บทกวีของนางฟ้าสีน้ำเงิน

ลำดับตอนที่ #11 : รอคอยกลางสายฝน

รอคอยกลางสายฝน

โดย กุหลาบน้ำเงิน



 กระหน่ำ ให้เหน็บหนาว และเหนื่อยล้า
ตก ลงมา พาใจ ไห้โหยหวน
คือ หยาดพิษ ปลิดชีพซ้ำ ช้ำคร่ำครวญ
น้ำ ใจป่วน รวนร้าว ...ร่ำทุกข์ตรม...

ตา มองผ่าน ม่านฝน ที่หม่นหมอง
ฟ้า กรีดร้อง รานฤทัย ให้ขื่นขม
ร่ำ สะอื้น คืนเหงา เฝ้าระทม
ไห้ หวนตรม พรมน้ำตา ...ทอดอาลัย...

ยาม เหนื่อยล้า ลมแผ่วมา พาหนาวสั่น
เฝ้า หาเจ้า จอมยาใจ อยู่แห่งไหน
รอ คอยยาม ฝนสร่างซา ข้าถอนใจ
รัก ร้างไกล เจ้าไปลับ ...ไม่กลับคืน...