คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : InTro>>>
Confession of a Friend รักหมดใจนายเพื่อนสนิท
Kang x Teuk
Singkling_fern^^
…..Intro……
...ปัง...
...ปัง…
...ปัง...
“คังอินโว้ย!!!!คังอิน ไอ้หมีคัง ตื่นได้แล้วโว้ย ถ้าแกไม่ตื่นช้านจะพังประตูเข้าไปเดี๋ยวนี้เลยนะโว้ย!!!”
...ปัง...
...ปัง…
...ปัง...
แกรก
“จาเรียกผมตั้งแต่เช้าทำไมกันนักกันหนาหล่ะพี่ยุนโฮ พี่โทรเข้าเครื่องมาปลุกก้อได้นี่ไม่เห็นต้องมาเคาะประตูห้องนอนซะเสียงดังจนประตูห้องผมจาพังอยู่แล้ว”
“อ้าวไอ้นี่!!! ช้านโทรเข้าจนเครื่องมันจาไหม้อยู่แล้ว แกก้อไม่ยอมตื่นเองนี่ วิธีเดียวคือต้องขึ้นมาปลุก”
“อ้าว หรอครับ.................. (วิ่งไปดูโทรศัพท์)..................................เอ่อผมขอโทษครับพี่”
“เอ่อ!!!! เร็วๆด้วย วันนี้ชั้นด่วน อีกอย่างวันนี้แกเปิดเรียนวันแรกช่ายป่ะ งั้นต้องไปเช้าๆ”
“อะไรกัน กะอีกแค่วันเปิดเรียน ไม่เห็นมีไรเลย อีกอย่างวันแรกน่าเบื่อจาตาย ผมไม่ไปหรอก”
“ไม่ได้!!! แกต้องไป แล้วรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นวันนี้แกไม่ต้องเอาเงินซักบาทจาช้านนนนนเลย”
“อ้าว พี่ยุนโฮไงอ่ะ T-T”
“ฉันให้เวลาแก15นาทีแล้วรีบๆตามไปขึ้นรถ เข้าใจไหมน้องรักกก ^^”
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”
“เยี่ยมมากเลยน้องรัก” แล้วคังอินอินก้อรีบวิ่งไปอาบน้ำก่อนที่ยุนโฮจาอารมณ์เสียแล้วไม่ยอมให้เงินเค้าไป(เที่ยว)โรงเรียน
………………………
‘โอ๊ย!!!!!วันนี้พายุต้องเข้าถล่มที่เกาหลีแน่ๆเลยแฮะ เพราะอารายนะหรอ ก้อเพราะว่าวันนี้ผมตื่นเช้าไงครับเพราะถ้าทุกวันเนี่ยผมยังไม่ตื่นหรอกครับ ถึงแม้มันจาเป็นวันไปโรงเรียนก้อตาม เพราะอะไรอีกช่ายป่ะก้อเพราะผมเก่งอะดิ ผมมีทางเข้าทางลับที่อาจารย์ไม่มีทางรู้หรอก อีกอย่างผมก้อมีเพื่อนที่แสนดีอย่างเยซองกะคยูฮยอนที่ค่อยเช็คชื่อในคาบแรกให้ไง เอ็ะ...ผมลืมแนะนำตัวนิหว่า งั้นคงต้องกล่าวว่า อันยองฮาเซโยครับทุกคน ผมชื่อว่า คิม ยองอุน ครับ แต่ทุกคนมักเรียกผมว่าคังอินเจ้าหมีจอมพลัง 555 แล้วคนที่มาเคาะประตูห้องผมจนเกือบพังนั้นก้อไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เค้าเป็นพี่ผมเองครับ แต่ไม่ใช่พี่ผมแท้ๆหรอกนะครับ พี่เค้ามีชื่อว่า ชอง ยุนโฮ ครับ เรา2คนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เลยสนิทกันมาก อีกอย่างพี่เค้าไม่มีน้องชายผมเลยอาสาเป็นให้ไงเพราะว่าผมเองก้อไม่มีพี่ชายครับ
