Ragnarok Fan Fiction :The power of zodiac gems

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 เดินทาง

Ragnarok: the power of zodiac gems

   Chapter 3:เดินทาง

   สองหนุ่มสาวโบกปีกผีเสื้อเบาๆ อำนาจของมันทำให้อาร์คและโจเซฟิน ออกมายังที่พักของชายหนุ่ม โดยมีDoppelganger ติดตามมาเป็นเงาของปราชญ์สาว “คุณอาร์คคะ! ขอบคุณมาก” หญิงสาวยิ้มทั้งน้ำตา “ยินดีรับใช้ครับ” อาร์คยิ้มตอบ  คู่พี่น้องเบื้องหน้าทำให้เขาคิดถึงน้องสาวของเขายิ่งขึ้น โจเซฟินกำลังจะถอดสร้อยไข่มุกของเธอตามสัญญาที่ให้ไว้ แต่ทว่า มีกลุ่มคนลึกลับเดินมาขัดจังหวะเสียก่อน  “คุณอาร์ค! ท่านผู้เฒ่าเรียกพบด่วน! คุณด้วยนะครับ คุณผู้หญิง”หนึ่งในนั้นพูดขึ้นแม้ท่าทางของเขาจะนอบน้อม แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความชิงชัง

   บนยอดหอคอยแห่งกิฟเฟน อันสว่างไสวไปด้วยแสงอาทิตย์ยามเช้าที่ส่องกระทบกระจกเวทย์มนตร์ที่รายล้อมรอบห้อง ชายชราคนหนึ่งนั่งอ่านหนังสือเล่มโตอยู่บนโต๊ะที่ตั้งไว้กลางห้องกว้างอันเต็มไปด้วยหนังสือนานาชนิด  “เวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงใกล้เข้ามาแล้วรึ” ชายชราพึมพำเบาๆชีวิตที่ผ่านโลกมานานนับร้อยปีของเขาทำให้เขารับรู้บางสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงสังหรณ์ “ก๊อกๆ” ”เข้ามา” สิ้นเสียงประตูก็ถูกเปิดออก อาร์คและโจเซฟิน เดินไปหาชายชรา “โตขึ้นมากนะหลานปู่” ชายชราทักทายแต่ผู้ถูกทักยังคงปั้นปึ่ง จนโจเซฟินนึกสงสัย “คุณทวดก็สบายดีนี่” อาร์คตอบด้วยเสียงห้วนไร้มารยาท “คุณทวดเป็นพ่อของปู่ผม แล้วยังจะให้เรียกปู่อีกรึ” อาร์คต่อว่า น้ำเสียงของเขาแสดงความโมโหอย่างเห็นได้ชัด แม้ทวดจะเป็นคนเลี้ยงเขามาต่อจากแม่ที่เสียไปเมื่อสิบปีก่อน ความเข้มงวดของเขาทำให้เด็กชายเกรงกลัวบ้าง แต่บัดนี้ เขาเติบโตพอที่จะพ้นการดูแลของชายชราแล้ว “ดื้อไม่เปลี่ยนเลยนะ” ผู้เฒ่าหัวเราะเบาๆ เหลนของเขาคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้เกรงกลัวเขาเพราะตำแหน่ง ‘ประธานสมาพันธ์เวทย์มนตร์แห่งกิฟเฟน’ การทักทายของเขาเมื่อครู่เพียงต้องการไม่ให้ห่างเหินเกินไปมากนัก

