S.incean ♥ ห้องเก็บของ

ลำดับตอนที่ #1 : ใบสมัครนางเอกยมทูตไร้รอยยิ้ม (คิบอม) "มิราเคิล" :: "คุณหนูหนอนหนังสือ"

ใบสมัครนางเอก

ยมทูตไร้รอยยิ้มมิราเคิล (คิบอม)

คำตอบสีดำ ตัวบาง 

ชื่อ/ชื่อเล่น :: พีรณัฐ วชิรโยธิน // ไข่มุก

ชื่อภาษาอังกฤษ :: Peranut Wachirayotin // Kai-Mook

สัญชาติ/เชื้อชาติ :: ไทย // ไทย

น้ำหนัก/ส่วนสูง :: 42 กก. // สูง 158 ซม. (เป็นคนตัวเล็ก)

อายุ :: 20 ปี

อาชีพ :: นักศึกษามหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 2 คณะจิตวิทยา (เพราะเธอมีสัมผัสที่ 6)

นิสัย ::  สาวน้อยหน้าตาน่ารักคนนี้ เธอมีนามว่า ‘ไข่มุก’ และด้วยหน้าตาใสๆของเธอเนี่ยแหละ ทำให้เธฮเป็นถึงขวัญใจหนุ่มๆหลายคน บวกกับนิสัยร่าเริง สนุกสนาน เฮฮาปาร์ตี้ จิตใจดี รักเพื่อน รักครอบครัว รักสัตว์ เป็นคนที่ชอบสร้างเสียงหัวเราะให้แก่คนรอบข้างอยู่สม่ำเสมอ เธอจึงเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะ แต่ก็ใช่ว่าจะนิสัยดีไปซะหมด เพราะเธอเป็นถึงคุณหนูไฮโซ นิสัยความเอาแต่ใจก็ต้องมีอยู่ในจิตสำนึกอยู่แล้ว แน่นอนว่าเธอเป็นคุณหนูสุดเซี้ยวเฮี้ยวจอมเอาแต่ใจ มักจะดื้อดึงอยู่สม่ำเสมอ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ขี้งอน ทั้งยังขี้อ้อนอีกด้วยล่ะ ถึงแม้เธอจะมีนิสัยเสียในเรื่องความเอาแต่ใจ แต่มันก็ไม่ใช่ช่วยให้ความน่ารักน่าเอนดูของเธอนั้นลดลงไปเลยแม้แต่น้อย และที่สำคัญ..เธอเป็นคนที่รักพี่ชายมาก >O<

บุคลิก/ลักษณะ(ขอ 2 บรรทัดขึ้นละกันค่ะ) :: สาวน้อยคนนี้ชื่อเสียงของเธอบ่งบอกถึงความเป็น ‘คุณหนู’ แต่บุคลิกของเธอนั้นไม่ใช่ เพราะเธอเป็นคนที่ร่าเริง สนุกสนาน รู้สึกยังไงแสดงออกมาแบบนั้นอย่างจริงใจ เศร้าก็บอกว่าเศร้า มีความสุขก็บอกว่ามีความสุข และเธอก็ยังเป็นคนที่สามารถวางตัวในสถานที่ ในงานเลี้ยงต่างๆได้ดีอีกด้วย

ข้อเสีย / จุดอ่อน :: เป็นคนที่กลัวเสียงฟ้าผ่า ฟ้าร้อง เพราะฉะนั้นเวลาฝนตกเธอจะอยู่คนเดียวไม่ได้

การแสดงอารมณ์เวลาโกรธ :: เธอจะใส่อารมณ์กับข้าวของข้างกายให้รู้สึกปลดปล่อยมากที่สุด หรือถ้าทนไม่ไหวกับความโกรธแล้วจริงๆ เธอจะหาห้องเงียบๆตะโกนออกมาสุดเสียงแล้วร้องไห้คนเดียว

กลัว :: แมลง , สัตว์เลื้อคลาน , ฤดูฝน , เสียงฟ้าผ่า ฟ้าร้อง , การที่ต้องอยู่คนเดียว

ประวัติครอบครัว :: ครอบครัวเป็นตระกูลนักธุรกิจชื่อดัง เธอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ที่พึ่งกลับมาจาก LA. มีพี่ชาย 2 คนเป็นนักธุรกิจ เธอเป็นคนพิเศษเพราะเธอมีสัมผัสที่ 6

ความสามารถพิเศษ :: การเดาใจคน ,, สัมผัสที่ 6 เธอสามารถเห็นสิ้งลี้ลับได้โดยที่คนอื่นไม่เห็น

