คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 _ ขาฉันT^T..มันหัก
ที่โรงพยาบาล
เยซอง“คุณหมอครับ น้องสาวผมเป็นยังไงบ้างครับ”
คุณหมอ(สุดหล่อ^^)“ก็ขาหักแล้วก็มีแผลถลอกตามตัวนิดหน่อยน่ะครับ แต่คาดว่าคงตกใจเลยช็อคหมดสติไป”
เรียววุค“แล้วจะกลับบ้านได้เมื่อไหร่ครับ”
คุณหมอ(น่ารัก^^) “วันสองวันนี้คงต้องรอดูอาการไปก่อนนะครับ ส่วนคุณฮีชอลกลับบ้านได้แล้วครับ”
เยซอง“ขอบคุณมากครับคุณหมอ งั้นผมขอตัวไปหาน้องสาวก่อนนะครับ”
ห้อง 704
โอ๊ย! >-< ทำไมมันปวดอะไรอย่างนี้อ่ะ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
“เฮียเอาทอกปกกิของฉันคืนมานะ อย่าแย่งไปเอาคืนมา……”
ฉันละเมอออกมาเพราะหิว ทอกปกกิ(โมจิเกาหลีผัดซอส)เป็นอาหารโปรดของฉันเลย อยากกินๆ -///-
ฮีชอล“โอ๊ย! มาทุบฉันทำไมเนี่ย -_-*”
ชินดง“ขนาดนอนอยู่ ยังเห็นแก่กินเลย”
หา! >o< เสียงใครอ่ะคุ้นๆ แต่ทำไมมันปวดไปทั้งตัวอย่างนี้อ่ะ
“-_o หา! พวกพี่มารุมอะไรฉันเนี่ย แล้วนี่ฉันอยู่ไหนอ่ะ”
พอฉันลืมตาขึ้นมา ก็เห็นพวกพี่ๆ SJ มารุมมาตุ้มฉันอยู่ อึดอัดจัง -*- มามุงฉันทำไมกันล่ะเนี่ย-_-? แล้วก็เจ็บขามากเลย งง....
“เธอมอเตอร์ไซต์คว่ำน่ะ” พี่ฮีชอลพูดขึ้นมาทำหน้าตาเฉย
“ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้นะ เพราะพี่นั่นแหละ ไม่สำนึกบ้างหรือไง=o=”
ลีทึก“ซองอา!”
ฉันไม่สนหรอกนะ บังอาจมาทำให้ฉันเจ็บ .V.
“แล้วนี่ฉันอยู่ที่ไหน เป็นไรด้วย”
ฮันกยอง“เธอขาหักน่ะ ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล”
ไอ้พี่ฮีชอลบ้า! >o< เพราะพี่แท้ๆ ฉันถึงต้องมาเป็นแบบนี้
“ไม่รู้ล่ะ ฉันจะกลับบ้านเดี๋ยวนี้”
ซองมิน“ไม่ได้นะ เธอยังไม่หายดี แล้วมอเตอร์ไซต์ฉัน ฮือๆ TT^TT”
ง่ะ! พี่ห่วงฉันหรือห่วงมอเตอร์ไซต์กันแน่ -_-^
“ไม่เอา ฉันจะกลับบ้าน เดี๋ยวนี้ จะกลับบ้านๆ”
“มีเรื่องอ่ะไรกันน่ะ อ้าว! ซองอาฟื้นแล้วหรอ”
เฮียซองอุนเดินเข้ามาพร้อมพูดขึ้น
ฮีชอล“น้องนายร้องโวยวายจะกลับบ้านน่ะ ฉันขอตัวก่อนนะ”
แล้วพี่ฮีชอลก็เดินออกไปข้างนอก พี่คิบอมเลยตามออกไปด้วย
“เฮีย! อาจะกลับบ้านแล้วอ่ะ พาอากลับบ้านเหอะนะ... นะ+-+”
เยซอง“ไม่ได้หรอก หมอยังไม่อนุญาต”
“ไม่รู้ล่ะ หนูจะต้องไปโรงเรียน พรุ่งนี้หนูจะไปโรงเรียน>o<”
เยซอง“o.k.ๆ เด๋วเฮียจะไปคุยกะคุณหมอให้ เรียววุคนายไปกับฉัน”
แล้วเฮียก็พาเพื่อนซี้ออกไป ตัวติดกันเหมือนเห็บหมาเลย ฮิฮิ^^(ล้อเล่น)
ลีทึก“เรานี่จริงๆเลยนะ เจ็บอยู่แท้ๆจะอยากไปโรงเรียน”
“แล้วทำไมล่ะ! ว่าแต่ฮายังหายไปไหนอ่ะ”
อึนฮยอก“ไปหาจองมิน”
SJ ที่เหลือ“อึนฮยอก!”