   “เข้าเรื่องดีกว่านะคุณทวด” อาร์คตัดบท เขาไม่ชอบเลยที่จะต้องขึ้นมาอยู่ ณ จุดนี้ จุดที่เขาสามารถมองเห็นได้โดยรอบบริเวณเมืองและรอบข้าง  จุดที่เขาสามารถเห็นความเสียหายเมื่อสิบปีก่อนที่ทิ่มแทงใจเขาเสมอมา “ก็ได้” ชายชราถอนหายใจ พลางมองไปยังโจเซฟิน “สร้อยไข่มุกเส้นนั้น  ฉันขอให้เธอเก็บไว้” ขาดคำ อาร์คหันไปมองทวดอย่างไม่เชื่อหูในสิ่งที่ได้ยินมา “คุณทวด  นี่มัน…””นี่เป็นคำสั่ง” น้ำเสียงเฉียบขาดของชายชรา ทำให้ชายหนุ่มต้องกลืนคำพูดที่เหลือลงคอ “วันหลังจะอธิบายให้ฟัง” ชายชรามีน้ำเสียงอ่อนลงแต่ผู้เป็นเหลนยังไม่เย็นลงแม้แต่น้อย “แล้วทวดเรียกผมมาทำไม? คงไม่ใช่เรื่องแค่นี้แน่! ” อาร์คถามชายชรา เขาจ้องมองผู้ถูกถามไม่วางตา แต่ผู้ถูกจ้องกลับยิ้ม “ทวดมีงานให้เหลนทำ” “ผมไม่ทำ” “นี่…””…เป็นคำสั่ง” สองทวดเหลนพูดประโยคสุดท้ายพร้อมกัน เสีงหัวเราะระเบิดออกมาจากทั้งสอง  อารมณ์ของทั้งคู่เย็นลง “งานอะไรหรือครับคุณทวด” อาร์คถามขึ้นแต่คำตอบที่ได้ยินกลับทำให้เขาระเบิดออกมาอีกครั้ง

    “ไปหาผู้ครอบครองเพทาย(Zircon)แห่งธนูที่พายอน(Payon)” คำสั่งนี้ทำให้เขาต้องหวนไปยังคืนแห่งความสูญเสีย “ผู้ครอบครองอัญมณีแห่งกรกฏ” นั้นเป็นคำพูดที่เขาได้ยินก่อนสูญเสียทุกอย่างไป “ทำไมผมต้องไปยุ่งกับเรื่องพวกนี้ด้วย” อาร์คตะโกนออกมา เขาไม่อยากรับรู้อไรเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกแล้วเว้นแต่เรื่องน้องสาวของเขา “ทวดก็พูดแบบนี้เมื่อหลาสิบปีก่อน” ชายชราตอบกลับ ความเยือกเย็นที่มีอยู่มลายหายไปเกือบสิ้น “หนูโจเซฟิน…” ผู้เฒ่าหันมาพูดกับหญิงสาวที่ยืนอยู่อีกด้าน “…เจ้าด้วยโจเซฟ มิเนอร์วา ไม่สิ! ต้องเรียกDoppelgangerสินะ!” สิ้นเสียงของชายชรา เงาของหญิงสาวก็ปรากฏเป็นนักดาบปีศาจ ทั้งสองยืนนิ่งฟังผู้เฒ่าอย่างสงบผิดกับอาร์คที่ขู่คำรามในลำคออย่างผิดใจ “ทวดต้องการให้หนูไปกับเจ้าอาร์คด้วย” “แต่ท่านคะ…” โจเซฟินตกใจกับคำขอร้องที่ได้ยินมา เมื่อเห็นอาการของอาร์คที่ไม่ชอบใจเรื่องอัญมณีในตำนาน เพราะไข่มุกของเธอคือ ‘อัญมณีแห่งมิถุนา’ ตามตำนาน “ทวดจะคุยกับเขาเอง” ชายชราถอนหายใจ “หลังจากที่พบแล้ว  ให้พาเจ้าอาร์คไปพบกับท่านอิชิดะ(Ichida)เจ้าเมือง อมัตสุ(Amutsu)ด้วย!  ถือว่าเป็นค่าจ้างของหนูแทนสร้อยไข่มุกเส้นนั้น” หญิงสาวลังเล  ในที่สุดเธอก็ตอบตกลง ปราชญ์สาวเลี่ยงไปรออาร์ค ณ ที่พักของเขา

   “ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงตกลงกับตาเฒ่าเจ้าเล่ห์นั้น” อาร์คถามอย่างหัวเสียเมื่อใช้บริการของ Kafra เดินทางมายังพาPayon ทั้งสองเดินทางไปยังสมาคมพรานอันเป็นจุดนัดพบของเขากับผู้ที่ต้องมาพบ

   เวลาเดียวกัน ที่สุสานแห่งPayonชั้นลึกสุด นางพญาจิ้งจอก Moonlight Flower ยืนอยู่หน้าพระพุทธรูปอันศักดิ์สิทธิ์ “พวกเขามาแล้ว” เธอบอกกับชายหนุ่มเบื้องหลัง กระดิ่งทองของทองสั่นเบาๆ “จงไปและกลับมาโดยปลอดภัยนะ” ชายหนุ่มโค้งคำนับ กำไลZircon ของเขาส่องประกายสีเขียวเรื่องๆพร้อมๆกับสายลมที่พัดผ่าน

