ตอนที่ 9 : Unexpected EP.8 - hug
“ตื่นเช้าจังนักศึกษาปี1”หมดอารมณ์ สุขจนล้นอยู่แท้ๆ เสียงนกเสียงกาแถวนี้ดังจนได้ ชิ ;(
“ห้องนั่งเล่นในห้องพักแท้ๆ มีเสียงนกเสียงกาได้ยังไงกันนะ=.=”
“ด่าจริงๆด้วย ทำหน้าตาแบบนั้น โกรธพี่เรื่องเมื่อคืนใช่ปะ”
“พี่รู้แล้วนะว่าเรื่องมันเป็นยังไง”
“…ปริ้นต้องดีใจไหม!”ฉันตอบกลับไปส่งๆแต่ก็แอบดีใจนะที่เค้ายังรู้ตัวว่าทำผิด
“แล้วรู้หรอว่าติดตรงไหนบ้าง เห็นนั่งมองมานานสองนาน”ถ้ารู้ฉันจะนั่งมองไหม ถามแปลกๆ
“ปริ้นจัดการตัวเองได้ ไม่เหมือนใครบ้างคนหรอกมานั่งยุ่งเรื่องชาวบ้านไม่อาบน้ำ จัดการตัวเองก่อนเถอะ”
“มานี่พี่ติดให้ ติ่งติดด้านซ้าย…”
“ส่วนเข็มติดอกขวา อะ”เค้าส่งเข็มใส่มือฉันก่อนจะลุกเดินไปในห้องหน้าตาเฉยลย ดูเค้าสิ ดูเค้าทำ!!
“อิ่มแล้วหรอ กินน้อยจัง”เพราะนายนั้นละ ทำให้กลืนแม้กระทั่งโจ๊กไม่ลงเลยคิดดู
“ไปเรียนยังไงเนี้ย"หลังจากที่ฉันเดินออกจากโต๊ะอาหารก็โดนเค้ายิงคำถามอีกรอบ
“ไปกับพี่ไหม พี่ขับรถไป”แค่เนี้ยนะ ขับรถไป สิ้นเปลืองชะมัด!!
“ไม่เป็นไรดีกว่า แค่นี้เองเดินไปดีกว่า ไม่อยากทำร้ายโลกให้มันร้อนขึ้น- -”
“น้องนิวเยียร์หรอ ก็ชวนไปด้วยกันสิ”สีหน้าไม่ค่อยจะบ่งบอกเลยคนเจ้าชู้เอ้ย!
“ขอบคุณ แต่ปริ้นอยากเดินมากกว่า…”
“ดีค่ะ พี่ท็อป”แล้วเสียงสดใสที่อยู่หลังพี่ปีย์ก็ปรากฏร่างเพื่อนสนิทฉันนั้นเอง ไม่ค่อยเลยจริงๆนะ=//=
“น้องนิวเยียร์ ดีครับ ทานอะไรหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ท็อปละคะ”แกเห็นหัวฉันบ้างไหมเนี้ยยัยเพื่อนบ้า เอาแต่มองตาพี่ท็อป!!
