เด็กเรียนเพี้ยนรึป่ะ!

ลำดับตอนที่ #4 : ฉันรู้ว่านายรักฉัน - แล้วฉันผิดด้วยเหรอที่ไม่รักนาย

อย่าลืมเปิดลำโพงกันนะ


ตอนที่4  ฉันรู้ว่านายรักฉัน - แล้วผิดด้วยเหรอที่ไม่รักนาย
          เช้าวันต่อมาฉันลืมตาขึ้นเนื่องจากแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้อง  ฉันรู้สึกมึนๆงงๆเล็กน้อย  มองไปมองมาแล้ว  เอ๊ะ!นี่มันไม่ใช่ห้องฉันนี่  แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน  ฉันรีบลุกขึ้นอย่างรวดรเว  จนทำให้คนที่นั่งฟุบอยู่ข้างเตียงฉันตื่นขึ้นมาด้วย

"นิ้ง  ตื่นแล้วเหรอ"  กายที่มีหน้าตางัวเงียถามขึ้น

"นี่ที่ไหน"  ฉันถามทันที  (ตามฟอร์มนางเอกที่สลบแล้วฟื้นที่โรงพยาบาล)

"โรงพยาบาล  เธอโดนรถเฉี่ยวแล้วก็เป็นลมไป  ตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้างล่ะ"  กายถามฉัน

"ฉันหายแล้ว  ฉันจะกลับหอ"  ฉันบอก

"เราให้"  กายยื่นดอกกุหลาบให้ฉัน

"เนื่องในโอกาสอะไร"  ฉันถามโดยที่ยังไม่ได้รับดอกไม้

"เธอก็รู้ว่าเราให้เธอทำไม  เราชอบเธอไง"  กายบอก  ฉันลุกลงจากเตียง

"ฉันจะไปเรียน"  ฉันเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด

"เราไปส่ง"  กายอาสา  หลังจากที่ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็ขึ้นรถกายมาที่มหาวิทยาลัยโดยที่ทั้งฉันและกายไม่มีใครพูดอะไรซักคำในระหว่างที่อยู่ในรถ  ฉันรู้สึกอึดอัดเป็นบ้าเลย  ฉันว่ากายคงรู้สึกเหมือนกัน  ในที่สุดฉันกับกายก็มาถึงมหาวิทยาลัย

"นายจอดตรงนี้แหละ  เดี๋ยวฉันจะเดินกลับหอเอง  นายจะได้กลับบ้าน"  ฉันพูด เพราเกรงใจกาย

"ครับ"  กายจอดรถ  ฉันลงจากรถของกาย

"ขอบคุณมากนะ"  ฉันพูดด้วยประโยคสั้นๆ  กายยิ้มให้ฉัน

"ไม่เป็นไรหรอก  แค่นี้เอง"  กายบอก

"ขับรถดีๆล่ะ"  ฉันบอก  รถของกายค่อยเคลื่อนออกไป  ฉันจึงเดินกลับหอ  ตอนนี้ฉันคิดถึงเพื่อนทั้ง 2 ตัว ของฉันขึ้นมาแล้ว  เดี๋ยวฉันจะไปหาพวกแก  พวกแก 2 คนโดนแน่ข้อหาทิ้งฉัร ฮึ๋ย!  ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยความรวดเร็วแล้วเดินไปที่ห้องชมรมเพราะฉันคิดว่ามัน 2 ตัวต้องสถิตอยู่ที่นั่นแน่ๆ  ฉันสาวเท้าก้าวด้วยความเร็ว  นี่ไงจริงๆด้วย  ฉันเจอพวกมัน 2ตัวอยูในห้องชมรม

"อ้าวนิ้ง  กลับมาแล้วเหรอ  เป็นไงบ้าง"  ฝ้ายถาม  แกนั่นแหละทิ้งฉัน

"เป็นห่วงแทบตายเลย"  มดแดงเข้ามากอดฉัน  แถมยังบอกว่าเป็นห่วงฉันอีกเหรอ  ไอ้เพื่อนตัวดี  ความโกธรของฉันกำลังโพยพุ่ง  อุณหภูมิความร้อนภาในร่างกายขึ้นสูง  โลหิตสูบฉีดด้วยความแรง  หายใจแรงผิดปกติ  จนมดแดงเพื่อนฉันสังเกตได้จึงได้ผละออกจากตัวฉัน

"แกเป็นไรวะ"  มดแดงมองหน้าฉัน

"ทำไมแกปล่อยให้กายนอนเฝ้าฉัน"  ฉันจ้องหน้าเพื่อนทั้ง 2 ตัว  พวกมันมองหน้ากันเหรอหรา

"ก็กายอาสานี่  อีกอย่างฉันก็ต้องรีบกลับบ้านด้วย"  ฝ้ายบอก

"กายมันรักแกนะเว้ย  พอฉันบอกว่าแกโดนรถเฉี่ยวอยู่ริมฟุตบาทกายก็รียอุ้มแกไปส่งโรงพยาบาลเลย  แถมยังยู่เฝ้าแกด้วย  แกยังไม่ยอมใจอ่อนเลยเหรอ"  มดแดงโฆษณาสรรพคุณให้กายเสร็จสรรพ  ออกนอกหน้าจริงๆนะแก  รับสินบนไอ้กายมารึเปล่าเนี่ย

ไม่...ยังไงก็ไม่"  ฉันพูดเสียงแข็ง  ฉันจะไม่มีแฟนเด็ดขาด

"กายตามจีบแกมา 3 ปีเชียวนะ  เห็นใจกายบ้างเถอะน่าสงสารออก"  ฝ้ายว่า

"ฉันไม่ได้ขอร้องนี่  กายมาตามตื้อฉันเอง"  ฉันบอกอย่างไม่รู้ไม่ชี้

"แกไม่รู้เหรอว่ากายเป็นห่วงแก"  มดแดงถาม

"ก็รู้ว่าห่วง  แต่ยังไงฉันก็ไม่รักกายแกเข้าใจไหม  กายเป็นได้แค่เพื่อนแค่เพื่อนท่านั้น  ยิ่งกายมาตามตื้อวุ่นวายกับฉันมากเท่าไหร่  ฉันก็ยิ่งรำคาญมากขึ้นเท่านั้น"  ฉันพูด  เพื่อนทั้ง 2 คนของฉันทำหน้าตกใจ

"กาย"  มดแดงกับฝ้ายพูดขึ้นพร้อมกัน ฉันรีบหันไปมองทางประตู  เห็นกายเดินคอตกออกไป  ฉันผิดหรือเปล่าเนี่ย  ฉันทำร้ายความรู้สึกกายรึเปล่า  กายจะโกธรฉันไหม  ฉันจะทำยังไงดี  ฉันนี่แย่จริงๆ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

จบอีกตอนแล้วนะ  มีเรื่องสำคัญมากจะมาบอก  สำคัญจริงๆ  คือ

อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เราด้วยนะ  ยิ่งเม้นต์เยอะยิ่งโหวตเยอะเท่าไหร่ยิ่งเป็นกำลังใจให้เรามากขึ้นเท่านั้น  เราจะได้รู้ว่ามีคนสนใจเรื่องของเรานะจ๊ะ  รักคนอ่านทุกๆคนมาก  ติดตามอ่านต่อไปนะ

-->ตอนต่อไปเป็นตอนที่นิ้งง้อกายเด้อห้ามพลาด  จุ๊บๆ