คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ★ หึง งอน
BE MY HONEY
exo - Chanbaek
เช้าวันนี้แสนสดใส ผมเอื้อมมือไปเขย่าตัวคนข้างๆ ร่างสูงงัวเงียเล็กน้อยก่อนจะยอมลุกขึ้นอุ้มผมตรงไปยังห้องน้ำ ผมไม่รู้นะว่าทำไมต้องทำแบบนี้ แต่ผมว่ามันก็สบายดี(ขี้เกียจเดิน -..-)
แปรงสีฟันสองอันวางคู่กันมาเนิ่นนานแต่ไม่มีเลยซักครั้งที่จะมองเห็นความหมายของมัน ผมบีบยาสีฟันใส่แปรงให้เขาก่อนที่เราจะเริ่มแปรงฟัน ล้างหน้า อาบน้ำ ตามปกติอย่างคนทั่วๆไป
สวัสดี จำกันได้ใหม? ผมเองแพคฮยอน ส่วนคนที่ผมกำลังติดกระดุมเสื้อให้อยู่นี่ก็คือชานยอล ไอ้เอ๋อของผมไง
หลายคนอาจจะสงสัยว่าไอ้เอ๋อไหน
ใช่แล้ว…ไอ้เอ๋อคนนั้นหล่ะ
คนที่ฟันเยอะๆ หัวหยิกๆ ตาโตๆ คอยาวๆ สูงเก้งก้างเหมือนยีราฟ ยิ้มและหัวเราะเหมือนคนปัญญาอ่อน แล้วก็สระผมตัวเองไม่เป็น
ฟังดูเหมือนมันไม่ใช่คน -_-;;
หลายวันหลังจากเราไปที่ม่านรูดนั่น เรากลับมาใช้ชีวิตที่ต่างจากปกติเล็กน้อย ผมกับชานยอลยังถูกมองว่าเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แต่ลึกๆแล้วไม่ใช่ ผมเป็นคนขอร้องให้ชานยอลปิดเรื่องที่เราคบกันเอาไว้อย่างลับๆเสียก่อน
ถามว่าทำไม….ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
กลัวมั้ง กลัวถูกมองไม่ดี
คิดดูสิ ผมก็ผู้ชายมันก็ผู้ชาย น่าอายออก..
“เหม่ออะไร..ติดผิดแล้วนั่นน่ะ”
ชานยอลเอ็ดเข้าเมื่อผมติดกระดุมเลื่อนไป ร่างสูงลูบหัวผมเบาๆก่อนหอมแก้มผมจนเกิดเสียงดังฟอด!
“อย่าเยอะๆ”
ผมว่าเมื่ออีกคนไม่หยุบแค่หอมแก้ม มือสองข้างของเขาเริ่มจะยุ่งกับปมผ้าเช็ดตัวของผม ริมฝีปากก็ไกล้จะสัมผัสกันอยู่แล้ว
“ก็อยากเยอะ ^^”
“เดี๋ยวเจอๆ -*-”
ผมจิ้มเข้าที่แผงอกกว้าง ไล่เขาไปสตาร์ทรถ ก่อนจะเริ่มแต่งตัวของตัวเองบ้าง
ผมกับชานยอลเป็นแบบนี้กันได้พักนึงเล้วตั้งแต่วันที่ไปม่านรูดนั่น ถึงแม้คืนนั้นเราจะไม่ได้ทำอะไรเพียงแค่นอนกอดกัน แต่ทุกความรู้สึกของเราก็ได้ถ่ายทอดสู่กันและกันไปแล้ว
ตอนนี้ผมรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า..รักไอ้เพื่อนบ้าเข้าแล้ว
ชานยอลเองก็ไม่ได้แตกต่างกัน
เวลากว่าสัปดาห์ ในตอนเช้าผมจะเป็นคนปลุกชานยอล บางครั้งเขาอุ้มผมมาที่ห้องน้ำเมื่อเห็นผมง่วงจนตาแทบปิด เรายังคงอาบน้ำ ทานเข้า และนอนด้วยกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ความรู้สึกที่มีต่อกันมันต่างออกไป ผมรู้สึกขัดเขินทุกครั้งที่หันไปหาเขาแล้วเห็นว่าเขามองผมอยู่ก่อนแล้ว รู้สึกหวั่นไหวทุกครั้งที่เราสกินชิพกัน แม้เพียงเล็กน้อยอย่างกอด ใจผมก็เต้นเร็วเหมือนคนที่วิ่งมาราธอน
นี่คือความรู้สึกรักแบบวัยรุ่น ซึ่งผมพึ่งจะเคยสัมผัสมันเป็นครั้งแรก..
