สิงห์สา : คนเริ่มเรื่อง

ข้อมูลเบื้องต้น

                       เนื่องมาจากผู้เขียนได้เดินทางไปต่างจังหวัด ได้ไปในสถานที่แปลกตา

ได้ไปพบเจอผู้คนที่แปลกไปทำให้ผู้เขียนได้ความรู้ใหม่ และเกิดความรู้สึกใหม่ๆขึ้นมาด้วย

การได้ไปเห็นวัฒนธรรมแปลกแตกต่างจากที่เคยใช้ชีวิตอยู่

มันช่างเป็นความใฝ่ฝันของผู้เขียน

ที่คอยพยายามหาทางเพื่อที่จะค้นหา ค้นพบ สิ่งที่เรียกว่าความสุขของชีวิต

ในช่วงเวลาที่ผู้เขียนได้ไปค้นพบสิ่งต่างๆดังกล่าวนั้น ผู้เขียนได้รับรู้เรื่องราวการเสียชีวิต

ของคนรู้จัก มันทำให้ผู้เขียนเกิดความสับสนในความคิด ว่าชีวิตคนเรานั้นสิ่งสำคัญในชีวิตคืออะไร

การได้เรียนหนังสือ การได้ทำงาน การได้มีคู่ครอง แต่งงาน แล้วพัฒนามาเป็นการมีครอบครัวใหม่ นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเท่านั้นหรือ

เท่านี้หรือคือสิ่งที่มนุษย์เราพอใจนอกเหนือจากทรัพย์สินอันเป็นตัวเงิน

ภาวะสับสนทางความคิดดังกล่าวก็ยังคงอยู่ในสมองของผู้เขียน

จนกระทั่งผู้เขียนได้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

สถานที่ดังกล่าวเป็นสถานที่ที่สงบ และมีธรรมชาติที่สวยงาม มีสภาพอากาศที่ค่อนข้างชื้น

รายล้อมไปด้วยสัตว์แปลกๆนานาชนิด

ผู้เขียนได้ไปสนทนากับผู้รู้ท่านหนึ่งซึ่งได้อธิบายถึงหลักในเรื่องการดำรงชีวิตของมนุษย์ไว้ว่า

มนุษย์เรานั้นมีองค์ประกอบที่สำคัญคือร่างกาย

ร่างกายเป็นที่อยู่ของใจ

ใจเป็นที่อยู่ของวิญญาณ ท้ายที่สุดสิ่งที่ออกไปคือ วิญญาณ

นั่นก็ยังไม่ใช่คำตอบที่ผู้เขียนต้องการ นั่นเพราะความโง่เขลาของผู้เขียน

จนกระทั่งท่านผู้รู้อธิบายว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของชีวิตมนุษย์ก็คือ

การจะทำอย่างไรเพื่อให้วิญญาณออกจากใจและร่างกายได้อย่างสบายและบริสุทธิ์

ส่วนวิธีการนั้นก็จะเป็นไปตามวิถีทางในการดำเนินชีวิตของผู้คน

นั่นคือ การยึดแนวทางสายกลางในทุกสรรพสิ่ง

มาถึงตอนนี้ผู้เขียนยังคงมีความสงสัยอยู่มากมาย

ท่านผู้รู้คงทราบโดยสังเกตจากสีหน้าของผู้เขียน

ท่านผู้รู้จึงได้อธิบายโดยการยกตัวอย่างให้ฟังโดยถามผู้เขียนว่า

หากมีคนมาด่าผู้เขียนว่า เหี้ยสัตว์ ผู้เขียนจะทำอย่างไร

ในระหว่างที่ผู้เขียนกำลังจะคิดเพื่อหาคำตอบที่จะตอบ

ผู้รู้ได้กล่าวว่า ในคำถามลักษณะนี้ ผู้รู้เคยผ่านเหตุการณ์ต่างๆแบบนี้มาแล้ว เคยเป็นเหี้ยมาแล้ว เคยเป็นสัตว์มาแล้ว เมื่อเค้าเป็นเหี้ยมาเราก็เป็นเหี้ยตอบ

ท้ายที่สุดก็ไปมีเรื่องมีราวกัน

แต่ขณะนี้ผู้รู้บรรยายเสริมว่า หากมีคนมาพูดแบบนี้ณ ขณะนี้ ผู้รู้จะปล่อยให้เขาพูดไปเพราะว่าเราไม่ใช่เหี้ย ไม่ใช่สัตว์ คงบอกได้แต่ว่า ไอ้ตัวเหี้ยที่ท่านพูดถึงนั้นน่ะ

เราเคยเป็นมาแล้ว ตอนนี้เราไม่รู้จักตัวนั้นแล้วละ

เมื่อคนเราคิดได้แบบนี้ เรื่อวทะเลาะบาดหมางใจมันก็จะไม่เกิด

(นั่นก็เพราะว่ามีเหี้ยอยู่แค่ตัวเดียว)

นี่ก็คือวิธีการดำเนินชีวิต ส่วนจะมีครอบครัวหรือไม่เป็นแต่เพียงวิถีชีวิตเท่านั้น

ตอนนี้ผู้เขียนคงจะทำได้แต่เพียงทำให้วิถีชีวิตของผู้เขียนเป็นไปตามทางสายกลาง

ซึ่งจะเป็นแนวทางที่มำให้ผู้เขียนมีความสุขมากที่สุดเท่าที่ผู้เขียนจะมีได้

ส่วนทางสายกลางเป็นเช่นไรนั้น ผู้เขียนยังไม่สามารถอธิบายได้ ณ ขณะนี้

เหตุเพราะยังขาดความรู้ รอแต่ซึ่งผู้รู้ต่างๆที่จะมาช่วยตอบคำถามชีวิตให้กับผู้เขียนได้

ผู้เขียนคงจะจบเรื่องในครั้งนี้ก่อน เหตุเพราะสุขภาพที่อ่อนแอ

แล้วผู้เขียนจะกลับมาเขียนต่อ หลังปีใหม่/