    ในป่าไผ่อันเป็นที่ตั้งของสมาคมพราน บรรยากาศร่มรื่นสมกับเป็นป่าแต่ทว่าอันตรายกลับมีอยู่รอบตัว ไม่ว่าจะเป็น ลูกไฟวิญญาณ Horong เสาหลักบอกเขตผีสิง Greatest General เห็ดพิษสีม่วง Poison Spore แม้แต่มอนสเตอร์สีเขียวจอมขโมย Poporing “ที่นี่แปลกจังเลยนะ! สมบูรณ์ แต่อันตราย” Doppelgangerบ่นเบาๆ เขายังคงติดตามเป็นเงาให้กับน้องสาวของเขา “วูบ!” เสียงสายลมพัดยอดใบไผ่เสียดสีดังแกรกๆ ฟังดูสงบ แต่ว่า สิ่งหนึ่งพุ่งแหวกอากาศผ่านหน้าอาร์คและโจเซฟิน ปักลงบนพื้น “นี่แค่การทักทาย” เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างลึกลับ ลมพัดมาอีกวูบใหญ่ พายุศรก็กระหน่ำไปทั่วบริเวณ ที่ทุกคนยืนอยู่  ทั้งหมด โดดหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว แต่ทว่า การจู่โจมนั่นเป็นดั่งการขู่เท่านั้น “ออกมานะ” ปราชญ์สาวตะโกนไปอย่างไร้จุดหมาย เสียงที่ตอบกลับมานั้นเต็มไปด้วยความแน่วแน่และจริงจัง “ใช้ความสามารถของเธอหาดูซิ” ขาดคำศรสองลูกก็แหวกอากาศเข้ามาหาปราชญ์สาว มันปักลงไปยังเห็ดพิษที่เข้ามาใกล้และต้นไผ่ที่เธอซ่อนตัวอยู่เฉียดร่างของเธอไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น“พี่คะ…”โจเซฟิน กระซิบกับเงาของเธอเบาๆ “อาร์คคะ! ช่วยล่อความสนใจที” หญิงสาวหันกลับมาบอกกับชายหนุ่ม เขารับรู้ได้โดยทันที “ขอโทษนะ! มอนสเตอร์ทุกตัว”อาร์คกล่าวอย่างสำรวม เขาไม่อยากสร้างความเสียหายเลยถ้าไม่จำเป็น เขตอาคมขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้น ก้นเมฆด้านบนท้องฟ้าแหวกออกกว้าง “คาถาเพลิง พายุดาวตก Meteor Storm” อุกาบาตหลายลูกตกลงมาจนเกือบทั่วบริเวณ ทำลายล้างป่าไผ่เป็นบริเวณกว้าง “ฉึก!” ลูกศรลูกหนึ่งปักเข้าที่ขาของจอมเวทย์หนุ่มทันที “เล่นแรงเกินไปแล้วนะครับ! คุณผู้ชาย!” เสียงลึกลับเสียงเดิมดังขึ้นอีกครั้งเขาไม่อยู่ตรงจุดที่เสียหายแต่…

   บนต้นไม้ใหญ่ พราน(Hunter)หนุ่มคนหนึ่งจ้องมองความเสียหายด้วยความโมโห ศรลูกหนึ่งขึ้นคันและง้างสุดสายโดยมีเป้าอยู่ที่จอมเวทย์หนุ่มแปลกหน้า “มันมากไปแล้วนะ” แต่ก่อนที่เขาจะลั่นออกไป เขารู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ใกล้เข้ามา “Improve Concentration” พรานหนุ่มพึมพำ พลางหลับตาตั้งสมาธิ เพื่อจับการเคลื่อนไหวของทุกสิ่งรอบตัว “โครม!” ชายหนุ่มเบี่ยงหลบเมื่อดาบ Zweihander เล่มโตฟันลงมายังเขา ดาบเล่มนั้นจึงตัดกิ่งไม้กิ่งนั้นทั้งกิ่งหักลง ร่างของพรานหนุ่มตกลงสู่พื้นเบื้องล่าง “จับจิตของข้าได้นับว่าไม่เลว ” Doppelgangerที่โผล่มาจากเงาของต้นไม้นั้น กล่าวเบาๆด้วยความชื่นชมเล็กๆ

