ตอนที่ 19 : Unexpected EP.17 - ออกค่าย[1]
“สำหรับน้องๆที่จะไปออกค่ายอาสาทำดีที่ดอยแม่สลอง จ.เชียงรายนะครับ ใครมาถึงแล้วอย่าลืมลงทะเบียนที่พี่สต็อบกับพี่ลิตเติ้ลนะ ไม่งั้นพี่ๆจะรวมยอดและเช็คน้องๆได้ไม่ครบนะครับ ในใบลงทะเบียนจะบอกว่าน้องๆนั่งรถคันไหนด้วย ถ้าได้ยินเสียงพี่แล้วมาลงทะเบียนกันก่อนนะครับ ใกล้ถึงเวลาจะเดินทางแล้ว”
เสียงพี่โปเต้ประธานชมรมอาสาทำดีตะโกนผ่านโทรโข่งครั้งที่ยี่สิบกว่าๆ ประกาศเรียนคนที่ยังไม่ได้ลงทะเบียน ตอนนี้บรรยากาศตรงลานจอดรถของมหาลัยเต็มไปด้วยคนที่จะไปออกค่าย รถบัสตั้ง2คัน แล้วไหนๆจะพวกรุ่นพี่อาทิเช่นประธานนักศึกษาที่เอารถส่วนตัวไปเองอีก
และแน่นอนว่าพี่ท็อปก็เอารถไปด้วย เพราะพอรู้ว่านั่งรถบัสฉันก็งอแงไม่อยากไปอีกรอบ ฉันไม่ชอบนั่งรถบัสนิ คนเยอะวุ่นวาย หนวกหู แล้วต้องนั่งไปหลายชั่วโมงแบบนี้ ไม่ไหวแน่ๆT^T
“แปลกเนอะปกติถ้าเป็นแบบนี้ไอ้ท็อปมันจะโดดขึ้นรถบัสไปละ นึกไงขับรถไปวะ”
“พูดมากวะไอ้ปีย์ ว่าแต่แกเหอะ ทำไมไม่เอารถไป”
“ไม่เอาอะ แกเอารถไปฉันก็อาศัยแกไปดีกว่า เปลืองน้ำมัน แล้วเดี๋ยวจะช่วยขับคนละครึ่งทาง โอเคไหม”
“เออ ดีมาก”พี่ท็อปเสริมก่อนจะเช็คตัวรถอีกครั้ง
“ยุนอา น้องฟีย่า เดี๋ยวไปรถไอ้มาร์ชนะ มันไปกับเราสองคน^^”
“ได้ธันเดอร์ ขอแค่ไม่ต้องนั่งรถบัส ยุนอาโอเคหมดแหละ^^”
“จ้า”
เหอะ ความจริงก็ดีใจที่พี่ยุนอาไปด้วยอยู่หรอกนะ แต่ที่ไม่เคยพอใจแล้วทำให้ฉันนั่งหน้ามุ่ยตอนนี้คือยัยฟีย่าที่พ่วงตามไปด้วยนิละ เชื่อไหมว่ามีปัญหากันตั้งแต่ลงทะเบียน พอยัยนี้รู้ว่าฉันไปด้วยก็ทำท่าทางไม่พอใจ แต่พอเห็นพี่ท็อปหาของกินมาให้ฉันก็ทำมาเป็นคุยดีด้วยจนพี่ท็อปแบ่งของกินให้เธอ ฉันก็ใช่ใช่เด็กที่งี่เง่าเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้นะ แต่แค่ไม่ชอบ เลยพาลไม่ชอบมากเข้าไปใหญ่ อะไรนักหนากับพี่ท็อปตลอดเวลา สิงพี่ท็อปได้เธอคงทำไปแล้ว!
เรื่องวุ่นวายไม่จบเท่านั้น พอรู้ว่าพี่ท็อปเอารถไป เธอก็เสนอตัวขอไปด้วย แต่ถูกยัยนิวเยียร์เบรกว่าเธอจะไปรถพี่ท็อปเพราะพี่ปีย์จะสลับขับกับพี่ท็อปก็ทำให้ยัยนี้หงายเงิบต่อหน้าทุกคน แล้วพี่มาร์ชก็ถึงได้บอกว่าเค้าเอารถไป พี่ธันเดอร์ถึงได้มาชวนไปนั่งแบบเมื่อกี้นั้นละ
“นั่งเงียบเลยแก ปวดห้องน้ำปะเนี้ย!!”