แต่ว่าชะตาของเราสองคนมันคงต้องกันจริงๆ หล่ะมั้งครับ เมื่อพ่อแม่ของเราทั้งสองเสียชีวิตพร้อมกันในเหตุการณ์เครื่องบินตกครับ เราสองคนเลยต้องกลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน ผมซึ่งตอนนั้นยังเด็กอยู่เลย ก้อเลยต้องหาคนเลี้ยงดู ก้อได้พี่ยุนโฮนี่แหละครับ (ไอ้คังอิน!!!! เมื่อไรแกจาลงมาซักทีวะ—ยุนโฮ) อ้าวลืมเลย ขอตัวไปก่อนนะครับ
[บรื้น]
“ไอ้คังอินแกทำไรอยู่ว่ะ ชักช้าจริงๆเลย”
“ขอโทษคร้าบบบบบบบบบ”
“ยิ่งวันนี้ชั้นมีนัดอยู่”
“นัดกับใครหรอ ^^ ”
“ไม แกจารู้ไปทามไม”
“โห้ ไรเนี่ย มีไรไม่บอกน้องเลยนะ ชิมิ งอน”
“แก ก้อน่าจารู้อยู่นี่ ว่าฉันมีนัดกับใคร”
“พี่แจจุง ช่ายป่ะ”
(^///^)(หน้ายุนโฮ)
“ไปเลยลงไปเลยถึงโรงเรียนแกหล่ะ เอ่อวันนี้ชั้นคงกลับบ้านดึกอะนะ หาไรกินเองหล่ะกัน”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ”
ณ โรงเรียนมัธยมชายแห่งหนึ่ง
“อันยองฮาเซโยครับ อาจารย์”
.....
....
....
....
....
....
...
..
.
“อ้าว ไอ้คังอิน วันนี้พายุเข้าเกาหลีรึไงฟร่ะ แกถึงมาถึงโรงเรียนก่อนเข้าคาบแรกอ่ะ”
“อ้าว ไอ้นี่ เดี๋ยวกูก้อถีบให้เลย.....วันนี้พี่ยุนโฮเข้ามาส่งนี่เลยมาเช้า”
“หรอ ว่าแล้ว”
“เอ่อ”
“อ้าว ไอ้คังอิน ไอ้เยซอง มาถึงกันแต่เช้าเลยนะ”
คยูฮยอนที่พึ่งจาลงจากรถลีมูนซีนวิ่งหางตั้ง เฮ้ย หน้าตั้ง
มาทักเพื่อนเลิฟฟฟฟฟฟทั้งสอง
“เอ่อ” ทั้งสองคนหันมาพูดพร้อมกัน
“งั้นไปห้องกันเถอะ^^” คยูฮยอนหันมายิ้มให้เพื่อนทั้งสอง แล้วลากขึ้นห้อง(ห้องเรียนนะคร่ะ ห้ามคิดลึกหล่ะ)
ห้อง 106
(โครม เคร้ง เพล้ง 55555555 เฮ้ย หะ อาไร ม่ายยยยยยรู้โว้ยยยยย @#33#322s&#!!~*++// เสียงภายในห้อง)
“เฮ้ย ดูซิ วันนี้ใครมาทันคาบแรก”
“Wow คังอิน มึงมาทันได้ไงเนี่ย พายุต้องถล่มเกาหลีแน่ๆเลยว่ะ”
“นั่นดิ”ทุกคนในห้องต่างออกเสียงพร้อมกัน
“แหม !!!!!! พวกมึงนี่ ทามยังกับกูไม่เคยมาเรียนทันเลยนะ”
“ก้อ เอ่อนะดิ”
“
ตึก ตึก ตึก
(“เสียงไรฟร่ะ” “แมร่งจารย์มาโว้ย”หนึ่งในสมาชิกห้อง103ตะโกนบอกเพื่อนๆทุกคน)
ครื้น เคร้ง เง้ง เงียบ
.........
......
....
....
...
.
