ตอนที่ 7 : Unexpected EP.6 - คู่แข่ง!
“ส่วนที่เราอยู่เป็นห้องนั่งเล่นที่พี่จัดเองนะเล็กไปหน่อยแต่ก็อบอุ่นดี ถ้าเดินไปซ้ายมือก็จะเป็นห้องครัวของกินทุกอย่างพี่จะให้แม่บ้านซื้อเค้ามาให้ทุกอาทิตย์ถ้าปริ้นอยากกินอะไรเพิ่มเติมก็บอกพี่ได้เลยนะพี่จะบอกแม่บ้านให้อีกที แล้วก็ขึ้นบันไดไปทางขวาก็จะเป็นส่วนของห้องนอน ห้องนี่ของปริ้นส่วนข้างๆห้องพี่ ภายในห้องจะมีโต๊ะตู้เตียงให้ครบนะ ส่วนห้องน้ำอาจจะเล็กไปหน่อย แต่ก็เหมาะสำหรับใช้คนเดียว แล้วก็โทรศัพท์อันนี้ใช้ภายในถ้ามีอะไรแค่ยกหูกด0สายก็จะต่ออัตโนมัติถึงห้องพี่ได้เลย ถ้าจะโทรไปห้องอื่นก็แค่กดหมายเลขห้องนั้น”
ตาพี่ท็อปพาฉันเดินเข้ามาภายในห้องที่ตกแต่งสีฟ้าสดใสไปทุกอย่างทั้งห้องนั่งเล่น ห้องครัว หรือแม้แต่ห้องนอน ซึ่งบอกตรงๆนะว่าแต่ละส่วนห้องถึงจะดูเป็นห้องเล็กๆ แต่ว่ามันดูน่ารักที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยละ พูดตามตรงว่าห้องต่างๆออกแบบห้องหมอนี้ก็พอใช้นะ พอจะทำใจยอมร่วมห้องด้วยนิดนึง
“ชอบละเซ้…รู้หรอกน่าว่าชอบห้องที่พี่อออกแบบเข้าแล้ว”พี่ท็อปเปรยยิ้มจนฉันเบินหน้าหนี ถ้าเค้าจะเล่นตลอดเวลาขนาดนี้แล้วละก็นะ!
“แค่นี้ใช่ไหม จะพักผ่อน ขอเวลาส่วนตัวด้วย!”
“ดะเดี๋ยวดิ ไล่เลยหรอ โห้เซงอะ นี่พี่ใช้เวลาตกแต่งห้องเพื่อนตอนรับปริ้นเลยนะ ไม่ชมหน่อยหรอ แบบห้องสวยมากเลย หรือ ไม่ก็ ห้องน่ารักที่สุด อะไรทำนองเนี้ย นี่พี่คาดหวังนะ =//=”
“…”อะไรของเค้าเนี้ย!
“พี่ไม่รู้ว่าปริ้นชอบสีอะไร เลยเอาสีที่พี่ชอบตกแต่งให้หมด งั้นพรุ่งนี้เราไปซื้อของเข้าห้องใหม่เลยละกัน เลือกแบบที่ปริ้นชอบเลยเดี๋ยวพี่จ่ายให้”
“ห้ะ! เอ่อ..”ทำไมเค้าทำอะไรให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้นะเนี้ย เล่นเอาฉันรู้สึกผิดเลยแฮะ
“ทนนอนไปก่อนละกันนะ พรุ่งนี้เราไปเลือกกัน อยู่ห้องเดียวกันจะมาเลือกของที่พี่ชอบได้ไงละเนอะ ต้องไปเลือกด้วยกันถึงจะถูก”
“พี่ท็อป…คือแค่นี้ก็ดีแล้ว ไม่ได้ซีเรียสกับแค่ห้องพักห้องเดียว”
“ได้ไงละ ต้องปลูกเรือนตามใจผู้อยู่สิถึงจะถูก!!”คำพูดของเค้าดูไม่แฝงอะไรแต่สายตานี่มันกดดันฉันจนรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก
“โอเคๆ ชอบ ชอบมากเลย ชอบสุดๆ พอใจไหม”
“ก็แค่นั้นละ^^”
“ห้ะ!!”สีหน้าเปลี่ยนง่ายขนาดนั้นเลยแค่บอกว่าฉันชอบ ก็ยิ้มซะกว้าง นี่เค้าไม่ได้มีปัญหาทางสมองใช้ไหมเนี้ย- -!
