คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ★ เเฟน
BE MY HONEY
exo - Chanbaek
“ไอ้ปาร์คคค กูอยากไปเรียน!”
“ไม่เว้ยย! นอนไป”
ผมปาหมอนใส่ชานยอลอย่างหงุดหงิด นายนี่ขัดใจผมอีกแล้ว
สองวันหลังจากเกิดเรื่อง ชานยอลกักผมในห้อง ไม่ยอมให้ไปเรียนจนกว่ามันจะจัดการไอ้เวรนั่นได้ ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใคร แต่ชานยอลรู้ และฮุนมันดันเป็นลูกผู้สนับสนุนรายใหญ่ของมหาลัยนี้ ผมว่ามันคงจบไม่สวยแน่
“ไอ้ยีราฟฟันเยอะ มันน่าเบื่อนะให้นอนอยู่แบบนี้อ่ะ”
“เบื่อนอนก็ตีลังกาเอาละกัน -_-”
“ปาร์คชานยอล! -.-”
“อะไร อยู่กันแค่นี้เรียกเสียงดังทำเพื่อ”
“ไม่ได้เรียก กูด่า”
“อ๋อเหรอ? ไม่รู้เลยนะเนี้ย”
“ชานยอลลลลลลลล!!!”
ทนไม่ไหวแล้ว!!
“-.-”
“ให้กูออกไปข้างนอกเหอะน้า”
“…”
“น้า..”
“ไม่ – เว้ย”
“ชานยอล จำไว้เลย -_-”
ผมลุกขึ้นไปเตะแข้งใหญ่ๆของมันให้หายหมั่นไส้ ที่ไหนได้ตัวเองเจ็บ -_-
โง่ไม่มีใครเกิน
“ยู้ฮู้..แพคกี้พี่มาแล้วว”
“เฮ้ย! ของดำมา!”
“-_-”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
ดีจัง วันนี้เดอะแก๊งมาหาด้วยแฮะ
พี่มืดกับไอ้ฮุนมาแบบไม่ทันตั้งตัวเลย
“ไง ได้ข่าวว่าเกือบเสียตูดเหรอแพคกี้”
“ปากน่ะปาก -.-”
“ฮ่าฮ่าฮ่าๆ”
“พวกมึงมาไงเนี่ย?”
ชานยอลถาม ดูเหมือนเขาเองก็ไม่รู้ว่าพวกนี้จะมา
“ก็เห็นพวกมึงไม่ไปเรียน กูเลยตามมาดูว่าได้กันยัง พอดีไอ้ฮุนมันโทรบอกข่าว”
อื๋อออ งี้นี่เอง
แต่ หมายความว่าไงที่ว่ากูกับชานหยอยได้กัน -_-
“ไอ้ฮุนมันเอาออกให้แล้วนะ ทั้งไอ้เลวนั่น ทั้งชมรมบ้าบอคอแตกอะไรนั่นน่ะ แต่ชมรมมวยไทยเอาออกไม่ได้จริงๆ มันไม่ได้มีความผิด”
ผมพยักหน้าเชิงเข้าใจ
“อ้อใช่ …กูคิดแล้วนะ กูกำลังจะบอกพวกมึงพอดี คือ ต่อไปกูจะคบกับแพคฮยอน”
“O________o”
ทุกคนอึ้งกันใหญ่ เอ่อ…ยกเว้นไอ้ฮุน ถ้ามันอึ้งนี่โลกคงไกล้แตก วันๆหน้าตาไม่เคยเปลี่ยน บางครั้งผมก็สงสัยว่าหนังหน้ามันอาจจะเป็นตะคริวแล้ก็ได้ เล่นนิ่งไม่ไหวตีงอย่างนั้น -_-
แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ชานยอลพูดว่าไง
จะคบกับผม -0-!!
“อะไรของมึง -_-” ผม
“กูเฝ้ารอมานาน” พี่มืด
แล้วทำไมพี่มืดต้องทำหน้าตาปริ่มๆ = =
“…” ฮุน
“มึงจะปลอดภัยขึ้น”
“กูดูแลตัวเองได้”
“มึงทำไม่ได้”
“..”