“อื้ม เยี่ยมมากเลยวันนี้ ..............และก้อนักเรียนทุกคนค่ะ วันนี้ครูมีนักเรียนใหม่มาเรียนร่วมกับเราหนึ่งคน”
“ใครอ่ะ”
“มาสิจ๊ะ”
ตึก ตึก ตึก
(“สวยวะ” “นั่นดิ” “ผู้หญิงหรือชายว่ะ” “ฮีชอลตกอันดับเลยอ่ะ”)
ควับ “เมื่อกี้แกบังอาจมากเลยนะ ชางมิน มาว่าใครที่ไหนก้อไม่รู้สวยกว่าชั้นได้ไง”
“รู้ได้ไงอ่ะว่าผมเป็นคนพูด คนอื่นก็พูดกันเต็มไม่เห็นทำไรเลย”
“ฉันรู้ก็แล้วกันย่ะ อีกอย่างเพราะฉันอยากฆ่าแกไงหล่ะ!!!! ไอ้ชางมินนนนนน”
“ขอโทษคร้าบบบบบบบบบ พ๋มผิดไปแล้ว อย่าทำไรผมเลย T-T”
“ไหน!!! ขอดูหน้านักเรียนใหม่หน่อยสิ ...................................ละ................ ละ ................ ลีทึก(0_o)”
“เงียบๆหน่อยสิ พวกเธออ่ะ นักเรียนใหม่เค้าจะได้แนะนำตัว”
เงียบ
“เชิญจ๊ะ”
“อันยองครับเพื่อนๆทุกคน ผมชื่อปาร์ค จองซู หรือเรียกว่า ลีทึกก้อได้ครับ”
“Woooo ชื่อเหมือนแฟนผมเลยอะอาจารย์” คังอินแซว
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ^^”
“ฝากหัวใจก้อได้นะครับ”
“หุบปากมั่งก้อได้นะคังอิน ฉันหล่ะเบื่อเสียงนายเต็มทนแล้ว”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ แต่สงสัยอาจาร์ยคงต้องรอหั้ยผมตายก่อนนะมั้งครับ อาจาร์ยถึงจะไม่ได้ยินเสียงผม”
“หรอ งั้นนายอยากตายตอนนี้ป่ะหล่ะคังอิน”
“ไม่ครับ”
“นึกว่าอยากจาตายตอนนี้ซะอีก.......อื้มลีทึกเธอไปนั่งข้างฮีชอลละกันนะ”
“ครับ ^^”
“อ้าว รีบเปิดหนังสือหน้าที่ 999แล้วอ่านซะ”[หนังสือเล่มนี้มานคงหนามากเลยหล่ะ-ไรท์เตอร์]
หลังจากนั้นทุกคนก้อเรียน...............เรียน.......................จนหมดคาบที่4
ออด
“เย้พักเที่ยงสักที ไปกินข้าวกานเถอะคยูกี้^^”
“ได้เลยจ๊ะ มินมินของพ๋ม แต่เราไปชวนลีทึกด้วยเถอะนะ^^”
“อืม”
“นี่ทึกกี้ คิดยังไงถึงย้ายมาที่นี่หล่ะ”
“ไม่รู้สิ คงเพราะที่นี่มีแกอยู่หล่ะมั้ง ฮีชอล ฉันถึงอยากมาเรียนที่นี่^^”
“จิงอ่ะ ดีใจจังเลยที่นายพูดอย่างนี้อ่ะ แต่ว่าเราไปกินข้าวกานเถอะน้าทึกกี้จ๋า ^^”
“อืม^^”
“ฮีชอล ลีทึก ไปกินข้าวกันเถอะ ^^”
(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)
(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)
ระหว่างทางไปโรงอาหาร
“ฉันชื่อ ลี ซองมินนะ และนี่ก็คยูฮยอน รยออุค เยซอง และก็คังอิน” (ไอ้3คนสุดท้ายมันมาตอนไหนย่ะ-ฮีชอล)
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนนะครับ ผมลีทึกครับ”
“เอ่อ...ลีทึก..... ฉันเห็นนายกะฮีชอลคุยกันตั้งแต่คาบแรกแหละ รู้จักกันมาก่อนหรอ” ต่อมขี้สงสัยของรยออุคกำลังกำเริบ
“^^ จ๊ะ ชั้นกะฮีชอล เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว ก้อเลยสนิทกันมาก”
“ยังงี้นี่เอง ^^”
ณ โรงอาหาร
“ ลีทึกแกจากินไรหล่ะ เดี๋ยวชั้นไปซื้อให้”
“ไม่รู้สิ..ฮีชอล..ตอนนี้ฉันนึกไม่ออกอ่ะ”
“ไม่ได้นะ...ทึกกี้นายต้องรู้”
“งั้น ฮีชอลนายกินไรชั้นก้อกินแบบนายก้อได้”
“ตกลง กินเหมือนชั้น....คยูฮยอนไปซื้อข้าวผัดกิมจิมา2ที่”
“เอ๋!!!...............ทำไมอ่ะ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยอ่ะของฉันกับซองมินก้อมากอยู่แล้วนะ”
“มากหรอ!!!”
