Unexpected กระชับรัก...ให้พลิกล็อค END

ตอนที่ 6 : Unexpected EP.5 - Roommate

TB

 

© Tenpoints!


EP 5



 

เสียงดนตรีดังครึกครื้นกระหึมพาเอาสาวหนุ่มทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องออกมาโชว์สเต็ปกันอย่างสนุกสนานกับงานเลี้ยงต้อนรับพี่น้องรหัส สีหน้าทุกคนดูมีความสุขและปลดปล่อยความเป็นตัวเองให้กับการเต้นอย่างไม่อายใคร

แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่ปริ้นเซสคนนี้แน่ๆ!! อย่ามเล่นตลกกับฉันนะ จะให้ฉันต้องพักห้องเดี๋ยวกับผู้ชายเนี้ยนะ คงต้องบ้ากันไปแล้ว แล้วยิ่งผู้ชายที่จะต้องร่วมห้องด้วยคือผู้ชายเจ้าชู้ขั้นเทพด้วยแล้วละก็…

ไม่มีทาง

ฉันโดนพี่รหัสจำเป็นลากมานั่งอยู่ม้านั่งใกล้ๆลานดนตรี ซึ่งแน่ละว่าเราต้องมีเรื่องเคลียร์กันยาว!!

“ปริ้นเซส สงสัยดวงเราคงจะสมพงศ์กันซะแล้วนะครับ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะ พี่ชื่อท็อป ปี3 คณะดนตรีสากล และเป็นประธานฝ่ายดนตรี ถึงเราจะอยู่คนละคณะแต่พี่ได้รับคำสั่งจากเพื่อนที่ย้ายออกให้ดูแลน้องนะครับ”

“= =!”ใครใช้ให้เค้าแนะนำตัว ถามบ้างไหมว่าฉันอยากรู้หรือเปล่า

“พี่ค่อนข้างจะเป็นกันเองกับทุกคน มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะครับ”

“- -^”จะพล่ามอีกนานไหมเนี้ย

“ชื่อปริ้นเซสก็น่ารักดีนะ แต่เพื่อความสนิทสนมพี่เรียกเราว่าปริ้นดีกว่านะ โอเคไหม”

“….”ฉันไปสนิทกับเค้าตอนไหนไม่ทราบ!

“ดูน้องจะเป็นคนเงียบๆนะครับ พี่พูดจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว เริ่มเขิน”

“-//-”ฉันไม่เห็นว่าเค้าจะเขินอย่างที่ว่าสักนิด

“หรือว่าน้องไม่ชอบหน้าพี่”

“…”บิงโกเลย เค้าก็ดูฉลาดขึ้นมานิดนะ แต่ถ้าปล่อยให้เค้าพูดมากกว่านี้มันน่ารำคาญชะมัด บทฉันบ้างละ

“ฉันไม่มีทางพักกับผู้ชาย และที่สำคัญผู้ชายอย่างนายเป็นไปไม่ได้แน่”ฉันเป็นฝ่ายลุกขึ้นพูดหลังจากที่นั่งฟังพี่ท็อปอะไรนี้พล่ามมาซะยาวหลังจากที่เดินนำฉันลงจากเวทีเมื่อกี้

“พี่เค้าใจนะว่ามันฟังดูแย่ไปหน่อยที่ต้องมาร่วมห้องกับผู้ชาย แต่คนที่รับเลือกแต่ละคนนั้นได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์และบรรดานักศึกษาด้วยกันแล้วว่าสามารถดูแลน้องๆได้”

“ตลกแล้ว ใครจะมารับรองได้ว่านาย…เอ้ยพี่จะไม่ล่วงเกินอะไรฉัน”

“พี่เชื่อในความเป็นสุภาพบุรุษของตัวเอง”

“ตลกใช่ไหมเนี้ย”

“พูดจริง”ดูเค้าสิ ตอบกลับน่าตาเฉยเห็นแล้วทำให้อารมณ์ขึ้นชะมัด

“ฉันจะไปพบกับฝ่ายดูแลนักศึกษา เรื่องมันไม่ง่ายแน่”

“ก็เอาสิ ถ้ามั่นในว่ามีเงินคืนมหาลัย3เท่าให้กับค่าเสียโอกาสที่นักศึกษาคนอื่นจะได้เข้ามาอยู่ รวมๆแล้วก็ประมาณ 105,875 บาท รวมกับค่ามัดจำตอนแรกไปก็ราวๆ 101,000 บาท”