สัมผัสที่6ของตัวละคร (ดูตามคำใบ้นะคะ) :: เวลาที่เธอรู้สึกตื่นเต้น มีความสุข อยู่คนเดียว เศร้าโศกหรือกำลังช่วยเหลือใครอยู่ เธอจะสามารถมองเห็นสิ่งลี้ลับได้ไม่ว่าจะเป็นภูติผีปีศาจ หรือแม้กระทั่งเทวดาบนสวรรค์

ชื่ออิมเมจ :: คิม จีอึน

อิมเมจคุณ (3รูป) ::






 

อิมเมจคู่ของคุณ (3รูป) ::

>>>>><<<<< 

คำถามทั่วไป

 ชื่อของคุณ :  จ๋าค่ะ

อายุ : 14 ปี ค่ะ ^O^

ถ้าติดแล้วต้องมารายงานตัวภายใน 7 นะคะ : ทราบค่ะ ^^’’

ถ้าติดแล้วกรุณามาเม้นท์ทุกครั้งที่อัพ แล้วเม้นยาวๆนะคะ :  ค่ะ เป็นคนชอบเม้นยาวๆค่ะ

คิดยังไงกับพล๊อตเรื่องคะ แล้วชอบคู่ไหนมากที่สุดเอ่ย : ชอบมากเลยค่ะ ชอบคู่ของแพนเจียนะคะ แต่คิดว่าคู่ของมิราเคิลมีอะไรที่น่าสนใจ เลยมาลองสมัครอยู่ค่ะ

ถ้าไม่ติดบทนางเอก แล้วเรายัดบทอื่นให้ จะว่าอะไรรึเปล่าคะ แล้วอยากได้บทไหน : ยัดได้ค่ะ แค่เป็นส่วนหนึ่งในเรื่องนี้ก็พอใจแล้วนะคะ แต่ถ้าให้เลือกก็อยากจะได้บทนางเอกของทวีปค่ะ

ขอให้โชคดีและตั้งใจตอบคำถามนะคะ : ขอบคุณค่ะ

>>>>><<<<< 

คำถามชิงบทนางเอกมิราเคิล (คิบอม)

1. คุณกลับมาจาก L.A. ในช่วงซัมเมอร์ แล้วก็ต้องช็อกเมื่อเข้าบ้านไปแล้ว ก็พบกับวิญญาณตนหนึ่งที่กำลังลอยตามพี่ชายคนโตของคุณต้อยๆ และคุณก็ต้องช็อกยิ่งขึ้นเมื่อหันไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังจ้องคุณอยู่ สายตาของเขามองคุณราวกับจะทะลุผ่านร่างกายของคุณ เขาคนนั้นคือมิราเคิล(คิบอม) คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อพบเขาครั้งแรก (บทพูด & บรรยาย ตั้งแต่กลับมาจากสนามบิน)

::

“ไข่มุกคิดถึงพี่ชายทั้งสองคนมากเลย >O<”

“ปากหวานให้ได้ตลอดทั้งเดือนเถอะ” พี่ชายของเธอ ‘แพนเจีย’ กล่าวพลางเดินขึ้นชั้นบนไป และเธอก็ต้องร้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อเธอเห็นสิ่งอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ

“พี่แพนเจีย..ในระหว่างที่ไข่มุกไม่อยู่ พี่แพนเจียพาใครเข้ามาที่นี่หรือเปล่าคะ ?”

“เปล่านี่” พี่ชายของเธอกล่าวก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนไป

“อุ๊ย !?”

     ภาพที่ฉันเห็นตรงหน้าคือผู้ชายหน้าตาดี แต่งกายด้วยเครื่องแบบสีดำที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาดูน่ากลัวมาก แต่ฉันกลับรู้สึกอยากมองเขานานๆ

“คุณไม่ใช่มนุษย์ คุณตามพี่แพนเจียทำไม ?”

“...”

     ไม่นะ ! เขากำลังจะหันหลังหนีฉัน เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยนะ สายไปแล้ว เขาหายไปแล้ว TOT ฉันนั่งลงบนโซฟาในห้องโถง ทำไมฉันถึงได้รู้สึกตื่นเต้นอย่างนี้ล่ะ รู้สึกเหมือนหัวใจของฉันมันกำลังเบิกบาน..