“ใครจะไปซื้อไหมละ รู้ไหมว่างบแต่งห้องนี่พี่ออกเองไปเท่าไร เรื่องอะไรจะแต่งใหม่”
ตาหมอนี่หลอกฉันหรอO.O!!!
“เอาเป็นว่านอนพักเถอะนะ พรุ่งนี้พี่จะพาทัวร์มหาลัย แล้วก็จะมีเค้ารับน้องตอนเย็น อ่อพี่ได้ยินมาว่าจะมีคัดเลือกดาวเดือน คงจะดีนะถ้าน้องรหัสพี่ได้เป็น”
“จ้างให้ก็ไม่เป็นหรอก ยุ่งยากน่ารำคาน”
“เป็นเด็กที่ห้องรั้นจริงๆเลยสินะ นอนซะเด็กดื้อ ฝันดีในคืนแรกนะ”ไม่ยิ้มเปล่า เค้าขยี้หัวฉันแล้วรีบวิ่งออกไป ไม่เคยมีใครกล้าเล่นหัวฉันเลยนะ
“นี่!!”
ทันทีที่ฉันไปตะคอกเค้าก็รีบยิ้มวิ่งออกไปทันที ตอนนี้ภายในห้องก็เหลือแค่ฉันก็ข้าวของเยอะแยะที่กองอยู่ที่พื้นแล้วละ ฉันจัดแจ้งเปิดกระเป๋าหยิบไอพอดเป็นอย่างแรกออกมาเป็นเพลงเบาๆ ก่อนจะเริ่มจัดแต่งห้องนอนห้องนี่ที่ฉันจะต้องอยู่กับมันไปอีกหนึ่งปีก่อนจะหมดสัญญาบ้าๆนั้น แล้วฉันก็จะย้ายออกไปอยู่หอข้างนอกทันที
แน่ละถ้าเรื่องนี้พ่อกับแม่ฉันรู้นะมีหวังได้เรื่องใหญ่แน่ แล้วกับการหาเงินมาชดใช้กับค่าหอนี้แล้วละก็ได้มีลมจับกันทั้งคู่แน่ๆ ไหนๆก็ไม่มีทางเลือกแล้วฉันก็คงได้แต่ภาวนาให้ภายในหนึ่งปีมันผ่านไปอย่างรวดเร็วแล้วก็ขอให้ฉันพ้นจากน้ำมือตาบ้าพี่ท็อปอะไรด้วยนี่เถอะ
10:00 ห้องอาหารมหาลัยศิลป์
“นอนสบายไหมแก ห้องพี่ท็อปเป็นยังไงบ้าง สวยหรือหรือเปล่าหรือเท่ห์สไตล์นักดนตรี ในห้องตกแต่งแบบไหนแล้วแกได้เข้าไปห้องนอนเค้าไหม แกถ่ายรูปมาให้ฉันดูบ้างปะเนี้ย…”
“นี่ไอ้นิว ถามอะไรหรักเนี้ย ตอบไม่ถูก”ฉันละหนวกหูกับยัยนี้จริงๆ เอาแต่ถามคำถามน่าเบื่อ ซึ่งดูเหมือนไม่ใช่แค่ยัยนี้คนเดียวที่อยากรู้ แต่บรรดานักศึกษาปีหนึ่งที่นั่งกินข้าวในบริเวณใกล้ๆก็มองฉันราวกับอยากรู้อยากเห็นไม่ต่างจากยัยนิวเยียร์สักนิด
“แกก็เลิกกินข้าวแล้วตอบฉันสิ นี่ฉันอยากรู้ทุกเรื่องเลยนะ เล่ามาเร็วๆ อย่าลีลา!”