O//O

^^

“ค่าบ้าบอคอแตกอะไรเนี้ยทำไมมันถึงได้เยอะขนาดนี้”

“อย่าบอกนะว่าน้องไม่ได้อ่านสัญญาเช่าหอพักที่ทำกับทางมหาลัยตอนเสียค่าใช้จ่ายตอนแรก สัญญานั้นน่าจะอยู่ในแฟ้มเดี๋ยวกับใบเสร็จค่าเทอม ถ้าไม่เชื่อก็ลองเปิดดูสิ”สีหน้าหยังผู้ชนะยิ้มเยอะเย้ยฉันก่อนจะหันสายตาไปที่กระเป๋าเดินทางของฉันที่วางอยู่ข้างๆ ฉันตัดสินใจหยิบแฟ้มต่างๆออกมาเปิดดูแต่ละแฟ้ม โดยไม่รีรอ

สัญญาเช่าหอและกฎระเบียบ ฉันหยิบกระดาษเอสี่สีขาวสะอาดที่มีลายเซ็นกำกับด้วยชื่อฉันเองออกมาอ่านอย่างตั้งใจ

“หนังสือฉบับนี้ของยืนยันว่า นางสาว พิชญนันท์ อัศรานุวัตร ได้ทำการรับรองว่าจะทำการเช่าห้องพักนักศึกษาเป็นเวลา4ปี โดยอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ หากเกิดความไม่พอใจของตัวนักศึกษาเองทางมหาลัยจะทำการปรับเป็นจำนวนเงินประมาณ 101,000 บาท เพื่อเสียโอกาสที่จะรับนักศึกษาท่านอื่นเป็นเวลาหนึ่งปี

กฎเหล็กหอพัก

1.พี่น้องรหัสต้องพักร่วมห้องเพื่อสัมพันธไมตรี

(ห้องพักหนึ่งห้อง มีห้องนอน2 ห้องน้ำ1 ห้องนั่งเล่นแล้วบาร์โซนอาหาร)

2.พี่รหัสต้องดูแลเทคแคร์ และออกคำสั่งได้ตามต้องการโดยที่น้องรหัสต้องทำตาม

3.หากไม่พอใจและขอย้ายออก จะถูกยึดเงินมัดจำ และเสียค่าปรับคูณ3เท่าของที่จ่ายมา

4.มีปัญหาสามารถร้องเรียนได้ที่ ห้องรวมประธานนักศึกษา [4’S]

(คือมีประธานกิจกรรมฝ่ายการศึกษา การดนตรี การกิจกรรม และการกีฬา)

5.ไม่เข้าใจโปรดอ่านทวนข้อ1-4

เซ็นชื่อรับรอง พิชญนันท์ อัศรานุวัตร   

“ชัดเจนไหม^^”

มะไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จดหมายอันนี้มันเป็นอันเดียวกับที่ยัยปีใหม่บอกให้ฉันเซ็นๆไปไม่มีอะไร ตอนฉันมาจ่ายเงินค่าเทอมนิ ไหงกลายเป็นแบบนี้ได้ละ ฉันนึกว่ามันก็แค่เป็นจดหมายรับรองการเช่าห้องธรรมดาๆเท่านั้นเองนะ โอ้ย อยากจะบ้า!!

“ว่าไงครับ เข้าใจแล้วใช่ไหม”ไอ้พี่ท็อปบ้าไรนี่ยกยิ้มอยากพออกพอใจที่เห็นหน้าฉันเหลือเซนนึงหลังอ่านจดหมายเสร็จ

ความจริงแล้วก็อยากจะโทรไปบอกแม่จะตายแล้ว แต่คิดๆดูแล้วแม่กับพ่อฉันจะหาเงินที่ไหนมาให้ฉันละ โดนปรับขนาดนั้นบ้านฉันไม่มีเงินมารองรับไหวหรอกนะ แค่ค่าเทอมกับชุดและของใช้ในหอที่แม่ซื้อให้ฉันใหม่หมดก็หมดไปหลายหมื่นแล้ว โอ้ยแต่จะให้พักกับคนเจ้าชู้ประตูดิน ไว้ใจไม่ได้อย่างหมอนี้มันอันตรายต่อชีวิตฉันเป็นอย่างมากเลยนะขอบอก!!

“สรุปยังไง จะเข้ายอมร่วมห้อง หรือจะไปฝ่ายดูแลนักศึกษา พี่ไม่มีเวลาให้คิดเยอะนะ เดี๋ยวต้องไปเล่นวงปิดบนเวที”

จะกดดันฉันอีกนานไหมเนี้ย!

