ตอนที่ 3 : 【The Devil Heart ep.2】-i like u
EP2
-หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป-
“เฟย์….แกช่วยฉันคิดทีสิว่าจะเอายังไงต่อดีTOT”
ฉันยืนเอาหลังพิงกำแพงตึกในมหาลัยที่พี่ชายตัวเองกับคนที่ฉันแอบชอบเรียนอยู่พักใหญ่กับยัยเพื่อนสนิท หลังจากถูกยัยนี่ยุยงส่งเสริมให้ฉันไปสารภาพรักพี่กันต์มาอาทิตย์เต็ม ก็พอฉันเล่าเรื่องคืนที่พี่กันต์ไปส่งฉันที่บ้านให้ฟัง ยัยนี่ก็บอกว่ามันถึงเวลาแล้วละที่ฉันควรบอกเขาไปตรงๆ เพราะ2ปีที่ผ่านมาฉันพยายามทำตัวให้เขาหันมาสนใจฉันขนาดไหน แต่ก็ดูว่าเขาไม่มีอาการจะมองเห็นเลยสักนิด- -;
“แกมาขนาดนี้แล้วยังจะคิดอะไรอยู่อีกวะเบลล์ ไม่ได้ไปบอกรักตรงๆสักหน่อย ก็แค่ยื่นจดหมายนี้ให้เขา แล้วแกก็วิ่งสี่คูณร้อยออกมา เดี๋ยวเขาอ่านก็รู้เองนั่นละ- -*”พูดมันก็ง่ายนะสิย่ะ มาเป็นคนทำเหมือนฉันบ้างไหมเล่า=[]=;
“มันจะเวิร์คเหรอแก ในชีวิตฉันไม่เคยทำอะไรน่าอายอย่างนี้เลยนะเว้ย”ใครเห็นได้เอาไปพูดกันยาวแน่เลยT^T
“ลดๆซะบ้างเถอะฟอร์มแกอะ ฉันเห็นวางฟอร์มมาสองปีกว่าละ พี่กันต์ไม่เห็นจะรู้ตัวเลยว่าแกชอบ สู้เดินไปแสดงความจริงใจนี้ละ น่าอายตรงไหนคนเขาทำกันเยอะแยะ”
“ก็คนมันไม่เคยนิหว่า หรือแกเคย!”
“สรุปแกจะทำไมเนี่ยเบลล์ แม่ฉันโทรมาจิกหลายรอบละนะ ถ้าอีกชั่วโมงฉันไม่ถึงบ้านหัวฉันขาดแน่- -^”
“ขอทำใจแปปดิวะ แกจะเร่งฉันไปไหนเนี่ย”
“แกทำใจมาสองชั่วโมงกว่าแล้วนะเบลล์ แกดูถูกตัวเองว่าทำไม่ได้ แกยังไม่ลองเลยนะเว้ย แล้วจะรู้ได้ไงว่าทำไม่ได้ มันคงไม่มีอะไรจะเสียไปกว่านี้แล้วละแค่บอกความรู้สึกไม่ได้ไปฆ่าใครตายสักหน่อย เฌอเบลล์ผู้ที่มั่นใจในตัวเองเพื่อนฉันคนนั่นหายไปไหน- -^”ที่แกพูดก็จริง ฉันต้องทำได้เพราะฉันคือเฌอเบลล์ไม่มีใครจะมั่นใจในตัวเองเท่าฉันแล้ว= =;;
ต่อให้พูดแบบนั้นก็เถอะนะ !
ฉันสูดลมหายใจเข้าออกอย่างกล้าๆกลัวๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรเช็คว่าเฮียอยู่ไหน เพราะพี่กันต์ไปไหนมาไหนกับเฮียตลอด
ตูด ตูด ตูด…
“ฮัลโหลเฮีย=[]=;;”
(ว่าไงน้องสาว โทรมามีอะไรจ๊ะ)
“ว่างหรือเปล่าเลิกเรียนหรือยังอะ”การพูดอะไรแบบนี้มันไม่ใช่ตัวฉันเลยให้ตาย!