“ไม่มากคร้าบบบบบ(T-T)”
“ดีมาก..........เร็วๆด้วย ฉันหิว”
“ไม่เป็นไรหรอก ฮีชอล ฉันไปซื้อเองก้อได้”
“ไม่ได้ แกต้องนั่งอยู่กับฉันตรงนี้ เข้าใจป่ะทึกกี้” (ก้อไหนบอกจาไปซื้อให้เองหล่ะเจ๊ นี่มันเป็นการทรมานคยูกี้ชัดๆ-ไรท์เตอร์)
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”
10 นาทีผ่านไป
“มาแล้วคร้าบบบบบบข้าวผัดกิมจิของคุณฮีชอลกับลีทึก ^^”
“นี่แก ไปปลูกต้นข้าวมารึไง ช้ามากๆเลยนะไอ้หมาป่า” ฮีชอลแขวะ
“แหม ก้อ คนมันเยอะนี่คร้าบ ให้ทำไงอ่ะ”
“วันหลังช้าอีก แกตาย!!!!”
“(T-T)”
“55555555555555555555555555ชั้นล้อเล่นหรอกน่าไอ้หมาป่า”
“(T-T)แต่ผมไม่ขำหนิ”
“อ้าว ฮีชอลคร้าบ ผมตามหาคุณซะทั่วเลย ไหนบอกว่าจามากินข้าวกับผมไงหล่ะครับ”
“อื้ม.......... ฉันขอโทษนะซีวอน พอดีเพื่อนสนิทฉันย้ายมาเรียนที่นี่อ่ะ ฉันดีใจก้อเลยลืมบอกนายอะซีวอน”
“จริงๆแล้วฮีชอลเค้าไม่ได้ลืมบอกนายหรอกซีวอน แต่เพราะเค้าไม่อยากบอกให้นายเจ็บใจต่างหากหล่ะว่าเค้าจะมากินข้าวกับฉันด้วยไง” (แล้วพี่ฮันเค้ามานั่งตอนไหนฟร่ะ)
“ไอ้ฮัน!!! แกมาทางไหนก้อกลับไปทางนั้นเลยเข้าใจป่ะ ก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสีย”
“แกนะสิที่ต้องไป!!!”
“งั้นถามฮีชอลกันเลยดีกว่า ว่าใครต้องไป”
……………
………..
……..
(ตึก ตึก ตึก ตึก)(เสียงหัวใจของฮันกะวอน คงลุ้นน่าดู)
…….
….
..
.