“นี่มันหมายความว่าไงอ่ะคะ” แหม! พูดซะเพราะเชียว
ลีทึก“2 คนนั้นคืนดีกันแล้ว”
พี่ทึกพูดหน้าเศร้าสุดๆ ยัยฮายังทำอย่างงี้ได้ไงอ่ะ ฉันล่ะงง! @_@.
คังอิน“เราน่ะนอนไปเลย”
“อืมๆ -_-;”
ทางด้านฮีชอล&คิบอม
“พี่คงเสียใจมากสินะ ที่ซองอาเป็นอย่างนั้น”
“อืม”
“รู้สึกพี่จะแคร์ยัยนั่นมากเลยนะ”
“อืม เห้ย! ป่าวซะหน่อย จะบ้าเหรอ ไปบอกพวกนั้นด้วยฉันขอกลับก่อน”
“คร้าบ -_-;”
ห้อง 704
ฉันนอนรอเฮียอย่างเซ็ง อยากกลับบ้านอ่ะแต่ว่ากลับไปก็ต้องอยู่คนเดียว
~แอ๊ด~ (เสียงประตูเปิดตามเคย)
“เก็บของกลับบ้านได้แล้ว”
“เย้! ^o^.....พลั่ก......โอ๊ย!”
เฮียเดินเข้ามาบอกว่ากลับบ้านได้แล้ว ฉันดีใจเกินเหตุจนตกเตียง ก้นจั้มเบ้าเลย
เรียววุค“นี่! ไม้ค้ำเอาไว้เวลาเดินนะ”
“อืมๆ รู้แล้วล่ะหน่า”
แล้วเฮียก็มาพยุ่งฉันเดินไปเข้าห้องน้ำ เพื่อเปลี่ยนชุด 10นาทีผ่านไปก็เสร็จ
ฉันจึงเดินขากระเผลกออกมา
ซีวอน“ไว้พี่จะส่งฮายังไปอยู่เป็นเพื่อนนะ”
“ค่ะ -_-:”
เอามาอยู่ด้วยแล้วจะช่วยอารายฉันได้ แล้วพี่กยูฮยอนก็พาฉันมานั่งลงบนรถเข็น แล้วก็เข็นฉันมาถึงรถ(น่ารักจัง^^)
เยซอง“คนขับรถกลับมาแล้วนะ เฮียจะให้เขาพากลับบ้านและรับ-ส่งตลอดเวลาที่อยู่ ร.ร. ต่อจากนี้เป็นเวลา 1 อาทิตย์ ไม่ต้องโทรมานะ พวกเฮียงานยุ่งหรือไงเฮียจะโทรหาเองนะ”
เฮียเอาแต่พูดๆๆๆๆๆเป็นชุดใส่ฉัน @_@งงและมึน แถมยังยัดฉันใส่รถอีกด้วย ก่อนจะเดินออกไปที่รถของเฮีย
SJ ทุกคน“หายไวๆนะ บ๊าย...บาย”
“บายค่ะทุกคน ขอบคุณมากนะคะ^^”
แล้วคุณลุงคนขับรถก็ออกรถไป พอถึงบ้านฉันก็อาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว เข้านอน อย่างทุลักทุเล -_-:
วันต่อมา
~ชี นา กา บอ ริน ออ ริน ชี จอ เรน พุง ซอ นึน ทา โก นา รา กา นึน เย....~
เสียงนาฬิกาปลุก เพลง Balloons-DBSG ดังแต่เช้า ฉันตั้งปลุกไว้ ตอนตี 5 ก็ ร.ร.เข้า 7 โมงอ่ะนะ ฉันก็เป็นหัวหน้าห้องผู้มีความรับผิดชอบซะด้วย ต้องไปถึง ร.ร. ตอน ตี 5.45 น. เพราะฉะนั้นฉันจึงรีบอาบน้ำแต่งตัว ไม่นานก็เดินลงมาข้างล่าง
ห้องนั่งเล่น
“หนูมาแล้วค่ะ คุณลุงรีบไปกันเหอะ”