“หรือถ้าคิดไม่ได้ ลองปรึกษาเพื่อนก็ได้ เพื่อนน้องปริ้นชื่อนิวเยียร์ใช่ไหม รายนั้นก็ต้องอยู่กับไอ้ประธานปีย์เพื่อนพี่เหมือนกัน”ความคิดเค้าก็ไม่เลวนะ ยัยนิวเยียร์เพื่อนฉันคนนี้จัดว่ารวยใช่เล่น จะขอยิมเงินยัยนิวเยียร์มาจ่ายค่าปรับก็คงได้ละมั้ง

“ฉันจะคุยกับเพื่อนก่อน”

“งั้นก็ตามนี้ หลังเลิกงานคืนนี้เรามาเจอกันที่นี้ เพื่อตกลงกัน ตามนี้นะ”เค้ายกนิ้วก้อยมาเหมือนจะให้ฉันเกี่ยวก้อยสัญญาอย่างงั้นละ ตลกจริง! ใครจะไปทำ

“ได้”ฉันตอบก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋าและลากไปวางไว้ข้างลานดนตรีก่อนจะมองหายัยนิวเยียร์ที่หายไปตั้งแต่เจอพี่รหัส ยัยนั้นยังอยู่ดีไหมเนี้ย ดูสายตาพี่ปีย์อะไรนั้นไม่น่าไว้วางใจอย่างมากเลยนะ

“ไอ้ปริ้น ไอ้ปริ้นทางนี้”ฉันหันไปเจอยัยนิวเยียร์ที่ยืนอยู่ข้างพี่ปีย์ท่าทางอารมณ์ดีอย่างไม่น่าเชื่อ

“งั้นพี่ไปสแตนบายหลังเวทีก่อนนะ รอดูด้วยนะครับน้องรหัส”

“ค่ะ”

อะไรกันเนี้ย ยิ้มกันหยดเหยิ้มแบบนี้?

“แก! แกได้อยู่ห้องกับพี่ท็อป”ใช่แล้ว นิวเยียร์ต้องไม่พอใจแน่ๆที่ต้องอยู่กับพี่ท็อปของมัน คงจะหึงจนสั่งให้ฉันรีบออกมา แล้วฉันก็ทำทีเป็นไม่มีเงิน แล้วก็ขอยืมแบบนี้เข้าท่าแฮะ!

“เริ่ดไปเลยอะแก แบบนี้เวลาที่ฉันไปหาแกก็ได้เจอพี่ท็อปแบบใกล้ชิดอะดิ จากนั้นเราก็จะเริ่มสนิทจนไปไหนมาไหนด้วยกันได้ แถมฉันได้อยู่ห้องกับพี่ปีย์ก็สืบความลับจากพี่ปีย์อีกทาง โอ้ยแค่คิดก็ฟินเวอร์ปริ้น”

“=[]=!!”ไหงเป็นแบบนี้ละเห้ย!

“แต่ฉันว่ามันแปลกๆ”

“แกรู้สึกใช่ไหม ฉันว่าแล้วว่าแกต้องรู้สึก”จะไม่ให้รู้สึกได้ไง อยู่ห้องกับผู้ชายที่เพื่อนชอบ บ้าแล้ว จริงไหมละ!!

“ฉันว่าพี่ปีย์ต้องชอบแกแน่เลย เค้าถามเรื่องแกลูกเดียวเลยตอนที่คุยกัน ส่วนฉันก็ถามเรื่องพี่ท็อป”

“หะห้ะ?”ไอ้นิว แกสนเรื่องร่วมห้องกับผู้ชายหน่อยดีไหมเนี้ย!

“แต่ก็ดีนะ พี่เค้าดูเป็นคนดีนะแก แบบว่าดูโรแมนติก ใจดี มีเสน่ห์”

“ไอ้นิว…”

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“ไปดูกันเถอะ พวกพี่ท็อปขึ้นแล้วแหงเลยแก”

“นิว ฟังฉันก่อน นิว”

เพราะเสียงกริ๊ดและการที่ยัยนิวเดินมุ่งไปที่เวทีทำให้ยัยเพื่อนสนิทคนนี้ไม่ฟังที่ฉันจะพูดสนิท ฉันจะยืมเงินแกหน่อยไอ้เพื่อนบ้า!

