คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ★....ยาเม็ดที่สี่ - ขนมกับห้องสวีทช่วงโลว์ซีซัน....★
REMEMBER ME
กาลครั้งหนึ่ง ผมสะดุด รัก จนความจำเสื่อม
หอมกลิ่นทะเลม้าย….
หอมกลิ่นทะเลรึเปล่า?
ผมถึงทะเลแล้วนะ T^T
ฮือ ปาร์คชานยอลสุดหล่อผู้น่าสงสาร โดนขอนไม้ผีสิงไล่มาตลอดทาง ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปตามถนนเลียบทะเล แสงไฟที่อยู่ลิบๆบอกผมว่าอีกไม่นานเราคงจะถึงตัวเมือง ตัวเล็กข้างๆผมก็หลับยาวยังไม่ตื่น ตี 1 แล้วนะเนี่ย = =
“อือ”
เสียงครางครั้งที่หกสิบสอง
คุณได้ยินมั้ย? ตัวเล็กข้างๆผมครางแบบนี้มาหกสิบสองครั้งแล้ว เหมือนลูกหมาตัวเล็กเวลาจะนอนอ่ะ ครางหงิงๆ ^ ^
รู้มั้ย ทะเลตอนกลางคืนก็ไม่ได้แย่นะ ผมว่ามันดูสวยกว่าทะเลตอนกลางวันซะอีก น้ำทะเลตอนกลางวันจะสะท้อนแสงระยิบระยับเหมือนเพชรพลอย ในขณะที่น้ำทะเลตอนกลางคืนสะท้อนแสงสีเหลืองนวลของดวงจันทร์ บรรยากาศจะโรแมนติกกว่านี้ถ้าผมพกแฟนมาด้วยซักคน..T^T
มันคงจะดีถ้าคนที่รักกับคนในฝันเป็นคนเดียวกัน แต่ผมไม่ได้โชคดีแบบนั้น..
ครั้งสุดท้ายที่ผมมีแฟนคือตอนม.ปลาย เธอชื่อ คริสตัล เธอคือคนที่รัก ผมคบกับเธอได้ไม่เท่าไหร่ก็โดนเธอบอกเลิก ด้วยเหตุผลที่ว่าผมนอกใจ? ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าผมไปนอกใจเธอตอนไหน = = เธอบอกว่าตอนกลางคืนผมครางชื่อใครก็ไม่รู้ เธอเลยเลิกกับผมไป เหตุผลดีใช่มั้ยล่ะ (ประชด) แต่อันที่จริงผมก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าผมครางชื่อใคร จะใช่คนนั้นรึเปล่านะ?
ส่วนคนในฝันผมน่ะเหรอ ผมเจอเขาใความฝัน มันค่อนข้างประหลาดไปหน่อย เพราะผมฝันซ้ำๆมาตั้งแต่เด็กๆ ผมฝันถึงเด็กคนหนึ่ง ผมสีน้ำตาลตัดหน้าม้าอย่างน่ารัก ตัวขาวๆแล้วก็หอมอีกด้วย ผมจำหน้าเขาไม่ได้แล้วในตอนนี้ แต่ก็ยังฝันถึงบ่อยๆ ฝันแบบมองไม่เห็นหน้า -*- ผมฝันว่าผมจูบเค้า ตอนนั้นผมคงจะแก่แดดมากแน่ๆ = = บางทีอาจจะเป็นเพื่อนในสมัยเด็กผมก็ได้มั้ง แต่ผมคงจำไม่ได้ เพราะแม่บอกว่าตอนเด็กๆผมโดนรถเฉี่ยวจนล้มหัวกระแทกถนน แล้วก็จำอะไรไม่ได้เท่าไหร่ และนี่เป็นสาเหตุที่ผมช่วยตัวเล็กไว้ด้วย ผมอยากให้เความทรงจำเขากลับมาเหมือนเดิม จะได้ไม่เหมือนผมที่จำอะไรไม่ได้ มันเจ็บปวดมากทีเดียวที่ต้องลืมทั้งๆที่อยากจะเก็บมันไว้ตลอดไป บางครั้ง ผมก็คิดว่าตัวเองหลงรักเด็กคนนั้นไปแล้วล่ะ..