“เงียบน่าไอ้นิว แกก็รู้ว่าฉันหงุดหงิดอะไร- -^”
“เออเอาน่า คนช่วยกันแกกะยัยฟีย่าเยอะแยะ”
“ห้ะ?”ฉันเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย
“ฝีมือเพื่อนรักคนนี้เอง หึๆ ฉันเล่าให้พี่ปีย์ฟังไงว่ายัยฟีย่าร้ายกาจ ถึงพี่ๆเค้าจะไม่ค่อยเชื่อ แต่ฉันก็บอกว่าพยายามช่วยไม่ให้แกกับยัยนี้อยู่ด้วยกัน”
“ตอนนี้ทุกคนเค้าจะมองว่าใส่ร้ายยัยแอ๊บนี้หรือเปล่าเนี้ย”คิดไปคิดมามันใช่เลยนะ คือลุคฉันมันแรง ร้าย ตรง ส่วนยัยนั้นต่อหน้าคนอื่นเรียบร้อยซะไม่มี ยิ่งมีพี่ท็อปที่ไหนยัยนั้นก็จะยิ่งแอ๊บจนน่าหมั่นไส้
“สาวๆคุยอะไรกัน งุ้งงิ้งกันสองคน เตรียมตัวขึ้นรถได้แล้ว”พี่ปีย์เดินมาขยี้หัวยัยนิวก่อนจะดึงเธอลุกจากเก้าอี้ที่นั่งข้างฉันให้ไปที่รถ
“ไป ขึ้นรถกันเถอะ^^”แล้วเสียงอ้อนๆพร้อมมือนุ่มๆดึงมือฉันให้ลุกตาม ไม่รู้สิฉันยังงอนพี่ท็อปที่ไปคุยกับยัยฟีย่าอยู่เมื่อกี้ไม่หาย พอเค้ามาจับฉันเลยสะบัดแล้วเดินขึ้นรถไม่รีรอเค้าที่มองฉันงงๆ
“ไอ้ท็อปงั้นเดี๋ยวฉันขับให้ก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเมื่อยจะบอก”หลังจากที่เดินเข้ามาพี่ปีย์กับนิวก็นั่งหน้าไปแล้วฉันเลยเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งแล้วก็ตามด้วยพี่ท็อปที่มานั่งข้างฉัน
พี่ปีย์เปิดเพลงในรถก่อนจะฮัมตาม ซึ่งมันก็ดังพอที่จะไม่ได้ยินเสียงกระซิบของคนที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน นี่ขยับจนติดประตูรถแล้วพี่ท็อปยังขยับตามแล้วยื่นหน้ามาไว้ที่ไหล่ฉันอีก เสี่ยวพี่ปีย์จะเห็นชะมัด
“เป็นอะไร”
“เปล่า…เอาหน้าออกไปได้ไหม อึดอัด”ถึงปากจะพูดแต่สายตาฉันไม่ได้หันมองเค้าเลยแม้แต่น้อย
“ก็งอนอะไรพี่ละ?”
“เปล่าไง!”
“ไม่บอกก็ไม่เอาหน้าออก”
“พี่ท็อป!”ฉันกระซิบพร้อมใช้สายตาดุๆหันไปจ้องแต่เค้าก็ไม่ยอมเอาหน้าออกไป
“บอกมาๆโกรธอะไรพี่”
“ไม่ได้โกรธไง”
“แหมๆ คู่ข้างหลังนี้ก็อย่าหวานออกสื่อได้ไหมครับเนี้ย คู่ผมอิจฉา”แล้วเราก็ผละจากกันเพราะเสียงแซวของพี่ปีย์และเสียงหัวเราะชอบใจของยัยนิว
“หวานอะไรละไอ้ปีย์ ปริ้นจะไล่ฉันลงจากรถแล้วเนี้ย งอนอะไรก็ไม่ยอมบอก”พี่ท็อปพูดไปก็ยังจ้องไป ทั้งที่ยื่นหน้าออกห่างแล้วแต่ห่างออกไปนิดเดียว- -!!
“นิวรู้ค่ะ ยัยปริ้นคงหึงที่พี่ท็อปไปพูดดีแล้วก็ซื้อแฮมเบอร์เกอร์ให้ยัยฟีย่าเมื่อกี้ นิวว่านิวทายไม่ผิด”คำตอบของนิวทำให้พี่ท็อปแสยะยิ้มมาทางฉันอีกครั้ง
“อย่ามั่วนะไอ้นิว นั่งเงียบๆไปก็ไม่ได้มีใครว่าเป็นใบ้ปะวะ”แล้วฉันก็ต้องแกล้งทำเป็นตีหน้านิ่งเมื่อพี่ท็อปยังยกยิ้มบ้าๆนั้นอยู่
“หึง หรอ^^”
“อะอะไรพี่ท็อป อย่าไปบ้าจี้ตามไอ้นิวได้ปะ ตลก!”