2. มิราเคิลมาขอร้องให้คุณเก็บเรื่องนางเอกซีวอนไว้เป็นความลับ ซึ่งตอนแรกคุณไม่ยอมแน่ แต่เขาก็ทำให้คุณใจอ่อนจนได้ เขาทำอะไรคุณถึงได้ใจอ่อน(บทพูด & บรรยาย ตั้งแต่มิราเคิลเริ่มเข้ามาหาคุณ)

::      ร่างเล็กนอนเล่นอยู่ในห้องนอนของตนด้วยอารมณ์ที่มีความสุข ไม่นานไฟหัวเตียงก็ดับลง พร้อมกับการปรากฏตัวของบุคคลที่เธอคุ้นเคย ‘มิราเคิล’

“มีธุระอะไร ?”

“เธอน่ะ มองเห็นพวกฉันจริงๆสินะ”

“ใช่ ฉันมองเห็น และฉันก็รู้ด้วยว่ายังมีผู้หญิงอีกคนอยู่แถวนี้ และกำลังตามพี่ชายฉันอยู่”

“เธอช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้มั้ย ?”

“ทำไมฉันต้องเชื่อนาย”

“ถ้าจะบอกว่าฉันขอร้องล่ะ ?”

     ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วยล่ะ ถ้าพี่ชายฉันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง แต่..แววตาแบบนี้ น้ำเสียงแบบนี้ ฉันจะทำร้ายจิตใจเขาหรือเปล่านะถ้าจะไม่ช่วย..

“ไม่..”

“เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้ แต่อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด”

“ทำไม ?”

“เพราะเรื่องนี้มันสำคัญมาก”

“อือ”

“เธอจะช่วยฉันมั้ย ?”

“มะ..อื้อ !! OXO”

     ไม่ทันที่ฉันจะตอบ ปากของฉันที่กำลังจะขยับก็ถูกกดทับด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย ฉันอึ้งมากจนทำอะไรไม่รู้ แต่เมื่อได้สติก็รีบดันตัวของมิราเคิลออกไป นี่แล้วจูบฉันเหรอ O.O !?

“เธอจะช่วยฉัน”

“เอ่อ..อือ !”

3. คุณตกลงที่จะช่วยตามหาน้องสาวของนางเอกซีวอนให้ จึงมาติดต่อกับนางเอกคยูฮยอน(คนแรก) และได้รู้ว่าคู่หูของยัยนั่นคือคนที่รับผิดชอบคดี คุณดีใจมา แต่ในขณะที่คุณกำลังกลับบ้านนั้น คุณก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาหาคุณ เขาคนนั้นคือมิราเคิล แต่เป็นในร่างมนุษย์ เขาบอกคุณว่าอยากเที่ยว เพราะอยู่ที่บ้านก็ไม่อยากขวางนางเอกแพนเจียที่กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อเข้าพี่ชายคุณ -_- คุณจึงตกลงพาเขาเที่ยว ทั้งเขาและคุณสนุกมาก เป็นครั้งแรกที่คุณเห็นเขายิ้ม คุณจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหน และทำยังไงเขาถึงยิ้ม(บทพูด & บรรยาย ตั้งแต่คุยกับนางนางเอกคยูฮยอน(คนแรก))

::

“ตกลงเธอจะช่วยฉันใช่มั้ย ?”

“อื้อ แน่นอน เพราะว่าคู่หูของฉันก็กำลังรับผิดชอบคดีนี้อยู่พอดี”

“ขอบใจเธอมากเลยจริงๆนะ เอ่อ..ฉันขอตัวก่อนนะ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน ^O^”

“อื้อ บ๊ายบาย”

     ตอนนี้ฉันเดินแยกมาจากคนที่สามารถช่วยฉันตามหาน้องสาวของยัยวิญญาณที่กำลังตามพี่ชายฉันอยู่ ตอนนี้ฉันกำลังจะกลับบ้าน เพื่อดูว่ามีอะไรคืบหน้าบ้างแล้ว แต่เดี๋ยวนะ..หมอนั่นใครน่ะ ?

     ฉันหยุดเดินในทันที ดูเหมือนเขาต้องการที่จะเดินเข้ามาหาฉัน เอ๊ะ !? หมอนั่นมัน..มิราเคิลนี่ !!

“นาย !?”

“อื้อ”

“มนุษย์ ?” ฉันอุทานเบาๆ นี่เขา..มิราเคิล ในร่างมนุษย์ ที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน >///<

“พาฉันเที่ยวหน่อยสิ”

“หา ?”