“ครับ คุณหนู”
“คุณหนูคะ เอาแซนวิชกับนมไปทานบนรถด้วยนะคะ”
คุณแม่บ้านสุดสวย มาดูแลความเรียบร้อยเรื่องการแต่งกายให้ฉัน แล้วก็เอาแซนวิชกับนมมาให้ด้วย
คนขันรถ“ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวสาย”
“คุณแม่บ้านไปส่งหนูด้วยกันนะ จะได้ช่วยพาหนูขึ้นห้อง”
คุณแม่บ้าน“ค่ะ^^ รีบไปกันเถอะค่ะ”
แล้วฉันก็ขึ้นรถไป เฮ้อ! ถ้าไปถึง ร.ร.จะเป็นไงบ้างนะ
บนรถ(สุดหรู BMW)
ฉันน่ะอยู่ร.ร.นานาชาติมัธยมปลายซองดงวาน ปี 2 เป็นเด็กใหม่ของปีนี้ด้วยแต่ดันได้เป็นหัวหน้าห้อง สงสัยอาจารย์คงเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวที่กล้ามีเรื่องชกต่อยกับนายจีวูมั้ง ร.ร.นี้อ่ะ มีดารา-นักร้องเรียนกันอยู่ตั้งหลายคน ส่วนใหญ่ก็จบออกไปแล้ว ตอนนี้ก็มีนายปาร์ค จีวู หรือลีโอ วงBattle แล้วก็นายกีฮยอนกับนายรยูด้วย ฉันอ่ะไม่ถูกชะตากับนายจีวูสุดๆ ป่าเถื่อนเป็นบ้าเลย ไหนจะนังชะนีในห้องอีกตั้งหลายๆตัว -_-;
คนขับรถ“ถึงแล้วครับคุณหนู”
คุณลุงคนขับรถอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน แล้วคุณแม่บ้านก็มาช่วยพยุงฉันไปจนถึงห้องเรียน
ห้อง 2-A (มัธยมปลายปี 2 ห้องA)
“ส่งฉันแค่นี้ก็พอค่ะ รีบกลับไปดูแลบ้านเหอะ”
“ค่ะ/ครับ”
แล้วฉันก็เดินเข้าห้องด้วยความลำบากซุดๆ -_-:
“เห้ย! ซองอาเธอไปทำอะไรกับขามาอ่ะ” โซอินเพื่อนร่วมห้องของฉันพูดขึ้น
ซองอา“มอเตอร์ไซต์คว่ำอ่ะ -_-”
เห็นฉันตอนนี้ก็ต้องตกใจดิ สภาพฉันตอนนี้คงดูได้อ่ะ
“โห่! -_- ยัยโหดแล้วไปทำมาท่าไหนล่ะ”
นายรยูพูดขึ้น ไอ้พวกนี้อ่ะ ชอบมาร.ร.แต่เช้า แต่มาก็รกร.ร.เปล่าๆ ไม่ตั้งใจเรียน
“แล้วเป็นอะไรมากป่าวอ่ะ”
นี่ก็อีกคน นายกีฮยอน ตาบอดหรือไง ตอนนี้ฉันเป็นนางฟ้ามั้ง บ้าหรอ >-<
ซองอา“ก็เห็นอยู่ว่าขาหัก ไปตัดแว่นซะไป๊”
“มาถึงก็ทำซ่าส์เลยนะจ๊ะ ยัยหนอนน้อย!”
มาแล้วไงนายจีวู บังอาจมาเรียกฉันว่ายัยหนอนน้อย ฉันจึงเดินเข้าไปหานายนั้นแล้วก็กระชากคอเสื้อขึ้น
ซองอา“วันนี้แล้วไป ถือว่าฉันทำบุญมาน้อย เลยถูกDog ลอบกัดอยู่บ่อยๆ”
“นี่เธอ!”
นายจีวูเงื้อมือขึ้นจะต่อยฉัน กลัวตายล่ะ!
