คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 เจ็บ
Confession of a Friend รักหมดใจนายเพื่อนสนิท
Kang x Teuk
Singkling_fern^^
Chapter 2 เจ็บ
“ยะ...ยุนโฮ..เสียงไรอ่ะ”
“นั่นดิ....มันดังมาจากข้างบนใช่ป่ะ”
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”
“รึว่า......คังอินนนน”
ปัง........ (เสียงเคาะประตูนะคะ อย่าเข้าใจผิด)
“คังอิน คังอิน คังอิน เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ คังอิน เป็นอะไรรึป่าว ทำไมไม่ยอมเปิดประตูหล่ะ คังอินได้ยินพี่ไหม”
“แจจุง ใช้นี่ดีกว่า รับรองเรียกยังงี้ ให้ตาย หมอนั่นก็ไม่ยอมเปิดหรอก”
“อืม เร็วๆซิ ยุนโฮ เกิดคังอินเป็นอะไรไปหล่ะ จะทำไง”
“อย่าเร่งสิ”
แกรก
“คะ..... คังอิน เป็นอะไรรึป่าว เจ็บตรงไหนไหม” แจจุงถามคังอินด้วยความเป็นห่วงหลังเห็นเศษกระจกแตกเต็มห้อง
“ฮึก....ผม...”
“ผม....ทำไม ไม่ต้องพูดมากไปโรงบาลกัน” ยุนโฮพูดพลางดึงคังอินขึ้นเพื่อให้เจ้าหมีไปทำแผลที่โรงบาล
“ไม่...ฮึก....ผมไม่ไป...พี่แจจุงผมควรทำไงดี...ฮือ”
“ทำไม...มีไรหรอ...แต่พี่ว่าเอาไว้เดี๋ยวค่อยพูดเถอะนะ พี่ว่าเราไปทำแผลก่อนเถอะนะ”
“ผมบอกแล้วไง!!...ฮึก....ว่าผมไม่ไปไหนทั้งนั่น ไม่ต้องทำแผลให้ผมด้วย....ออกไปซะ...ฮือ”
พลั่ก
“แกจะบ้ารึไง แกอยากตายยังงั้นรึไงคังอิน ถ้าแกอยากตายนักแกก็ออกไปนู้นเลย ไปที่ถนนสิ ไปให้รถชนตายเลยไป!!!”
“ฮึก....เห็นไหมหล่ะ...ไม่เคยมีใครห่วงตัวผมเลย...ขนาดพี่...”
พลั่ก
“เมื่อไหร่แกจะเลิกบ้าสักทีห๊ะ คังอิน แกเป็นอะไรของแก คังอินคนเดิมหายไปไหน แกบอกฉันมาสิว่าแกเป็นอะไร รึว่าแกต้องให้ฉันต่อยแกอีก แกถึงจะ...”
“ฮึก...ผม...ฮึก...ผม....ขอ......ฮือ...ผมขอโทษ”
“คังอิน...พี่ว่าเราให้พี่ทำแผลให้ดีกว่านะ”
แจจุงพยายามทำให้คังอินหายเครียด ทั้งๆที่ตอนนี้เค้าเองก็งงไปหมดแล้วว่าคังอินเป็นอะไรของเค้ากันแน่ ปกติคังอินถึงแม้จะมีฉายาที่เพื่อนๆเรียกกันว่าจอมบ้าพลังแต่คังอินก็ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองมาก่อน แต่ครั้งนี้เค้ากลับ.....
…………………………………………
“ปล่อยไว้อย่างนั้นจะดีหรอยุนโฮ ให้ฉันวางยาสลบดีไหม”
“ไม่ต้องหรอก ปล่อยไว้สักพักเดี๋ยวก็คงหลับไปเองแหละ ไม่ต้องไปห่วงเค้าหรอก”
“แต่....”
"เอาเถอะน่า วันนี้คุณจะกลับบ้านรึป่าวหล่ะ เดี๋ยวผมจะไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่ดีกว่า ยุนโฮนายน่าจะอยู่ดูแลคังอินดีกว่านะ ฉันไม่เป็นไรหรอก”
“อืม แต่เค้าเป็นอะไรของเค้านะ ทำไมถึงได้ทำอะไรยังนั้นนะ เฮ้อ...”
“นั่นสิ งั้น ฉันกลับก่อนหล่ะกัน ไว้พรุ่งนี้ฉันจะแวะมาดูอาการคังอินก็แล้วกันนะ”
“แล้วไม่เข้าเวรตรวจคนไข้รึไงหล่ะ อีกอย่างเจ้าคังอินคงไม่เป็นอะไรหรอกมั่ง”
“ไม่ได้ อีกอย่างแผลที่มือก็ลึกขนาดนั้นยังไงก็ต้องมาดูให้ได้ ส่วนพรุ่งนี้ฉันเข้าเวรดึกอ่ะ งั้นไปหล่ะนะยุนโฮ ฝันดี”
“อืม เช่นกันครับ บาย”
..........................................................................
