คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2 : What's Santa give us สิ่งที่ซานต้ามอบให้
"นี่ๆใกล้จะปิดเทอมฤดูหนาวแล้ว!พวกเธอวางแผนไปไหนรึยัง!"เด้กสาวคนหนึ่งถามเพื่อนๆเสียงดัง คำถามนี้พาให้กลุ่มนักเรียนหญิงวัย 14 ปี ส่งเสียงดังสนั่นด้วยความตื่นเต้นดีใจ เว้นแต่กระต่ายน้อยคนหนึ่งที่กำลังนั่งเหม่อมองภาพที่อยู่นอกหน้าต่างที่ขึ้นฝ้าบางๆด้วยอากาศด้านนอกเริ่มเย็นลงเพราะเป็นฤดูหนาว "นี่!ยูจีนล่ะ!เธอจะทำอะไรในช่วงวันหยุดล่ะ!"เสียงเรียกของเพื่อนสาวปลุกเธอให้พ้นจากภวังค์เธอยิ้มเล็กน้อยให้กับกลุ่มเพื่อน "ความลับจ๊ะ!"กระต่ายน้อยตอบ เธอหันกลับไปมองด้านนอกหน้าต่างห้องเรียนอีกครั้ง ความคิดของเธอโลดแล่้นไปไกลเพียงใด ไม่มีใครรู้
"ยูจีน!อาจารย์จะเข้าสอนแล้วนะ!" เสียงของเพื่อนที่นั่งข้างกันเรียกสติของกระต่ายน้อยให้กลับสู่ความเป็นจริง เธอสะดุ้งก่อนที่จะเริ่มสนใจการเรียนโดยมีอาจารย์แรคคูนหนุ่มรนออยู่หน้าห้องเพื่อเตรียมตัวสอน
"ว่าไงทุกคน!" อาจารย์หนุ่มกล่าวทักทายอย่างสดใสพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ขี้เ่ลนส่งไปให้นักเรียนทุกคน "นี่ก็จะปิดเทอมฤดูหนาวกันแล้ว ใช่ไหมทุกคน" เขาขยับแว่นดำให้เข้าที่ เหล่านักเรียนหญิงที่นั่งอยู่พร้อมใจตอบรับเสียงดังสนั่น พลันสายตาของแรคคูนหนุ่มก็ไปเห็นยูจีนที่หน้าตาดูไม่สดชื่น "เป็นอะไรไปล่ะ!ดูท่าทางไม่ค่อยสดชื่นเลยนะ!" แรคคูนถามนักเรียนตัวน้อย แต่เธอก็ได้แต่นั่งนิ่งหน้าแดงขึ้นมาโดยม่ทราบสาเหต "อาจารย์โจฮันคะ!" ปล่อยเธอไปเถอะค่ะ!" นักเรียนหญิงคนหนึ่งกล่าวขึ้น แรคคูนหนุ่มยิ้มอย่างเอ็นดู "ยูจีน!เดี๋ยวเลิกเรียนมาพบกับอาจารย์หน่อยนะ!" โจฮันกล่าวอย่างอ่อนโยน "เอาล่ะ! ยังไงวันนี้เราก็จะปิดคลอสรับฤดูหนาวแล้ว! เรามาเรียนกันแบบสบายๆกันเถอะ!" เขาหันมาบอกกับนักเรียนทุกคน พาให้ทั้งห้องโห่ร้องด้วยความยินดี
"พักนี้รู้สึกเธอจะเหม่อบ่อยนะ! เป็นอะไรไปรึเปล่า!" โจฮันถามลูกศิษย์ของตนอย่างนึกห่วง ยูจีนก้มหน้าที่เริ่มเป็นสีแดงเพราะความอายนั้นนิ่งอยู่ "อาจารย์คะ! ซานต้ามีจริงไหมคะ!" กระต่ายน้อยเปิดปาก เธออายที่จะแสดงสิ่งที่ผู้คนรอบข้างจะมองเธอว่าเป็นเด็กที่ไม่รู้จักโต แต่อาจารย์หนุ่มไม่คิดเช่นนั้น เขาตบหัวเด็กสาวเบาๆด้วยความเอ็นดู "มีซิ! อาจารย์เชื่อว่ามี!" เขาตอบพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง "แต่หนูไม่เคยได้รับของขวัญจากซานต้าเลยนี่คะ!" "จำเป็นว่าจะต้องให้ของขวัญด้วยเหรอ!" โจฮันย้อนถาม ทำให้กระต่ายน้อยถึงกับนิ่งไป "ซักวันเธอจะรู้ว่า สิ่งที่ซานต้ามอบให้นั้น!ไม่ได้มีแต่ของขวัญหรอก!" แรคคูนหนุ่มสอน ยูจีนนิ่งฟัง ในใจส่วนหนึ่งของเธฮยังคงหวัง หวังที่จะได้พบกับซานต้าคลอส