(วันนี้ฉันออกมาซื้อของทำโปรเจค แต่กำลังจะเอาของเข้าไปเก็บในมหาลัย มีอะไรหรือเปล่าทำไมเสียงแกดูไม่ดีเลย)
“อีกนานไหมอะ พอดีเฟย์มันจะให้เฮียช่วยสอนฟิสิกส์ให้หน่อยพรุ่งนี้มีสอบ”ยัยเฟย์ถลึงตาใส่ฉันทันทีที่พูดจบ ก็หัวฉันมันคิดไม่ออกแล้วนิ บอกไปโต่งๆเฮียได้ล้อฉันอับอายแน่
(อะไรนะน้องเฟย์มาเหรอ ได้ๆ อีก10นาทีถึง บอกน้องเฟย์สุดที่รักว่ารอเฮียแปปนะ) เสียงหื่นขึ้นมาเชียว
“เฮียอย่าเพิ่งวางนะ แล้วตอนนี้เฮียอยู่กับพี่กันต์หรือเปล่าอะ”
(ไอ้กันต์เหรอ วันนี้มันมีสอนเคมีให้น้องปี1แทนอาจารย์ แกถามทำไมฮะ)
“ก็…ปกติเห็นตัวติดกัน แฮะๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะเฮีย เจอกัน”ฉันรีบกดวางสายก่อนจะถอนหายใจออกยาวๆ ตื่นเต้นชะมัด
“เบลล์แกเอาชื่อฉันไปอ้างทำไมย่ะ แล้วพรุ่งนี้มีสอบฟิสิกส์ที่ไหนกัน แกเบลอปะเนี่ย”
“มันเป็นแผนเว้ย ขืนโทรไปถามดื้อๆ เฮียก็สงสัยฉันสิร้อยวันพันปีไม่เคยโทหา”
“เออๆ แล้วสรุปพี่กันต์ของแกอยู่กับเฮียแกหรือเปล่า”เฟย์รีบเปลี่ยนประเด็นอย่าสงสัย
“ไม่อะ…เห็นบอกว่าพี่กันต์มีสอนเคมีปี1แทนอาจารย์”
“โห้เก่งขนาดอาจารย์ไว้ใจให้สอนแทนเลย…ว่าแต่ตึกเคมีมันก็ตึกถัดไปจากตึกนี้ ที่อยู่ใกล้ๆลานจอดรถใช่ไหม”ฉันหันไปพยักหน้าอีกรอบ คณะเฮียคือวิทยาศาสตร์และสาขาที่เฮียกับพี่กันต์เรียนคือฟิสิกส์ประยุกต์แต่ไหงไปสอนเคมีฉันก็ไม่ค่อยจะแน่ใจว่าสมองของผู้ชายคนนี้เขาทำด้วยอะไรทำไมถึงฉลาดเกินมนุษย์มนาขนาดนี้
“แล้วจะทำหน้าซีดเป็นไก่ต้มอยู่ตรงนี้อีกนานไหม รออะไรละแก ไปตึกเคมีกัน จะรอให้พี่ฌอนกลับมาเห็นตอนแกสารภาพรักหรือไง นี้ถือว่าดวงดีมากเลยนะเว้ยที่พี่แกไม่อยู่พอดีอะ”เฟย์รีบดึงตัวฉันมาตามทางเดินที่ตอนนี้เริ่มมีนักศึกษาเดินสวนทางออกมา แถมยังมองฉันแปลกๆอีกให้ตาย!
“แกนี้มันน้องเฌอเบลล์ที่เป็นมิสเอเรียสคูลปีนี้ใช่ไหมเนี่ย ตัวจริงน่ารักมากเลยอะแก”เสียงซุบซิบนี้ดังตลอดทางทำเอาฉันค่อยๆเชิดหน้าขึ้นเรื่อยๆ ความมั่นใจฉันเริ่มมาทีละนิดกับสิ่งที่ได้ยิน^^
“แหมเชิดเลยนะยะ เริ่มมีความมั่นใจขึ้นแล้วใช่ไหม”
“ฉันเฌอเบลล์นะแก ความมั่นใจของฉันมันเกินร้อยจ๊ะเบบี้”ฉันหันไปตอบยัยแฟร์อย่างมั่นใจ
“เบลล์นั่นมันพี่กันต์ใช่ไหมนะ ที่อยู่ตรงลานจอดรถอะ”ทันทีที่เพื่อนสนิทฉันพูดจบฉันก็รีบลากยัยเฟย์เดินไปหลบมุมตึกทันที บ้าจริงบทจะเจอทำไมมันง่ายขนาดนี้นะ= =;;
“ฉันเชื่อละจ๊ะว่าแกมั่น แต่ช่วยมั่นในเรื่องควรจะมั่นหน่อยได้ไหมเนี่ย- -^”
“ได้! ฉันจะแสดงให้แกเห็นเอง ฉันเคยไม่มั่นใจในตัวเองด้วยเหรอ เชอะ ไม่ได้แอ้มฉันหรอกย่ะ”
“ก็เรื่องพี่กันต์นิละ ได้แอ้มแกเต็มๆ”ยัยนี่พูดซะความมั่นใจฉันหดเหลือหนึ่งเซ็นอีกเลยเลยดูแส่ะ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างละกัน !