   “โครม!” “โอ๊ย!” เสียงของกิ่งไม้ที่หล่นลงสู่พื้นพร้อมๆกับร่างของพรานหนุ่มที่หล่นลงมาทับเศษไม้นั้น  “เล่นอะไรเนี่ย” ชายหนุ่มสบถพลางลุกขึ้น สายตาเขาองไปรอบๆ สิ่งที่เขาพบคือ เงาของนักดาบมารยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าเขา “Two Hand Quicken” ทักษะเสริมความสามารถถูกนำออกมาใช้ ดาบZweihanderที่มีขนาดใหญ่ เจ้าของกลับกวัดแกว่งได้ราวกับขนนก Doppelgangerรุกไล่พรานคนนั้น ทันที “Double Strafe” ลูกธนูสองลูกแล่นออกจากคันศร แต่คาบขนาดใหญ่นั้นสามารถป้องกันได้อย่างทันท่วงที “เร็วนักใช่มั้ย ’ Decrease Agility ’ ” สิ้นเสียงร่ายเวทย์ ตัวของพรานหนุ่มก็หนักอึ้ง เคลื่อนไหวได้ช้าลง “ลากันล่ะนะ” นักดาบปีศาจเงื้อดาบขึ้นสูงแต่ทว่า…

   “อย่านะคะพี่!” เสียงใสๆดังขึ้น  อาร์คและโจเซฟิน วิ่งมาขวางการต่อสู้ของทั้งสอง Doppelgangerวางดาบลง “รอดตัวไปนะ”เสียงอันเหี้ยมเกรียมออกมาจากเงามืดอันเป็นร่างของนักดาบปีศาจ เขาผละไปจากพรานหนุ่มหันหลังกลับไปหาน้องสาว

   “เกือบไปแล้ว” พรานหนุ่มถอนหายใจ พยุงตัวลงขึ้น ไข่มุกและเพทายส่องประกาต่อกัน “คุณคือผู้ครอบครองอัญมณีแห่งธนูใช่ไหม” โจเซฟินถามแทนจอมเวทย์หนุ่มที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ “ใช่ครับ! คุณคงเป็นโจเซฟินซินะครับ” พรานหนุ่มก้มมองสร้อยไข่มุก “ผมชื่อ เอ็นกิ ยินดีที่ได้รู้จัก” พรานหนุ่มแนะนำตัว โค้งน้อยๆอย่างมีมารยาท แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ธนูหนึ่งดอกก็ถูกยิงออกมาปักพื้นหน้าปราชญ์สาว “ผมขอทดสอบความสามารถของคุณหน่อย” เอ็นกิพูดเสียงเหี้ยม Zircon ส่องประกาย ทันใดนั้น กระแสลมก็ปั่นป่วน มืออันว่างเปล่าของพรานกลับปรากฏลูกธนูขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์ “Thunder Shoot” ลูกศรแล่นออกจากคัน หญิงสาวกระโดดหลบทันที และเมื่อศรต้องพื้นก็เกิดฟ้าผ่าลงมายังจุดศรตกนั้นทันทีเช่นกันอย่างน่าประหลาด “Jupitel Thunder” อาร์คร่ายเวทย์ ยิงบอลสายฟ้าออกไป “ลมกับสายฟ้าทำอะไรผมไม่ได้หรอก” เอ็นกิแค่นเสียง ลูกธนูที่พาดสายถูกยิงออกไป “Reflect Shot”ศรไปถูกจุดศูนย์กลางของลูกบอล ส่งให้บอลสายฟ้าลูกนั้น สะท้อนกลับไปหาจอมเวทย์หนุ่มอย่างรุนแรง “อ๊ากกกก!!!” จอมเวทย์หนุ่มร้องด้วยเสียงอันดัง ร่างกายของเขาชาไปทั้งแถบ  “อะไรเนี่ย ! ”ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่เขาประสบ

   “ผมว่าคุณควรจะไปเล่นกับน้องๆของผมก่อนละกัน” เอ็นกิผิวปาก จิ้งจอกเก้าหาง Ninetail ก็ปรากฏตัวขึ้น “ไปเล่นกับผู้ชายคนนั้น” เขาร้องสั่งจิ้งจอก สิ้นคำสั่ง Ninetailก็กระโจนใส่อาร์คทันที “เฮ้ย!” อาร์คร้องสุดเสียง เขาลุกขึ้นวิ่งหนีสุดชีวิต

