ก็ใช่อาจจะผิด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง ฉันแค่ทำผมนายเสียทรง ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนนี่ เซ็ตๆหน่อยก็เข้าที่แล้ว!’ ฉันเอื้อมมือไปเซ็ตผมให้เขา ตอนนี้รู้สึกว่าเขาจะกำลังทำตัวไม่ถูกนะดูสิเบิ่งตากว้างเชียว คิคิ
‘เฮ้ยทำอะไรของเธอว่ะเนี่ย’ เขารีบปัดมือฉันออก
‘เซ็ตผมไง นายมีปัญญาตรงนี้ไม่ใช่หรอ?’ ตอนนี้เหมือนฉันอยู่กับเขาแค่สองคนบนโลกทุกสิ่งมีชีวิตรอบๆยืนติดสตั๊นนิ่งราวกับถูกสาปให้เป็นหิน
‘ไม่ต้องยุ่งจริงๆเลย ยัยนี่กล้าดีฉันขอยืมตัวเพื่อนพวกเธอวันงานหน่อยแล้วกัน จะเอาไปใช้งานให้เข็ดโทษที่ทำให้ผมฉันสียทรง ไปละ ปีสองห้องซี เวนิส วาเนสซ่า’ พูดจบเขาก็เดินออกไปแบบสบายอารมณ์พร้อมทรงผมที่เข้าที่เข้าทางแล้ว เฮ้อ ในที่สุดก็จบเสียทีเกือบตายแหน่ะเรา! ^^’
‘เวนีสยอดไปเลย!’
‘เธอคือผู้กล้า!’
‘เห เดี๋ยวๆอะไรกัน?’
‘เมื่อกี้น่ะสุดยอดมากเลยเอาไปตีพิมพ์ในหนังสือโรงเรียนคงได้ขึ้นหน้าหนึ่งแน่!’
‘เฮ้ พวกเธอหยุดนะ อย่าทำแบบนั้นเมื่อกี้เขาก็โกรธจะตายละ ถ้าไปลงพิมพ์เขาก็มาหาเรื่องฉันน่ะสิ ไม่เอาหรอก!’
‘นั่นสินะ แต่ว่าเมื่อกี้เขาบอกว่าไงนะ วันงานจะเอาเธอไปช่วยในส่วนของเขา’
‘นี่ๆเวนิสขอลายเซ็นมาให้ฉันด้วยนะ’
‘ฉันขอขนมแบบที่วิ้งค์กับเมอรี่เวทเทอร์กินละกัน’
‘ฉัน’
‘ว่าไงนะ!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ฉันต้องไปช่วยหมอนั้นอีกเรอะ ไม่มีทาง!!!’ ToT
เขียนตรงไหนผิดบอกกันด้วยครับมึนอยู่ -_-
________________________________________________________________________________________________________________________
ความคิดเห็น