“ฮึ่ย! พูดจา…น่าตบปากฉีกซะ!”
“อย่ามัวมาถลึงตาใส่ฉันเลยเบลล์ แกจะรีบทำอะไรก็ทำเหอะนะ เดี๋ยวพี่ฌอนก็โผล่มาหรอก”
ฉันถึงกับหันไปยังผู้ชายที่เปิดท้ายรถอยู่เหมือนเขาจะกำลังมุ่งมั่นกับการหาของอะไรบางอย่างอยู่ แต่จะว่าไปพี่กันต์เปลี่ยนสีรถใช่ไหมเนี่ย วันที่ไปส่งฉันมันคันสีบอร์นไม่ใช่เหรอแต่ทำไมวันนี้กลายเป็นสีดำละ ท่าทางจะชอบรถยี่ห้อนี้มากเลยนะเนี่ยซื้อมาตั้งสองคัน^^ แต่ดูจากราคามันไม่ควรจะมาซื้อไว้ขับเล่นๆสองคันเลยนะ = =;;
“ฉันจะทำได้ใช่ไหมเฟย์TOT”
“แกเจ๋งอยู่แล้วเบลล์ สู้ๆ”
หลังจากคำพูดยัยเฟย์ฉันก็สูดลมหายใจอีกรอบก่อนจะเดินมุ่งไปยังผู้ชายหน้านิ่งที่ฉันอดทนรอวันที่จะได้พูดกับเขาตรงๆว่าฉันรู้สึกยังไงกับเขามาถึง2ปี
ตึก ตึก ตึก แต่ละก้าวเดินมันเหมือนหัวใจฉันจะหลุดออกมา ฉันมองเห็นด้านหลังของเขาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แต่จะว่าไปฉันไม่เคยเห็นเขาอยู่ในชุดนอกเลยนะ เห็นอยู่ในชุดนักศึกษาตลอด แต่แต่งแบบนี้ก็ดูดีไปอีกแบบ แถมไม่เจออาทิตย์เดียวเขาดูผมยาวขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและผิวก็ยังดูคล่ำลงอีกแฮะ พี่กันต์ไปทำอะไรมานะ
ฉันเดินพิจารณาเขาอย่างไม่รู้ตัวว่าตัวเองเดินจนจะชนเขาอยู่แล้ว
“เออ…คือ…พี่กันต์ค่ะ>.<”ฉันก้มต่ำลงพื้นอย่างไม่กล้าสบสายตา ฉันรู้สึกถึงคนที่หันมามอง แล้วมันก็เหมือนทุกครั้งที่เขายังคงเงียบไม่พูดอะไร และฉันเองก็อดจะชำเลืองมองไม่ได้
“^___^”พะพี่กันต์ยิ้ม!!!!!
“O.O;”ฉันจะช็อคแล้วให้ตาย วันนี้เขาไม่แค่ยิ้มมุมปาก แต่ฉีกยิ้มให้อย่างไม่น่าเชื่อ
“เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมทำหน้าอย่างนั้น”เขาหุบยิ้มกว้างก่อนจะเลื่อนหน้าก้มมาใกล้หน้าฉันอย่างที่ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำ
มะ ไม่จริงน๊า! เสียงที่ดูกวนๆแบบนี้หน้าที่ดูทะเล้นแบบนี้! วันดีๆ แบบนี้เฌอเบลล์กล้าๆ หน่อยสิ เธอทำได้…
“คือว่าเบลล์มีอะไรจะบอก”ฉันหลับตาปี๋พร้อมกับหยิบซองสีชมพูยื่นให้เขา และมือหนาๆก็รับซองนั้นไปอย่างช้าๆ
“จดหมายรักเหรอ หึหึ”พี่กันต์รู้ด้วยเหรอ แถมยังหัวเราะในลำคอราวกับว่าเข้าใจข้อความในจดหมายนั้นแล้วทั้งที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน
“O.O;”
“ทำไมชอบทำตาโตแบบนั้นจังนะ”เขาชี้นิ้วมาพร้อมกับทำหน้าล้อเลียนฉัน ทำไมวันนี้เขาดูทะเล้นจนใจฉันเต้นแรงกว่าทุกที มาดแบบนี้ น่ารักเป็นบ้า!!