“หรอ^^!!!”พี่ท็อปพูดพร้อมกับทิ้งหัวลงที่ตักฉันจนฉันหันไปมองด้วยความตกใจ
“นี่…!!!!”
“อะไร ง่วงอะ เมื่อคืนนั่งทำงานจนดึกเลยขอนอนแปปนะ”
“ปริ้นเตือนแล้วนะ ไม่ยอมเชื่อเอง บอกให้นอนเร็วๆ- -^”
“ก็พี่ไม่อยากลับมาทำนิ กลับมาคงเหนื่อยไม่มีแรงทำ”พี่ท็อปเริ่มขยับตัวเพื่อให้เข้าที่แล้วฉันเองก็ต้องเสียตักให้เค้านอน พร้อมกับหยิบหมอนใบเล็กๆในรถเค้ามารองหัวเค้าให้สูง
พี่ท็อปดึงมือฉันไปประสานก่อนจะดึงขึ้นไปสัมผัสไออุ่นจากเรียวปาก ก่อนจะหลับตานอน
“พี่ปีย์ว่าไหมว่าเราเหมือนเป็นธาตุอากาศ เค้าหวานกันเกินไปไหมเนี้ย”
“นั้นสิ แต่ไม่เป็นไร ปล่อยเค้าก่อน เดี๋ยวพี่จะหวานคืนให้เค้าอิจฉาเลย”
“แค่นี้ก็หวานจนปริ้นอิจฉาแล้วละคะ”แล้วฉันก็พูดขัดจนพี่ปีย์กับยัยนิวยกยิ้มหัวเราะใหญ่
หลายชั่วโมงจนกว่าจะถึงสถานที่ที่เราจะมา นั่งจนเมื่อยแล้วเมื่อยอีก อีกไม่เท่าไรเราก็จะถึงที่พักแล้วหลังจากลงรถมาได้ไม่ได้ถึงที่พักเลยนะ เราต้องเดินขึ้นเขาด้วย นั้นเป็นอะไรที่ฉันกำลังเครียด แต่ทางเดินนี้เป็นแนวเข้าที่ทำให้เราได้เห็นบรรยากาศข้างล่างได้เป็นอย่างดี แล้วโชคดีตรงที่เราเดินมาถึงจุดชมวิวได้ในเวลาพระอาทิตย์เกือบจะตกดิน เลยทำให้ฉันไม่เหนื่อยและไม่มีแม้แต่เสียงบ่น
ก้อนเมฆที่แทบจะอยู่ใกล้เรา บนยอดเขาตอนนี้เหมือนเราจะสัมผัสท้องฟ้าได้เลยละ มองลงไปเป็นไร่ชาต่างๆสุดลูกลูกตา หลายคนโยนสัมภาระทิ้งและถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน อากาศบนนี้ดีจนน่าใจหาย เดินมาไม่ร้อนเลยสักนิด พี่โปเต้ชี้ไปทางที่เราจะเข้าพัก รีสอร์ทติดชายเขาบรรยากาศดีที่สุด ถึงจะดูเล็กๆไม่เพอร์เฟคแต่มันก็ดูน่ารักจนอยากจะเดินเข้าไปพักซะตอนนี้
“พี่ท็อปค่ะ ถ่ายรูปกับฟีย่าก่อนนะ”
“อ่อ…เอ่อ…จ้า”แล้วผู้ชายที่เดินอยู่ข้างฉันก็ถูกดึงไปจุดชมวิวเขาที่มีหลายคนรอถ่ายรูปอยู่ ยัยฟีย่านี่ต้องเป็นญาติกับปลิง ตุ๊กแก อะไรเทือกนี้แหงๆเลย เธอถึงได้เกาะพี่ท็อปไม่ปล่อยตั้งแต่ลงจากรถพี่มาร์ช
“อากาศดีเนอะน้องปริ้น วิวก็สวย ว่าแต่ไอ้ท็อปไปไหนแล้วละ เห็นตัวติดกันเป็นปาท่องโก กิ้วๆ”พี่ธันเดอร์เดินตามมาทันสักที หลังจากที่ช่วยรุ่นพี่คนอื่นแบกอุปกรณ์สรรทนาการตามมา และสาเหตุที่พี่ท็อปไม่ได้แบกคือเค้าเพิ่งหายจากการถูกทำร้าย อีกอย่างยัยฟีย่านีบติดขึ้นเขามาก่อนฉันจะเดินลงจากรถซะอีก- -!!