“พวกนายทั้งคู่นั่นแหละ วันนี้ฉันจาอยู่กับเพื่อนของฉัน”
“ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยย(T_T)”แล้วทั้งสองหนุ่มก้อคอตกเดินออกไปจากโรงอาหาร
“สองคนนั้นเค้าตามจีบนายหรอ ฮีชอลแกนี่มันเสน่ห์แรงจิงๆเลยนะ เพื่อนฉันคนนี้”
“ อื้ม แต่ช่างเหอะวันนี้ชั้นยกให้นายคนเดียวเลยหล่ะทึกกี้”
“^^จร้าขอให้มันจริงเหอะนะ กินข้าวกันเถอะนะ ฮีชอลฉันหิวแล้ว”
“อื้ม^^”
“แหม..........ฮีชอล ขนาดไอ้ฮันกะไอ้วอนฉันยังไม่เห็นแกจะคุยกะพวกนั้นหวานเหมือนกับที่แกคุยกับลีทึกเลยอ่ะ”ซองมินแซว
“ช่าย” ทุกคนบนโต๊ะออกความเห็นโดยไม่ได้นัดหมาย
“ก็ทึกกี้เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทที่สุดและรักที่สุดไงหล่ะย่ะ พวกแกเข้าใจรึยัง อีกอย่างฉันไม่ได้เจอกับทึกกี้เกือบ5ปีแล้วมั่ง ตอนนี้ฉันก้อเลยดีใจมากเลยไงหล่ะย่ะ”
“นั่นสินะ 5 ปี ที่ฉันไม่ได้อยู่ที่เกาหลี คิดถึงจังเลย ฮีชอลวันนี้พาฉันไปเที่ยวหน่อยสิ”
“อุ๊ย !!!!! คงไม่ได้อ่ะ วันนี้ฉันมีนัดกับต้องไปดูหนังกับฮงกิอ่ะดิ เลื่อนไม่ได้ด้วย งั้นเอาอย่างงี้ ไอ้หมีคังอิน แกว่างช่ายป่ะวันนี้อ่ะ พาเพื่อนฉันไปเที่ยวแทนหน่อยสิ แกห้ามปฎิเสธด้วยเข้าใจป่ะ” (อ้าวเจ๊ไงเมื่อตะกี้บอกว่า ยกวันนี้ให้ทึกกี้คนเดียวไงหล่ะ-ไรท์เตอร์)
“อื้มได้เลย ^^”
‘เข้าทางผมเลยแหะ จาพาไปไหนดีอ่ะ ไปดูหนังแล้วค่อยไปเที่ยวที่คาราโอเกะต่อ จากนั้นไปไหนอีกดี...แล้วจาแต่งแบบไหนดี น้ำหอมอ่ะฉีดกลิ่นไหนดี กลุ้มใจอ่ะ แล้วถ้าไปทึกจะชอบไหมหล่ะ จะสนุกไหม โอ๊ยหมีละกลุ้ม ’
“ตกลงปะทึกกี้”
“อื้ม ยังไงก็ได้ ฮีชอล”
ออด
“เย้ กลับบ้านกันเถอะ อุคกี้ที่รักขงผมมม”
“อื้ม”
“วันนี้ขอเค้าไปนอนบ้านอุคกี้ด้วยได้ป่ะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ก้อวันนี้แม่เค้าไม่อยู่อ่ะ เค้ากลัว”
“จะบ้าหรอ โตขนาดนี้จะกลัวอะไรอีก”
“กลัวอุคกี้ไม่รักไงหล่ะ..... นะ น้า นะ น้า..............”
“.............ไอ้บ้า... (^///^).................”
“ถึงเค้าจะบ้าเค้าก็บ้าเพราะรักตัวเองนะ”
“อื้ม...ตกลง”
“เย้ เย้ เย้”
“มินคร้าบ ^^ วันนี้เราไปกินเค้กฟักทองกันเถอะนะ”
“คยูกี้จะเลี้ยงเค้าหรอ^^”
“อื้ม ผมเลี้ยงก็ได้คร้าบ แต่มีข้อแม้ว่า ต้องซื้อกลับไปกินที่บ้านผมแทน”
“อืม.........งั้นฉันจ่ายเองดีกว่าเนอะ”(ท่าทางกระต่ายจะรู้ทันหมาป่า)
“ไม่ได้!!! นะ นะ นะ”
“ ก็ได้ แต่ต้องสัญญาก่อนนะว่า จะไม่ทำอะไรฉันนะ”
“คร้าบบบบบบบบ” ‘ครับเฉยๆ ไม่ได้บอกว่าสัญญาสักหน่อยงั้นวันนี้ หม่าป่าก็จะอิ่มอีกแล้วสินะ
“ก็ได้........” ‘จะดีหรอ เกิดไอ้หมาป่ามันโกงฉันหล่ะ ก็ซวยอ่ะดิ’
“งั้นไปกันเลยนะ เดี๋ยวร้านจาปิดก่อน^^”
“ไม่เห็นต้องรีบไปเลยหนิ คยูกี้”