“อยู่บ้านก็ไม่รู้จะทำอะไร ไม่อยากจะขัดขวางความรักของใคร”

“อือ..ก็ได้ มาสิ ฉันเป็นไกด์ให้นายเอง”

     ฉันยื่นมือข้างนึงไปให้เขา เขามองมันอย่างงุนงงแต่ก็ยอมเอื้อมมือมาจับ เราสองคนเดินจูงมือกันมาจนถึงสวนสัตว์แห่งหนึ่ง ที่ๆในอดีต ฉันเคยร้องขอให้พี่แพนเจียหรือพี่ทวีปพามาบ่อยๆ

“สวนสัตว์ ?” เขาทวนแล้วหันมามองฉันอย่างงุนงง

“ใช่ ฉันพานายมาที่นี่ เพราะที่นี่ในอดีตนั้นเคยเป็นที่ที่ฉันมีความสุข”

     ฉันเดินจูงมือเขาเข้ามาในคณะละครสัตว์ที่กำลังโชว์นกเงือกไทยอยู่ ซึ่งฉันชอบมันมาก โชคก็เข้าข้างฉันพอดีโดยการให้ฉันและเขานั่งด้านหน้าสุด

“นายดูสิ นกนั่นน่ารักนะ”

“ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย ฉันชอบงูมากกว่า”

“นายนี่ชอบอะไรแปลกๆนะ”

“ไปดูงูกันเถอะ ด้านนั้นเขากำลังโชว์งูนะ”

“ไม่เอา ฉันเกลียดงู”

“ไปเถอะน่า”

     มิราเคิลฉุดมือฉันในลุกจากที่นั่ง ฉันยังไม่ได้ถ่ายรูปนกเลยนะ TOT เขาพาฉันมาที่ซุ้มงู รอบๆเป็นต้นไม้ มีเต็มไปหมดและฉันไม่ค่อยถูกกับมันนัก

“ดูนั่นสิ งูหลาม ตัวใหญ่มากเลย”

“ไม่ๆ เอามันออกไปนะ ! >.<” ฉันเอามือปัดๆเมื่อมิราเคิลรับงูมาจากทีมงานสวนสัตว์แล้วเอามาจ่อหน้าฉัน

“กรี๊ดดด ด ด ด ด !! แง้ๆๆ TOT”

     ไม่ทันทีฉันจะได้วิ่งหนี มิราเคิลก็เอาเจ้างูหลามนั้นมาพาดคอฉัน ฉันรู้สึกถึงความหนักและความกลัวที่กำลังบังเกิด

“ฮ่าๆๆ หน้าเธอนี่ตลกดีนะ”

“เอามันออกไป TOT”

“เดี๋ยวฉันถ่ายรูปให้”

      มิราเคิลไม่สนใจฉันที่กำลังทำหน้าตาประหลาดๆเพราะกลัวงู เขาเอื้อมมือมาคว้ากล้องจากมือของฉันแล้วถ่ายรูปให้ฉันอย่างมีความสุข เอ๊ะ ? มีความสุขงั้นเหรอ

“O.O”

“ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ ฮ่าๆ ไม่กลัวงูแล้วเหรอ ^_^”

“^O^”

     ฉันยิ้มให้เขาบางๆ ทุกคนเห็นเหมือนฉันใช่มั้ย ? เมื่อกี้เขายิ้มให้ฉันอย่างมีความสุขด้วยล่ะ >O< เขายิ้ม !!

“นายยิ้ม ^_^”

“หา ?” มิราเคิลทำหน้างุนงงก่อนจะจับหน้าตัวเอง ที่ตอนนี้กำลังเปลี่ยนสีเป็นสีแดง

“นายหน้าแดงด้วย ฮ่าๆๆ”

“เอ่อ..-*-”

4. ความรักระหว่างมนุษย์กับยมทูตน่ะ เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว คุณจะทำอย่างไร เมื่อถึงวันที่คุณและเขา ต้องจากกัน..........ตลอดไป (บทพูด & บรรยาย)

::

“มิราเคิล !!”

     เขาหายไปไหนของเขานะ -*- ฉันตามหามิราเคิลทั่วบ้านจนพี่ทวีปหาว่าฉันเพ้อ =[]= แต่วันนี้ฉันอยากจะพาเขาไปเที่ยวอีกนะ -*- แล้วเขาหายไปไหนล่ะ !?

“เฮ้ ! นายจะไปไหนน่ะ !?”

     นั่นไงเขา แต่..เอ๊ะ ? เดี๋ยวสิ ! ทำไมไม่รอล่ะ แล้วลำแสงสีขาวนั่นอะไร ?

“มิราเคิล นายจะไปไหน” ฉันวิ่งไปคว้าแขนเขา แต่กลับว่างเปล่า ทำไมฉันจับตัวเขาไม่ได้ !?

“อย่าพยายามเลย ไม่มีประโยชน์หรอก”

“ทำไมฉันจับนายไม่ได้ ?”