“ไปถ่ายรูปกับฟีย่าตรงโน้นนะคะ”
“เอ้าหรอ แล้วเราละไม่อยากถ่ายรูปหรือไง”พี่ธันเดอร์มองหน้าฉันที่ส่ายหัวไปมาแบบเซ็งๆ
“น้องปริ้น เห็นน้องรหัสพี่ไหมจ้ะ”
“พี่ยุนอา ไหวไหมค่ะ ทำไมหน้าแดงๆ”แล้วก็เป็นพี่ยุนอาที่เดินมากับพี่มาร์ชพร้อมยกกล่องของใบใหญ่ สีหน้าเธอดูไม่โอเคเลยนะ
“คนแก่ก็งี้แหละน้องปริ้น ฮาๆ”
“เดี๋ยวเหอะมาร์ช นายกล้าใช้ให้ฉันช่วยแบกของแล้วยังมีหน้ามาแซวอีก ว่าแต่เห็นฟีย่าไหม”ฉันไม่ตอบแต่เบนสายตาให้ทุกคนมองตาม
“เฮ้อ เอาอีกแล้วสินะ!!”พี่ยุนอาพูดจบก็เอากล่องที่ถือวางทับของในมือพี่มาร์ชแล้วเดินหน้าไปทางฟีย่าที่กอดคอพี่ท็อปถ่ายรูปแนบชิดติดเป็นลูกปลิง
“ยัยบ้ายุนอา บทจะทิ้งก็วางมาซะ แม่ง”พี่มาร์ชสบถก่อนจะเดินตรงเข้าไปทางรีสอร์ทพร้อมพี่ธันเดอร์
ส่วนพี่ปีย์กับนิวเข้าไปจัดการเรื่องรีสอร์ทให้พวกเรา ทำให้ฉันยืนเตะหินเล่นไปมาอย่างเซ็งๆเพราะรอพี่รหัสสุดจะฮอตคนนี้อยู่ เพราะไม่ใช่แค่ยัยฟีย่าแต่ผู้หญิงคนอื่นตอนนี้ก็แห่มาถ่ายรูปด้วยเต็มไปหมด เหมือนพี่ท็อปเป็นมาสคอร์ทของจุดชมวิวที่น้ยังไงอย่างนั้น แบบถ้าไม่ถ่ายรูปด้วยถือว่ามาไม่ถึง =///=
“พี่ยุนอาแต่ฟีย่าเพิ่งถ่ายรูปไม่กี่รูปเองนะคะ”
“จ้ะๆ เดี๋ยวมีเวลาให้ถ่ายอีกเยอะ ช่วยดูแลพี่ก่อนนะ พี่รู้สึกมึนหัวคล้ายจะเป็นลม”แล้วพี่ยุนอาก็ฉุดกระชากลากถูยัยฟีย่าให้เดินไปทางรีสอร์ทจนได้
“น่าเบื่อจัง ชิ”ฉันแบะปาก พล่างหยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะโทรบอกพ่อกับแม่ แต่สัญญาณมันถูกตัดตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้สิ ตรงนี้สัญญาณไม่มีสักขีดT^T โดนบ่นหูชาแน่ๆเลยงะ
“เป็นอะไร ไม่ชอบหรอ สวยดีนะ”
“ไม่ชอบ”ฉันแหวใส่รอยยิ้มของผู้ชายตรงหน้าก่อนจะเดินนำเข้าทางรีสอร์ทโดยมีเค้าเดินตามมา
รีสอร์ทแบ่งนอนตามพี่รหัสน้องรหัสเช่นเดิม เพราะบ้านหลังนึงจะมีสองห้องนอนเหมือนที่คอนโด และบ้านที่ฉันได้ก็อยู่ตรงกลางระหว่างบ้านพี่ปีย์กับนิวเยียร์และบ้านพี่ยุนอากับฟีย่า และเชื่อไหมว่ายัยฟีย่าบุกมาดูบ้านฉันกับพี่ท็อปก่อนเจ้าของบ้านซะอีก แล้วทำไมยัยนี้ไม่ไปดูบ้านตัวเองฟะเนี้ยทั้งที่มันก็เหมือนกันทุกหลังไม่ใช่ไง!
