คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : < - - - Defeated Heart - - - > Intro 1 :
< - - - Defeated Heart - - - > Intro 1
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องดังขึ้น พร้อมด้วยร่างของหญิงวัยกลางคนที่ค่อย ๆ กลิ้งตกบันไดลงมา และนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น
“แม่ . . .” ร่างสูงที่ได้ยินเสียงนั้นรีบวิ่งมาก่อนจะเจอภาพของผู้เป็นมารดานอนนิ่งอยู่กับพื้น
“เยจิน” ชายวัยกลางคน ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของบ้านเองก็วิ่งตามมาด้วยเหมือนกัน
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ประคองร่างของภรรยาขึ้นมาพร้อมกับสั่งให้คนขับรถเอารถออก ไม่มีเวลาที่จะสนใจอะไรทั้งนั้น
“จองซูยอน…” เสียงตะโกนดังออกมาจากปากของผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นลูกชายผู้หญิงที่นอนนิ่งอยู่ตรงนั้น ผู้ชายที่วิงเข้ามาเป็นคนแรก เหมือนเสียงฟ้าผ่าลงมายังกลางใจของคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ยืนตัวสั่น คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดี ร่างสูงเดินขึ้นบันไดมาจนถึงคนที่ยืนตัวสั่น
“คุณทำอะไรแม่ผม” ร่างสูงกระชาทั้งเสียงพร้อมด้วยกระชากแขนร่างบางแน่น
“ฉัน . . . ฉันเปล่า…” ส่ายหน้าปฎิเสธ
“เปล่างั้นเหรอ . . . แล้วแม่ผมตกบันไดไปเองรึไง” บีบข้อมือของอีกคนแน่น
“ฉันเจ็บนะ” ใช้มืออีกข้างพยายามดึงมืออีกคนออกแต่ก็ไม่ได้ผม
“เจ็บงั้นเหรอ . . . แล้วแม่ผมล่ะ จำไว้เลยนะถ้าแม่ผมเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่เอาคุณไว้แน่” ผลักร่างบางจนล้มลงกับพื้นก่อนที่จะเดินลงบันไดไป ทิ้งให้ร่างบางร้องไห้ออกมา
“ฉันไม่ได้ทำจริง ๆ นะ ฉันไม่ได้เป็นคนผลักแม่นาย คิมคิบอม” พูดพลางนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตู ทำให้เจ้าของห้องเดินมาเปิดประตู
“มีอะไร” เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ยืนอยู่หน้าห้องตัวเอง ก็ถามออกไปทันที
“คุณพ่อของคุณให้ฉันมาตามคุณไปทานข้าวนะคะ” พูดออกมาพร้อมรอยยิ้มที่หลอกใครต่อใครมากมายว่าเธอเป็นแม่เลี้ยงที่แสนดี แต่ไม่ใช่กับเธอ
“เดี๋ยว . . .” กำลังจะบอกว่าเดี๋ยวจะลงไป แต่คนตรงหน้าก็ขัดขึ้นมาก่อน
“ยังจะกล้าลงไปอีกเหรอค่ะ”
“ทำไมฉันจะไม่กล้าลงไป” เสียงแข็งขึ้นมาอีกเป็นเท่าตัว
“ก็ตอนนี้กลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วนิ ลูกที่พ่อไม่รักแล้ว ก็เป็นแบบคุณนี่แหละ” หัวเราะก่อนที่จะเดินหันหลังเพื่อนจะเดินลงไปยังชั้นล่าง
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง” รีบเดินตามออกมาก่อนจะกระชากตัวคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่เลี้ยงของเธอก่อนที่จะเดินลงบันได
“เพราะอะไรงั้นเหรอ . . . เพราะไม่ว่าจะยังไง ของทุกอย่างที่เป็นของคุณจะต้องเป็นของฉัน และลูก ๆ ฉัน” สะบัดแขนตัวเองออก ก่อนจะเหลือบไปมองบันไดนิดนึง ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวทันที
“คงมีวันนั้นหรอก คุณพ่อไม่มีวันยกสมบัติของฉันให้กับพวกเธอหรอก”
“งั้นเหรอ งั้นถ้าถ้าเป็นแบบนี้ล่ะ” ว่าแล้วก็เอาหัวของตัวเองโขกกับกำแพงทันที
“คุณทำอะไรนะ” ตกใจกับการกระทำของผู้หญิงตรงหน้า
“ทำให้ทุกคนเกลียดคุณไง คุณหนูซูยอน” ว่าแล้วก็เอนตัวลงบนได
“ไม่นะ” ซูยอนรีบคว้ามือคนตรงหน้าไว้ แต่ไม่ทันแล้ว คนตรงหน้ากลิ้งตกบันไดไปพร้อมกับเสียงกรี๊ดร้องทันที
“ฮึก ๆ ๆ ๆ” น้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลจากดวงตาคู่สวย บุคคลที่หลบอยู่ด้านหลังก้าวออกมาจากที่ซ่อน ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ ๆ อย่างกลัว ๆ
“คุณหนู” เสียงเรียกที่ไม่มั่นคงนัก ซูยอนจำเสียงนี้ได้ เสียงของลูกสาวของผู้หญิงคนนั้น
“ไม่รีบไปดูแม่ของเธอล่ะ รีบไปสิ” ตะโกนออกมาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันไปมอง
“คือว่า . . .”