“ไข่มุก..ฉันกำลังจะไปแล้ว มันถึงเวลาแล้วนะ”

“นายจะไปไหน ?”

“หมดเวลาของฉันแล้วล่ะ ขอให้เธอมีความสุขนะ”

“ไม่นะ ! มิราเคิล..ฉันไม่ให้นายไป”

“มันฝืนกันไม่ได้หรอกนะไข่มุก”

“เราจะได้เจอกันอีกมั้ย ? ฉันจะ..รอ”

“อย่ารอฉัน เราจะไม่ได้เจอกันอีก..ตลอดไป”

“มิราเคิล..คือฉัน..”

“ถ้าฉันเลือกได้ฉันก็ไม่อยากไปหรอกนะ แต่..”

“นายอย่าพูด นายจะไม่มีทางไปไหนเด็ดขาด”

     ฉันพยายามจะคว้าแขนเขาให้ได้ แต่อยู่ๆมิราเคิลก็คว้าแขนฉันแน่น ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปไหนหรอกนะ !

“มิราเคิล..”

“ลาก่อนนะไข่มุก”

“นายอย่าปล่อยมือฉันนะมิราเคิล !! ฮึก ฮือ”

     มิราเคิลเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาของฉัน ก่อนจะดึงฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่น

“ฉันรักนายนะมิราเคิล ฮือๆ เพราะฉะนั้น..อย่าจากฉันไปเลยนะ ฮึก ฮือๆ”

“ฉันก็รักเธอนะไข่มุก”

     ฉันกอดมิราเคิลแน่นเพื่อไม่ให้เขาไป เขาพยายามจะแกะมือฉันออก แต่ฉันเอาแต่ร้องไห้แล้วกอดเขาแน่น ให้เขารู้ว่าฉันรักเขามากที่สุดและไม่ต้องการจะให้จากฉันไป

5. ตอนจบของคุณ (อยากให้เป็นแบบไหนคะ บอกมาเลย เราให้คุณฟรีสไตล์ บทพูด & บรรยาย)

::      หลังจากเกิดเหตุการณ์วันนั้นฉันก็ไม่เห็นมิราเคิลอีกเลย เขาทำให้ฉันสลบ และเมื่อฉันตื่นมาเขาก็หายไป คนบ้า ! ฉันนั่งร้องไห้อย่างบ้าคลั่งในห้องนอนของตัวเอง ไม่มีใครรู้สาเหตุของฉันแม้แต่พี่ทวีปและพี่แพนเจีย

“เธอจะร้องไห้ไปถึงไหน ฉันเศร้านะรู้มั้ย ?”

“ใครน่ะ !?”

     ฉันปาดน้ำตาก่อนจะพยายามเพ่งผ่านม่านน้ำตาที่ครอบคลุมดวงตาของฉัน ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หรือว่าสายตาฉันผิดเพี้ยน..

“มิราเคิล !!”

     ฉันโพล่งชื่อนั้นออกมาก่อนจะรีบโผล่กอดบุคคลที่มาเยี่ยมถึงห้องนอน นี่เขาจริงๆด้วย ! และฉันสามารถกอดเขาได้ เขา ! เขาในร่างมนุษย์ !

“นายจะหนีฉันไปไหนอีกไม่ได้แล้วนะ !”

“ดูก็น่าจะรู้ ฮ่าๆ”

“คนบ้า ! ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว ฮือๆๆ” ตอนนี้ฉันร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุข

“รู้มั้ยไข่มุก..ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน ตลอดเวลา 7 ปีที่ฉันจากเธอ”

“7 ปี ? นี่พึ่งผ่านมา 7 วันเองนะ -*-”

“สำหรับฉันมันเหมือน 7 ปี และฉันก็ทนไม่ได้ที่ขาดเธอ”

“ทีนี้ก็รู้แล้วสินะว่าอย่าจากฉันไปไหนอีก !”

“ฉันไม่ไปไหนหรอก ฉันกลับมาหาเธอแล้วนี่ไง”

“ฉันรักนายที่สุดในโลกเลยล่ะมิราเคิล !!”

     ฉันโผล่กอดเขาอีกครั้ง เขาคว้าหน้าฉันเข้าไปใกล้ๆก่อนจะจูบอย่างอ่อนโยนอย่างที่ฉันไม่เคยได้รับรู้ถึงมันมาก่อน อา..ฉันมีความสุขที่สุดในโลกเลย !!

“ฉันรักเธอนะไข่มุก..”

“อื้อ ฉันก็รักนาย”