   “เหลือคุณกับผมซินะ” พรานหนุ่มผิวปากอีกครั้ง เหยี่ยวตัวสวยก็โฉบไปยังโจเซฟินก่อนที่จะโผบินมายังเขา “ถ้าคุณแพ้ผม คุณก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะครอบครองอัญมณีชิ้นนั้น” ศรลูกหนึ่งปรากฏขึ้นที่พราน เขายิงออกไปอย่างรวดเร็ว “ปึก!” ลูกธนูถูกดาบเล่มโตกันไว้ด้เจ้าของดาบปรากฏกายอีกครั้ง “นี่คือน้องสาวของข้านะ” ขาดคำ Zweihander ก็ถูกเหวี่ยงทำลายทุกสิ่งเป็นบริเวณกว้าง “โจซี่! พี่ขอร่างเนื้อให้พี่ที” Doppelgangerบอกกับน้องสาวของเขา พลันไข่มุกก็สิ่งแสงประกาย ร่างของนักดาบมารเริ่มปรากฏสีสันของเนื้อหนังผิดกับน้องสาวเขาที่ค่อยๆกลายเป็นเงา แต่สิ่งที่เหมือนกันคือดวงหน้าที่คมคายงดงามด้วยความเป็นฝาแฝด “อย่างนี้ค่อยคล่องตัวหน่อย” Doppelgangerเหยียดยิ้ม

   “Double Strafe” ธนูสองลูก ก็พุ่งเข้าหา Doppelganger นักดาบปีศาจเบี่ยงหลบ “Hammer Fall” นักดาบหนุ่มฟาดดาบลงกับพื้น แรงกระทกทำให้ชายหนุ่มชะงักงัน “วูบ” Doppelgangerเดินผ่านร่างของเอ็นกิด้วยความรวดเร็วเยี่ยงสายลมพัด เลือดสดๆพุ่งออกจากร่างของพรานหนุ่ม “อั๊ก!” เอ็นกิสะอึก เขาล้มลงหมดสติไป ร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล “ข้ายอมรับมาเจ้าเก่ง” Doppelgangerเอ่ยขึ้นในขณะที่เขาเริ่มคืนสภาพสู่ร่างเงา “แต่ยังไม่เพียงพอ”

   แสงสว่างรำไรลอดสายตาของพรานสายลม เสียงกระดิ่งดังเบาๆพร้อมสายลมที่พัดผ่านเข้ากระทบโสตประสาทของเขา  เอ็นกิลืมตาตื่นเห็นดวงหน้าอันอ่อนเยาว์และอ่อนโยนของราชินีจิ้งจอก โอบกอดเขาอย่างอบอุ่น ออร่าสีขาวเรืองๆส่องสว่างอ่อนๆ อันเป็นออร่าของเวทย์รักษา ‘Heal’ ชายหนุ่มตกใจถอยห่างทันที “ท…ท่าน” “หายดีแล้วซินะ” Moonlight Flower ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ข้าเห็นหมดทุกอย่างแล้ว””ท…ท่าน”ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของชายหนุ่ม เขาละอายต่อความอ่อนแอของตนเอง “เจ้าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นล่ะ” Moonlightให้กำลังใจเขา ในขณะที่เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาใกล้ อาร์คและโจเซฟินเดิมมาหาเอ็นกิด้วยความเป็นห่วง “ผมไม่เป็นไร” พรานหนุ่มตอบทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของปราชญ์สาว หน้าของเขาแดงระเรื่อ พรานหนุ่มพยุงตัวลุกขึ้น “ผมยอมรับว่าคุณคู่ควรกับอัญมณีชิ้นนั้นจริงๆ ฝากบอกพี่ชายคุณด้วย ว่า ขอบคุณมาก” Zircon ส่องแสงอีกครั้งกระแสลมเริ่มหมุนวนหอบร่างของพรานเอ็นกิและราชินีจิ้งจอก Moonlight Flower “จงไปที่Amutsu ที่อัลเบอร์ต้า(Alberta) จะมีเรือไป” นางพญาจิ้งจอกหันมาบอกกับสองหนุ่มสาว “ผมจะฝึกฝนตัวเองต่อไป หากเกิดอะไรขึ้น ติดต่อผมได้ตลอดเวลา ” เอ็นกิบอกลา สายลมพาทั้งสองจากไปท่ามกลางแสงอาทิตย์ ที่อ่อนลงใกล้จะลับเหลี่ยมเขา