“อะไรล่ะ สะใจไหมล่ะ แม่ของเธอทำสำเร็จแล้วนี่ ต่อทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นของพวกเธอ ส่วนฉัน . . . ฮึก ๆ ... ฉันก็ . . . ก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่าแบบที่แม่เธอพูดไง” ซูยอนพูดทั้งน้ำตา ตั้งแต่แม่ของเธอตายไป และพ่อก็พาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบ้านพร้อมกับลูก ๆ ตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเธอก็ไม่เคยมีความสุขอีกเลย
“ไม่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลย” ปฏิเสธออกมาพร้อมกับน้ำตา ทั้ง ๆ ที่เธอเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง แต่เธอจะบอกใครได้ล่ะ เพราะคนที่ทำคือแม่ของเธอ เธอจะกล้าทำผิดต่อแม่ของเธองั้นเหรอ
“ไม่คิดงั้นเหรอ แล้วตลอดห้าปีที่ผ่านมา เธอเคยกล้าบอกใครไหมว่าแม่เธอทำกับฉันยังไงบ้าง ทั้ง ๆ ที่แม่ฉันช่วยเหลือพวกเธอตอนลำบาก ทั้ง ๆ ที่ฉันดีกับเธอมาตลอด เธอกับแม่ของเธอตอบแทนพวกเราอย่างนี้เหรอ” ตะโกนใส่คนตรงหน้า ก่อนที่จะพยุงตัวเองลุกขึ้น
“ฉันรักแล้วก็เคารพคุณหนูเสมอนะ” เธอพูดออกมาจากใจจริง เพราะตั้งแต่ที่เธอมาอยู่กับครอบครัวจอง ทุกคนดีกับเธอมาตลอดโดยเฉพาะซูยอนที่คอยปกป้องเธอตลอดเมื่ออยู่ที่โรงเรียน
“ถ้าเธอรักฉัน เคารพฉันจริง เธอกล้าบอกใครไหมล่ะ ว่าแม่เธอตั้งใจตกบันได ฉันไม่ได้ทำ เธอกล้าไหมล่ะ คิมแทยอน” ซูยอนมองหน้าของแทยอนด้วยสายตาเย็นชา
“เธอไม่กล้าหรอก เพราะใคร ๆ ก็ต้องรักแม่ตัวเองมากกว่าคนอื่นทั้งนั้นแหล่ะ” พูดจบก็เดินกลับเข้าไปยังให้ตัวเอง ทิ้งให้แทยอนร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด ที่ตัวเองต้องรู้เห็นเรื่องทุกอย่างแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย
นาฬิกาบอกเวลาตี 2 แล้ว แต่คิมแทยอนก็ยังนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เพื่อรอฟังข่าวจากโรงพยาบาล
“พี่ค่ะ” ร่างสูงของผู้เป็นพี่ชายเดินเข้ามาในบ้านอย่างอิดโรย
“แทยอน ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“อาการแม่เป็นไงบ้าง” เลี่ยงที่จะตอบคำถาม จึงถามอาการของมารดา
“หมอบอกว่าต้องรอดูอาการ พ้นคืนนี้แม่ถึงจะรอด” น้ำเสียงเจือความเครียดไว้มากมาย
“แล้วผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน” แทยอนมองหน้าพี่ชาย เอไม่เคยเห็นพี่ชายของเธอเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
“เอ่อ . . .” เอจะทำยังไงดีล่ะ จะบอกควาจริง หรือจะปล่อยให้พี่ชายไปเอาเรื่องกับคนบริสุทธิ์อย่างซูยอน
“อยู่บนห้องใช่ไหม ต้องใช่สิ . . . ตัวเองทำผิดนี่ แทยอนรีบไปนอนซะ และไม่ต้องออกจากห้องไม่ว่าจะได้ยินเกิดอะไรขึ้น” พูดจบก็เดินตรงไปยังจุดหมายปลายทาง คือห้องนอนของซูยอนนั่นเอง
เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ร่างที่นอนขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่ม ลุกขึ้นมาเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“เข้ามาทำไม”
“หึ . . . มาลงโทษคนผิดอย่างเธอไงจองซูยอน” ก้าวเท้าอย่างรวดเร็วมาหาร่างบาง
ร่างบางถอยหลังกรูดไปยังอีกฟากของเตียงทันทีที่ประโยคนั้นกระทบเข้าโสตประสาท ร่างสูงขยับตามเข้ามาพร้อมกับมือหนาที่กระตุกผ้าห่มออกไปให้พ้นตัวซูยอนด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แฝงความโกรธอยู่ไม่น้อย
“ฉันทนให้เธอทำกับแม่ฉันมาพอแล้ว” ตั้งแต่ที่แม่ของเค้าเลื่อนจากผู้อาศัยมาเป็นคุณผู้หญิงของบ้าน เค้าก็ต้องเห็นแม่ของเค้าโดนร่างเล็กกลั่นแกล้งมาโดยตลอด แม้จะเป็นเด็กก็ตาม แต่ความเกลียดชังของร่างเล็ก เค้ารับรู้มันเป็นอย่างดี
“เธอต้องชดใช้ทุกสิ่งทุกอย่าง จองซูยอน”
< - - - Defeated Heart - - - >
ความคิดเห็น