“ห้องหรอสีฟ้าทั้งห้องเลย ตกแต่งก็สวยดี”
“แค่นี้อะนะ”
“แล้วจะเอาแค่ไหนยะ จะให้ฉันบอกแกระเอียดขนาดวัดตารางเมตรเลยไหม ว่าละติจูดไหนวางอะไร”
“แกก็เกินไปไอ้ปริ้น ฉันก็แค่อยากรู้”
“ก็ห้องทั่วไปนั้นแหละ เด่นๆก็เห็นว่ามีแต่สีฟ้าอย่างที่บอก”
“แล้วเค้าว่าไงบ้าง เค้าเทคแคร์ดีไหม แบบสุภาพบุรุษเวอร์เลยสิ อิจฉาแกอะ แรกห้องกับฉันเถอะ ถึงพี่ปีย์เค้าจะดูแลฉันดีก็จริง แต่คู่ของฉันก็คือพี่ท็อปนะ >//<”
“เพ้อเจ้อ”
“ …โอ้ยยย”ฉันวางช้อนก่อนจะยกนิ้วดีดไปที่หน้าผากยัยนิวเยียร์ที่หน้าตานี้เพอร์ไปถึงสวรรค์ชั้นดาวดึงส์
“สวัสดีครับน้องๆทุกคน เมื่อคืนหลับฝันดีไหมครับ”เสียงพี่สต็อปทำเอาเสียงเฮฮาเงียบลงฟัง
“วันนี้พี่จะมาประกาศกิจกรรมแรกหลังจากย้ายเข้ามาเป็นนักศึกษาศิลป์ของเราอย่างเต็มตัวนะครับ คือการประกวดดาวเดือนประจำคณะเพื่อมาหาที่หนึ่งในการประกวดดาวเดือนของมหาลัย”
“แก…ประกวดดาวเดือน”ยัยนิวเยียร์รีบสะกิดฉันให้หันไปสนใจบนเวที
“ตอนนี้พี่ประจำคณะดนตรีและนิเทศต่างทำตัวเป็นแมวมองเอาไว้แล้ว หวังว่าการประกวดดาวเดือนที่จะเกิดขึ้นวันเสาร์ที่จะถึงนี้เป็นไปอย่างสนุกสนานนะครับ ส่วนรายละเอียดต่างๆพี่ประจำคณะของน้องๆจะมาบอกอีกทีในช่วงบ่าย หวังว่าน้องๆจะมีความสุขกับกิจกรรมที่พวกพี่ๆตั้งใจเตรียมไว้ให้นะครับ^^”
“ดาวเดือนหรอ น่าสนุกแฮะ”
“น่าสนุกตรงไหน วุ่นวายน่ารำคาญจะตาย”ฉันหันมานั่งตักข้าวเข้าปากต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฟีย่า ฉันว่าเธอได้เป็นดาวคณะเราแน่เลยนะ”โต๊ะที่นั่งข้างๆฉันส่งเสียงดังจนทำให้เราทุกคนหันไปมอง ยัยสามคนนี่ดูเหมือนจะสนิทกับยัยฟีย่าสินะ เห็นนั่งด้วยกันตั้งแต่เมื่อคืน
“นั้นสิ ๆ ในคณะนิเทศฯเราสวยน่ารัก นิสัยดี ดีพร้อมก็มีแต่เธอนะ”
“แกยอมหรอ ยัยฟีย่าดูคอสูงขึ้นมาเลยที่เพื่อนยัยนั้นอวย”
“ไร้สาระ”
“ว่าแต่ใครกันนะจะได้เป็นคนที่ถูกเลือก…”
“น้องนิวเยียร์ค่ะ”
“ค่ะ พี่นิริน”
“พี่อยากให้น้องมาเป็นดาวให้กับคณะเรานะจ้ะ”
