***รัก****

ลำดับตอนที่ #4 : ฝันเป็นจริง

ในที่สุดแพรและกิ๊บก้อได้เข้าไปเป็นสมาชิกของห้องดนตรีสากลจนได้.......เฮ่อ.........ฉันดีใจที่สุดเลย

และพี่ๆในห้องก้อค่อยๆเข้ามาทำความรู้จัก  กับฉันและกิ๊บ  เรือยๆ และพี่ที่น่ากลัวๆก้อเดินเข้ามาทัก

"นี่เราน่ะ"พี่เค้าทัก

"แพรกับกิ๊บค่ะ"ฉันตอบ  น่ากลัวอยู่นะนี่

"อื้ม พี่จ๋านะ มีไรก้อมาปรึกษากันได้ ว่าแต่ เราน่ะ หน้าเหมือนพี่สุนิสานะ"อีกแล้วเหรอนี่  เหอๆก็ดีหน้าเหมือนคนสวย

"เหรอคะ"ฉันตอบเพื่อไม่ให้รู้ว่าดีอกดีใจมากไป

"ไปนั่งคุยด้วยกันไหม  ตรงนู่นเเน่ะ"พี่เค้าเอ่ยปากชวน

"ก้อดีค่ะ"ตอบรับทันที

แล้วฉันกับกิ๊บก้อเดินไปนั่งที่โต๊ะของพี่จ๋าเราคุยกันอย่างออกรสออกชาติมาเลยเพิ่งรู้วันนี้เองว่าพี่เค้าไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลย  ออกจะตลก  น่าเข้าใกล้มากๆ น่ารัก

ฉันนั่งคุยกับพี่จ๋าจนเราสนิทกันมากๆจนไม่น่าเชื่อ  แล้วพี่จ๋าก้อบอกให้ฉันไปร้องเพลงในห้อง เพราะเพื่อนๆพี่เค้าเริ่มหายๆไปทีละคน

ฉันกับกิ๊บร้องเพลงสลับกันคนละเพลง


"ไอ้กิ๊บ แกคีย์เพลงเลือกได้ไหมของซาซ่าให้หน่อยดิ"

"อือ"

แล้วฉันก้อเริ่มร้อง  เพลงนี้ฉันเคยฟังแต่ก้อไม่บ่อยนักไม่เคยร้องเลยอยากลองร้องดู

..เธอเดินมาถามอย่างห่วงใยมากมาย..  ถามฉันว่าฉันอยู่ได้ไหมถ้าเธอไป..

ฉันร้องไปเรื่อยๆ และพี่จ๋าก้อเดินเข้ามาสอนฉันร้อง เพราะบางที่ฉันร้องผิดคีย์มันไป ก้อฉันฟังไม่บ่อยหนิ

...แล้วฉันเลือกอะไรได้ไหม..เลือกให้เธอไม่ไปได้รึเปล่า....หากไม่ยอมให้ไปจะตามใจฉันไหมเธอ

แล้วฉันก้อร้องเพลงกับฉันจนถึงเวลากลับบ้าเลย  เหอๆ พี่ๆที่ห้องดนตรีน่ารักกันจังเลย