“พอเถอะจีวู นายก็เห็นอยู่ว่าซองอากำลังเจ็บ”
นายกีฮยอนทำตัวเป็นพระเอ๊ก พระเอก ซึ้งตายล่ะ>-<เชอะ
รยู“ว่าแต่ ฮายัง ยังไม่มาเลยอ่ะ”
น่าสงสัยปกติยัยนั่นตื่นเช้ากว่าฉันซะอีก
“ฮือๆ ฮือๆ TT^TT”
ทุกคน“เห้ย! ฮายัง”
อยู่ๆยัยนี่ก็เดินร้องไห้เข้ามาซะงั้น เป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย -_-^
ลีโอ“เธอเป็นอะไรของเธออ่ะ”
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามอะไรฮายังเลย นายจีวูชิงถามก่อนซะงั้น - -
“ฉันเลิกกับจองมินอีกแล้วอ่ะ ฮือๆT-T แต่ว่าฉันคบกับพี่จองซูแล้วนะ^o^”
ยัยนี่ท่าจะบ้า -_-^ตอนแรกร้องไห้ พอตอนหลังหัวเราะ แถมยังบอกว่าเลิกกับจองมินแล้วแต่มาคบกับพี่จองซู -_-; ฉันล่ะงงกับมันจริงๆ@-@
ซองอา“เธอเป็นบ้าอะไรอ่ะ ตกลงจะดีใจหรือเสียใจกันแน่ ฉันจะได้แสดงอารมณ์ถูก”
“ดีใจก็ได้^^ แต่ว่าเรื่องขาของเธออ่ะเสียใจด้วยนะ ฮิฮิ…”
แล้วยัยนี่ก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ หัวเราะแล้วทำหน้าฝันหวาน ฉํนล่ะอยากเชือดมันจริงๆเลย -o-
โซอิน“รีบลงไปข้างล่างกันเหอะ ใกล้เวลาเข้าแถวแล้ว”
ทุกคน“อืม”
จากนั้นพวกเราก็เดินจ้ำไปที่สนาม กว่าจะไปถึงฉันเกือบกลิ้งตกบัยไดตาย ดีที่นายกีฮยอนช่วยไว้- -(ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยหรอกนะยะ!) แล้วพวกเราก็เข้าแถวเคารพธงชาติกัน ก่อนขึ้นห้องเรียน
ห้อง 2-A (ขี้เกียจอธิบายซ้ำ)
พอฉันเดินเข้าห้องมาเท่านั้นแหละ พวกเสือ สิงห์ กระทิง แรด&ชะนีก็พากันแสดงความเสียใจ(ซะเมื่อไหร่)ที่ฉันขาหัก -_-;
“โธ่! เจ๊คิม ไปทำอะไรมาล่ะเนี่ย 555++”
นังชะนีตัวนึงพูดขึ้นมามันจงใจเยอะเย้ยฉัน พร้อมกับฝูงของมัน
ซองอา“ถึงไงฉันก็ยังไม่ตายละกันล่ะ แถมมีไม้ไว้ฟาดปากชะนีอีกด้วย^^”
ชะนีทั้งหลาย“กรี๊ดดดดๆๆๆๆๆๆ >o<”
นังชะนีพวกนี้มันไปกินรังผึ้งมาทั้งรัง หรือมะนาวมาทั้งเข่งวะเนี่ย เสียงดีเป็นบ้าเลย -_-^^
“อ้าว! นักเรียนทุกคน เงียบก่อน”
ทุกคนเริ่มเข้าสู่ความสงบ เมื่ออาจราย์ประจำชั้นที่ชื่อ คิม เฮเคียวเดินเข้ามา ชั่วโมงนี้ก็เป็นHome Room ตามแบบฉบับร.ร.มัธยมอ่านะ
อาจารย์“พวกเธอทั้งหลายฟังฉันให้ดี เนื่องจากหัวหน้าห้อง คิม ซองอาของเราได้ประสบอุบัติเหตุจนขาหัก เพราะฉะนั้นฉันจะให้นายกีฮยอนรองหัวหน้ามาเป็นคนดูแล
ความเรียบร้อยแทน แล้วก็ดูแลซองอาด้วยนะจ๊ะ”
นักเรียนทุกคน“วู้ฮู้ >o< เปลี่ยนหัวหน้า เย้ๆ^^”
อาจารย์“โอ้ว! ไม่หรอกจ้า สิทธิ์ขาดยังอยู่ที่ซองอา กีฮยอนแค่ดูแลความเรียบร้อยแทนต่างหาก”
“โห่ -_-^^”
ทุกคนร้องโห้ขึ้นมา หาDadมันหรอไง ยังไงสิทธิ์ขาดก็อยู่ที่ฉันอยู่ดี 555++ ฉันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง(ในใจ)
“อ่อ! ซองอา เฮียซองเอ้ย! พี่ชายของเธอฝากให้ฉันดูแลเธออย่างดี ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ”
อยู่ๆอาจารย์ก็พูดขึ้นมา คนทั้งห้องก็ทำหน้างงๆ เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ ความลับเกือบแตก>-< เพราะว่ายังไม่มีใครรู้ว่าฉันเป็นน้องใครนอกจากฮายังแล้วแกอย่างอาจารย์ คิม เฮเคียวก็เป็นญาติของฉันเอง -_-;
“ผมกีฮยอนจะรักษาการแทน แล้วจะปกป้องดูแลซองอาเป็นอย่างดีครับ”
ทุกคน“วี๊ดวิ้ว! >o<”
ไอ้ตาบ้ากีฮยอนจะพูดขั้นมาทำไมก็ไม่รู้ เลยได้ใจไอ้พวกสัตว์ป่าทั้งหลายในห้องเลย เขินเป็นบ้าเลยเรา>_<
ซองอา“พวกเธอก็เงียบๆ เกรงใจอาจารย์กันบ้างดิ”
ทุกคน“…..(-_-;).....”
ต่อจากนั้นพวกเราก็เริ่มเรียนจนถึงเวลาพักกลางวัน
ความคิดเห็น