“นะหนูหรอ ไม่ดีมั้งค่ะ คือหนู…”ยัยยี้ส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้ฉันทัทนทีเลย เป็นปกติที่ยัยนิวเยียร์ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองไม่ว่าจะทำอะไร พูดง่ายๆว่าถ้าไม่มีฉันยัยนี้ก็แถบจะไม่กล้าเลยก็ว่าได้
“คือนิวเยียร์ไม่ชอบเป็นจุดเด่นนะคะ คงไม่เหมาะ”ฉันตอบพลางยิ้มให้พี่ในคณะยัยนิวเยียร์
“เสียดายจังนะคะ พี่อุส่ามองๆเอาไว้”
“หนูขอโทษนะคะพี่นิริน ให้หนูช่วยอย่างอื่นบอกได้เลย แต่เรื่องนี้หนูช่วยไม่ได้จริงๆ”
“จ้ะๆ ไม่เป็นไร งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วนะ”พี่นิรินเดินจากไปอยากเศร้าๆนิดหน่อยแต่ยัยนิวเยียร์นี้ถอนหายใจอย่างโล่งอกมาชุดใหญ่เลยแฮะ
“พี่เค้าเอาอะไรมามองนะว่าเธอดูดี”
“ชิ ยัยเพื่อนบ้า อย่างน้อยฉันก็มีคนมามองละกัน ส่วนแกเถอะ สวย เริ่ด เชิด ไม่มีใครกล้ามามองแกแล้วละมั้ง”
“ไม่เห็นสนเลย ถึงมาฉันก็ปฏิเสธอยู่ละ”
“น้องปริ้นจ้ะ”
“พี่ยุนอา มีอะไรหรอค่ะ”
“คือพี่อยากให้ปริ้นมาร่วมแข่งดาวปีนี้นะจ้ะ”รอยยิ้มของพี่ยุนอาทำเอาฉันอึ้งไปเลย ผู้หญิงอะไรทำไมดูหวานได้ขนาดนี้นะ
“…”เมื่อกี้พี่เค้าว่าไงนะ ให้ฉันประกวดดาวเดือนหรอ!!
“เอาแล้วไงแก”เสียงกระซิบยัยนิวดูจะซะใจไม่น้อยเลยที่ฉันตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากใจที่จะปฏิเสธแบบนี้
“คือ ปริ้นว่าปริ้นไม่….”
“ลองคิดดูดีๆก่อนตอบนะ พี่จะไม่ขอถ้าหากว่าไม่เห็นแววน้องๆ ตอนนี้พี่ก็มองไว้สองคนของคณะเรา พี่อยากให้ไปลองซ้อมลองดูก่อนแล้วจะตัดสินว่าจะเลือกใคร แต่ถ้าปริ้นปฏิเสธพี่คงเสียใจมาก”
“…ขอโทษนะคะพี่ยุนอา ปริ้นคงต้องปฏิเสธ”
“นี่พี่จะเปลี่ยนใจน้องปริ้นไม่ได้เลยหรอเนี้ย รู้ไหมว่ามีคนเชียร์ปริ้นเยอะเลยนะถ้าปริ้นเข้าประกวด เอาเป็นว่าเย็นนี้หลังกิจกรรมรับน้องพี่จะเริ่มคุยเกี่ยวกับการประกวดกับน้องอีกคนนึง ถ้าปริ้นเปลี่ยนใจไปหาพี่ที่ห้องซ้อมนิเทศได้ตลอดเลยนะจ้ะ พี่ไปละ”
“ค่ะ=//=”
“งานเข้าแล้วไงไอ้ปริ้น เป็นไงละเสียงมั่นใจในการปฏิเสธของแก หายไปไหน”
“พูดมากนะ แกไม่เห็นสายตาพี่ยุนอาหรือไง กดดันเป็นบ้าเลย ประมาณว่าถ้าฉันไม่ทำนี้ฉันทำผิดกับคณะสุดๆ”
“แต่แกก็ปฏิเสธไปแล้วนิ ใครจะทำอะไรได้ คิดมากหนะ พี่เค้าก็บอกอยู่ว่ามีอีกคนที่มองๆไว้แล้ว แกไม่ไปก็คงไม่เป็นไรหรอก”
