คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การเปลี่ยนแปลง
" ฮ้าววววววว... +O+ " เสียของเด็กหญิงตาโตที่น่ารักคนหนึ่งกำลังอ้าปากห้าวด้วยความง่วงนอน
" แม่อ่ะ ทามมัยปลุกหนูแต่เช้าเลยอ่า เมื่อคืนหนูนอนดึกน่ะแม่ - -* " เด็กสาวพูดพลางลุกขึ้นไปกอดคลอเคลีย กับแม่ของเธอ
" จะไม่ให้แม่ปลุกได้ไง สายป่านี้แล้ว นอนลืมวันลืมคืนเลยนะเรา " แม่พูดพลางลูบหัวฉันเบาๆ
" แล้วแม่ปลุกหนูมาทามมัยอ่า มีอารายรึป่าวค่ะ " ( กะจานอนตื่นสายซะหน่อย - - )
" ก็พอดี วันนี้แม่จาพาเราไปหาคุณตา ที่เมืองไทย เราไม่ไปใช่ไหม แม่จะได้ไปเที่ยวคนเดียว… " ดูแม่ฉันทำงอนเป็นสาวๆไปได้ แต่เอ๊ะ ได้ยินแว่วๆว่าจาไปเมืองไทย O.O
" แม่จาไปเมืองไทยจิงๆหรอค่ะ "
" ก็จิงนะสิ ว่าแต่เราอยากไปด้วย หรือว่าอยู่ที่ญี่ปุ่นคนเดียว "
" ไปสิค่ะแม่ ใครจายอมอยู่คนเดียว หนูไม่ได้กลับประเทศไทยมา 10 กว่าปีแล้วนะค่ะ คิดถึงคุณตาด้วย ^ ^ "
เหตุที่ฉันต้องจากเมืองไทยมาอยู่ญี่ปุ่น ก้อเพราะว่าคุณพ่อของฉันท่านจากไปอยู่บนสวรรค์ ( ท่านเสียแล้วนั้นเอง T_T ) ทำให้แม่ฉันต้องทำงานคนเดียว แล้วแม่ฉันก้อถูกส่งมาทำงาน กับบริษัทกาแฟยักษ์ใหญ่ที่อยู่ในญี่ปุ่น แม่ฉันทำได้ไม่กี่ปีก้อได้เลื่อนขั้น ก้อเลยทามให้แม่ต้องทามงานที่นี้ต่อไป และก้อเพราะงานที่แสนจะยุ่งนี้ ทำให้แม่ไม่มีเวลาว่าง เราทั้ง2 คนเลยไม่ได้กลับประเทศไทยเลย... คิดถึงประเทศไทยจังเลย จะได้กลับไปแว้วววววว >__<
" เมเปิ้ล ๆ " ( ชื่อฉันเองค่ะ ) เร็วๆเข้าเดียวไปไม่ทันเครื่องนะลูก แม่ฉันบอกพลางโบกแท็กซี่
" มาแล้วค่ะๆ หนูมัวแต่เตรียมของฝากไปให้คุณตาอ่ะ แม่ดูซิมานพอไหมค่ะ / * - * / " เด็กสาวพูดพลางยกของเต็มไม้เต็มมือ
" พอแล้วลูกมานเยอะไปด้วยซ้ำ " แม่พูดจบแล้วดันชั้นให้ขึ้นแท็กซี่ แล้วรีบตรงไปสนามบินทันที
ณ สนามบิน ที่คนคับคั้งเป็นพิเศษ
" แปลกจังทำไม่วันนี้คนมานเยอะๆ " สงสัยคงมีถ่ายละครมั้ง ฉันกวาดสายตาไปรอบๆ
" นี่ เมเปิ้ล มัวแต่มองอารายอยู่ลูกรีบไปเข้าห้องน้ำสิ บ่นตั้งแต่ตอนมาไม่ใช่หรอว่าอยากเข้านะ " แม่ฉันถาม
" อุ้ย ลืมไปเลยค่ะแม่ แหะๆ -.- " ( เรื่องแบบนี้มานลืมกานได้ด้วย -*- )