‘วันนี้เค้าจะนอนหลับไหมหล่ะเนี่ย ในเมื่อเจ้าน้องชายตัวแสบดันอาละวาด แต่ถึงยังไงน้องชายคนนี่ก็ไม่เคยที่จะทำร้ายตัวเองเลยนิหน่า แต่ครั้งนี้ทำไมถึงได้ทำยังงั้น คังอินคงต้องมีอะไรอยู่ข้างในนั้นเป็นแน่ เค้าต้องสืบให้ได้ว่ามันเป็นเพราะอะไร ทำไมคังอินถึงได้กล้าทำร้ายตัวเอง’
ติ๊ด ติ๊ด
‘ยังไม่นอนแน่ๆเลยใช่ป่ะยุนโฮ อย่าคิดให้มันมากเลยนะ พรุ่งนี้เรารอให้อาการของเค้าดีขึ้นก่อน แล้วค่อยถามเจ้าตัวดีกว่านะ แล้วก็นอนหลับได้แล้ว อย่ามัวแต่เป็นห่วงคนอื่นเค้า นายอ่ะต้องเป็นห่วงตัวเองด้วยสิ นอนหลับซะ เจ้าหมียุนโฮ
แจจุง ’
.....................................................................................................
“อันยองอาเซโยครับอาจารย์”
“อื้ม มาเช็คชื่อกันก่อนดีกว่านะวันนี้อ่ะ”
“เยซอง”
“ครับ”
“คยูฮยอน”
“ครับ
...............................
......................
.............
.......
...
..
.
“คังอิน....”
“...................”
“คังอินหล่ะ หัวหน้าห้อง”
“เอ่อ...คือว่า ยังไม่มาครับ”
“คงจะยังไม่เข้าคาบแรกอีกตามเคยซินะ งั้นหัวหน้าห้อง ถ้าคังอินมาบอกไปหาครูที่ห้องด้วย”
“ครับ”
“งั้นวันนี้เราจะเรียนเรื่องประวัติ..........................”
.......................................
...............................
....................
….....
…..
…
..
.
“นักเรียนเคารพ”
“ขอบคุณครับ”
“ไอ้เย่....ไอ้คังอินยังไม่มาอีกเรอะว่ะ นี่มันจะเที่ยงแล้วนะเว้ย!!!”
“นั่นดิ ทุกครั้งไม่เคยมาสายหนิหว่า มันไม่สบายรึป่าวว่ะคยูฮยอน”
“กูไม่รู้ ถึงได้ถามมึงหนิไงหล่ะ”
“แล้วกูจะไปถามใครหล่ะ ไอ้นี่”
“ทึกไง ต้องรู้ชัวร์”
“เอ่อ นั่นดิ เห็นเดี๋ยวนี้สองคนนั้นเค้าสนิทกันหนิเนอะ”
“นั่นไง เดินมาแว้ว...เอ๋...มากับไอ้ฮยอกแจงั้นหรอ”
“สงสัยจะตัวติดกันนะเนี่ยสองคนเนี่ย ว่าป่ะคยู”
“เอ่อ.......ทึก....ลีทึก”
“มีอะไรหรอคยู”
“เห็นไอ้คังอินป่ะ”
“ไม่หนิ ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วอ่ะ ทำไมหรอ คังอินยังไม่มาอีกหรอคยูฮยอน”
“อืม ยังไม่มาเลย รึว่าจะไม่สบายนะ”
“จริงด้วย งั้นไอ้คยูกูไปก่อนนะโว้ย ไปดูไอ้คังอินมันหน่อย ไปก่อนนะ”
“เฮ้ย!!! ไอ้เย่ มึงจะไปคนเดียวจริงๆหรอว่ะ” คยูฮยอนที่กำลังจะวิ่งตามไปก็ถูกทึกกี้ล็อคตัวไว้ก่อน
“ปล่อยเค้าไปเหอะคยู อีกอย่างฉันว่า คังอินคงไม่เป็นไรหรอก”
“นายรู้ได้ไงอ่ะทึก”
“ก็เมื่อวานนี้เค้าก็ดูปกติดีนี่”
“ทึกกี้ครับเราไปกินข้าวเหอะนะ เค้าหิวแล้ว”
“อื้ม งั้นคยูฉันไปกินข้าวก่อนนะ”
“อื้ม ทานให้อร่อยนะ”
..................................................................
