Fic.baramos -ชีวิตหลังจบโรงเรียน

ลำดับตอนที่ #2 : เข้าหอ! TOT

เสียงประตูห้องแต่งตัวเปิดออกทำให้คนทั้งงานต่างพากันมองเจ้าสาวที่กำลัง
ก้าวเดินออกมาด้วยความสง่าตามแบบที่ได้ฝึกไว้เป๊ะเอวิเดสรีบเดินไปรับลูกสาวก่อน
จะพาควงเดินตรงมาที่คาโลแล้วส่งให้
เฟรินหน้าร้อนฉ่าเมื่อได้ยินคำชมจากเจ้าชายน้ำแข็ง
            "วันนี้นายสวยมากเลยนะ"คาโลควงเฟรินไปหน้าบาทหลวงที่กำลังยืนแกร่วรอ
เวลาอยู่
            "ท่าน..คิงคาโล วาเนบลี จะรับ องค์หญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล เป็นภรรยาหรือไม่"
คาโลมองหน้าเฟรินแล้วอมยิ้ม
            "รับครับ"บาทหลวงกลั้นหัวเราะกับท่าทีของคิงคาโนวาลแล้วหันไปถามฝ่ายเจ้าสาว
            "แล้วท่านองค์หญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล จะรับคิงคาโล วาเนบลีเป็นสามีหรือไม่"
เฟรินก้มหน้างุดก่อนจะตอบเสียงอู้อี้เพราะพอจะรู้ว่าขั้นต่อจากนี้มีอะไรบ้าง
            "รับค่ะ"บาทหลวงมองท่าทีของสามีภรรยาคู่ใหม่แล้วก็รู้ึสึกดี เขาชอบแกล้งคน
             "เชิญท่านทั้งสองจูบกัน"คาโลดึงเฟรินเข้าอ้อมแขนก่อนจะประกบเรียวปาก
หาความหวานล้ำท่ามกลางเสียงล้อเลียนของเหล่าเพื่อนซี้ป้อมอัศวินและสาย
ตาเอ็นดูของคิงทั้งสอง แล้วเฟรินก็ต้องช๊อกอีกรอบเมื่อรู้ว่าพิธีต่อจากนี้เป็นอะไร
            "พิธีขั้นต่อไป...เข้าหอ "พอพิธีขึ้นแรกจบปุ๊บแองจี้ก็ลากเฟรินมาเปลี่ยนชุดปั๊บ
            "แองจี้จ๋า"เฟรินลากเสียงหวานทันทีที่เห็นชุด ก็แหมชุดสายเดี่ยวสีขาวบางสั้นขนาดนั้นนะใครจะไปใส่เล่า  แองจี้ส่งสายตาปรามไปยังคนอ้อนทันที
            "ไม่ได้หรอกเฟริน ทุกคนเข้าก็ใส่แบบนี้ละ จำพี่ลูคาเซียไม่ได้หรือไง อ้อมีฉันอีก"
            "ใส่ก็ได้เชอะ!"พูดจบก็สะบัดหน้างอนๆ ทำเอาแองจี้หัวเราะออกมาน้อยๆ
แล้วเริ่มจัดการกับแม่ตัวยุ่งที่ต่อไปคงได้เลื่อนสถานะเป็นแม่คน



สายลมพัดเอื่อยบวกกับความเย็นจากแอร์ชวนเคลิ้ม..แต่นั่นมันสำหรับวันปกติ แต่นี้มันเข้าหอ..คนอย่างเฟริน เดอเบอโรว์เคยซะที่ไหน
            คิดเองหน้าแดงเอง..เอาวะ
..................................................--...........................................--............................
นัยน์ตาสีฟ้าฉายแววอาทรยามเห็นร่างบางที่กำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียง..อีแบบนี้ดูก็รู้ว่า
แกล้งหลับ..ก็ปกติเคยนอนแบบเรียบร้อยเสียที่ไหน
มือหนาเอื้อมไปแตะร่างบางที่สะดุ้งน้อยๆเมื่อรับรู้ถึงการมของใครบางคน
            "เฟริน"ร่างบางหันหน้ามาช้าๆก่อนที่จะมุดหายไปในผ้าห่ม คาโลยิ้มบางๆอย่าง
เอ็นดูก่อนจะดึงร่างบางออกมาแล้วประกบปากจูบทันที
**************--------------------------------------****************-------------------------------
ต่อๆ

            "องค์ราชินีจะไม่บอกฝ่าบาทเรื่องที่พระองค์ทรงครรภ์หรือเพคะ"นางกำนัล
สาวเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ เฟรินยิ้มบาง
            "เดี๋ยวคาโลมาฉันบอกเองก็ได้ จีน่าไปหาอะไรทานเถอะ"จีน่าพยักหน้าน้อยๆ
นายหญิงของเธอปกติเป็นแบบนี้เสียที่ไหน แน่ละเรื่องอาหารมักมาเป็นที่1 แต่พอเป็น
แบบนี้ได้กลิ่นก็เกิดแพ้ท้องขึ้นมาทำเอาเธออดเป็นห่วงไม่ได้ ก็ได้แต่เตือนเท่านั้น
            "หม่อมฉันทูลลา"จีน่าเอ่ยพลางถอนสายบัวทำความเคารพแล้วเดินออกไปสวน
กับใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามา
            "ทำไมไม่กินข้าว"น้ำ่ำเสียงนุ่มนวลฟังดูอ่อนโยนดังออกจากปากของคิงน้ำแข็ง
เฟรินหันมามองก่อนเอียงคอนิดๆ
            "มีอะไรจะบอกด้วยละ"
            "หืม?"
            "คะ คือ ฉัน..ฉัน ท้องอะ"นัยน์ตาสีฟ้าของคนฟังเบิกกว้างก่อนจะตวัด
ร่างบางมากอด
            "นายดีใจไหม?"น้ำเสียงแฝงแววกังวลทำให้คาโลยิ้มบางๆอย่างนึกเอ็นดู
            "ดีใจสิ"
การกระทำของคาโลเป็นสิ่งตอกย้ำได้ดีว่าเขาดีใจจริงก็แหมตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนเฟริน
ก็อยู่นั่น ทำเอาพวกนางกำนัลคนสนิทอย่างจีน่ายังอดหมั่นไส้            
            วันเวลาผ่านไป...แล้ววันที่คนทั้งวังต่างรอคอยก็เกิดขึ้น
หน้าห้องบรรทมของคิงคาโลมีร่างของเจ้าของห้องยืนอยู่อย่างกระวนกระวาย
ยิ่งได้ยินเสียงด้านในก็ยิ่งทวีมากเท่านั้น
            "เจ็บ..จีน่าฉันเจ็บ..คะ คาโลละ"แล้วยิ่งเสียงกรี๊ดที่ดังเมื่อตะกี้ทำให้คาโลแทบ
จะกระโดดเข้าไปหากไม่ใช่ว่าจีน่าดึงแขนไว้
            "พระทัยเย็นหน่อยสิเพคะ..เดี๋ยวหมอหลวงก็ออกมา"สิ้นคำประตูห้องก็เปิด
ออกพร้อมร่างของหมดหลวงหญิงที่กำลังอุ้มทารกเพศชายสองคนไว้
            "โอรสฝ่าบาทเพคะ"
            "แฝดหรือ?"คาโลถามพลางอุ้มร่างเจ้าตัวเลกที่ส่งเสียงอ้อแอ้