ในที่สุดก็ถึงเวลาปิดเทอมฤดูหนาว บรรยากาศที่เย็นนั้นอบอวลไปด้วยความสุข กระต่ายน้อยยูจีนกลับเก็บข้าวของเพื่อมุ่งหน้าขึ้นเหนือสู่ทุ่งหิมะทางตอนเหนือ ที่เธอเชื่อว่า สิ่งที่เธอเชื่อนั้นอยู่ที่นั้น ตามนิทานโบราณที่เธอได้ยิน บางที เธออาจต้องการพิสูจน์อะไรบางอย่าง สิ่งนั้นเป็นตัวกระตุ้นให้เธอเดินทาง
การเดินทางผ่านไปหลายวัน แม้มีอุปสรรคมากมาย แต่ยูจีนก็ไม่ย่อท้อ เธอทุ่้มเทกำลังทั้งหมด เพื่อที่จะได้บรรลุถึงสิ่งที่เธอหวัง จนกระทั่งเธอถึงที่หมายในวัน Christmas Eve "ที่นี่น่ะเหรอ ทุ่งหิมะที่ไม่มีวันละลาย Snow Hill" ยูจีนเปรย เธอเดินย่ำไปบนพื้นสีขาวที่กว้างสุดลูกหูลูกตาโดยไม่รู้ว่าการเดินทางของเธอมีผู้แอบเฝ้ามองอยู่
บนพื้นหิมะสีขาวโพลนสะอาดนั้น มีร่างๆหนึ่งเดินไปตามทุ่งกว้างเพื่อตามหาสิ่งที่ตนเองหวังไว้ "ใครบังอาจลุกล้ำดินแดนของข้า" เสียงที่ทรงพลังอำนาจดังขึ้น ก้องสะท้อนไปทั่วสนามหิมะ ยูจีนหันมองรอบตัวอย่างระมัดระวังพลางคอยมองหาต้นเสียง "นั่นใครน่ะ!" ฌะอตัดสินใจที่จะตะโกนถามออกไป แต่สิ่งที่ตอบเธอกลับมาคือพายุหิมะที่พัดกระหน่ำรุนแรง "ออกไปจากดินแดนของข้า เดี๋ยวนี้!" เสียงที่ดุดันดังสะท้อนก้องพร้อมพายุที่พัดโหม ยูจีนทรุดลงเพราะมิอาจต้านต่อกระแสลมแรงได้ "ท่านคงจะเป็นQueen Odinea! "กระต่ายน้อยนึกขึ้นมาได้"ได้โปรดเถอะค่ะ!หนูแค่อยากพบกับซานต้าคลอสเท่านั้นเอง!" สิ้นคำขอของเด็ฏสาว พายุหิมะก็สงบลง ปรากฏบัลลังค์น้ำแข็งที่สลักอย่างงดงาม ร่างที่นั่งอยู่นั้นคือร่างของหญิงที่ก่อขึ้นจากหิมะขาวและน้ำแข็งที่เย็นจัด และมีท่วงท่าที่สง่างาม Queen Odineaหัวเราะออกมาด้วยเสียงอันดัง"ไร้สาระ! ดินแดนแห่งนี้ มีแต่บริวารของข้า! ไม่มีซานตาคลอส!" ราชินีแห่งทุ่งน้ำแข็งเอ่ย"ตะ...แต่..." "ไปจากดินแดนของข้า!เดี๋วนี้!" สิ้นเสียงราชินี ศรน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นแล้วพ่งเข้าหายูจีนอย่างรวดเร็ว