“อ้าว ทึกกี้ ไม่หิวหรอ”
“อืม ฉันเป็นห่วงคังอินเค้าอ่ะ”
“คังอิน เค้าไม่เป็นไรหรอกมั่ง เจ้านั่นเมื่อก่อนก็ขาดโรงเรียนออกจะบ่อย”
“แต่ว่า วันนี้มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้นะสิ ฮยอกแจ”
“อืม นั่นสิ ก็ทึกกับเจ้าหมีคังเป็นเพื่อนกันนี่หน่า เวลาเพื่อนขาดเรียนไปโดยไม่ทราบสาเหตุมันก็ต้องเป็น
ห่วงเป็นธรรมดาอะเนอะ”
“อืม ขอบใจนะฮยอกแจที่นายเข้าใจฉันอ่ะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ผมอ่ะเข้าใจคุณทุกเรื่องแหละ แต่ว่าวันนี้ไปซื้อของเป็นเพื่อนเค้าหน่อยนะ ตัวเอง”
“อืม.....เอาไว้วันหลังนะฮยอกแจ วันนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีอ่ะ อยากกลับบ้านไปนอนอ่ะ ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไรครับ วันหลังก็ได้”
………………………………………
บ้าน คังอิน
ติ้งต่อง ติ้งต่อง
“ใครครับ”
“ผม เยซองเองครับ พี่ยุนโฮ”
“เยซองหรอ แป็ปนึงนะ”
“ครับ”
“แล้ววันนี้ไม่....เอ๋....หนีเรียนมาหรอ”
“เอ่อ...ครับ...แต่ที่หนีมาเนี่ยก็เพราะเจ้าคังอินนี่แหละ ก็เจ้านั้นเล่นไม่ไปโรงเรียนแถมยังปิดมือถืออีก ผมเป็นห่วงก็เลยต้องมาดูว่ามันเป็นอะไรรึป่าว”
“ยังงี้นี้เอง...เอ่อ...คือว่า...คังอินมันไม่ได้เป็นไรมากหรอก ตอนนี้คงนอนอยู่บนห้องอ่ะ ลองขึ้นไปดูซิเพื่อบางทีอาจจะตื่นแล้วก็ได้”
“ครับ พี่ยุนโฮ”
Kok kok
แกร็ก
“อ้าว!!! ตื่นแล้วหรอว่ะ ไอ้คังอิน”
“เห้ย!!! ไอ้ซาลาเปา มึงมาบ้านกูทำไมเนี่ย แล้วไม่ไปโรงเรียนรึไงว่ะ”
“ไอ้นี่ ก็เพราะมึงอ่ะกูเลยต้องโดดเรียนมาหา”
“ไอ้บ้า แล้วจะโดดเพื่อกูทำไม มาแปลก คิดไรกะกูป่ะเนี่ยไอ้เย่”
“เฮ้ย!!! ไม่ใช่อย่างงั้น ก็แหมเดี๋ยวนี้เพื่อนกูชอบทำตัวซึมๆกูเป็นห่วงเลยมาดู”
“อ๋อหรอ นึกว่าแต่มึงจะเลิกพิศวาสน้องอุคกี้แล้วหันมา....”
“หุบปากไปเลยนะมึง แล้วมือมึงอ่ะไปโดนอะไรมา ถึงพันแผลซะ น่ากลัวเลย”
“กูต่อยกระจก”
“เรื่องไร ทำไมต้องต่อยกระจกด้วย”
“ไม่ต้องรู้หรอกน่า”
“เรื่อง ทึกกี้กับไอ้ฮยอกแจซินะ”
“บ้าหรอ.....จะไปเป็นเรื่องของ2คนนั้นได้ยังไงกันเล่า”
“ไม่ต้องมาปิด กูเป็นเพื่อนมึงมาตั้งแต่อนุบาลแล้วนะโว้ยยยยย ทำไมกูจะดูไม่ออกหล่ะ”
“ เฮ้อ......เอ่อใช่ กูชอบทึกกี้ แล้วไงอ่ะ แล้วมึงจะให้กูทำยังไงทึกคิดกับกูแค่เพื่อนนิ”
“ถามเค้าแล้วหรอ”
“ยัง!!!”
“เฮ้อ....แล้วมึงรู้ได้ไงว่าเค้าไม่ได้รักมึงอ่ะ ไอ้หมีคัง”
“.....แค่ดูก็รู้แล้ว ว่าเค้าไม่ได้รักฉัน”
“งั้น....เอาอย่างี้ดีกว่า…………….”
“จะให้ฉันทำยังงั้นจริงๆหรอ ไม่เอาอ่ะ มันไม่ดี ฉันไม่อยากทำร้ายใคร”
“รึว่าแก จะยอมเสียทึกกี้หล่ะ” '
“เอ่อ....ก็ได้ว่ะ” 'แล้วมันจะดีหรอว่ะเนี่ย ที่ไปตกลงยังงั้นกลับไอ้เย่มัน แต่ช่างเหอะเพื่อทึกกี้ เราต้องทำได้'
………………………………………………………………………
To be Continue...
Confession of a Friend รักหมดใจนายเพื่อนสนิท
ความคิดเห็น