คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน บ้านตุ๊กตา โดย 007
Carnival of love เกมรักราตรีเลือด
บ้านตุ๊กตา โดย 007
มองลงไปจากดาดฟ้าตึกเกลื่อนขวดเหล้า ถนนทั้งสายว่างเปล่า เส้นฝนที่โปรยลงมาสร้างรอยขีดข่วนเล็กๆ ในอากาศ เชษฐ์ คิดว่ามันเหมือนรอยเล็บของผู้หญิง เกือบเที่ยงคืนแล้ว ใครสักคนในปาร์ตี้ริมสระน้ำเปิดเพลง 'If I were a boy' ของ Beyonc? ลั่นดาดฟ้าตึก เป็นเพลงเนื้อหาบาดลึกของผู้หญิงรักร้าว
ชายหนุ่มหัวเราะหยันๆ กับเนื้อเพลงไร้สาระพวกนั้น หันหน้ากลับมาหางานเลี้ยงอีกครั้ง และหาสาวสวยผมบลอนด์ในชุดแดงจัดจ้านที่กำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่บนรองเท้าส้น สูง
"ผมเชษฐ์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เขาเดินอ้อมสระน้ำไปหาหล่อน ยื่นฝ่ามืออบอุ่นให้จับพร้อมกับจ้องลึกเข้าไปในดวงตา สีฟ้า...เขา คิดในใจ สาวผมบลอนด์ นัยน์ตาฟ้า กี่คนแล้วนะที่หลงเสน่ห์เขาง่ายๆ การจีบผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยากอะไร พวกหล่อนล้วนเหมือนกันหมดทั้งนั้น
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อ..."
"ชู่ว์ อย่าบอกนะ" เขาแตะปลายนิ้วลงบนริมฝีปากหล่อน "อย่าบอกข้อมูลอะไรทั้งนั้น ผมจะไม่เก็บจำ พรุ่งนี้เช้าพอตื่นขึ้นมาผมจะได้สามารถบอกตัวเองว่า...ได้สัมผัสกับนางฟ้าเมื่อคืน"
"ตายจริง ปากหวาน" คนถูกชมยิ้มเขิน
"เฉพาะกับคนสวยจริงเท่านั้น" เชษฐ์ขยิบตา ประเมินความคลั่งไคล้ที่หล่อนมีต่อเขาในใจ...ยังคลั่งได้มากกว่านี้
"แล้วหนุ่มหล่อบุคลิกดีอย่างคุณ มายืนทำอะไรคนเดียวในปาร์ตี้แสนสนุกล่ะคะ"
หล่อนถือโอกาสกวาดตาสำรวจใบหน้าตรงหน้าให้ถนัด ผู้ชายคนนี้มีผมพลิ้วสลวยประบ่าเหมือนภาพวาดเจ้าชายในนิทาน ปลายเส้นผมมีร่องรอยการทำสีไฮไลท์จางๆ ที่ช่วยขับให้ดวงตาสีสนิมเหล็กน่าหลงใหลยิ่งขึ้น หล่อนชอบวิธีพูดที่ดูมีเสน่ห์ของเขา ชอบสันจมูกโด่งคมที่ชวนให้นึกถึงพระเอกหนัง กลิ่นโคโลญจน์ที่ให้ความรู้สึกสะอาด แนวแก้มและไรคางหมดจด ใบหน้าไม่ขาวซีดแต่เป็นสีแทนบ่มแดดอย่างคนเล่นกีฬากลางแจ้ง หล่อนมองผู้ชายอื่นๆ ในงานที่ถ้าไม่กำลังไล่จับสาวบิกินี่กลางสระน้ำก็กำลังออกลีลาเต้นรำสุด เหวี่ยงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่เชษฐ์ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เขามีท่าทางลุ่มลึกที่ทำให้ตนเองดูแตกต่าง
"ผมจีบผู้หญิงไม่เป็น" คำตอบยิ้มๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบ "ก็เลยยืนรอนิ่งๆ อธิษฐานในใจให้มีสาวน่ารักสักคนส่งยิ้มมาให้"
"คุณเชื่อในพระเจ้าเหรอคะ ?"
"ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ" เขาสบตาหล่อน "นางฟ้ายืนอยู่ต่อหน้าแล้ว"
สาวผมบลอนด์หัวเราะร่วนในมุขของเขา
"คือว่า ไม่รู้คุณสังเกตมั้ย แต่ตรงมุมโน้นมีสาวๆ กลุ่มใหญ่กำลังมองมาที่คุณตาไม่กะพริบ" หล่อนพยักเพยิดหน้าไปที่อีกด้านของสระน้ำ "นั่นเพื่อนๆ ของฉันเอง แก๊งนางแบบวิกตอเรียซีเคร็ต พวกเธออยากรู้ว่าคุณจะรังเกียจมั้ยถ้าถูกชวนไปนั่งดื่มด้วยกันสักแป๊บ"
เชษฐ์อมยิ้ม ซุกมือซ้ายลงในกระเป๋ากางเกงเพื่อแอบถอดแหวนหมั้นออกจากนิ้วนาง
"เขินจัง" เขากระซิบสั้นๆ ด้วยท่าทางที่ตรงข้ามกับคำพูดโดยสิ้นเชิง
สาวผมบลอนด์พาเขาไปนั่งที่โต๊ะริมสระอีกด้าน มีนางแบบบิกินี่หลายคนนอนจิบเครื่องดื่มสีสวยรออยู่ก่อนแล้ว พวกหล่อนเหลือบมองเชษฐ์ด้วยแววตาสนใจใคร่รู้ ก่อนพากันหัวเราะคิกคักเมื่อเขาโปรยยิ้มละลายหัวใจมาให้
"เชื่อมั้ยสาวๆ ผมมีเวทมนตร์" เชษฐ์นั่งลงด้วยท่าทางเป็นกันเอง กวาดสายตาเจ้าเสน่ห์ไปรอบโต๊ะ "ขอแค่มีแก้วกระดาษเปล่าๆ เท่านั้น ไหน...ใครดื่มค็อกเทลหมดแล้วบ้าง ?"
"ฉัน!" สาวสวยตะโกนตอบแทบพร้อมกัน รีบกวาดเครื่องดื่มลงคอแล้วแย่งกันส่งแก้วเปล่าให้เขา
เชษฐ์รับแก้วมาสามใบ แสร้งทำมือเป็นท่าร่ายคาถาใส่แก้วเหล่านั้น
"คุณจะทำอะไรน่ะ ?" สาวสวยคนหนึ่งถามขึ้นขณะเลียหยดเครื่องดื่มที่ติดบนริมฝีปาก
"ให้ฉันเดานะ เล่นเกมใช่มั้ย ?" อีกคนโน้มตัวมาข้างหน้า จงใจให้เชษฐ์ได้กลิ่นน้ำหอมชวนฝันของตน
"ฉันว่าเล่นมายากลมากกว่า ก็เขาบอกเองว่ามีเวทมนตร์" สาวสวยชุดแดงออกความเห็น ใช้สองมือสยายผมไปข้างหลัง เผยให้เห็นลำคอระหงและต่างหูมุกวาววับ
"เก่งนี่" เชษฐ์หันไปชมหล่อน "เอียงหูมาสิ ผมจะเล่าความลับให้ฟัง"
หญิงสาวทำตาม
"มันชื่อว่ากลแก้ว 3 ใบ" ชายหนุ่มกระซิบข้างใบหูหล่อน แตะฝ่ามือลงบนลำคอระหง และในฉับพลันก็แกะต่างหูมุกเม็ดกลมของหล่อนติดมือออกมาข้างหนึ่งอย่างแผ่ว เบาจนเจ้าตัวแทบไม่รู้สึก
