คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โชคดี (?)
โลเม่เดินเหมือนคนวิญญาณหลุดออกจากร่าง กลับมายังที่ทำงานของตัวเอง
โอ้ ผิวเนื้อต้องกันแล้ว
“อ้าคคคคคคคคค!!!!”
“โลเม่เป็นอะไร!!”
ไลท์รีบวิ่งเข้ามาถามทันที
“ปะ เปล่า พอดี...”
พูดยังไม่ทันจบ ภาพร่างสูงที่ยืนเปลือยเปล่าท่อนบนเมื่อยามเจอกันครั้งแรก ฉายชัดเข้ามาในมโน ต่อเข้ากับภาพนิ้วมือที่สัมผัสกันวันนี้ ตามติดมาด้วยปลายนิ้วของร่างสูงค่อยๆ เลื่อนมาจับข้อมือตัวเองไว้ ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะถูกกระซากให้ไปอยู่ในอ้อมอกแกร่ง ใบหน้าคมเข้มค่อยๆ โน้มลงมาช้าๆ จนริมฝีปากของคนทั้งคู่ทาบทับแนบแน่น
แล้วหลังจากนั้นก็…
พรวด!!!
“โลเม่!!!!”
นกน้อยดับอนาถคากองเลือดไปอีกครา = ="
♥♥♥Runway♥♥♥
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเบาๆ ข้างตัว ชายหนุ่มเอื้อมหยิบสิ่งนั้นขึ้นมากดรับ
“ว่าไง”
‘เรื่องที่คุณให้ไปสืบ สามีของคุณพันทิพย์ได้เสียชีวิตไปนานแล้วครับ เธอมีอาชีพเป็นนักเขียนคอลั่มปรึกษาปัญหาชีวิตให้กับนิตยสารฉบับหนึ่ง เธอเลี้ยงดูบุตรชายเพียงลำพังคนเดียว ลูกของเธอคือโลเม่ ตอนนี้ทำงานเป็นพนักงานส่งอาหารอยู่ที่ร้านอาหารเซอร์วิส เดลิเวอร์วี่ครับ และ…’
รันเวย์นั่งฟังรายงานที่ให้นักสืบไปสืบมาแบบระเอียดยิบ ก่อนวางสายลง ในสมองกำลังคำนวณสิ่งต่างๆ ไปมา
“หึ จับผู้ชายรวยๆ เพื่อเลี้ยงดูลูกรึ หึๆ ถ้าพ่อแต่งงานทั้งที่สัญญากับแม่เอาไว้ว่าจะไม่แต่งงานอีกไปตลอดชีวิต งั้นผมก็จะทำในสิ่งที่พ่อคาดไม่ถึงเหมือนกัน แล้วอย่าได้หวัง ว่าชีวิตการแต่งงานของคุณพ่อกับผู้หญิงคนนั้นจะมีความสุขอีกต่อไป”
รันเวย์จิ้มโทรศัพท์อีกครั้ง เอ่ยปากสั่งอาหารอย่างที่เคยทำ แต่ครั้งนี้ไม่ได้อยากกิน แค่อยากเห็นหน้าคนที่รวมหัวกันมาหลอกล่อพ่อของเขาเท่านั้น
“ครับ ผมขอสั่งอาหารอย่างเดิม ช่วยให้พนักงานที่ชื่อโลเม่นำอาหารมาส่งด้วยนะครับ”
สิ้นเสียง มุมปากหยักได้รูปปรากฏรอยยิ้มร้าย พอๆ กับดวงตาที่ฉายแววทมึนดำราวกับปีศาจจากแดนนรก
“อะไรนะ!! คุณรันเวย์ออเดอร์อาหารและให้ผมเป็นคนไปส่ง โอ้พระเจ้าจริงหรอฮะ”
“จริงจ้ะ รีบไปเถอะ เขาสั่งว่าด่วน”
“ครับๆ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย”
พูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปในครัว หยิบกล่องอาหาร วิ่งออกจากร้านไปอย่างรวดเร็ว
ก๊อกๆๆ
“เอาอาหารมาส่งครับ”
“เข้ามาได้”
โลเม่เปิดประตูเข้าไปช้าๆ
ชายหนุ่มมาดดียืนเด่นอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ โลเม่จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความเคลิบเคลิ้ม เดินตรงไปยังโต๊ะอาหารและจัดการวางมันไว้อย่างเคย
มองไปรอบๆ โต๊ะ
วันนี้ไม่ได้วางเงินเอาไว้ด้วย
งั้นก็หมายความว่า...
จะได้แตะเนื้อต้องตัวกันอีกแล้วน่ะสิ
แค่คิดก็…
อ้าคคคคคคคคคค!!!!!!
โลเม่ตะโกนกู่ก้องร้องอย่างดีใจอยู่ในอก อยากจะลุกขึ้นมาเต้นรำบำฮาวายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
ทำไมโลเม่ช่างโชคดีเช่นนี้
ความคิดเห็น