“น้องปริ้นเซส อรุณสวัสนะครับ ”ดูเหมือนจะมีคนเห็นฉันแล้วสินะ -//-
“คงจะไม่ได้วะไอ้ปีย์ แกอย่าลืมสิว่าฉันก็เอารถไปวันนี้เหมือนกัน ฉันจะไปส่งน้องรหัสเอง”
“ก็เรียนเสร็จฉันต้องพาน้องรหัสฉันไปเตรียมตัว”
“เออ รู้แล้วๆ ห่วงเหลือเกินนะไอ้พี่รหัสดีเด่น”
“โกรธเรื่องเมื่อคืนอยู่อีกนะหรอ จะให้พี่ทำไรก็ได้ถ้าจะทำให้น้องรหัสของพี่คนนี้ยิ้มได้”
“ช่วยเลิกพูดและถามคำถามสักที ได้ไหม- -”แค่นี้ละที่ต้องการและขอบคุณมากเลยถ้าจะทำตาม=//=
ปิ้งงงงงงง ลิฟต์ยังไม่ถึงไหนก็ถูกเปิดอีกครั้ง ดีเหมือนกันในลิฟต์ที่มีกันสองคนแบบนี้ไม่ชอบเอาซะเลย
“เออ เรื่องเมื่อวานพี่ว่ามันต้องมีการเข้าใจผิดแน่เลยอะ ที่ว่าน้องปริ้นขึ้นไปเต้นแบบนั้นมัน…”
“ปริ้นไม่โกรธจริงๆหรอ จริงๆนะ เห้ยพี่โล่งอกจริงๆนะเนี้ย งั้นคืนนี้จะทำของกินเป็นการแลกเปลี่ยนนะ”
“ขอบคุณนะคะพี่ท็อป ถ้าไม่ได้พี่ท็อปฟีย่าคงสายไปแล้ว”
“ขอบคุณนะคะพี่ท็อป แหวะ”ฉันทำเสียงล้อเลียนยัยฟีย่ากับพี่ท็อปบ้าก่อนจะปิดประตูใส่คนขับอย่างแรง
“สวัสดีจ้านักศึกษาปี1ทุกคน &&^%##@$%^*()(*^$#@#^&*()__”
ทันทีที่เข้ามานั่งในห้องเรียนเสียงอาจารย์ที่เข้ามาทักทายเรายาวเลย จัดหนักตั้งแต่คาบแรกเลยสินะ T.T
“น้องปริ้น มีคนมารอข้างตึกหนะ”
“ค่ะ? อ่อขอบคุณนะคะ”ว่าแต่ใครกัน คงไม่ใช่พี่รหัสที่เพิ่งจากกันเมื่อ3ชั่วโมงที่แล้วหรอกใช่ปะ
“น้องปริ้นเซส พี่ตามหาตั้งนานอยู่นี่เอง”
“เย็นนี้ท็อปฟี่บอกแล้วใช่ไหมจ้ะว่าเราตะไปเลือกชุดสำหรับประกวดกัน”
“โอเคงั้นเจอกันที่หน้าตึกตอน3โมงนะ พี่ขอไปเคลียร์แบบงานประกวดก่อนนะ”
“ปริ้น ปริ้น ปริ้นหยุดก่อน”ฟีนิกซ์วิ่งมาขว้างฉันเอาไว้ โดยที่บังทางที่ฉันจะเดิน จนได้เลยสิ!
“โห้ปริ้นอะ”อย่ามาทำตาใสๆแบบนั้นกับฉัน มันไม่มีประโยชน์!!
“ว่าแต่เมื่อกี้นายคุยกับใครหรอ ท่าทางสนิท”
“โรงเรียนไม่น่าไปตั้งแต่ปริ้นออกมา น่าเบื่อชะมัด”
“ไม่รู้ละมารอตั้งแต่เช้า ข้าวยังไม่ได้กินเลย เลี้ยงข้าวหน่อยนะ นะๆๆ”
“ปริ้นอะ งอนอะไรอีกเนี้ย บอกมาดิ อย่าเดินหนีดิ คนยิ่ง…”
“พี่ท็อป พี่ลิตเติ้ล”แทบจะหมดลมพูด สองคนนั้นที่กอดกัน…
“แอบดูคนอื่นเค้าสวีทกันมันไม่ดีนะ”
เหนื่อยจนพิมพ์ไม่ออก55
อ่านกันแล้วเม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะเด็ก ๆ
เตรียมงานรับน้องสาขาเหนื่อยมากจ้า
แก่่แล้วอะ ปี4ละ เร็วมากเลย 55
เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะ จะได้มีแรงแต่งได้มาอัพเร็วๆ ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไรเตอร์สู้ๆนะค๊ะ ^^
# ฟีย่า & ฟีนิกซ์ พี่น้องกันรึเปล่านะ 555555
แต่ก็น่ารักนะ ชอบๆ แอบสงสารฟีนิกซ์นิดๆ ทำไมนางเอกของเราเย็นชาขนาดนี้ - -'