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”
“ว่าแต่อิ่มยัง ฉันจะชวนแกเอาของที่ร้านชุดข้างๆมหาลัยหน่อย”
“ไปสิ อิ่มพอดี”
ฉันกับยัยเพื่อนตัวแสบเดินออกห้องอาหารมาตามทางเดินของมหาลัย ด้วยร่มไม้และบรรยากาศแล้วที่นี้เหมือนในฉากในการ์ตูนญี่ปุ่นที่ฉันเคยอ่านเลยนะ มีดอกไม้ร่วงปลิวทั่วทางเดินเหมือนดอกซากุระ แถมยังมีคู่รักนักศึกษาที่ปั่นจักรยานผ่านหน้าฉันไปอีก ดูมีความสุขจังแฮะ
“แกว่าฉันควรพี่ท็อปดีไหมว่าฉันชอบเค้า”
“เอางั้นเลยหรอ มันตรงไปปะไอ้นิว เดี๋ยวพี่เค้าจะตกใจกลัวความกล้าหาญชาญชัยของแกซะก่อน”
“ก็ฉันอยากได้เค้ามาเป็นแฟนนิ คนอะไรไม่รู้ยิ่งอยู่ใกล้ๆยิ่งชอบ”เพื่อนฉันมันเป็นเอาหนักหนเอาการเลยนะเนี้ย- -!
“กวนประสาทขนาดนั้นอะนะ ชอบไปได้ไง”ฉันรีบหนีสายตาจิกกัดจากยัยเพื่อนบ้าทันทีที่ฉันพูดจบ ปกป้องกันเข้าไปเถอะ!
“แต่ก็จริงนะ เป็นผู้หญิงไปบอกชอบก่อน เค้าจะหาว่าฉันบ้าผู้ชายได้”
“แกก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือไง”
“ไอ้ปริ้น- -^”สายตายัยนี้จิกกัดมาอีกรอบแต่ฉันก็เบือนหน้าหนี
“เอาน๊า คิดไปก็เท่านั้น รอให้ได้เวลาจังหวะก่อน อย่ารีบร้อน มีเวลาอีกตั้งเยอะจะซีเรียสไปทำไหมเนี้ย ไปเอาของที่แกว่าเถอะไป”
“ก็ได้ เอาอย่างแกว่าก็ได้”ยัยนิวรีบมาควงแขนฉันก่อนจะดึงให้ฉันรีบเดินตาม
“ว่าแต่แกจะไปจองอะไรไว้ ของที่แบกมาเมื่อวานยังไม่ครบอีกหรอ”
“ก็ตาพี่ปีย์นะสิ ให้ฉันไปรับของตามที่เค้าลิสมาเนี้ย”ยัยนิวพูดจบก็ยกกระดาษในกระเป๋าออกมาโชว์
“เบื่อพวกรุ่นพี่พวกนี้จริง สงสัยคงเก็บกดมากใช่ไหมถึงได้มาลงที่รุ่นน้อง”
“เอาเถอะนะแก นิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก”
“แกก็ใจดีแบบนี้ตลอด น่าเบื่อ- -^”
“แกนี้มันขี้บ่น ฉันละอยากเห็นหน้าผู้ชายที่มาเป็นแฟนแกจริงๆ อยากรู้ว่าเค้าจะทนแกบ่นได้เกินสามวันไหม”
“แกก็รู้ว่าคนที่จะมาเป็นแฟนฉัน ต้องเป็นมาตรฐานชายไทย หล่อ รวย สปอต แสนดี และเชื่อฟังฉัน”
“ฉันให้คุณลุง คุณป้าทำคานไว้รอแกลยดีไหมเนี้ย ฮ่าๆ”ยัยนี้หัวเราะซะเสียงดังจนฉันอายเลยนะ ดูถูกฉันหรอยัยเพื่อนคนนี้!