" Mana Reflector!" ม่านพลังปรากฏขึ้นขวางการโจมตีของQueen Odinea ศรน้ำแข็งน้ำพุ่งเบียงทิศทางของมันลงไปปักกับลานหิมะ "เป็นอะไรรึเปล่า!" เสียงของผู้มาช่วยถามด้วยความเป็นห่วง หางที่เป็นพวงโบกช้าๆ "อะ...อาจารย์!" กระต่ายน้อยอุทานออกมา แต่แรคคูนหนุ่มกลับดึงมือของยูจีนลุกขึ้นและวิ่งหนีไปทันที ยิ่งสร้างความขัดเคืองให้กับราชินีหิมะอย่างมาก "ไม่มีผู้บุกรุกคนไหนที่เข้ามายังSnow Hillแล้วจะกลับไปได้ง่ายๆ" เธอคำราม
ลมพายุหิมะพัดอย่างรุนแรงทำให้สองหนุ่มสาวไม่อาจที่จะเดินทางต่อไปได้ เสียงหัวเราะของQueen Odinea ดังสะท้อนก้องในสายลม ความหนาวเหน็บเกาะกินสติของทั้งสองจนเลือนลาง สิ่งสุดท้ายที่ทั้งสองรับรู้คือเสียงลม เสียงหัวเราะที่เย็นเยียบ และเสียงกระดิ่งที่ก้องกังวาลอย่างอบอุ่น
แสงแดดรำไรสาดส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในห้อง ความอบอุ่นนั้นทำให้สองร่างที่นอนสลบอยู่บนเตียงมีสติกลับคืนมา โจฮันมองไปรอบห้องอย่างงุนงง "ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ!" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านนอกก่อนที่หญิงสาวเจ้าของเสียงจะเดินเข้ามาพร้อมข้าวต้มอุ่นๆสองถ้วย "ฉันเจอเธอสองคนสลบอยู่ที่หน้าบ้าน! ตัวเย็นจนน่ากลัว!ฉันก็เลยพาพวกเธอเข้ามาพักน่ะ!" หญิงผู้อารีย์ยิ้ม ก่อนจะเดินไปสะกิดกระต่ายน้อยยูจีนให้รู้สึกตัว "ทานข้าวต้มซิ!" เธอกล่าวพลางส่งจานอาหารร้อนลงตรงหน้า โจฮันยิ้มรับด้วยไมตรี
"ทำไมเราถึงไปอยู่บ้านหลังนั้นได้นะ!" โจฮันพยายามทบทวนความคิดหลังจากที่ออกมาจากบ้านของผู้มีพระคุณ แต่แขนน้อยของยูจีนก็เข้ามาเกาะเขาเอาไว้ "อาจารย์คะ! เรารีบกลับไปฉลองChristmas กันดีกว่าค่ะ!" เธอหันมายิ้มให้กับอาจารย์ของเธอ แต่แล้วในขณะนั้นเอง หิมะก็เริ่มโปรยปราย แต่กลับทำให้ทั้งสองรู้สึกอบอุ่นราวไม่ใช่หิมะ เสียงกระดิ่งแว่วมาแต่ไกลทำให้โจฮันหันไปมองตามเสียง ภาพที่เขาเห็นเป็นคำตอบที่เขาต้องการ ชายหนุ่มหัวเราะออกมา "เรารีบกลับกันดีกว่านะ! อาจารย์อยากกินไก่งวงอบแล้วล่ะ" แรคคูนบอกกับกระต่ายน้อยก่อนที่จะวิ่งออกไปทันที ยูจีนมองอย่างไม่เข้าใจก่อนที่เธอจะหันไปมองทางทิศที่ชายหนุ่มหันไป เธอก็มองเห็นเงาของเลื่อนเทียมกวาง ลอยผ่านขอบฟ้า เด็กสาวยิ้มอย่างดีใจในสิ่งที่เห็น
"สิ่งที่เขามอบให้ไม่ได้มีเพียงของขวัญ! หนูเข้าใจแล้วล่ะค่ะอาจารย์" ยูจีนกล่าวเบาๆ เธอวิ่งตามอาจารย์หนุ่มไปอย่างร่าเริง
"สิ่งที่ซานตาคลอสมอบให้ไม่ได้มีเพียงของขวัญ แต่สิ่งที่เขามอบให้ คือความปรารถนาดี และความอ่อนโยน"
"Merry Christmas"
ความคิดเห็น