“นี่ ตื่นได้แล้ว ถึงโรงแรมแล้วนะ”
ผมสะกิดปลุกคนข้างๆ เขาดูงัวเงีย ครางงืมๆสองสามรอบแล้วก็หลับต่อไป -*-
เมื่อเห็นว่าวิธีปลุกไม่ได้ผล ผมเลยลงจากรถแล้วก็เดินอ้อมไปฝั่งตัวเล็ก ค่อยๆช้อนตัวขึ้นมาอุ้มแขนเล็กๆสองข้างเอื้อมมากอดคอผมไว้แทบจะในทันที ก่อนที่เจ้าตัวจะเปิดเปลือกตาขึ้นมาเล็กน้อย ย้ำว่าเล็กน้อย แล้วก็หลับต่อ -*-
“ผมต้องการห้องพักครับ สองเตียง”
ผมอุ้มตัวเล็กที่หลับสนิทมาที่เคาทเตอร์ภายในโรงแรม พนักงานต้อนรับทำท่าเสียใจอย่างสุดซึ้งก่อนจะตอบผม
“ต้องขอโทษจริงๆค่ะ ตอนนี้ ทั้งโรงแรมของเราเหลือแต่ห้องสวีทห้องเดียวค่ะ แต่ถ้าคุณจะเข้าพัก ฉันลดให้ 50% เลยนะคะ”
ว่าแล้วก็ทำท่ากระพริบตาปริบๆใส่ผม ผมรู้หรอกตอนนี้มันช่วงโลว์ซีซัน นี่คงอยากให้ผมพักห้องสวีทที่ราคาแพงหูฉี่นั่นล่ะสิ = =
แต่ไม่เป็นไรหรอก ตัวเล็กคงเหนื่อยแย่แล้วล่ะ
“โอเคครับ”
“ไปอาบน้ำก่อนเลยไป”
ผมเอ่ย ทำเอาคนที่กำลังปีนขึ้นเตียงชะงัก หันหน้ามาทำตาวิ้งๆใส่ผมแทบจะในทันที
“ชานยอล ดึกแล้วนะ ไม่อาบไม่ได้เหรอ *^* ”
“ไม่ได้ๆ”
คนตัวเล็กหน้าหงอลงแทบจะในทันที ผมถอดเสื้อตัวเองออกพาดไว้บนเก้าอี้ หยิบผ้าขนหนูเตรียมจะอาบน้ำยู่แล้ว ถ้าไม่สะดุดตาที่ตัวเล็กเอามือปิดตาตัวเองไว้
“เป็นอะไร เจ็บตาเหรอ?”
ผมถาม พลางปลดเข็มขัดตัวเองไปด้วย
“ช..ชานยอลโป๊อ่ะ!”
ผมหัวเราะหึๆ ตัวเล็กของผมอ่อนต่อโลกเหลือเกิน แค่เปลือยท่อนบนก็หน้าแดงเถือก ด้วยความผมเป็นคนช่างแกล้งอยู่แล้ว เลยเดินเข้าไปหาคนตัวเล็ก ซึ่งเขาก็พยายามปีนขึ้นไปหัวเตียง แต่ด้วยความที่ยังปิดตาทำให้เขาลื่นผ้าปูที่นอน(-*-)ลงไปนอนแหมะที่เตียงนุ่มซะก่อน
”ชานยอล อย่าเข้ามานะ ชานยอลโป๊อ่ะ ไม่เอ๊า!!”
ผมปีนขึ้นไปจับข้อเท้าเขาเอาไว้ ร่างเล็กๆดิ้นไปดิ้นมายามที่ผมขึ้นคร่อมทับเขาไว้ทั้งตัว มันดูน่ารักอย่างบอกไม่ถูกเลยทีเดียว….ถ้าไม่ติดว่าลูกคนอื่นนี่จับปล้ำไปแล้วนะ -.,-
“ชานยอล มันหนักอ่ะ..”
ตัวเล็กทำเสียงอ่อยๆราวกับจะสื่อว่าผมตัวหนักมากๆ แต่ผมก็ยังไม่ยอมปล่อยเขา ยังคงกักไว้ใต้ร่างแบบนั้น
กลิ่นหอมคุ้นเคยลอยฟุ้งมาจากตัวเขาจผมต้องก้มลงไปสูดดมให้แน่ใจ คุ้นมากๆ แต่บอกไม่ได้ว่าเหมือนอะไร หรือว่าเหมือนใคร
“ชานยอล อ๊ะ ทำอะไรที่คอฉันน่ะ”
ตัวเล็กหดคอหนีผม มือเล็กๆพยายามดันอกผมให้ห่างจากตัวเขา แต่ผมก็ยังเคลื่อหน้าเข้าหาเขา อยากรู้ที่มาของกลิ่นนี่ กลิ่นของอะไร?
“ใช้น้ำหอมเหรอ?”