“ลีทึก คุณจะให้ผมไปรับคุณกี่โมงดีครับ”
“นายรู้จักบ้านฉันหรอ”
“(-_- )( -_-)(-_- )( -_-)”
“งั้นไปเจอกันที่ห้างลอตเต้แล้วกัน”
“ครับ..........เอ่อแล้วกี่โมงอ่ะ”
“6 โมงแล้วกัน^^”
“คร้าบบบบบบบบบ”
ลีทึกTalk
‘สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อปาร์ค จองซู หรือลีทึกครับ ผมเป็นลูกคนสุดท้องของตระกูลปาร์ค ผมมีพี่ชายด้วยนะ พี่ผมชื่อปาร์ค ยูชอนครับ ตอนนี้พี่ผมยังอยู่อเมริกาอยู่เลยครับ อีกสักพักก็คงจะตามผมกลับมา เฮ้อ...วันนี้เป็นวันแรกที่ผมย้ายมาเรียนที่เกาหลีครับ เหนื่อยมาก แต่ก็ดีครับที่เพื่อนๆในห้องต่างก็เป็นมิตร ทำให้ผมเริ่มสนิทกับทุกคนแล้วหล่ะครับ อีกอย่างวันนี้ผมจะได้ไปเที่ยวที่เกาหลีเป็นครั้งแรก งงหล่ะสิ เมื่อก่อนเวลาที่ผมจะไปเที่ยวที่ไหนก้อต้องมีคนคอยตามไปด้วย บอดี้การ์ดนะครับ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้วหล่ะครับ เพราะไรอีกหล่ะสิ ก้อเพราะว่าผมสั่งห้ามไงหล่ะครับ5555 มันน่าเบื่อนิครับที่มีคนคอยตามตลอด แต่เอ๊ะใกล้ถึงเวลาที่นัดกับคังอินแล้วผมคงต้องไปแล้วสินะ ’
ณ หน้าห้างลอตเต้ เวลา หกโมงครึ่ง
“รอนานรึป่าว”
“อื้ม ไม่นานหรอกครับ ผมพึ่งมาถึงเมื่อกี้เองครับ” ‘จริงๆแล้วผมมานานแล้วหล่ะครับ แต่ไม่เป็นไรหรอกครับสำหรับคนที่ผมรักซะอย่างนานเป็นปีผมก็รอได้’
“ขอโทษจริงๆนะ คังอิน บังเอิญฉันหลงทางก็เลยมาช้าไปหน่อยอ่ะ^^”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ‘ดูสิครับทึกกี้ยิ้มให้ผมด้วย’
“งั้นเราจะไปไหนกันดีหล่ะ”
“ไปดูหนังกันดีไหม”
“ดีเหมือนกัน”
“งั้นไปกันเถอะครับ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“หนังสนุกมากเลย ว่าป่ะคังอิน”
“อื้มๆ ลีทึก เราไปกินไอติมกันไหม”
“อื้ม ไปสิ ^^”
ที่ร้านไอติม
“ผมขออันนี้ ละก้ออันนี้ครับ”
“ผมเหมือนกัน เพิ่มอันนี้ด้วย”
“เอ่อ ลีทึก ฉันขอถามไรหน่อยได้ป่ะ”
“ได้สิ”
“นายมีแฟนรึยังอ่ะ” ‘สาธุ อย่าพึ่งมีเลยนะ’
“ยัง” ‘เย้ งั้นหมีก็มีสิทธิ์ซินะ’
“หรอ…..เอ่อ…คือว่า…ฉัน…ชอ…..” “ไอติมได้แล้วค่ะ”
“ครับ^^”
“เอ่อเมื่อกี้จะพูดอะไรหรอคังอิน”
“ปะ...เปล่าหรอก กินไอติมกันเถอะนะ เดี๋ยวจะละลายหมดก่อน ^^”
“หรอ ถามแต่ฉันแล้วนายหล่ะ มีแฟนรึยัง”
“ฉะ......ฉันหรอ” ‘ทึกถามทำไมอ่ะ ชอบผมอ่ะดิ อิอิอิ’
“อื้ม ก็มาแค่สองคนจะให้ฉันถามคนที่นั่งตรงนู้นรึไงหล่ะ”
“ยะ....ยังอ่ะ”
“เป็นไรรึเปล่า ไม่สบายหรอ ทำไมหน้านายถึงได้แดงเหมือนคนเป็นไข้เลยอ่ะ” แล้วลีทึกก็เอื้อมมือมา
แตะที่หน้าผากของคังอิน
“ปะ...เปล่านี่(0///0)” ‘ โอ๊ย นายอย่าไปทำยังงี้กับใครนะลีทึก’
“ตัวก็ไม่ร้อนหนิ คังอิน”
“ก็บอกแล้วว่าไม่ได้เป็นอะไร นาย ก็ไม่ยอมเชื่อ”
“ขอรับ ข้าน้อยผิดไปแล้ว อิอิอิ”
….