“ไอ้นิว แกไม่เชื่อหรอว่าฉันหาได้ ชิ ค่อยดูละกัน ฉันจะแต่งงานก่อนแก”
“จ้ะๆ แม่คนสวยเลือกได้”ยัยนิวพูดแล้วก็ดึงแขนฉันไปร้านตัดชุดที่อยู่ข้างมหาลัย
“มารับของค่ะ”ยัยนิวรีบยื่นกระดาษให้กับเจ้าของร้านก่อนที่เค้าจะเดินนำเราไปข้างใน
ภายในร้านมีชุดสูทและชุดออกงานต่างๆมากมายแบ่งโซนไปทั้งของผู้หญิงและผู้ชายร่วมทั้งชุดสูทและชุดเดรสออกงานคู่กัน มีทั้งให้เลือกซื้อแล้วก็เช่า เมื่อเดินเข้าสู่ข้างในก็จะแบ่งเป็นห้องไว้ลองซึ่งมีกระจกติดทั่วห้องข้างใน
“นี้ครับสูทของคุณปีย์ แต่สิ่งที่คุณปีย์สั่งไว้อีกอย่างคือ ให้คุณผู้หญิงเลือกชุดในร้านเพื่อใส่ไปงานเฟรชชี่ในคืนวันเสาร์นี้ด้วยครับ”
“อะไรนะคะ หนูนะหรอคะ?”ไม่ใช่แค่ยัยนิวที่ตกใจ ฉันยังตกใจเลย อะไรกันเนี้ยฉันก็พอรู้นะว่ามันจำเป็นต้องใส่ชุดสวยๆแต่แค่ชุดเดรสธรรมดาๆก็ใช่ได้แล้วไม่ใช่หรอ ทำไมต้องทำให้เป็นเรืองใหญ่
“คือทำไมพี่ปีย์ถึง…”
“อ้าว ปริ้นเซส นิวเยียร์ พวกเธอก็มาซื้อชุดใส่ไปงานคืนวันเสาร์เหมือนกันหรอจ้ะ”เสียงแอ๊บแบ๊วนี้ทำให้ฉันถอนหายใจยังเซงๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือใคร ยัยฟีย่าแน่ๆ
“พอดีฉันมารับชุดให้พี่ปีย์หนะ”
“อ้าวหรอจ้ะ แล้วเธอไม่คิดจะซื้อสักตัวหรอ ฉันก็กำลังดูๆอยู่เลยเธอว่าชุดนี้เหมาะกับฉันไหมปริ้นเซส”
“ถามฉันทำไม”ฉันหันข้างให้ยัยฟีย่าแล้วแท้ๆแต่เธอก็เดินมาหมุนตัวราวกับเป็นเจ้าหญิงงั้นละ
“อ้าวนี้เธอไม่รู้หรอปริ้นเซส พี่ยุนอามาขอให้ฉันเข้าประกวดดาวของคณะเราด้วยนะ”เพื่อนสนิทยัยฟีย่ารีบยื่นหน้ายื่นตามาบอกฉันแทนยัยฟีย่าที่ยื่นทำหน้าใสซื่อ ถ้าฉันต่อยปากคนตอนนี้จะผิดมากไหมนะ!
“แต่ที่ได้ยินมา พี่ยุนอาเค้าแค่ๆมองไม่ใช่หรอ เพราะเค้ามีคนในใจอีกคนที่อยากให้ไปลงซ้อมก่อนเพื่อจะตัดสินใจ”ยัยนิวพูดปุ๊บฉันเห็นสีหน้าไม่พอใจของยัยฟีย่าที่ก่อตัวขึ้นปั๊บเลย แสดงว่ายัยนี้ไม่รู้ว่าฉันก็เป็นอีกคนที่พี่ยุนอาเลือกสินะ
“เธอเอาอะไรมาพูด พี่ยุนอามีคนในใจอีกคนหรอ หมายความว่าไง”ยัยเพื่อนสนิทอีกคนรีบพูดแทรกขึ้นมาเลย ตามแผนที่ยัยนิวคิดไว้แหละนะฉันว่า!