ผมถามออกไปโง่ๆ ดมยังไงผมก็ไม่รู้สึกว่ามันเป็นกลิ่นน้ำหอมซักนิด แค่อยากถามให้แน่ใจ แต่ว่ากลิ่นนี้ เหมือนกลิ่น..เหมือนกลิ่นอะไรก็ไม่รู้!
“น้ำหอมนี่กินได้ป่ะ?”
ว่าแล้วก็ทำท่าเหมือนน้ำหอมที่ผมบอกมันเป็นขนมหวานชนิดใหม่ เออ เชื่อแล้วว่าไม่ได้ใช้น้ำหอม - -
“ชานยอล จมูกนายมันจะชนหน้าฉันอยู่แล้วนะ”
เขาแหวน้อยๆ ผมรู้สึกคุ้นๆกลิ่นแบบนี้ยังไงไม่รู้ ผมว่าผมควรจะพิสูจน์..
“ตัวเล็ก ชานยอลมีขนมจะให้กิน..”
เขาทำตาวาวทันทีที่พูดถึงขนม
“แต่ตัวเล็กต้องหลับตา”
ว่าแล้วเปลือกตานวลก็ปรือปิดลงอย่างรวดเร็ว
สงสัยรึเปล่าว่าขนมอะไร ?
มันเรียกว่า จูบ น่ะ
“อือ อื้อ!”
ตัวเล็กครางในลำคอเมื่อผมกดริมฝีปากลงไปแต่ก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา เชื่อฟังดีมากจริงๆ ผมลามเลียกลีบเนื้อนุ่ม จนแน่ใจว่าเขาไม่ขัดขืนแล้วจึงสอดลิ้นเข้าไปช้าๆ
จะว่ายังไงดีล่ะ มันนิ่ม อุ่น และชื้น ตวัดลิ้นไปทางไหนก็หอมหวานไปหมด ผมว่าคนที่เป็นขนมมันคงไม่ใช่ผมแต่คงเป็นตัวเล็กแทน หวานจนไม่อยากหยุดกิน!
“อื้อ”
เขาจะรู้สึกแปลกๆเหมือนที่ผมรู้สึกไหมนะ ถึงได้เอาสองแขนมาคล้องรอบคอผมไว้แบบนี้ ตากลมปรือขึ้นมามองผมน้อยๆก่อนจะหลับลงเช่นเดิม ผมเว้นช่วงให้เขาหายใจเป็นพักๆ แต่ริมฝีปากเราก็แทบจะไม่ห่างกันเลย เขาไม่ขัด และผมเองก็ไม่อยากหยุด งั้นผมขอคิดเองเออเองว่าไม่มีใครต้องการให้หยุดละกัน
ผมกดย้ำริมฝีปากลงไปซ้ำ ลิ้นเล็กเริ่มขยับตอบผมอย่างเก้กังแต่ผมก็พร้อมจะสอน น้ำหวานใสไหลย้อยจากริมฝีปากนุ่มเมื่อเวลาผ่านไป ซึ่งผมก็กลืนมันลงไปอย่างไม่นึกรังเกียจ รสชาติราวกับน้ำผึ้งชั้นดี จูบซับไปทั่วริมฝีปากและแก้มขาวก่อนจะถอนออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
ตรงหน้าผมมีคนๆหนึ่งที่กำลังหายใจหอบถี่ ตาหวานเยิ้มพร้อมกับใบหน้าซับสีชมพู ขอร้องล่ะ ถ้าน่ารักมากกว่านี้ ชานยอลจะไม่ทน…
“หวานมั้ย?”
ว่าแล้วผมก็ล้มตัวนอนลงข้างๆกัน กดใบหน้าเล็กให้เข้ามาซุกที่อกก่อนจะหยิบผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมเราไว้ด้วยกัน มือเล็กเอื้อมขึ้นมาเหนี่ยวรั้งคอผมอีกครั้ง
ถึงตัวเล็กจะไม่ตอบ แต่ผมว่าขนมที่ผมว่าคงจะหวานมาก
มากจนเราต้องกินมันอีกรอบในตอนนี้..
วู้ฮู้!! จุดพลุ!! ตอนที่สี่แล้วกับ RM
ตอนนี้พี่ยอมก็ให้ขนมหวานเยิ้มตัวเล็กไปแล้ว ไวจริ๊งงงงง -.,-
กำลังคิดอยู่ว่า@favorite 5 คนแรก กับเจ้าของ 10 เม้นแรก จะทำช๊อทฟิกให้ (ถ้าว่าง ><)
แต่ก็ กำลังคิด เฉยๆนะคะ J
berry
ความคิดเห็น