….
….
….
“อิ่มแล้วหรอ ลีทึก”
“อื้ม”
“งั้นไปร้องเพลงกันป่ะ”
“ดีเลย”
ที่ร้านคาราโอเกะ
“ร้องเพลงไรดีหล่ะ”
“แล้วแต่นายเหอะ คังอิน”
“งั้นเพลงนี้หล่ะกัน
you are the one,오직 너만이 내 사랑
คุณคือหนึ่งเดียว คุณเท่านั้นที่เป็นความรักของผม
you are the sun, 따스히 감싸온 미소
คุณคือดวงอาทิตย์ รอยยิ้มของคุณทำให้ผมสดใส
you are my love, 또 나 역시 그대만의 오직 단 한 사람. 언제까지나 곁에 있어요
“เพราะจังเลย คังอินเสียงนายเพราะดีนี่ น่าจะไปเป็นนักร้อง ฉันว่าต้องรุ่งแน่ๆเลยอ่ะ”
“โอ๊ย....ลีทึกก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกแล้วลีทึกนายไม่ร้องหรอ”
“ไม่อ่ะ เสียงฉันไม่ค่อยดีอ่ะ”
“ไม่เชื่อหรอก ลองดูหน่อยสิ”
“จะดีหรอ”
ติ๊ด ติ๊ด
“โยโบเซโย”
‘ทำไรอยู่หรอ น้องรัก’
“อ่า...พี่ยูชอน ผมคิดถึงพี่จังเลย ว่าแต่เอาเบอร์ใครโทรมาหล่ะเนี่ย”
‘เบอร์เพื่อนนะ’
“หรอครับ แล้วพี่ทำไรอยู่อ่ะ”
‘กินข้าว แล้วเราหล่ะ’
“ผมมาเที่ยวกับเพื่อนครับ”
‘แล้วจากลับบ้านกี่โมงหล่ะ กินยารึยัง เรายังไม่หายดีเลยนิ’
“ครับ ผมยังไม่ได้กิน แต่เดี๋ยวจากลับไปกินเดี๋ยวนี้เลย”
‘ดีมาก งั้นรีบกลับบ้านซะ พี่เป็นห่วงแล้วพี่จารีบตามไปนะ อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยหล่ะ บาย’
“ครับ บาย”
“เอ่อ....คังอิน....เอาไว้วันหลังนะ วันนี้เรากลับบ้านกันเถอะ”
“อื้ม...ก็ได้...เมื่อกี้ใครโทรมาหรอ”
“อื้ม พี่ฉันหน่ะ ตอนนี้เค้าอยู่ที่อเมริกาอ่ะ”
“ให้ฉันไปส่งนายดีไหมลีทึก”
“ไม่เป็นไรหรอก แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ ^^”
“ครับ บาย”
“บาย”
………………………………………………………………………
To be Continue...
Confession of a Friend รักหมดใจนายเพื่อนสนิท
…………………………………………………………………
เฟิร์นเพิ่งลองแต่งเป็นครั้งแรก ไงก็ติชมกันได้นะค่ะ ส่วนใครที่ชอบคังทึกเหมือนกันก้อแอดมานะคร่ะ singkling_fern@hotmail.com ยินดีคุยกับทุกคนเลยนะคะ
ความคิดเห็น