“สวัสดีครับ มาหนุกกันเลยดีกว่ามา!”แค่เสียงตาพี่ท็อปก็ทำให้เสียงกรี๊ดดังจนหูฉันชา ฉันหันหลังให้กับเวทีก่อนจะเดินออกมาเพราะกลุ่มคนที่วิ่งมาดูโชว์ของพวกเค้า

ขอสักคนที่มีหัวใจอยู่ในนั้น
หัวใจตรงกับฉัน มาความรักฉันไป
Oh I just wanna be
เธอ เธอได้ยินไหม เธออยู่ตรงที่ใด

ถ้าได้ยินแล้วก็ขอให้เดินผ่านมา
ได้ยินแล้วก็ขอให้รีบเข้ามา
เข้ามาลองเอามือวางที่หน้าฉัน
เธอเชื่อไหม เรื่องหัวใจที่ตรงกัน
เธอเชื่อไหม รักของฉันนั้นมีจริง

“ปริ้นเซส”เสียงเล็กแหลมทำให้ฉันจดจำได้ดีถึงเสียงนี้ ยัยฟีย่าจอมแอ็บเดินมาอยู่ข้างฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

“มีอะไร”

“ดีใจด้วยนะ ได้รุ่นพี่ร่วมห้องเป็นพี่ท็อปเลย”

“ไม่จำเป็น”ฉันชักสีหน้าก่อนจะเตรียมเดินหนี

“เดี่ยวสิปริ้น”ยัยฟีย่าดึงมือฉันไว้ด้วยการออกแรงบีบจนฉันรู้สึกได้ว่ายัยนี้จงใจทำ

“จะพูดอะไรก็พูดมา”ฉันสะบัดแขนยัยนี้หลุดออกจนยัยนี้แสร้งยิ้มให้

“อะไรกันจ้ะ โกรธหรอ ฟีย่าไม่ได้ตั้งใจนะ”

“เลิกเสแสร้งเถอะ ฉันดูผู้หญิงอย่างเธออก”

“ปริ้นเซสพูดอะไร ตลกจังนะ ฟีย่าก็แค่บังเอิญได้ยินสิ่งที่พี่ท็อปคุยกับปริ้น แล้วก็สิ่งที่ปริ้นคุยกับปีใหม่ ฟีย่าเลยอยากจะช่วยเหลือ”

“…”ฉันมองหน้ายัยฟีย่าที่ทำหน้ายิ้มแย้มสุดโอเวอร์ต่อ

“ได้ยินว่าปริ้นไม่อยากจะอยู่ห้องเดียวกับพี่ท็อป แล้วนิวเยียร์ก็ไม่ฟังสินะ ถ้าฟีย่าจะบอกว่าฟีย่าจะออกเงินหนึ่งแสนบาทให้ปริ้นละ ปริ้นจะโอเคไหม ขอเพียงแค่ปริ้นรับฟีย่าเป็นเพื่อน”

O//Oยัยนี่ประสาทแน่ๆ

“อะไรที่ปริ้นต้องการ บอกฟีย่าได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ ขอเพียงแค่รับฟีย่าเป็นเพื่อน”

=//=? มันไม่ดูตลกไปหน่อยหรอ!!

“ทำไมเธอถึงอยากเป็นเพื่อนฉันจังฟีย่า”

“ก็ฉันรู้สึกถูกชะตากับเธอนะสิปริ้น”

“ทั้งที่ฉันทำไม่ดีกับเธอนะหรอ”

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนที่เชื่อใจใครง่ายๆ เธอเลยทำแบบนี้^^”

“หรือเธอกลัวว่าฉันจะได้ใกล้ชิดพี่ท็อป”คำพูดฉันทำเอายัยฟีย่าทำหน้าไม่ถูกเลย ยัยนี้หุบยิ้มไปพักใหญ่ก่อนจะรีบฉีกยิ้มอีกครั้งด้วยอาการแปลกๆ เธอโดนจี้จุดแล้วยัยฟีย่า

“พูดอะหนะปริ้น ทำไมฟีย่าต้องกลัวปริ้นอยู่กับพี่ท็อปละ”

“เพราะเธอชอบเค้า”

“ไม่จริงนะ ฟีย่าเพิ่งเจอพี่ท็อปวันนี้วันแรกจะชอบได้ยังไงกัน^^ ปริ้นอย่าเดาสิ”

“ไม่รู้สิ ฉันพูดอย่างที่เห็น”

