ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Silent Lalullby ลำนำรัตติกาล

    ลำดับตอนที่ #1 : Prologue บทเพลงกล่อมราตรี

    • อัปเดตล่าสุด 18 พ.ค. 59




    Prologue  บทเพลงกล่อมราตรี








    หลับเถิด...เด็กน้อยเอ๋ย ค่ำคืนนี้แม่จะกล่อมเจ้านอน

    จะขับขานนิทานให้เจ้าฟัง... เป็นตำนาน ...ในม่านราตรี

    กาลครั้งหนึ่ง ของนครในหมอกหนา ดอกไม้ประหลาดบานสะพรั่ง

    ส่งกลิ่นหอมอวล ชวนพิศวง ใครได้กลิ่นจะต้องมนต์ หลงใหลและมัวเมา

    เสียงเพลงปริศนา กังวานก้อง มันร้องว่า "มาเถิดมา...ที่แห่งนี้เพรียกหาสู"

    ร่ำทำนองซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จบ ใครได้ยินจะต้องมนต์ หลงใหล ไร้สติ

    เสียงฝีเท้าม้าดังกุกกัก สารถีคนหนึ่งขับเกวียนแล่นฝ่าความมืด

    เขาผ่านหอคอยสูงเสียดฟ้า แล้วบังเอิญเห็นหญิงนางหนึ่งยืนแอบอยู่หลังระเบียง

    ดวงตาเธอลี้ลับ รอยยิ้มชวนพิศวง สารถีที่น่าสงสารหยุดม้า กลิ่นดอกไม้และเสียงเพลงวนเวียนรอบกายเขา

    สารถีหนุ่มหลงเลื่อนลอยในมายา เขาลงจากม้าเเล้วเข้าไปในหอคอย

    "โอ้ไม่! ใครก็ได้ไปห้ามเขาที" นกฮูกตาโตร้องขึ้นทันควัน

    เเต่เพื่อนฝูงก็พากันหันหน้าหนี "อย่าเลย..ใครๆก็รู้ว่า นาง นี้เเสนน่ากลัว"

    ฉับพลัน! เสียงประตูบานใหญ่ปิดดังปัง! เสียงกรีดร้องเสียดเเก้วหูจนนกฮูกกระพือปีก

    เสียงหัวเราะน่าประหวั่นดังกึกก้อง

    โธ่เฮ้ย...สารถีที่น่าสงสาร... ลัลลาลา...สารถีที่น่าสงสาร

    เเล้วเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย



















    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×