“หิวน้ำไหมปริ้น”
“ไม่อะ”
“เหนื่อยไหม”
“ไม่อะ”
“พี่ท็อปบ้านพี่ท็อปสวยมากเลยนะคะ ปริ้นจะว่าอะไรไหมถ้าฟีย่าจะขอแลกห้องกับปริ้นอะจ้า”
“…..”ฉันกับพี่ท็อปสบตากันแบบอึ้งๆ ก่อนที่จะเห็นฟีย่าเดินมานั่งที่โซฟาที่ฉันกับพี่ท็อปนั่งอยู่ห้องโถงของตัวบ้าน เพราะฉันกับพี่ท็อปเห็นยัยนี้เดินดูห้องนอนบ้านเราเลยยังไม่อยากเข้าไปตอนนี้
“ดูสิมองจากห้องปริ้นไปเห็นไร่สตอเบอร์รี่ด้วยอะ เราเปลี่ยนกันไม่ได้หรอจ้ะ”เมื่อไรยัยนี้จะเลิกใช้เสียงแบบนี้กันฉันสักทีนะ ฟังแล้วมันขยะแขยง
“ห้องเธอก็มองเห็นไม่ใช่หรอฟีย่า”ฉันกอดอกถามด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“เห็น แต่ไม่ดีเท่าห้องปริ้นไง!”
“ถ้าฟีย่าชอบ ปริ้นก็ตามใจหน่อยก็ได้นิ นอนห้องไหนก็เหมือนกันแหละเนอะ”
คำพูดพี่ท็อปเอาฉันหมดคำพูดไปเลย คือนี้เค้าเข้าใจไหมว่าที่ยัยฟีย่าขอนอนห้องฉันเพราะเธอจะได้อยู่กับพี่ท็อปไง แล้วพี่ท็อปให้ฉันย้ายไปหมายความว่ายังไง
อยากนอนกับยัยนี้มากว่างั้น…?
“อืม ปริ้นไปก็ได้”ฉันเคืองจนพูดอะไรไม่ออกเลยตอนนี้ โกรธจนสั่น พี่ท็อปไล่ฉันทั้งที่ก่อนหน้านี้อยากคะยั้นคะยอให้ฉันมา ฉันไม่น่าหลงกลแล้วตามมาแต่แรกเลยให้ตาย
ก็ดี! ฉันมองพี่ท็อปที่ยกยิ้มแบบเดิมก่อนจะถือกระเป๋าตัวเองออกจากห้องเพื่อไปบ้านหลังข้างๆที่พี่ยุนอากำลังจัดการเปิดม่านอยู่ อยู่กับพี่ยุนอาก็สบายใจดี
“อ้าวน้องปริ้น บ้านน้องปริ้นอยู่หลังนู่นนะ”
“ค่ะ แต่ฟียาเค้าอยากได้ห้องปริ้น แล้วพี่ท็อปก็ยกห้องปริ้นให้ฟีย่าแล้วด้วย”
“ห้ะ วะว่าไงนะ!!!”
“พี่ยุนอานอนห้องไหนค่ะ”
“ห้องนี้จ้ะ”พี่ยุนอามองฉันงงๆก่อนจะชี้ห้องฝั่งขวา นั้นทำให้ฉันเดินเข้าห้องฝั่งซ้ายแบบไม่พูดไม่จา ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะพูดกับใครจริงๆนะ ขอทิ้งตัวลงที่นอนก่อนเถอะ
ฉันคิดผิดมากเลยที่ให้โอกาสพี่ท็อป และหลายวันมานี้ดันใจอ่อนให้เค้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตมากเกินไป เค้าคงคิดสินะว่าฉันจะต้องตอบตกลง หึ คิดผิดละ ฉันจะไม่ให้เค้ามายุ่งกับฉันอีกแน่
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูถี่จนทำให้ฉันสะดุ้งจากการนอนคิดอะไรเพลินๆ
พี่ยุนอาคงต้องเรียกฉันไปถามแหงๆเลย ไม่อยากตอบอะไรตอนนี้เลยอะ เพลียT^T
“พี่ยุนอา มีอะไรค่ะ”เมื่อฉันอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่ยุนอาฉันเลยเดินไปเปิดประตูพร้อมกับเอ่ยถามเธอ
“ยัยเด็กแสบ ทำไมเดินมาไม่รอพี่เลย”ฉันมองผู้ชายตรงหน้านิ่งๆก่อนจะค้อนแล้วเดินเข้าไปนั่งที่เตียงเมื่อไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้าดี
“…..”