“เห็นอะไรหรอ”ฟีย่าเริ่มหุบยิ้มอีกรอบและมองฉันอย่างกังวล

“เธอก็หัดเก็บความรับที่สายตาซะบ้างสิ ทั้งการมอง ทั้งการอยากครอบครองตัวพี่ท็อป คิดว่าเอาเงินมาฟาดหัวฉันด้วยการขอเป็นเพื่อนมันจะฟังขึ้นหรอ ฉันไม่โง่เชื่อตั้งแต่ฟังคำว่าบังเอิญของเธอที่ได้ยินฉันคุยกับคนโน่นทีคนนี้ทีแต่แรกแล้ว บังเอิญเจอฉันคุยกับคนอื่นนะไม่แปลกหรอกนะ แต่บังเอิญฟังเค้าคุยกันจนหมดนะสิ มันแปลก! ดูเธอจะไม่อยากให้ฉันอยู่ห้องเดียวกับพี่ท็อปขนาดนี้ ฉันยิ่งอยากอยู่กับเค้าขึ้นมาแล้วสิ”

คำพูดไม่แคร์ใครของฉันทำให้ยัยฟีย่าแทบจะช็อคทั้งที่ยืนอยู่เลย ยัยนี้ไม่พูดอะไรหุบยิ้มและมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแสร้งยิ้มตามเดิม

“สงสัยปริ้นจะชอบอ่านนิยายนะ พูดเป็นฉากๆเลย ปริ้นจะอยู่กับพี่ท็อปก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกับฟีย่าเลย ฟีย่าก็แค่เป็นห่วงกลัวปริ้นลำบากใจ แล้วก็เรื่องนี้คงจะเป็นที่ซุบซิบของคนในมหาลัยว่าปริ้นกับพี่ท็อปอยู่ด้วยกัน”

“ขอบใจนะที่อุส่าลำบากใจแทนฉัน แต่ฉันมันพวกไม่แคร์อะไรอยู่แล้วสิ ยิ่งกับประธานนักศึกษาที่เป็นที่กล่าวถึงว่าหล่อน่ารักมีเสน่ห์ คิดไปคิดมาก็ไม่ได้แย่อะไร อยู่ไปอยู่มาฉันอาจจะควงเค้าเล่นๆก็ได้มั้ง คิดแล้วก็สนุกดีเนอะ คงมีพวกอิจฉาริษยาตาร้อนหลายอคนเลย ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง แต่ฉันรู้สึกเริ่มชอบแล้วจัง ขอตัวก่อนนะ พอดีพี่ท็อปเค้านัดฉันไว้ว่าจะเข้าห้องพักพร้อมกัน ฉันเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้วสิ^^ กู้ดไนท์นะจ้ะ”

ฉันยักคิ้วให้ฟีย่าที่ตะลึงงันที่คาดไม่ถึงว่าฉันจะสวนกลับไปแบบนี้ ก่อนจะเดินชนไหลเธอไปรอไอ้บ้าพี่ท็อปตามนัด

ฉันนี้พูดบ้าอะไรออกไปแบบนั้นนะ บทจะเอาชนะฉันก็กลายเป็นคนที่พูดเพ้อเจ้อไปเรื่อยเลยให้ตาย แล้วสรุปนี้ฉันต้องพักกับเค้าจริงๆนะหรอ โอ้ย!อยากจะขุดฝังตัวเองซะแถวนี้ให้รู้แล้วรู้รอด

“มาแล้ว รอนานไหม”เสียงทะเล้นทำให้ฉันสะดุ้งหันกลับไปมองผู้ชายที่เดินมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวพาดคอ เพราะเหงื่อที่ไหลท่วมตัวหลังเลิกเล่นคอนเสิร์ตรับน้อง

=//= ถ้าเสื้อนักศึกษาเค้าจะบางจนเห็นเนื้อขนาดนั้นแล้วละก็…

“สรุปยังไง”

“อะไรยังไง!!”เค้าไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ลงมานั่งม้านั่งอันเดียวกับฉันจนหันต้องเขยิบตัวหนี

“เอ้ย ขอโทษ ปกติพี่เล่นงี้กับทุกคนฮา”โหยดู ยังมีหน้ามาตลกอีก สะบัดเหงื่อใส่คนอื่นสกปรกชะมัด ใครใช้ให้หมอนี้มานั่งข้างฉันเนี้ย!

“สรุปยอมไหม”

“ยอมอะไร”โอ้ยประสาทจะกินหมอนี้พูดไปก็ยิ้มไป ฉันคิดนะฉันคิด เอาสิเข้ามามีต่อยคอยดู!

