ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้มาใหม่+พี่ประเมินผมต่ำเกินไป!!
ร่างเล็กๆของใครคนหนึ่งนอนราบอยู่กับพื้นเสื้อสีขาวถูกฉีกขาดมือบาง
ปัดป้องสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาหาตัวดวงหน้างามเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา
ปัดป้องสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาหาตัวดวงหน้างามเปรอะเปื้อนคราบน้ำตา
“ชะ ช่วยผมด้วย ฮื่ออ ..อึก ฮื่อๆๆๆ” ผมมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึงภาพเด็กคน
นั้นถูกซ้อนทับด้วยภาพของใครอีกคนมันทำให้สติของผมขาดพึ่งลงอย่างควบคุมไม่ได้
“พวกมึงทำอะไรกัน!!”เสียงเย็นเยียบถูกส่งไปไอ้ห้าคนนั้นผละจากเด็กนั่นทันที
“.......”
“กูถามว่ามึงทำอะไรกัน!!”จากเสียงเย็นกลายเป็นตะคอกผมรู้สึกว่าร่างกายมันกำลังจะขยับไปเอง
“น้องไม่เกี่ยวน่าอย่ายุ่งแต่เอ๊ะ!สวยใช่เล่นนี่หว่าอยากมาสนุกกับพวกเราไหมล่ะครับ”
“ได้สิผมกำลังคิดอยู่ว่าจะเล่นกับพวกพี่ยังไง.....” ผมเดินเข้าไปใกล้ๆไอ้รุ่นพี่บ้านั้น
สองแขนถูกยกขึ้นคล้องคอพร้อมกับยิ้มหวานอาบยาพิษหึหึหึ
“จะเล่นแทง........เข่า!”
“อัก..”
“หรือแทง.....ศอก!!ดีล่ะครับ”
“อึก!”
“ เสร็จไปสองเหลืออีกสามเข้ามา”
สิ้นเสียงคนแรกก็พุ่งเข้าหาผม ผมคว้าเอาไม้ถูกพื้นแถวนั้นฟาดเข้ากล่องดวงใจ
อย่างจังพี่ท่านก็จุกหน้าเขียวเลยสิครับ555+ยังไม่ทันเสียบซ้ำอีกสองคนก็วิ่งเข้ามา
ผมกระโดดถีบรุ่นพี่คนหนึ่งสลบคาตีนเลยวุ้ยบอกแล้วอย่าให้กูเริ่ม เริ่มแล้วมันหยุดไม่
อยู่หึหึหึ ผมอาศัยความไวกระโดดข้ามหัวพี่อีกคนที่วิ่งเข้ามาไม่ยืนอยู่ข้างหลังสากจ๋า
มึงมีประโยชน์ก็ตอนนี้แหละ!! ผมเสียบสากกะเบือที่ฟาสให้มาเขาตูดพี่ท่านอย่างจัง
“อุก...อือ...” เสียงอะไรว่ะแปลกๆผมลองกระแทกสากเข้าไปอีกที
“โอ้วว วว...อืม..ดีจังเลยฮ้า..” เวรกรรม!!ไอ้นี้มัน อีแอบ!! แต๋วแตกแล้วเฮีย ผมควรจะ
หยุดมันใช่มะครับ ผมสับสันมือลงที่ท้ายทอยเจ๊กระเทยแอ๊บแมนก็ลงไปกองกับพื้น
ทันทีคุณเคยเห็นคนเมายามั้ยครับเจ๊แกเป็นแบบนั้นใช่เลย!!ตาลอยๆยิ้มเยิ้มๆสากเสียบตูด!!
“นาย...เป็นอะไรรึเปล่า”ผมเดินไปนั่งตรงหน้าเด็กคนนั่นดูเหมือนจะตัวเล็กกว่าผมแฮะ
หมับ!!!
“ฮื่อ....โฮกกกกกกกกแง๊TT^TT” อึ้งครับไอ้ตัวเล็กนี่กอดผมแถมปล่อยโฮใส่อีกแว๊กก
กกเสื้อผมเปื้อนมั้ยเนี้ย(ยังจะห่วงเสื้อนะมิว-_-^^)ผมค้างอยู่ซักพักก่อนจะยกมือขึ้นลูบ
หลังไอ้ตัวเล็กเหมือนกันจัง........
หมับ!!!
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ” ผมจับข้อมือเล็กบิดมีดสั้นที่กำลังจะแทงผมร่วงหล่นลงพื้น ผม
ค่อยๆเก็บมันพับใส่กระเป๋ากางเกงแล้วฉุดมือบางที่ไม่ได้ใหญ่ไปกว่าผมเล๊ย-_-^^ ให้
ลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อตัวนอกออกให้น้องคนนั้นใส่ก่อนจะออกเดินส่วนไนท์กับฟาสสอง
คนนั้นหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับรู้แต่ว่าตอนนี้มันโคตรจะเงียบผมไม่ชอบบรรยากาสแบบนี้เลยง่า
“นายเด็กม.4รึเปล่า” ในที่สุดผมก็หมดความอดทนก็ผมไม่ชอบความเงียบนี่ครับ
“ครับ”
“แล้ว.......เฮ้อ!นายไม่คิดจะพูดอะไรเลยรึไงวะครับ”(ยังอุสากพูดเพราะอีกเนอะ)
“...............”