"เอาล่ะ คอยดูให้ดี" เขาชิงบอกก่อนที่หล่อนจะทันทักท้วง วางแก้วกระดาษใบหนึ่งครอบต่างหูมุก แก้วอีกสองใบที่เหลือวางขนาบข้าง แล้วเริ่มต้นใช้มือเลื่อนสลับที่พวกมันอย่างคล่องแคล่ว ย้ายจากขวาไปซ้าย จากซ้ายไปขวา สลับสู่ตรงกลาง ย้ายกลับด้านตรงข้ามอีกสองครั้ง
"ถ้าพวกคุณไม่ระวัง ผมจะเสกเครื่องประดับชิ้นอื่นๆ ออกมาด้วย" เขาแสร้งตวัดมือรวดเร็วไปใกล้ใบหน้าสาวๆ ทีละคน สัมผัสพวงแก้มและเส้นผม ทำทีเหมือนจะขโมยต่างหูหรือสร้อยคอเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ แต่ในพริบตานั้นก็ใช้อีกมือลอบคว้าต่างหูมุกข้างที่อยู่ในแก้วมากำไว้ "เอาล่ะ ทีนี้ทายได้ ไข่มุกนั่นอยู่ในแก้วใบไหน ?" เชษฐ์ลากเสียง สีหน้ายิ้มกริ่ม
หญิงสาวส่วนใหญ่ชี้มือไปยังแก้วใบที่มีต่างหูอยู่จริงตอนแรก สีหน้ามั่นใจ คิดว่าตัวเองจ้องไว้แล้วตาไม่กะพริบ
"แน่ใจเหรอ ?" ชายหนุ่มยั่ว "เปลี่ยนทันนะ ผมว่าไม่มีหรอก"
คราวนี้สาวผมบลอนด์เป็นฝ่ายยิ้มกริ่ม "แต่ฉันว่ามีนะ ถ้าฉันชนะจะได้อะไรเนี่ย ?"
"เอาเป็น...ให้คุณไปกระโดดน้ำทั้งชุดสูทหล่อๆ นี่ดีมั้ย ?" อีกคนเสนอ
"ก็โอเค" เชษฐ์แสร้งทำท่าเหลียวไปมองสระน้ำอย่างกลัวๆ ทว่าเมื่อหันกลับมาอีกครั้ง นัยน์ตาของเขาเป็นประกายวาววาม "แต่ถ้าผมชนะ ผมขอเป็นคนละหนึ่งจุมพิตจากเหล่านางฟ้า โอเคมั้ย ?"
ผู้ เล่นของเขาพยักหน้าตกลง หัวเราะกันคิกคัก เชษฐ์ผิวปากหวือ เปิดแก้วใบนั้นออก แน่นอนว่ามันว่างเปล่า ชัยชนะเป็นของเขา ชายหนุ่มกลั้นหัวเราะขณะมองสีหน้างงงวยของพวกหล่อน
"อะไรกัน ก็ฉันเห็นกับตา!"
"เป็นไปไม่ได้น่า"
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนในที่สุด แบต่างหูมุกในมือให้ดูอย่างเจ้าเล่ห์
"เฮ้! ขี้โกงนี่นา" ผู้หญิงทั้งโต๊ะพร้อมใจกันลุกตาม เสียงโวยวายผสมเสียงหัวเราะดังลั่น
เชษฐ์ยังคงยิ้มด้วยเสน่ห์เจนจัดอันเป็นเอกลักษณ์ จ้องมองพวกหล่อนเสี้ยวนาทีแล้วโอบร่างเพรียวบางเหล่านั้นเข้าหาตัว ประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากนางฟ้าทีละคน ไม่ลืมที่จะใส่ต่างหูกลับคืนที่ใบหูผู้เป็นเจ้าของอย่างแผ่วเบาไม่ต่างจาก ตอนถอดออกมา
อ่านตอนนี้ต่อในรูปเล่มเต็ม ที่นี่
ความคิดเห็น