คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro :: ปีหนึ่งกับพี่ว้าก
Intro : ปีหนึ่งกับพี่ว้าก
ติ๊ง
เสียงแจ้งเตือนจากแอพลิเคชันสีน้ำเงินในโทรศัพท์มือถือส่งเสียงดังทำลายความเงียบงันภายในห้องเช่าขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก...เรียกความสนใจจากเจ้าของห้องซึ่งกำลังนอนอ่านหนังสือการ์ตูนขาวดำบนเตียงให้หันไปมอง
มือขวาของเขาหยิบไอโฟนสีขาวบนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาดู
‘เชี่ยกราฟ มึงอยู่ไหน’
ดวงตาเรียวใต้แว่นตากรอบดำอ่านข้อความจากเพื่อนซี้ตั้งแต่ม.ปลายของตัวเอง ขณะที่พิมพ์ตอบกลับไปด้วยมือข้างเดียวสีหน้าเหมือนๆเดิม
‘มีไร’
ตอบก็สั้น แถมยังไม่ตรงคำถามอีก
‘ปฐมนิเทศเริ่มแล้วนะเว้ย มึงรีบมาเลยไอ้ห่า’
ชายหนุ่มถอนหายใจเบาๆกับตัวเอง ก่อนที่เขาจะวางมังงะในมืออีกข้างและใช้มือทั้งสองข้างกดตัวอักษรตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
‘กูบอกแล้วว่าจะโดด’
‘เหยดดดดดดด มึงโดนแดดเผาสมองอ่อ โดดว้ากน้องเดี๋ยวก็โดนแบนหรอกมึง’
คิดว่าแคร์?
กราฟโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงโดยไม่สนใจข้อความมากมายที่ถูกส่งมาโวยวายตามประสาคนง้อแง้งนอกจากปรายตามองมันนิ่งๆก็เท่านั้น
เขาโดดโซตัส...ไม่ได้เพราะอยากทำเท่...
เพียงแต่ว่าการว้ากน้องนั้นเป็นกิจกรรมอะไรบางอย่างที่นายกันต์กวีคนนี้คิดว่ามันไร้สาระพอๆกับการตบตีแย่งผู้ชายของเด็กสาวม.ต้นบางคนสมัยนี้...ในเมื่อสังคมเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่ามันมีกิจกรรมนี้ขึ้นมาทำไม...เขาก็ไม่ไปเข้าร่วมให้เสียเวลานอนหรอก
มันก็แค่การไปนั่งทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยมให้รุ่นพี่บ้าอำนาจใส่ก็เท่านั้นแหละ
ติ๊ง
จนกระทั่งเมื่อเสียงเตือนจากเฟซบุ๊คดังขึ้นอีกครั้ง กราฟก็ขมวดคิ้วด้วยความรำคาญเล็กๆก่อนจะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านด้วยใบหน้าที่เรียกได้ว่าหงุดหงิด
‘แล้วตกลง พน. มึงมาป่ะ’
ได้ข่าวว่าบอกไปแล้วว่าจะโดด จะโดดน่ะ...
ชายหนุ่มเตรียมจะพิมพ์ตอบไปด้วยความโมโห แต่ยังไม่ทันจะกดตัวหนังสือจบประโยค ก็มีข้อความใหม่ส่งมาอีกจนเขาต้องชะงักมือและอ่าน
‘มีแต่สาวแจ่มๆทั้งนั้นเลยว่ะ...แม่งเห็นแล้วซี้ด’
“...”
ปลายนิ้วเรียวกดแช่ค้างไว้ที่ปุ่มแบคสเปซ ก่อนจะกดส่งข้อความใหม่ตอบไป
‘งั้นจองที่ไว้ให้กูด้วย เดี๋ยวไป’
เมื่อข้อความขึ้นว่าได้ถูกอ่านเรียบร้อยแล้ว เขาก็กระโดดลงจากเตียงพร้อมกับควานหาเสื้อนักศึกษาที่ไปกองอยู่มุมไหนสักที่ของห้องด้วยความเร็วแสงทันที
...................................................................
“เมื่อตอนเช้าพวกคุณไม่ได้กินข้าวกันมาเหรอยังไง!? กะอีแค่ปรบมือดังๆ ให้พร้อมกันแค่นี้ยังทำไมได้ แล้วในอนาคตพวกคุณจะทำอะไรได้!?!”