“ยอมไปร่วมห้อง”

“ห้ะ!”

“หมายถึงยอมอยู่ห้องพักเดียวกัน คนละห้องนอนไง”

“…ไปสิ”ฉันลุกขึ้นจับกระเป๋าโดยที่ไม่สนคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“ไปไหน ฝ่ายดูแลนักศึกษาหรอ”

= =^

“ไปห้องพัก เหนื่อย ง่วง”ฉันพูดเสียงเข้มใส่ไอ้คนกวนประสาทที่ทำเสียงไม่รู้ไม่ชี้ใส่ฉันเมื่อกี้

“อ่อ ก็ไม่รู้นิ นึกว่าจะยอมจ่าย”

“…”ฉันชักสีหน้าใส่เค้า จนหมอนี้ลุกขึ้นจากโต๊ะและยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“มาพี่ลากกระเป๋าให้”

“เดินนำก็พอละ ลากเองได้”

“เอามาเหอะนะ พี่สุภาพบุรุษพอ”ไม่ฟังฉันสักนิดเค้าดึงที่ลากของฉันไปจับก่อนจะดึงกระเป๋าฉันแล้วเดินอย่างรวดเร็วไปทางหอพัก

ห้อง 1889

“ชั้นนี้เป็นชั้นบนสุด และทั้งชั้นจะมีแค่ 4 ห้องใหญ่ ซึ่งมีห้อง ประธาน4 คน แต่ละห้องจะกว้างกว่าห้องปกติสองเท่า ห้องข้างๆเราเป็นห้องไอ้ปีย์กับน้องนิวเยียร์ แล้วก็ธันเดอร์ แล้วตรงโน้นก็ห้องมาร์ช”ถึงว่า ยัยนี้ถึงได้พออกพอใจนัก! คงรู้แล้วสินะว่าจะได้อยู่ห้องติดกันขนาดนี้

“เอากุญแจมาสิ ที่ให้ไปไง”พูดจบเค้าก็แบมือใส่ฉันซะงั้น กุญแจ กุญอะไรละ...อ่อกุญแจที่ได้เมื่อเย็นนั้นนะหรอ?

“กุญแจ…”ฉันมองหน้าเค้าก่อนจะเปิดกระเป๋า

“ใบ้ไว้บนกระดาษนึกว่าจะรู้นะ”เค้าคงไม่ได้หมายถึงที่เขียนในโน้ตเล็กๆว่ากุญแจห้องแห่งความลับ สองสายเลือดจะผสมเป็นหนึ่งอะไรนั้นหรอกใช่ไหม

"..."

“เพิ่งดูแฮร์รี่พอตเตอร์มาเลยนะเนี้ย เป็นไงใบ้เจ๋งใช่ไหม น่าจะเดาออกนะ”ถ้าฉันตอบได้ฉันคงไปเป็นหมอดูแล้วละ ใบ้ปัญญาอ่อนขนาดนี้ ใครจะไปรู้ ฉันปวดประสาทสุดๆ อยากจะนอนชะมัด รำคาญเสียงเค้าอย่างบอกไม่ถูก!

ก๊อก เสียงหมุนลูกบิดทำให้ใจฉันเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ หวังว่าฉันคงจะใช้ชีวิตใสใสผ่านไปได้ตลอดรอดฝั่งใช่ไหม ถ้าหมอนี้ทำอะไรฉันละก็แม่จะเล่นแม่ไม้มวยไทยใส่เลยคอยดู!!
"ยินดีต้อนรับสู่ห้องของเรานะครับ...พี่จะดูแลน้องปริ้นอย่างดี พี่สัญญา^^"

อัพแล้วค๊าาาาาาาาา
มาต่อให้แล้วนะ ค้างกันอีกไหม55555555
ท็อปน่ารักเอาะ ดูอบอุ่น ดูขี้แกล้ง โอ้ยยยยแอบเขินเอง
ปริ้นเราก็ใช่ว่ายอม ต่อปากต่อคำกับฟีย่า อย่าได้แคร์ใคร 555
เรื่องนี้แต่งแล้วสนุก สนุกคนเดียวป่าวไม่รู้ แต่ชอบ ฮาๆ
อย่าลืมกำลังใจนะจ้า รักทุกคนค๊าาา :))
อยากให้รีบมาต่อ เม้นจะเม้น อิอิ

 

♕ ♬C.oDe M u S i c AreA♬ ♕