“เอ้อยอล..กูมีเรื่องจะคุยด้วย”
ผมเปิดประเด็นเมื่อรถของเราติดไฟแดง
ถามจริงนะ ใครเป็นคนคิดอัตราส่วนไฟเขียวไฟแดง ไฟแดง 3 นาที ไฟเขียว 40 วิ กะให้บินเอาใช่มั้ยถึงจะทัน นี่ติดไฟแดงมาสองรอบแล้วไม่อยากบ่น -_-*
“อื้อ..ว่ามา”
“คือ…มันมีคนมาจีบกูอ่ะ…แล้ว..ก็แบบ”
“มันเป็นใคร!!!!!”
ผมสะดุ้งเฮือก ชานยอลดูท่าทางโมโหมาก เขาเอามือทุบกับพวงมาลัยแรงๆเหมือนคนบ้า
ร่างสูงหลุดคอนโทรลไปพักนึง ก่อนจะพยายามทำหน้านิ่งเหมือนเดิมแม้ว่ามันจะไม่ทันแล้ว
ฮ่าๆ ขำชะมัด
“เด็กคณะมึงอ่ะ ลู่ๆเลี่ยๆอะไรซักอย่าง”
“นานแค่ไหนแล้วทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลย -_-*****”
อีกครั้งกับการหลุดคอนโทรลของชานยอล
ไอ้บ้านี่หึงเปลี่ยนเป็นคนละคนเชียวนะ ฮ่าๆ
“ก็..ตั้งแต่กูไปรอมึงใต้คณะวันนู้นนนนนนนนนนอ่ะ”
“กูจะฆ่ามัน -_-****”
“เฮ้ยๆๆๆ ใจเย้นนน >O<”
บางครั้งก็น่ากลัวนะเนี่ย -_-;;
“เย็นได้ป่ะละเนี่ย =_=”
ชานยอลทำท่าเหมือนจะบ้าตายเอาให้ได้
ไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้เลย อยากถ่ายรูปเก็บไว้จัง เหมือนเด็กที่กลัวพ่อแม่ไม่รักอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
“เอาน่า..ไม่ร้ายแรงหรอก กูแค่อยากบอกไว้เฉยๆอ่ะ”
“จะทิ้งกูว่างั้น สวยเลือกได้ว่างั้น”
“โหยไอ้หยอยยย ไอ้ขี้ใจน้อยยย ถ้ากูทิ้งมึงแล้วใครจะเอามึงทีนี้ -_-”
อีกอย่าง กูอ่ะหล่อ
ความสวยไม่สามารถเทียบชั้นกูได้ (ว่าไปนั่น)
“ไม่มีใครเอากูเอาเองก็ได้ กูมีดุ้น กูไม่แคร์ -3-”
“=______________= มึงจะเอาฮาไปไหน เออ แค่บอกไว้ แต่อย่าไปทำน้องเขาล่ะมึง โอเค้?”
“เคคร้าบบบ ฮันนี่ ><”
อีกครั้งที่ผมต้องมานั่งรอมันใต้คณะ ผมกับชานยอลเลิกไม่ตรงกัน ถ้าไม่อยากเสียตังค์ค่ารถกลับก็ต้องรอกลับกับมัน และผมบังเอิญเป็นคนขี้งกด้วยสิ -..-
ครั้งนี้ที่ใต้คณะไม่มีใครกล้าแซวผมเหมือนเคย นั่นอาจจะมาจากเกียร์รุ่นวิศวะอันเล็กที่ห้อยคอผมอยู่ ตอนแรกชานยอลมันแทบจะเอาป้ายมาตั้งไว้ข้างผมว่า ‘แฟนกูห้ามยุ่ง’ แต่ผมโวยวายจนมันพับความคิดนั้นเก็บไว้บนหิ้ง แล้วเปลี่ยนเป็นเอาเกียร์ของมันมาห้อยคอผมแทน
ผมไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าเกียร์นี่มันหมายความว่าอะไรยังไง รู้แค่ว่าพวกคนที่นั่งอยู่ใต้คณะไม่กล้าแซว ไม่กล้าแซะผม มีเพียงสายตาที่ลอบมองบ้าง สงสัยเกียร์นี่เจ๋งจริง ทำไมคณะผมไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ เช่น บีกเกอร์รุ่น แท่งแก้วคนสารรุ่น คงจะเท่น่าดู -..- #ดูมันคิด
ด้วยความเบื่อหน่าย ผมจึงหยิบโทรศัพทของชานยอลมาเล่น ที่ได้ทีศัพท์มันมาก็เพราะว่าลืมเอาของตัวเองมา ชานยอลเลยให้เครื่องนี้ไว้กับผม
โฮ่ ยอลกากว่ะ แคนดี้เวลแปด กากไปไหน -_-
ผมเวลทะลุร้อยแล้วไม่อยากคุย -..-
“แพคฮยอนฮยอง ^___^”
ผมจำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นจากเกมส์ เมื่อจู่ๆมีคนเข้ามาทัก
หน้าตาคุ้นๆแฮะไอ้คนนี่ ใช่ไอ้ลู่ๆเลี่ยๆอะไรนั่นไหมนะ? ผมยิ่งลืมง่ายอยู่
“ว่างไหมครับ ขอคุยด้วยได้มั้ย?”