เหล่านักศึกษาปีหนึ่งที่นั่งรวมกันอยู่บนห้องประชุมเชียร์พากันสะดุ้งราวกับมีใครเอาไส้เดือนโยนเข้าไปกลางวง...แถมยังพากันก้มหน้าก้มตามองพื้นราวกับมันมีเลขหวยที่จะออกในงวดหน้า หรือใบหน้าของคนที่ชอบวาดเอาไว้...ซึ่งจริงๆก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น
เพียงแต่พวกเขาไม่กล้าเงยหน้าสบตาคนที่ยืนแหกปากปาวๆอยู่ข้างหน้าตอนนี้เท่านั้น
ทั้งๆที่มองแล้วจากลักษณะภายนอกก็เรียกได้ว่าเขาเป็นผู้ชายร่างโปร่งบางที่หน้าตาจัดว่าดูดีค่อนไปทางหวาน...แถมยังตัดผมซอยระต้นคอย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนเพิ่มออร่าความมุ้งมิ้งเข้าไปอีก...ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่ว้ากคงจะมีน้องๆปีหนึ่งไปมะรุมมะตุ้มมากมาย
แต่ว่าถ้าหน้าหวานแต่โหดขนาดนี้...พวกเขาขอยอมแพ้
“เอาใหม่!! ปรบมือสามสิบรอบพร้อมกัน!!”
สิ้นเสียงตะโกนด้วยความดุดัน...ก็ตามมาด้วยเสียงปรบมือที่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ ในครั้งแรกๆมันก็พร้อมเพรียงกันดี...แต่พอเริ่มเลยครั้งที่สิบไปมันก็เริ่มกลายเป็นเสียงเปาะแปะ
จนคิ้วเรียวของหัวหน้าเฮดว้ากขมวดแน่นแทบจะเป็นโบว์
“พอได้แล้ว!!”
เพียงแค่ออกคำสั่ง...ทั้งหมดก็หยุดชะงักทันทีร้องกับมองหน้าซีดๆของกันและกันอย่างเหลอหลา
ยิ่งเมื่อสบสายตากับกลุ่มรุ่นพี่ปีสามที่ยืนตัวตรงอยู่ๆรอบๆพร้อมจ้องมองด้วยสายตาราวกับผู้คุมที่จ้องมองนักโทษประหารยิ่งทำให้เหล่าเฟรชชี่กลัวจนหัวหด...พากันนึกอยากจะกลายร่างเป็นเต่าแล้วมุดหายไปในกระดองเสียตอนนี้เลย
“คุณตรงนั้นน่ะ! ลุกขึ้น!!”
ปีหนึ่งที่ถูกเรียกถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยท่าทางเหมือนเจอผีก็ไม่ปานพร้อมกับหน้าถอดสีเร็วจนน่ากลัว...แต่เมื่อสบกับดวงตาคมที่จ้องมาราวกับเขาฆ่าบุพการีของเฮดว้าก...ก็จำต้องยันตัวลุกขึ้นทั้งที่ขาสั่นพั่บๆ โดยมีสายตามากมายของเพื่อนร่วมรุ่นมองอยู่
ลาก่อนเพื่อน...นายจะอยู่ในใจพวกเราตลอดไป
“ผมมีคำถามจะถามคุณหนึ่งข้อ”
เสียงเรียบเย็นชวนให้ขนแขนสแตนด์อัพอย่างพร้อมเพรียง...ที่ตอนนี้ไม่ได้ตะโกนดังลั่นเหมือนก่อนหน้า...แต่กลับยิ่งสร้างความกดดันมากกว่าเดิมอีก
“ว่าทำไมเพื่อนของคุณตรงนั้น...ถึงได้เพิ่งมา!?”
และแล้วสายตาหลายร้อยคู่ก็จ้องมองตามปลายนิ้วชี้อันเรียวงามของเฮดว้ากไปอย่างพร้อมเพรียง
นั่นก็คือชายหนุ่มใส่แว่นร่างสูงคนหนึ่งที่มองอย่างไม่สะทกสะท้าน
ผิดกับปีหนึ่งอีกคนข้างๆที่พยายามทำตัวให้เล็กลีบที่สุดเท่าที่ทำได้ พร้อมทั้งก้มหน้าจนคางแทบจะชิดหน้าอก...หลบสายตาที่จ้องมองมายังพวกตน
“คุณสองคนนั่นน่ะ...ออกมาข้างหน้าเดี๋ยวนี้!!”
ความคิดเห็น