“แต่กูดูแลมึงได้นะ..”
“มึงว่ามั้ยฮุน แม่งยังกะขอแต่งงาน” พี่มืด
เงียบไปเลยพี่มืด -_-*
“กูไม่รู้อ่ะชานยอล กูไม่อยากเป็นแฟนมึงเลยนะ”
“กูรู้ แกล้งทำไปไง จนกว่ามันจะหยุด”
“…”
“….”
“ก็ได้.”
“เอ่อ…ไอ้เอ๋อ เราไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้มั้งกูว่า”
“ไม่ได้…แล้วต่อไปนี้อย่าเรียกว่าเอ๋อ ต้องเรียกว่าชานยอล เอ๊ะ หรือจะเอาคำว่าฮันนี่ดี น่ารักดีนะ ฮันนี่แพคฮยอนของชานยอล ฮ่าฮ่าฮ่าๆ”
“บ้าไปกันใหญ่แล้ว! ปล่อยมือได้แล้วน่า คนเขามองเต็มไปหมดแล้ว!”
ผมสะบัดมือออกากการกอดกุมของชานยอล เป็นอิสระได้ไม่ถึงห้าวินาที ชานยอลก็เอามือผมจับอีกรอบ บีบแน่นแทบกระดิกไม่ได้
นี่มันชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ ทำไมต้องมาทำแบบนี้ด้วยเล่า! T_____________T
ตอนนี้ผม และเดอะแก๊งกำลังเดินเข้ามหาลัยครับ เมื่อคืนไอ้พวกนี้มันนอนที่บ้านผม เมากันใหญ่ ฮ่าฮ่าฮ่า
แต่! จุดที่เราควรโฟกัสและสนใจไม่ใช่จุดนั้น มันเป็นจุดที่ผมกับไอ้หยอยต้องแกล้งเป็นแฟนกันต่างหากล่ะ!
“ชานยอลลลลลลลลล >< ฉันเอาขนมมาฝาก ”
ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาหาชานยอล ปกติแล้วไอ้ยีราฟเฟรนด์ลี่ตัวนี้ ต้องรับขนมของทุกคนอยู่แล้ว แต่วันนี้ชานยอลปฏิเศสจนผมเองก็แปลกใจ
“วันนี้คงรับไว้ไม่ได้แล้วล่ะมินอา พอดีวันนี้มีคนทำให้แล้ว”
ถ้าผมจำไม่ผิด มินอาเป็นหัวหน้ากลุ่มคนที่นิยมชานยอล แถมเธอยัอบมาตั้งแต่อยู่มต้นแล้วด้วย
“เอ๋??? ใครน่ะ?”
“แฟนฉันเอง..”
เอ๊ะ…ผมว่ามันแหม่งๆพิลึก
“อะไรกันชานยอล! แอบไปมีแฟนเหรอ? ใครกันบอกมานะ!”
เจ้าหล่อนดูโมโหมาก ตวัดตามองเดอะแก๊งของเราอย่างโมโห
เฮ้ยยย พวกเราไม่เกี่ยว ไม่มีใครรู้จักแฟนมันเลยนะ มันแอบไปมีตอนไหน หรือว่าจะเป็นตอนที่มันไม่ยอมกลับบ้านตอนนั้น?
แต่เอ๊ะ…ทำไมยังรู้สึกแปลกๆอยู่นะ..
แฟนมัน……ก็คือ
ก็คือ
เฮ้ย!! ก็คือผมเองนี่นา!! -[]-
“นี่ไง! แพคฮยอน มายฮันนี่ของฉัน ><”
“หา! ไม่จริงอ่ะชานยอล!”
“จริงจ้า ช่วยบอกทุกคนหน่อยน้าว่าผมมีแฟนแล้ว ต่อไปนี้ผมคงจะไปกับทุกคนไม่ได้แล้วนะ พอดีว่า มายฮันนี่ของฉันขี้หึงมากมายเลยจ้า ><”
ชานยอลพูดแค่นั้นก่อนจะโอบเอวผมเดินออกไป
พระเจ้า บอกผมทีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ T________________T
ความคิดเห็น