ฉันรีบตรงไปเข้าห้องน้ำทันทีที่พูดจบ และขณะที่เข้าห้องน้ำก้อได้ยินเสียงแหลมๆ (เป็นภาษาญี่ปุ่นนะค่ะ แต่ผ่านการแปลมา ) พูดว่า
" นี่ๆแก ว่าวานนี้เค้าจากลับเมืองไทยจริงม่ะเนี๊ยะ พวกเรามารอตั้งนานแล้วยังไม่เห็นเลย สงสัยเปลี่ยนใจไม่กลับแล้วมั้ง คงติดใจสาวญี่ปุ่นอย่างเรา อิอิ "
" ช่ายๆ ถ้าไม่กลับก้อคงจะดีพวกเราจะได้อยู่กะเค้าไปนานๆ อิอิ " เสียงเล็กๆพูดขึ้นมา
เมื่อฉันออกมานอกห้องน้ำ ด้วยความรีบฉันจึงไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวทั้งสอง รีบไปหาแม่ทันที
!!!! ผลัก !!!! ตุ๊บบบบบ ////
โอ้ยยยยยยย ฉันล้มลงกับพื้น หลังจากที่ชนเข้ากับอารัยก้อไม่รู้ เจ็บจัง ก้นกระแทกเรยยยย
T.T ฉันค่อยๆมองขึ้นไปก้อพบกับร่างสูงโปร่ง ผอมบาง ใส่แว่นตาดำกรอบขาวขนาดใหญ่ ชายคนนั้นกำลังยืนมองดูฉัน ที่กำลังนั่งแหมะ อยู่กับพื้น" ขอโทษครับเป็นอารัยมากไหมครับ " ชายคนนั้นพูดพลางยืนมือมาให้ฉัน เพื่อช่วยดึงให้ฉันลุกขึ้น ดีนะที่แถวๆนี้คนไม่เยอะไม่งั้น
ฉันคงอายคนอื่นเขาแย่แน่ๆเลย >_<" นี่คุณเดินไม่ดูคนเลยรึไง ฉันกำลังรีบอยู่นะ คนทั้งคนชนมาได้ เจ็บเป็นบ้าเลย เดินยังไม่ดู ตาม้าตาเรือเลย คิดว่าขอโทษแล้วมานจาหายเจ็บหรอ "
ฉันปัดมือผู้ชายคนนั้นออกพร้อมกับค่อยๆลุกขึ้นมายืนอย่างทุลักทุเล และแล้วฉันก้อล้มลงไปอีกจนได้ กำจิงๆ - -" ว๊ายยยยย
!!!!!! " ล้มแล้วๆ เอ๊ะฉันล้มๆแล้วทามมัยมานไม่เจ็บอ่ะ ผาง!!!! O_O อ่ะจึ๋ยยย แล้วฉันพึ่งสังเกตว่าฉันกำลังนอนอยู่บนตัวของอีตาบ้าคนนี้ กรี๊ดดดดดด จมูกฉันชนกับจมูกโด่งๆของนายนี่ด้วย ใบหน้าขาวเรียวของเขา รับกับทรงผมสีดำที่ถูกจัดทรงมาอย่างดี แต่หน้าตาหมอนี่ยังกะผู้หญิง ถ้ามีหน้าอกก้อใช่เลยนะเนี๊ยะ แต่ว่าหน้าตาดีชะมัด เหอะๆ ต่อมความเป็นหญิงของฉันกำลังเต้น ตุ้มๆต่อมๆ O/////O เขินชะมัด หน้าฉันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ" นี่คุณผมหนักนะเมื่อไหร่จะลุกขึ้นซะที คนอารายตัวหนักเป็นบ้า
" อีตาบ้าหน้าสวยพูด" อีตาบ้า ฉันไม่ได้หนักขนาดนั้นซะหน่อย -
^- " ฉันพูดหลังจากที่ค่อยๆลุกขึ้นจากตัวอีตาบ้านั้น คนอารายหน้าตาก้อดี แต่ปากร้ายชะมัด" ว่าแต่คุณไหนบอกว่าจะรีบไปไหนไม่ใช่หรอ เห็นรีบร้อนเชียว