“ทิ้งพี่ตลอดอะ กำลังจะบอกให้ฟีย่าไปตามยุนอามาอยู่บ้านหลังนั้น แล้วพี่ก็ย้ายมาอยู่กับปริ้นหลังนี้แท้ๆ”เสียงทะเล้นทำให้ฉันยิ่งโมโห เมื่อรู้ว่าเค้าแกล้งฉันให้เข้าใจผิด
“ไม่น่ามาเลย อยากกลับบ้านชะมัด”
“โอ๋ๆ งอนหรอ อย่างอนเลยนะ แค่อยากรู้ว่าปริ้นจะหึงไหม”
“ไม่ตลก”ฉันพูดเสียงเรียบเมื่อพี่ท็อปขยับมานั่งแล้วแหย่แก้มฉันเล่น
“ขอโทษ ขอโทษนะ ไม่นึกว่าจะโกรธนิ T^T”
“ไปเลยจะไปนอนกับใคร ไปอยู่ที่ไหนก็ไปเหอะ ตั้งแต่ลงจากรถก็โดนนีบติดตัวฟีย่าอยู่แล้วนิ จะชวนปริ้นมาทำไมก็ไม่รู้ เหอะ”ฉันพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกไปนั้นยิ่งทำให้ในห้องเราเงียบกว่าเดิม
“พี่ก็ไม่รู้ว่าฟีย่าเป็นอะไรตามติดพี่ตลอด ปริ้นก็เดินออกห่างพี่ตลอดเหมือนกัน พี่ไม่รู้จะทำยังไงแล้วเนี้ย พี่มาขอร้องให้ยุนอาย้ายไปอยู่บ้านนั้นเพื่อจะมาอยู่กับปริ้นแล้วไง หายโกรธนะๆ”
“…..”ฉันโดนคนข้างๆใช้ไหล่สะกิดอย่างน่ารำคาญจึงหันไปมอง
“ห้องใหญ่ เตียงก็ใหญ่ นอนห้องเดียวกันดีม้ะ แบบคืนนั้น”
“ไม่ ไม่ดี ไปห้องตัวเองเลยไป”
“ทำไมอ่า”
“เดี๋ยวเหอะนะ จะโกรธจริงๆถ้ายังงอแงแบบนี้”
“โอเคๆ นอนห้องตัวเองครับคุณน้องรหัส^^”
“ไปพักไปขับรถมาไม่เหนื่อยหรือไง ยัยนิวบอกว่าเค้าจะรวบตัวกันตอนสองทุ่ม นี่ก็เหลือเวลาอีก3ชั่วโมงกว่า นอนพักเถอะ”ฉันปรามพี่ท็อปที่มองฉันหงอยๆ
“เดี๋ยวมานอนเล่นห้องนี้นะ ขอเอาของไปเก็บเปลี่ยนเสื้อผ้าแปปนึง อย่าล็อคห้องละ”พี่ท็อปพูดจบก็ยกยิ้มให้ฉันละลายอีกตามเคย แต่ฉันต้องนิ่ง นิ่งไว้ปริ้นเซส
“ก็นอนห้องตัวเองสิค่ะ มาห้องปริ้นทำไม!”
“ก็อยากนอนเล่นด้วย อยู่คนเดียวเหงาจะตาย”
“เออๆ จะทำอะไรก็ทำเถอะ ปริ้นจะนอน ง่วงจะตายชักละ”
“โอเคครับ”
-20.00-
กิจกรรมรอบกองไฟทำให้อากาศที่หนาวเย็นอบอุ่นขึ้นมาได้เยอะเลย ตอนนี้ฉันอยู่ที่ลานกิจกรรมของรีสอร์ทเพราะเป็นวันแรกทำให้ทุกคนดูเพลียๆหลังจากกินข้าวเราเลยมานั่งคุยกันว่าพรุ่งนี้จะทำอะไรบ้าง เชื่อไหมว่าฉันแทบไม่ได้ใกล้พี่ท็อปเลยเพราะฟีย่าค่อยเอาอกเอาใจเค้าอยู่ตลอดจนฉันหมั่นไส้ เลยเดินมานั่งอยู่กับยัยนิวแทน ซึ่งพี่ปีย์ก็ตามเธอเป็นเงาเลยเช่นกัน
รู้สึกเป็นก้างขว้างคอมากๆ ฉันเลยตัดสินใจลุกไปนั่งเหงาๆข้างพี่ยุนอากับพี่มาร์ชพี่ธันเดอร์
