อยากบอกให้รู้ว่า...รักเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม

"วันเปิดเทอมอีกแล้ว กูจะบ้าตายไวจริงๆ"
ไอ้แจ็คเด็กหนุ่มวัย 18 ปี พูดออกมาขณะที่นั่งกับเพื่อนในโรงอาหารของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
"มึงจะบ่นให้มันได้อะไรว่ะ"
ผมพุดบ้าง ทั้งๆที่ปากยังคาบเส้นก๋วยเตี๋ยวอยู่
"เอ่อ กูได้ยินมึงบ่นทุกปี ตั้งแต่เรียน ม. 1 นี้ก็ ม.6 ปีสุดท้ายแล้วยังไม่เลิกบ่นอีก"
ไอ้ต้นมันก็เอาด้วยกับผมอีกคน
"ใครจะเหมือนมึง ไอ้เป็ก อยากมาเรียนหรืออยากมาเจอใครกันแน่ว่ะ"
ไอ้แจ็กมันว่าให้ผม
"อ้าวไอ้นี่ เขาเรียกว่าแรงบันดาลใจโว้ย!"
"เน็ทจ๋า..........เน็ทจ๋า..........."
มันล้อผม และทำหน้าเซ็กซี่แบบตลกๆ

อ๊อด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงอ๊อดของโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ในวันเปิดเทอมวันแรกคงเป็นการพบปะกันระหว่างนักเรียนกับอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ 
"นั่นไง เน็ทจ๋า ของมึงนั่งอยู่นั่นไง"
ไอ้แจ็คมันชี้ไปยังโต๊ะนักเรียนที่ติดริมหน้าต่างแถวที่สอง
"เน็ทจ๋าเชี้ยไรมึง เขาชื่อเน็ทเฉยๆโว้ย!" ผมตอกกลับ แต่พยายามให้เสียงเบาที่สุด
"เอ่อไอ้เป็กแล้วมึงจะไม่ไปทักเขาหน่อยเหรอวะ"
ต้นมันหันหลังกลับมาพูดกับผม ซึ่งผมนั่งอยู่ข้างกับแจ็ค
"ยังดีกว่าวะ"
ผมพูดแล้วทำเป็นหาหยิบนู้นนี่
"อาย....อาย....อีกแล้วมึงตลอดเลย กะว่าจะแอบชอบเขาแบบนี้ไปจนเรียนจบเลยหรือไง เดี๋ยวอดหรอกมึง"
"เอ่อกูรู้ ไอ้แจ็คแต่กูยังไม่พร้อม"
"6 ปียังไม่พร้อมอีกเหรอวะ นานไปเปล่าวะ"

แล้วอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของห้องเราก็เดินเข้ามาพอดี ทั้งห้องเงียบทันที
ไอ้แจ๊คมากระซิบผม
"เวรแล้วไง ได้อาจารย์ประภาศรีจอมโหด กูตายแน่"
"เออวะ กูก็ว่างั้นแหละ"
ผมกระซิบกลับ

"สวัสดีนักเรียนที่รักทุกคน อาจารย์ชื่อประภาศรี ซึ่งนักเรียนทุกคนคงจะรู้จักกันอยู่แล้วนะ อาจารย์ดีใจที่ได้มารับหน้าที่นี้ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะช่วยให้นักเรียนทุกคนเรียนจบอย่างมีคุณภาพ และได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยดีๆ"
นั่นเป็นการทักทายของอาจารย์ประภาศรี

พอถึงเวลาพักกลางวัน พวกผมทั้งสามคนก็เดินไปยังโรงอาหาร
"มึงดูโต๊ะนั้นซะก่อน นั่งคนเดียวซะด้วย"
ไอ้แจ็คมันชี้ให้ผมกับไอ้ต้นดูที่โต๊ะๆหนึ่ง
"ไปดิ ไปเลย"
ไอ้ต้นมันบอกผม พร้อมกับแลไปยังโต๊ะนั้น
จริงๆแล้วผมก็คิดว่าผมต้องบอกความรู้สึกนี้กับเน็ทให้ได้ เพราะเวลาของพวกเราก็เหลือน้อยเต็มทีแล้วในโรงเรียนแห่งนี้
"เอ้า! กูจะลองดูสักครั้ง"
แล้วผมก็เดินไปที่โต๊ะของเน็ท ที่ตอนนี้นั่งอยู่คนเดียว ด้วยอาการประหม่านิดๆ
"ไง นั่งคนเดียวเหรอเน็ท"
ที่จริงผมไม่น่าถาม ก็เห็นๆอยู่
"อืม"
เน็ทตอบ แต่ยังคงอ่านหนังสือต่อไป
"แล้วพวกเพื่อนเธอไปไหนหมดหล่ะ"
ผมยังคงถามต่อ
"เดี๋ยวก็มา ไปซื้ออะไรมากินอ่ะ"
เน็ทปิดหนังสือลงทำให้ผมมอเห็นใบหน้าที่น่ารัก ดวงตาที่กลมโต มันเป็นภาพที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอดเวลา
"นั่งกับเราก็ได้นะ"
เน็ทชวน
"จะดีหรอเดี๋ยวเพื่อนเธอก็มาแล้ว"
"พวกเราก็เพื่อนกันทั้งนั้นแหละน่า"
เน็ทยิ้มให้ผม ทำให้ผมแอบคิดอะไรไปไกลคนเดียวอีกแล้ว
"แปลกนะ เราอยู่ห้องด้วยกันมาตั้งนานแต่ไม่สนิทกันเท่าไหรเนอะ"
เน็ทชวนคุย

"ก็ไอ้เป็กมันไม่ชอบผู้หญิงอ่ะดิ ใช่ม๊า ใช้ม๊า..."
แจงหนึ่งในกลุ่มของเพื่อนเน็ทเดินมาข้างหลังพอดี
"พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะแจง"
ผมรีบหันกลับไปถาม
"เฮ้ย! ไม่ต้องอาย ชายได้ชายคือยอดชายนะโว้ย"
"บ้ากันไปใหญ่แล้ว"
เพื่อนในกลุ่มของเน็ทหัวเราะคิกคัก ผมลุกทันที
"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยแจง"
ผมรีบเดินกลับไปหาไอ้สองคนนั้นทันที

"เป็นไรวะ"
พวกมันถาม
"ก็ยัยแจงทอมบอยนั้นนะสิ มาหาว่ากูชอบผู้ชายด้วยกัน"
"เฮ้ย! แล้วจริงหรือเปล่าวะ"
ไอ้สอนคนนั้นทำท่าจะลุกหนีผม
"ไอ้เชี้ย กวนตีนล่ะพวกมึง"
ผมพูดออกแนวเซ็งๆ
"กูว่านะยัยแจงทอมนั้นมันกั๊กมึงชัวร์เลย"
"กูว่าแล้ว เสร็จทอมซะแล้ว"
ไอ้แจ็คพูดต่อไอ้ต้นทั้นที
"กูไม่ยอมหรอก คอยดูเถอะ"

หลังจากกินข้าวเสร็จเราก็เรียนกันตามปกติโดยเวลาผ่านไปจากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน

******************************************************************************