ลืมธุระมัวแต่มานนอนกอดผมอยู่ได้ " เค้าพูดขึ้นมาเมื่อเห็นฉันยืนมองหน้าเค้าอย่างโกรธๆ" อีตาบ้าหน้าตุ๊ด
ฉันไม่ได้จากอดนายซะหน่อยนายอยากมารับฉันเองทำไมหล่ะ เชอะ "" อ้าวคุณ ทำไมมาว่าผมงั้นหล่ะ ผมช่วยรับคุณไว้นะ ขอคุณ
สักคำก้อไม่มี แถมยังมาด่าผมอีก "" ก็ด้ายยย ขอบคุณ งั้นไปหล่ะฉันรีบ " แต่คราวหน้าไม่ต้องมาหวังดีนะ อีตาบ้าหน้าตุ๊ด
ฉันก้อรีบวิ่งแยกไปด้วยความรวดเร็ว พลางแลบลิ้นใส่อีตาหน้าสวย
ชายหนุ่มมองอย่างโมโห แล้วพอเค้ามองไปที่พื้น เค้าก้อพบกับสร้อยคอสีเงินรูปดาว หล่นอยู่ เค้าก้อก้มลงหยิบขั้นมาดูพร้อมกับ อ่านข้อความเล็กๆที่ สลักไว้
\ เมเปิ้ล // แล้วก้อมองตามหญิงสาวที่กำลังวิ่งจากไปด้วยความรวดเร็ว
" เมเปิ้ล หรอ ชื่อก้อน่ารัก แต่ทำไมปากจัดชะมัด " เขาบ่นพึมพำกับตัวเอง
" มิค ๆ " เสียงเข้มๆตะโกนร้องเรียก
" อ้าว พี่ ไนค์ มีอารายหรอ เรียกซะดังเชียว " ชายหนุ่มอีกคนหน้าตาหล่อไม่แพ้กัน แต่แต่งตัวมิดชิดใส่หมวกปิดบังใบหน้าขาวๆ วิ่งมาพร้อมกับหายใจแรงๆ
" ก็แก มัวแต่มาทำอารายอ่ะ ปล่อยให้พี่ๆทีมงานเค้าตามหาซะเหนื่อยเลย "
" โธ่... มิคแค่มาเข้าห้องน้ำเอง เป็นห่วงไปได้ - - "
" อ้าว ไม่ให้ห่วงได้งัยหล่ะ เดียวแฟนคลับมาเจอเราสองคนเข้า ก้อโดนรุมแย่อ่ะดิ รีบไปเร็วๆเข้าพวกพี่ทีมงานเค้ากำลังรอไปส่งเราอยู่เดียวตกเครื่อง " พี่ชายจับมือเด็กหนุ่มพลางรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
" เมเปิ้ลๆ ไปห้องน้ำนานจังลูก " แม่พูดพลางกวักมือเรียก
" อ๋อ พอดีเกิดไปหลงทางนิดหน่อยค่ะแม่ " ฉันวิ่งมาพร้อมกับหอบเบาๆ
" นี่ลูกรู้รึยัง ว่าวันนี้ที่คนเยอะๆยังงี้ เพราะสาวๆเค้าพากันมาส่ง นักร้องชื่อดัง " แม่ฉันพูดพลางชี้ให้ดูจำนวนสาวๆที่กำลัง ลุกลี้ลุกล่นสอดสายตาหาหนุ่มหล่อที่พวกเค้ามารอ
" มิน่าหล่ะ วันนี้ถึงมีแต่สาวๆ มากันเพียบเลย นักร้องอารายไม่เห็นน่าสนใจเลย บ้าดารากันไปได้ ฉันพูดพลางส่ายหัว " แล้วมองไปที่กลุ่มสาวๆที่หอบป้ายชื่อต่างๆมารอกันเต็มสนามบิน
" งั้น เราก็ไปขึ้นเครื่องกันเถอะลูก เดียวจะไม่ทัน "