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่านะ แต่ตั้งแต่มาค่ายฉันเห็นพี่มาร์ชแอบมองพี่ยุนอาเสมอเลย โดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว แล้วพอพี่ยุนอานั่งไหนสักพักพี่มาร์ชจะเดินไปนั่งใกล้ๆ แต่มันจะต้องใช้เวลานะ พี่มาร์ชจะรอให้ทุกคนเผลอๆที่จะเข้าใกล้พี่ยุนอา ไม่รู้ว่าคิดไปเองไหมแต่ฉันว่าพี่มาร์ชกำลังแอบชอบพี่ยุนอาอยู่
“วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว ขอแยกย้ายทุกคน แล้วพรุ่งนี้8โมงเช้าเราจะมาเจอกันที่นี้เพื่อไปเริ่มช่วยสร้างและปรับปรุงโรงเรียนให้เด็กๆที่นี้กัน สำหรับใครจะนั่งเล่นที่นี้ทางรีสอร์ทเค้ามีเครื่องดื่มจัดให้ตรงนี้นะครับ แต่อย่าให้ดึกจนลุกไม่ไหว ขอบคุณทุกคนมากครับ”
แปะๆ เสียงปรบมือเป็นสัญญาณที่แยกย้ายให้ทุกคนลุกตามๆกัน จะมีก็ตรงพวกพี่ธันเดอร์นี้ละที่ยังนั่งดื่มเหล้าอยู่เพราะบอกว่าสร้างความอบอุ่นให้ร่างกาย
“น้องปริ้นไม่ไปอยู่กับไอ้ท้อปมันหรอ”
“ไม่อะค่ะพี่ยุนอา ดูสิค่ะกำลังหัวเราะคุยอะไรกับฟีย่าชอบอดชอบใจอยู่ไม่อยากกวน”
“พี่ว่าฟีย่าชอบท็อปนะ”อยากจะบอกจังว่าฉันรู้ตั้งแต่วันแรกแล้ว- -!
“คงงั้นมั้งค่ะ ปล่อยเค้าเถอะค่ะ”ฉันพูดพล่างหันไปมองชายหญิงที่นั่งห่างเราไม่เท่าไรแต่ดูพูดคุยกันสนุกถูกคอ
“ยุนอา เอาหน่อยปะวะ หายหนาวเลยนะเว้ย”
“ไอ้มาร์ช ขี้เมาตลอดอะแก หนาวๆแบบนี้ต้องมีหนุ่มมากอด ถึงจะได้หายหนาว เนอะ น้องปริ้น!”
แฮะๆ ฉันยิ้มรับแบบไม่รู้จะตอบอะไร
“อย่างแกเนี้ยนะจะมีใครกอด น้องปริ้นอะเค้ามีคนรอกอดเยอะแยะ แกนี้คงต้องกอดตัวเอง ฮาๆ”
“ไอ้มาร์ช ไอ้ปากเสีย มีผู้ชายรอกอดฉันเยอะเว้ยรู้ไว้ซะ…”
“ไหนละวะ ขอดูหน้าตาผู้โชคร้ายคิดผิดคนนั้นหน่อย ฮา”แล้วพี่มาร์ชก็ทำให้พวกพี่ๆวงเหล้าหัวเราจนพี่ยุนอามองเคืองๆ
“ไอ้มาร์ช แกเมาแล้วปากหมาแบบนี้ทุกครั้งเลยนะเว้ย ฉันไม่ใช่ตัวตลกนะ แม่ง”พี่ยุนอาพูดจบก็ลุกไปแบบไม่พอใจ ฉันแอบเห็นเหมือนประกายที่ตาเหมือนเธอร้องไห้ด้วย ซึ่งนั้นก็ทำให้พี่มาร์ชอึ้งๆไป
“ปากเสียตลอดอะไอ้มาร์ช ชอบแซวเรื่องผู้ชาย ก็รู้ว่ายุนอาไม่ชอบ”
“เออๆ เดี๋ยวมานะไอ้ธัน!”แล้วพี่มาร์ชก็ลุกตามไปทางที่พียุนอาเดินออกไปเมื่อกี้ เหมือนจะไม่ได้กลับห้องนะ ไปทางจุดชมวิว
“ฉันว่าสองคนนี้รู้สึกไม่ต่างกันนะ แค่ไม่กล้าแสดงออก”
“น้องปริ้นยิ้มอะไรอะ คนเค้าทะเลาะกันนะ”เสียงพั่นเดอร์ทำให้ฉันหันกลับมามองที่วงเหล้าอีกรอบ
“เปล่าค่ะ เอาเป็นว่าพี่ธันเดอร์เตรียมใจไว้หน่อยก็ดีนะคะ พี่มาร์ชเค้าอาจจะมีแฟนเร็วๆนี้”
“ไอ้มาร์ช มีแฟน?”พี่ธีนเดอร์ย่นคิ้วมองหน้าฉัน ก่อนจะมองตามแล้วตาโต
“เห้ยหรือว่ามันชอบ…..!!!!”