“เพื่อนฉันปริ้นเซสเป็นอีกคนที่พี่ยุนอาเลือกอีกคนหนึ่ง แต่ว่าเพื่อนฉันหนะปฏิเสธไปเพราะไม่ชอบความวุ่นวายที่พร้อมจะมาถ้าเกิดเข้าประกวด แต่พี่ยุนอาเค้าก็ขอร้องต่อว่าเค้าจะรอให้เพื่อนฉันเข้าไปซ้อมเย็นนี้ด้วย”
“จริงหรอปริ้นเซส”ฟีย่าเดินมามองฉันที่ยืนไม่สนใจกับเรื่องตรงหน้า
“ทำไม เธอกลัวหรอ”
“กลัว กลัวอะไรจ้ะ ฉันก็แค่ตกใจหนะที่รู้ว่าเธอก็ได้รับเลือก ฉันอยากให้เธอคิดใหม่นะ เธอสวยกว่าฉันอีกและความสามารถของเธอก็คงมีไม่ใช่น้อย ฉันว่าเธอน่าจะเหมาะกว่าฉันนะ”ฉันละหาความจริงใจจากยัยแอ๊บนี้ไม่ได้จริงๆ ฟังน้ำเสียงก็รู้ว่าเธอกำลังกลัวว่าฉันจะเข้า
ประกวด แต่ก็พยายามชวนให้ดูเหมือนว่าเธอไร้เดียงสา
“เธอคิดอย่างงั้นจริงหรอ”ฉันถามกลับด้วยสีหน้าสนุกเมื่อคิดอะไรบางอย่างในหัว
“ก็จริงสิจ้ะ ฉันยังอยากให้เธอเป็นเพื่อนกับฉันอยู่นะ”ยัยเพื่อนสนิทอีกสองคนรีบเดินมาสะกิดยัยฟีย่ายกใหญ่เมื่อตกใจกับสิ่งที่ยัยนี้พูด
“งั้นหรอ ฉันว่ามันก็ไม่เลวนะ มันคงจะสนุกมาขึ้น ถ้าคู่แข่งของฉันคือเธอ ฟีย่า!!”
อันยองตอนเย็นๆ มาแล้วนะหายจากเรื่องนี้ไปนาน
รออยู่ใช่ไหม ขอโทษน๊า
ขออัพเดทก่อนว่าทำโปรเจคฝึกงานหนักมากค่ะ
ก่อนหน้าช่วงนี้เลยยุ่งมาก แต่ตอนนี้เสร็จแล้ว
เหลือรายงานที่ต้องทำหลังฝึกเสร็จส่งมหาลัย
มีรีดบ้างคนไม่เข้าใจนะคะ พอดีไรท์ติดฝึกงาน
ทำให้ไม่สามารถอัพอย่างต่อเนื่องได้อย่างเมื่อก่อน
และอีกอย่างไรท์อัพอยู่3เรื่องพร้อมกันอยากให้เข้าใจด้วยน๊า
แอบเสียใจที่มีคนพูดในทางที่เข้าใจผิดเน้อ
ไรท์พยายามที่จะมาอัพตลอดนะคะ ^^
แต่ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้มาแต่งนิยายได้แว้วววววว
และมากับตอนนี้ที่ดุเดือดไม่แพ้กัน
เชื่อไหมละว่ามีตัวละครอย่างฟีย่าอยู่ในโลกนี้จริงๆ
ไรเตอร์เจอที่ไปฝึกงานละคะ
แบบนางหลุดออกมาจากนิยายไรเตอร์หรือเปล่าแอบบตลก
แต่ช่างเถอะค่ะ พอได้เจอคนเยอะๆแล้วรู้สึกเอามาแต่งได้อีกหลากหลายบทดี
สัญญาว่าจะไม่หายไปนานแล้วนะ ติดตามกันต่อนะจ้า ว่าใครจะได้เป็นดาว
ปริ้นเซสเราจะยอมพ่ายแพ้แก่ความแอ๊บแบ๊วนั้นหรือเปล่า
ติดตามกันนะจ้า รักทุกคเลย ขอบคุณกำลังใจมากค่ะ
มีพลังเลยถึงจะยังไม่หายป่วยก็ตาม แต่ดีขึ้นเยอะจ้า ^^
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไรเตอร์สู้ๆช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวดูแลสุขภาพด้วยนะค๊ะ :))