ค่ะๆ แม่ หนูอยากจะเจอหน้าคุณตาจะตายอยู่แล้ว ฉันพูดพลางดึงแม่ให้รีบเดินเร็วกว่าเดิม
ณ ประเทศไทย
" แม่ค่ะทามมัยบ้านคุณตามานไกลจังค่ะ หนูชักจะเหนื่อยๆแล้วนะเนี๊ยะ -_-^ "
" แหมก้อบ้านสวนนะลูก มานจาอยู่ในตัวเมืองได้ยังไงหล่ะ ทนๆหน่อยสิ เกือบถึงแล้ว "
แล้วแท็กซี่ก้อเลี้ยวมาตรงหมู่บ้านเล็กๆ แล้วก้อมาจอดหน้าบ้านสวนหลังหนึ่ง ที่นี่สวยมากขนาดตอนกลางคืนแบบนี้ยังดูออกเลยว่าสวยมาก มีต้นไม้ร่มรื่น น่าอยู่มาก
" คุณตา คุณตาค่ะ เมเปิ้ล มาแล้วค่ะ " ฉันรีบตะโกนบอกทันที
" อ้าว มากันแล้วหรอลูก มาๆเข้ามาในบ้านกันก่อน " คุณตาพูดแล้วเรียกให้เข้าบ้านไป
" โอ้โหหหหห
O_O บ้านคุณตาสวยจังเลยค่ะ ดูเป็นธรรมชาติดีจัง หนูชอบจังเลย "" แหมเราพูดยังงี้ก้อยู่ที่นี่กับคุณตาเลยสิ ช่ายไหมค่ะคุณพ่อ " แม่ฉันพูดพลางหันไปขยิบตาให้คุณตาอย่างลับๆ
" แม่ก็ ถ้าหนูอยู่ได้จิงๆหนูก้ออยู่ไปแล้ว เนอะคุณตา " ฉันพูดแล้วรีบไปกอดคุณตา
" ขี้อ้อนจิงๆนะเรา " คุณตาพูดพลางลูบหัวชั้นเบาๆ
" ดึกแล้วเราอย่ากวนคุณตากันเลยนะ ฝันดีนะค่ะคุณพ่อ " แม่พูดแล้วก้อไปกอดคุณตา แล้วก็พาฉันเดินไปส่งที่ห้อง
" เราอยู่ห้องนี้ละกัน สวยมากนะลูก " แม่บอกฉันแล้วก็มาหอมแก้มฉันก่อนที่จะออกจากห้องไป ห้องนี้เป็นสีฟ้าคราม ผสมฟ้าอ่อน สวยมากแล้วก็มีหน้าต่างบานใหญ่ๆอยู่ ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่าข้างๆบ้านของคุณตา ก็มีบ้านสวยหลังหนึ่งสวยไม่แพ้กันเลย แถมหลังใหญ่กว่าด้วย *-*
" โหหหหหหห บ้านหลังใหญ่จัง แต่มืดๆแบบนี้คงไม่มีคนอยู่ละมั้ง เห้อออออออ วันนี้เหนื่อยชะมัด นอนก่อนดีกว่า " ฉันไม่รอช้าล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนที่แสนจะนุ่ม เป็นอารัยที่แบบว่า...สบายจิงๆ ^__^
เช้าวันต่อมา แม่พาฉันเข้าตัวกรุงเทพไปที่ โรงเรียนแห่งหนึ่ง แม่บอกว่านี้เป็น โรงเรียนประจำ ของเพื่อนแม่เอง แม่อยากมาเจอเพื่อนเก่า
ก็เลยพาฉันมาด้วย โรงเรียนที่นี่ดูหรูหราไฮโซมากๆ แล้วก็สวยมากด้วย" ว่าไง ผกา สบายดีไหมไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ " แม่ฉันกล่าวทัก
" อ้าว นิก ( ชื่อแม่ฉันเอง อิอิ )