ผมปั้นหน้ายิ้มออกไปแม้ในใจอยากบ่นแทบตาย
“ว่างจ้า ^^” ---- สิ่งที่พูด
ไม่ว่างเว้ยยยยยยยย ใครจะไปว่างคุยไร้สาระ กูจะอัพเวลเว้ยยยยย ----- สิ่งที่คิด
“จำผมได้มั้ยครับ?”
“ได้สิ จะไปลืมได้ยังไงกันล่ะ ^^” ---- สิ่งที่พูด
ใครมันจะไปจำได้วะ คนทั้งมอมีเป็นหมื่นกูจะไปจำหน้ามึงได้ยังไงวะ? ----- สิ่งที่คิด
“ดีจังเลยที่พี่จำผมได้ ^^ พี่หายหน้าไปนะช่วงนี้ ไม่เห็นเดินมามหาลัยเหมือนเมื่อก่อนเลย ดอกไม้ผมมันเป็นม้ายหมดแล้วนะ”
อ๋อออออออออออ!!!! ไอ้คนที่ชอบวิ่งมาให้ช่อดอกไม้ผมนั่นเอง จำได้ๆ -..-
ว่าแต่มันเป็นใครวะ? #ใหนว่าจำได้
“พอดีมากับเพื่อนน่ะ”
“รุ่นพี่ชานยอลน่ะเหรอ?”
รู้จักด้วยแฮะ
“ช่ายย ^^”
เราคุยกันอย่างถูกคอ เด็กคนนี้ขี้เล่นน่าดู หยอดมุกจนผมขำท้องแทบแข็ง
แต่แล้วความสนุกก็จบลงเมื่อไอ้ขี้หึงเดินลงมาจากคณะ แล้วปาแฟ้มงานมาที่โต๊ะเรา
เฉียดหน้าผากไอ้เด็กนั่นไปนิดเดียว นี่ถ้าโดนนะตายแหงๆ -_-;
“มึงปาทำไมเนี่ยหยอย -_-”
ดูดิ กระดาษปลิวว่อนเชียว
ลำบากกูเก็บป่ะ =___=
“หลุดมือ..”
หรอออ นี่ถ้ามึงตั้งใจโยนคงแสกกลางหน้าผากไอ้เด็กนั่นสินะ
“หวัดดีฮะพี่ชานยอล”
ไอ้เด็กนั้นสวัสดีชานยอลด้วยหน้าตายิ้มแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
ถ้าผมเป็นมันจะรีบวิ่งเพราะไอ้ยอลมันถือไม้ฉากลงมาด้วย -_-; (มันเอามาจากไหนวะ -_-)
“เออ”
ร่างสูงตอบแบบห้วนๆ ไม่แม้แต่ชายตามองเด็กนั่น
สายตาเข้มๆจ้องผม นี่ถ้าสายตาฆ่าคนได้ เลือดผมคงไหลนองเต็มพื้น
“กูรอที่รถนะ -_-”
เสียงทุ้มพูดอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนเดินหนีไป
เหลือแต่ไอ้รุ่นน้องผู้โชคร้าย ผม กับเซฮุนและจงอินที่ลงมาพร้อมชานยอล
“กูว่าแม่งหึงชัวร์” ไอ้พี่มืด.
“หึงได้ไง พี่เขาเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ” เด็กดวงซวยนั่น
“เด็กอยู่ส่วนเด็ก อย่ามาเจือก” ไอ้พี่มืด
“-_-;;;;” < หน้าตาผม
ทำไมรู้
“พี่แบคๆๆๆ พี่สองคนเป็นแค่เพื่อนกันใช่มั้ย????”
“ทำไม มึงจะจีบดิ” ไอ้พี่มืด
“ผมคุยกับพี่แบค”
“-__-*”
โดนไปคนละดอก เจ็บมั้ยล่ะสัส
ทำตัวเหมือนเด็ก ชวนเด็กทะเลาะ นี่มันคือนิสัยจริงๆของมึงใช่มั้ยพี่มืด =___=
“กูกลับละ -_-/”
ผมโบกมือบ๊ายบายเมื่อพวกนี้เริ่มปัญญาอ่อนขึ้นเรื่อยๆ พี่มืดทำท่าจะวางมวยกับเด็กอยู่แล้ว ถอยดีกว่าผมไม่ชอบการใช้กำลัง อิ๊ๆ
“-_-/”
ไม่รู้ผมตาฝาดไปรึเปล่า ผมเห็นเซฮุนโบกมือบ๊ายบาย -0-!!!! พรุ่งนี้โลกแตกแหงๆ
ความคิดเห็น