“................”
“พี่...ไม่กลัวผมทำร้ายอีกรึไง”ผมหันไปมองหน้าไอ้ตัวเล็ก(ไปว่าเค้าตัวเล็กตัวเองก็ไม่
ต่างกันเล๊ยไอ้มิวเอ้ย)ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“กลัวทำไมถ้านายจะแทงฉันอีกฉันก็แค่ต้องไปนอนโรงพยาบาลซักเดือนสองเดือนรึ
ไม่ก็...เดี้ยง...สวดศพสักสามวันเผาเลยเป็นไง55+” ผมพูดจริงๆนะคนเราไม่ตายก็รอดมีอยู่แค่นั้น
“พี่...ไม่โกธรผม....”
“โกธรทำไมฉันรู้คนเราน่ะมีสัญชาตญาณการเอาตัวรอด เหมือนกับที่ฉันหยุดนายได้ยังไงล่ะ555+”
“ยังจะหัวเราะอีก พี่...แปลกดีนะ”
“หรอ” แล้วก็เงียบ เงียบ และเงียบ
“ไอ้มิวววววววว ช่วยกูด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ปะ เป็นไรฮะไนท์มึงเป็นอะไร” ผมถามไอ้คนที่วิ่งหน้าตื่นมาแต่ไกล
“กะ ก็อะ ไอ้ฟาสมันบอกให้กูออกไปจัดการละ แล้ว.....”
“อ๊ายยยยยย ไนท์จ๋ามาจุ๊ฟทีสิ”
ทักๆๆ ๆๆๆ (เสียงวิ่งของเหล่าเจ๊ๆ55+)
“อ๊ากกกกกกก พวกเราวิ่ง!!!” ไนท์ประกาสก้องพวกเราก็ออกวิ่งทันทีจะอยู่ให้พวกเจ๊ๆ
ลากไปข่มขืนรึไรล่ะครับถ้าโดนจับได้มีหวังตายอย่างเขียด!!นะ นั้นๆๆหอประชุมรอดแล้วโว้ยยยยย
“หยุด!!!กระเทยห้ามเข้า”
ปัง
ไนท์ปิดประตูอย่างไวผมใช้หลังพิงประตูหอบแฮกๆเลยครับเหนื่อยเป็นบ้าพวกเจ๊ๆก็น่ากลัวได้ใจ
แปะๆๆๆๆ ๆๆ
ใครมันมาตบมือแถวนี้วะยังมีคนรอดมาได้อีกหรอครับไอ้มิวนับถือ...
“โอ้วว ว ในที่สุดก็มาถึงจนได้นะครับน้องๆแต่ถึงจะรอดจากไอ้พวกนั้นแต่น้องก็ยังไม่
รอดมือพี่อยู่ดี!!”พี่คนที่ผมไปพูดกวนอารมณ์ไว้ตอนแรกพูดแล้วกระโดดลงเวทีก่อน
จะวิ่งเข้ามาหาผมพร้อมๆหมัด ทันใดนั้นมันเหมือนภาพสะโลผมเอียงหน้าหลบหมัด
ได้อย่างง่ายดายหมัดหนักๆพุ่งชนประตูอย่างจังผมยกมือขึ้นสับท้ายทอยอย่างเคยพี่แกก็สลบไปตามระเบียบ
“บอกแล้วว่าพี่ประเมินผมต่ำเกินไป” ผมพูดเรียบๆแต่คนที่ผมพูดด้วยคงจะไม่ได้ยิน
อะไรแล้วทุกคนมองผมอย่างตกตะลึงแต่ใครจะสนล่ะครับ
“ไนท์ ฟาส กูกลับก่อนนะ” ผมพูดแค่นั้นแล้วออกเดินไปตามทางมืดๆในซอย
โรงเรียนมีแต่แสงไฟทีติดตามทางเท่านั้นที่ให้แสงสว่าง
ปึก!!
อูยย ย กูชนใครอีกวะเนี้ย
“ขอโทษครับเจ็บรึเปล่า”
“ไม่เป็นไร”
“ถ้าไม่เป็นไรงั้นผมขอตัวก่อนนะครับขอโทษจริงๆ” ทำไมกูมรยาทดีอย่างนี้ ผมเดิน
ออกมาเรื่อยๆมือล่วงกระเป๋าเอ๊ะ!!ผ้าเซ็ดหน้า ผ้าเซ็ดหน้าผมหายไปไหนแง๊งงงงงงง
มดXของช้านนนนหายอีกแล้วหรอลูกโฮกกกฮื่อๆๆกระซิกๆๆๆTT^TT(เวอร์แล้วไอ้มิว)
____________________________________
ลงแล้วก๊าบบบ
พรุ่งนี้เปิดเทอมแง๊ๆๆๆ
ตื่นเต้นๆๆโรงเรียนเขาใส่ชุดยังไงยังไม่รู้เลย
เซ็งไก่มากมายเอิ๊ก!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น