ฉันสบายดี ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกันอ้าวแล้วนี้พาสาวสวยที่ไหนมา " เพื่อนแม่ฉันทัก" อ้อ นี่ยัย เมเปิ้ล ลูกสาวฉันเอง " แม่ฉันพูดแล้วชี้ตรงมาที่ฉัน
" สวัสดีค่ะ คุณน้าผกา " ฉันรีบยกมือไหว้
" สวัสดีจ้ะ แหมเรา ผมยาวดำสวยเชียวนะเราหน้าตาก้อน่ารักน่าชัง " อิอิ ชมเราว่าน่ารักด้วย เหอะๆ ^O^
" ขอบคุณค่ะ คุณน้าก็ยังสาวแล้วก็สวยอยู่เลยนะค่ะ "
" เรานี้ปากหวาน จังเลยนะ "
" เออ นิก แล้วเรื่องที่เธอโทรศัพท์มาคุยกับฉันนะเธอ พูดจิงๆหรอ ตัดสินใจแน่แล้วหรอ "
" ช่ายๆ ฉันแน่ใจแล้วหล่ะ ยังไงต้องฝากเธอดูแลด้วยนะ " แม่ฉันเน้น ฝากอารายนะ แม่กำลังพูดถึงเรื่องอารัยอ่ะ ฉันเริ่มงงๆ
" แล้วจาให้ย้ายเข้ามาวันไหนดีหล่ะ ฉันจะได้เตรียมห้องนอนไว้ให้ " !!!เอ๊ะห้องนอนคัยกัน-*-
" ก็อาทิตย์หน้าเลยละกันนะ ฝากลูกสาวฉันด้วยนะ " หา !!!! O_O ลูกสาวที่ว่าหมายถึงฉันงั้นหรอ ( ก้อแม่มีฉันเป็นลูกคนเดียว ) ก้อต้องเป็นฉันนะสิ แล้วย้ายอารายกันฉันงงไปหมดแล้ว
" แม่มันหมายความว่ายังไงค่ะหนู ไม่เข้าใจที่แม่พูด "
" ก็เราน่ะสิ ต้องมาอยู่ โรงเรียนนี้ เพราะว่าแม่โดนผู้บริหารสั่งไปทำงานชั่วคราวที่ อเมริกา ยังไงเราก้อยู่ที่นี้ไปก่อนนะลูกแม่ไม่อยากให้ลูกไปรบกวนคุณตา เพราะคุณตาท่านต้องการความสงบ เราซนเป็นลิง คงอยู่กับคุณตาไม่ได้หรอก "
" แล้วทำไมไม่ให้หนูไปด้วยล่ะค่ะแม่ " ฉันไม่เข้าใจที่แม่ทำเลย
" ก็เพราะว่าเราต้องเรียนหนังสือนะสิ ที่นั้นถ้าเราไปเราก้อต้องไปเริ่มเรียนภาษาใหม่อีก "
" โธ่ แม่ค่ะหนูทำได้อยู่แล้ว นะแม่นะให้หนูไปด้วย "
" ไม่หรอกลูกตอนอยู่ญี่ปุ่น ลูกหน่ะเรียนภาษาอังกฤษเคยสอบผ่านซะที่ไหนหล่ะ " แม่อย่าพูดทำร้ายจิตใจหนูอย่างนั้นสิ T_T
" แม่ค่ะอย่าทิ้งหนูสิ หนูไม่เคยจากแม่เลยนะ
-.- " ใช่แล้วตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยห่างแม่เลยซักครั้ง" หนู เมเปิ้ลก้อมาอยู่กับน้าไงจ้ะ ที่หอพักโรงเรียนน้าน่าอยู่นะ "
" ก็ได้ค่ะอยู่ก็อยู่ " เกรงใจคุณน้า นะเนี๊ยะ
" แต่ก่อนอื่นเราต้องพาหนูไปเปลี่ยนแปลงอารายบ้างอย่างซะหน่อย "