“ถ้าปริ้นเดาไม่ผิดนะคะ เรามาช่วยคู่นี้กันเถอะ”
“หึๆ ไอ้เพื่อนเวร ชอบแกล้งเค้าเพราะชอบเค้างั้นหรอเนี้ย”พี่ธันเดอร์แสยะยิ้มน่ากลัวจนฉันสยอง
“งั้นปริ้นขอตัวก่อนดีกว่านะคะ ไปคิดแผนก่อน”
“จ้า ไปพักเถอะ แล้วเราอะ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม”คำถามพี่ธันเดอร์ทำเอาฉันหันกลับไปมองทางพี่ท้อปอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำเอาฉันหันไปรอบด้านเพราะสองคนนั้นหายไป
“ไม่มีอะไรต้องช่วยนิค่ะ แฮะๆ”ว่าแล้วฉันก็ลุกไปทางห้องพัก ถึงจะมีไฟแต่มันก็ยังมืดอยู่ดีสินา แถมบ้านเรายังอยู่ลึกสุดๆอีก หนาวก็หนาวพี่จะหลอกไหมเนี้ย!!
งะเงาอะไรอ่า!!! ฉันชะงักเมื่อหันไปเจอเงาอะไรสักอย่างที่อยู่ข้างๆบ้านพักของพี่ยุนอาและบ้านพักฉัน จนขาก้าวไม่ออก ความหนาวของอากาศก็หนาวเย็นขึ้นมาจนฉันรู้สึกขนลุกไปหมด
“ผะผีหรอ!!!!”ฉันกระซิบเบาๆ พล่างจับเสื้อแน่น และหัวใจที่เต้นแรงจนควบคุมไม่ได้ ฉันยกไอโฟนออกจากกระเป๋ากางเกงอย่างช้าๆเพื่อฉายแสงนั้นออกไปทางเงา
คะคน เฮ้อออออ แล้วฉันก็รู้ว่านั้นเป็นคน เสื้อสีนั้นมันพี่ท็อปนิ…แล้วที่หันหลังอยู่ก็ยัยฟีย่าไม่ใช่หรอ ไปทำอะไรมืดๆตรงนั้นนะ?
ฉันเดินอย่างระวังเพื่อจะเข้าไปใกล้ๆ เพื่อจะดูว่าพวกเค้าคุยอะไรกันอยู่แต่แล้วฉันก็ต้องชะงักขา เมื่อเห็นว่าฟีย่ากำลังเขย้งขาขึ้นเพื่อทำอะไรบางอย่าง
O.O!!!!!!!!!!!!!
“ปริ้นเซส!”
“ขอโทษค่ะ ไม่คิดว่า….กำลังจูบกัน”
เฮ้ จบดราม่างี้ละ 55555 บอกเลยว่ามันจะแซ่บมากกว่านี้หลายเท่า
คิดคิดว่าปริ้นเซสจะทำเช่นไร 1 เดินหนี 2 เข้าไปตบฟีย่า
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เอ๊ะนี้ฉันแต่งนางเอกโหดไปไหมละ
ล้อเล่น ๆ ๆ นะ แต่จะแซ่บกว่านั้นอีกละ 5555
พี่ท็อปจูบกับฟีย่าจ้ะยู้วววว เราด่าใครดี !!
ฟีย่านางเริ่มมาแรงนะ นางไม่ยอมง่ายๆ
รอดูกันต่อไป ในตอนหน้า รับรองว่ามันจะแรง
ขั้นสุด ๆ ๆๆ จะแตกหักเลยหรือเปล่า ... ไม่รู้ รอติดตาม
เม้นด้วยน๊าาาา กำลังใจเจ๊หน่อย
พรุ่งนี้เปิดเทอมวันแรก แต่เทอมสุดท้ายของนักศึกษาปี4
ลูเยิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฟีย่าเธอนี่มันนางมารยาเยอะจริงๆรับไม่ได้อย่างแรง
ไรเตอร์สู้ๆนะค๊ะ ^^ ดูแลสุขภาพด้วยเน้ออากาศเริ่มหนาวแล้วอย่าลืมห่มผ้าด้วยนะค๊ะ ^^
ยัยฟีย่าน่ะยัยปลิงๆๆๆ
ตบมันเลยยยยย
ฟีย่าร้ายมาก
เอาให้ตายยย
สู้ๆนะคะไรท์เป็นกำลังใจให้น้าาาาาา