คุณน้ายิ้มแล้วหันไปมองแม่ฉันแล้วแม่ฉันก้อยิ้มขึ้นมาอีกคน มานอารายกันเนี๊ยะ งงไปหมดแล้วณ ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง
คุณแม่และน้าผกา พาฉันมาที่ร้านตัดผมสุดหรู
O_O โอ้โหเฮ่" แม่ค่ะพาหนูมาร้านตัดผมทำไมค่ะ " ฉันถามแม่อย่าง งงๆ
" ก็เราจะพาลูกมาตัดผมนะสิ ถามมาได้ " แม่ตอบมาแล้วก็ยิ้ม
" แล้วแม่ จะให้หนูตัดผมทำไมกันอ่ะ " ฉันงงหนักกว่าเดิม ผมสวยๆของฉันจะต้องโดนตัดหรอเนี๊ยะ
>_< แม่ไม่ตอบแต่ดันฉันไปนั้งลงเก้าอี้" เอาทรงไหนดีค้า " ช่างตัดผมตุ้งติ้งคนหนึ่งเอ่ยถาม
" เอาทรงนี้ละกันค่ะ " แม่ชี้ในหนังสือ ฉันพยายามแอบมอง แต่ก็ไม่เห็น แม่จะให้ตัดทรงอารายน่ะ แล้วพามาร้านซะหรูเชียว
" ได้เลยค่ะ ลีลี้ จัดให้ " และแล้วช่างตัดผมก็ลงมือตัดผมด้วยความรวดเร็ว จากผมของฉันที่ยาวไปถึงกลางหลัง และตรงมากเพราะไม่เคยผ่านการซอย หรือดัดแต่อย่างใด ตอนนี้มันได้ถูกสไลด์ปลาย แต่ดีนะที่ความยาวมันยังเท่าเดิม ส่วนผมข้างหน้าก้อโดนสไลด์ให้มาปิดหน้าผาก มันก็ดูดีอ่ะนะ แต่ว่ามันจะดูเท่ห์เกินไปสำหรับสาวสวยอย่างฉัน
รึป่าว ( ไม่ได้หลงตัวเองนะ อิอิ )" แม่ค่ะทำไมให้หนูตัดทรงนี้หล่ะค่ะ มันดูแมนๆไปรึป่าว " ฉันถามอย่างด้วยความสงสัย
" ไม่หรอกลูกเท่ห์ๆ อย่างนี้ก็ดีแล้ว " แม่ฉันตอบกลับ
" เดี๋ยวเราต้องไปซื้อ เสื้อผ้าเพิ่มกันอีกนะ เดี๋ยวน้าช่วยเลือกเอง ฮิฮิ " คุณน้าผกาหัวเราะ
แม่พาฉันเข้ามาร้านเสื้อผ้าผู้ชายแห่งหนึ่ง เอ๊ะ
!!!!! ไหนบอกว่าจาพาฉันมาซื้อเสื้อผ้าไงแล้วไหงมาร้านเสื้อผ้าผู้ชายแบบนี้ -*- มันยังไงกันเนี๊ย" แม่เข้าร้านผิดป่าว นี้มันร้านเสื้อผ้าผู้ชายนะ - - "
" ไม่ผิดหรอก ช่ายไหมผกา แม่หันไปถามน้าผกา "
" ใช่จ้ะ เราไปลองชุดกันดีกว่า
" แล้วคุณน้าก้อไปหยิบชุดของผู้ชายมาให้ฉันลอง" ลอง หรอค่ะ เสื้อผ้าผู้ชายเนี๊ยะนะ ทำไมหล่ะค่ะ " ฉันหันไปถามแม่
" ก็เราต้องใส่ยังไงหล่ะ "
" หา
!!!!! O.O ให้หนูใส่หรอ แล้ว... " ยังไม่ทันที่ฉันจะถามอารายต่อแม่ก้อดันฉันเข้าห้องลองเสื้อผ้าทันที" ทะแดนนนนน
เป็นไงค่ะ " ฉันพูดขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้องลอง" โอ้โห ใช้ได้ๆ ดูเหมือนๆแล้วเนอะ นิก แต่ว่าเรานี้ตากลมหวานซะ
ตาเหมือนแม่จิงๆเลย " คุณน้าผกาพูดกับแม่ฉัน" ใช่ๆ ได้ตาจากฉันเองแหละ แต่ถ้ารวบผมขึ้นไปอย่างนี้จะดูดีกว่านะ " แล้วแม่ก้อรีบมารวบผมฉันขึ้น และเอาริบบิ้นสีดำมามัดไว้
" โอ้โห
แม่มัดแบบนี้อย่างกะหนูเป็นซามูไรยังงั้นแหละ " ฉันพูดเพราะดูเหมือนซามูไรมากจิงๆยิ่งชุดเท่ๆแบบนี้ยิ่งทำให้เหมือนไปกันใหญ่ แต่ดูสวยดีเหมือนกันนะ ออกแนวทอมๆไปเลย" ก็ดีแล้วลูก เอาตัวนี้อีกละกัน ตัวนี้ด้วย และอันนี้ด้วย " แม่พูดพลางเดินหยิบเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแต่ทำไมต้องให้ฉันใส่ชุดพวกนี้ด้วยนะ หรือว่าจาซื้อไปให้ลูกชายคุณน้าผกา
- -*" อ๋อ จะซื้อไปฝากลูกชายคุณน้าหรอค่ะ " ฉันหันไปถามน้าผกา
" อะ...อ๋อ ช่ายแล้ว ลูกชายคนใหม่ " น้าผกาตอบพลางลูบหัวฉัน
- - ฉันงงๆกับกับคำตอบ" กลับกันได้แล้วเราต้องไปเตรียมอะไรอีกหลายอย่างก่อนที่แม่จะไป อเมริกา "
แม่พูดหลังจากที่เดินเลือกชุดเสร็จ แล้วพาฉันกลับบ้านคุณตา ฉันรู้สึกสับสนยังไงชอบกล -*-" เห้อออออ
..... เหนื่อยชะมัดเลยค่ะแม่ " ฉันพูดแล้วกระโดดขั้นไปบนเตียง" เหนื่อยหน่อยนะลูก "
แม่ยิ้มแล้วเดินมาหอมแก้มฉันเบาๆ" ไม่เป็นไรค่ะ หนูนอนดีกว่าเหนื่อยแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะค่ะแม่ " ฉันพูดแล้วก็กอดแม่
" ฝันดีนะลูก รีบๆนอนนะพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้า " แม่บอกฉันแล้วเดินไปปิดไฟแล้วออกจากห้องไป
ฉันล้มตัวลงนอนแล้ว คิดทบทวนทุกอย่างว่าทำไม แม่ถึงพาฉันไปตัดผม แล้วยังพาไปซื้อเสื้อผ้าผู้ชายอีก ถึงจะบอกว่าซื้อให้ลูกน้าผกาก้อเถอะ แต่ฉันก้อคิดว่ามันยังแปลกๆอยู่ดี ฉันคิดวนไปวนมาอยู่หลายรอบก่อนจะ ผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อย
เช้าวันรุ่งขึ้น
แม่พาฉันไปหาน้าผกาที่โรงเรียน แล้วก้อหอบข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาด้วย สงสัยจะพาฉันไปอยู่กับน้าผกาแล้วซะหล่ะ
" แม่จาให้หนูไปอยู่กับน้าผกาแล้วหรอค่ะ "
" ใช่แล้วหล่ะลูก เราต้องไปเตรียมตัวอีกเยอะ
^__^ " แม่ยิ้มแบบแปลกๆแล้วเราก้อมาถึงโรงเรียนของคุณน้าผกา น่าจะเป็นโรงเรียนประจำเพราะมีหอพักด้วย
" อ้าว
^__^ มาแล้วหรอ น้าเตรียมห้องไว้ให้แล้วนะ " คุณน้าพูดพลางเดินนำไปที่ห้อง ที่หอพักนี้มีห้องพักเยอะมากพอสมควรเลยทีเดียว แล้วหอก้อใหญ่มากด้วย แล้วเราก้อเดนมาถึงชั้น 2ห้องนอนของฉันก้อดูดีนะ แต่ออกจะเรียบไปหน่อย คงเพราะเป็นหอพักเลยแต่งมากไม่ได้
" ให้หนูอยู่คนเดียวหรอค่ะ " ฉันถามน้าผกา เพราะว่าห้องนี้มันเป็นเตียงคู่
" อ๋อ คงต้องอยู่คนเดียวนะ เพราะว่าคนอื่นเค้ามีห้องครบกันหมดแล้ว
"" ก็ดีเหมือนกันปลอดภัยดี " แม่ฉันพูดขึ้นมา แล้วก้อยิ้ม
" เอ่อออ เมเปิ้ล แม่มีอะไรบ้างอย่างจะต้องบอกับลูก " แม่ฉันพูดออกมาอย่างลำบาก
อะไรหรอค่ะแม่ ฉันถามแม่
แล้วเดินมานั่งลงบนเตียง" คือว่า....เอ่อออ " แม่พูดติดๆขัดๆ
" ว่าอารัยค่ะ -*- " ฉันจ้องแม่อย่างสงสัย
" หอพักที่นี่เป็นหอพักชายล้วน นะลูก ลูกคงต้องระวังตัวนิสหนึ่ง "
" อ้อไมต้องห่วงค่ะ เอ๊ะ " เมื่อกี้ฉันได้ยินผิดไปรึเปล่า
" หา!!!!!! หอพักชายล้วนนนน " ฉันทวนคำพูดแม่อีกครั้ง
" ใช่แล้วโรงเรียนของน้าเป็นโรงเรียนชายล้วนจะ เราถึงต้องพาหนูไปตัดผม แล้วก้อไปซื้อเสื้อผ้าไงหล่ะ " คุณน้าผกาอธิบายให้ฉันฟัง
" แม่จะให้หนูมาเรียนกับพวกผู้ชายยังงั้นหรอค่ะ แม่ไม่ห่วงหนูเลยหรอ "
" ไม่เป็นหรอกลูก คุณน้าผกาจาดูแลเราอย่างดีเลย จริงไหมผกา " แม่หันไปถามน้าผกา
" ใช่แล้วจ้ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะจ้ะ " น้าผกาตอบแล้วยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่น
" ก็ได้ค่ะ อยู่ก็อยู่ ว่าแต่แม่จะไปอเมริกาวันไหนค่ะ "
" วันนี้แหละลูก ตอนเย็นๆก้อจาไปขึ้นเครื่องแล้ว " แม่บอกฉันแล้วเดินเข้ามากอด
" หา !!!!!! ทำไมไปเร็วจังค่ะ " ฉันเงยหน้าถามแม่
" ก็บริษัทเค้ารีบนะลูก แล้วแม่ก้อต้องไปทำความคุ้นเคยที่นั่นด้วย " แม่พูดแล้วลูบหัวฉัน
" โรงเรียนก็จะเริ่มเปิดเรียนพรุ่งแล้วนะจ้ะเตรียมตัวให้ดีๆหล่ะ อย่าทำแผ่นแตกนะเมเปิ้ล " คุณน้ายิ้ม แล้วก้อพาฉันกับแม่ไปเดินดูรอบๆ โรงเรียน
แล้วพอตอนเย็นฉันกับคุณน้าก้อพากันไปส่งแม่ที่สนามบิน ฉันเข้าไปกอดแม่ก่อนที่แม่จะขึ้นเครื่องและบินไปอเมริกา ต่อไปฉันต้องอยู่โดยที่ไม่มีแม่แล้ว ลำบากใจจริงๆ
ความคิดเห็น