“>.<ปะเปล่าค่ะ บะเบลล์ไปก่อนนะคะ”ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งออกมา แต่พอมองไปยังมุมตึกยัยเฟย์ก็หายไปแล้วยัยนี่จริงๆเลย
เมื่อเห็นว่าเพื่อนตัวแสบไม่อยู่ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะไปยื่นเอ๋อแล้ว จากนั้นฉันจึงใส่เกียร์หมาวิ่งออกมาทันทีแต่…
“เฌอเบลล์”
“เฮียO.O;;”ให้ตายเถอะจอร์จ เฮียกับเพื่อนอีกสองคนที่หน้าคุ้นๆกำลังยืนค้นของลงจากรถอย่างเก้ๆกังๆ
แล้วคนที่เดินจากตึกมานั้นมัน!
“พะพี่กันต์O.O”บ้านะเมื่อกี้เขาอยู่ตึกเคมีแต่มาอยู่ตึกฟิสิกส์ได้ยังไงกัน มันไม่มีทางที่เขาจะวิ่งมาทัน แถมชุดแล้วก็ผมก็ไม่ได้ยาวเหมือนเมื่อกี้สักนิด นี้มันอะไรกันเนี่ย!
“แกวิ่งหนีอะไรมาอะ?”เฮียรีบเดินมาหาฉันพร้อมกับมองไปยังด้านหลังที่ฉันเพิ่งวิ่งผ่านมา แต่ตอนนี้อะไรก็หยุดความตระหนกตกใจของฉันไม่ได้ ก็เมื่อกี้พี่กันต์อยู่ตึกเคมีจริงๆนี่ แล้วทำไม…
“เออคือ…”ฉันเดินตรงไปยังพี่กันต์ โดยมีเฮียเดินตามมาอย่างสงสัย
“เมื่อกี้พี่กันต์ได้ใส่เสื้อเชิ้ตลายสก็อต กางเกงยีนส์ยืนหาของอยู่ที่รถในลานจอดรถหรือเปล่าค่ะ”ฉันพูดรัวใส่พี่กันต์จนเขาทำหน้างง
“ไอ้กันต์อะนะจะใส่เสื้อลายสก็อตมันมีแต่สีเสื้อสีเรียบ ไม่ใช่ไอ้กราฟสักหน่อย”
กราฟ???? เฮียพูดถึงใครกัน????
“เหมือนมีใครกำลังเรียกชื่อฉันอยู่”ฉันถึงกับรีบหันตัวมาตามต้นเสียง
=[]=!!!
“พี่กันต์มีสองคนO.O;”
ช็อค โอ้ยช็อค ฉันหันตัวไปยังผู้ชายที่มีหน้าตาคล้ายกันไปมา นั้นก็พี่กันต์ นี้ก็พี่กันต์ บ้าน่ะ!
ไม่จริง!!!!!!!!!!!!!!!!
“แกจะบ้าเหรอยัยเบลล์ ดูไม่ออกหรือไงว่านั้นมันไม่ใช่ไอ้กันต์ นั้นมันไอ้กราฟน้องชายฝาแฝดไอ้กันต์มัน ฉันไม่เคยเล่าให้แกฟังเหรอ”เล่ากับผีอะไรละ
“ฝะ ฝาแฝด”ฉันอยากจะมุดธรณีหนีถ้าทำได้ ใครก็ได้เอาเฌอเบลล์คนนี้ไปเก็บที ขาที่อ่อนนี่ทำเอาฉันถึงกับเซไปเกาะแขนเฮียไว้
“ไอ้กันต์ฉันมีอะไรจะให้แก…”ฉันถึงกับรีบสปิงตัวและรีบวิ่งไปกระโดดเอามือฝาดปากไอ้น้องชายพี่กันต์ทันทีที่เขายกจดหมาซองสี่ชมพูหน้าอายขึ้น แล้วก็ดึงตัวเขากลับมายังจุดเกิดเหตุท้ายรถอีกครั้ง ไม่ต้องบอกว่าตอนนี้พี่กันต์กับเฮียฉันทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกขนาดไหน แต่ใครจะปล่อยให้เขาพูดละ ไม่มีทาง!
“แวะ เธอเป็นอะไรของเธอวะ ฉันอุส่าจะเอาจดหมายรักสีชมพูให้ไอ้กันต์แล้วแท้ๆ”ทันทีที่ปล่อยมืออกจากปาก หมอนี้ก็ชักสีหน้ากวนประสาทฉันทันทีเลย บ้าไปแล้ว โอ้ยโลกนี้ช่างโหดร้าย!!!!!!
“เอาจดหมายคืนมา!”ฉันแบมือขออย่างหงุดหงิด
“หึ เธอเดินมาให้ฉันเองนะ จะมาขอคืนได้ไง”
“ใครจะไปรู้ละว่านายมันเป็นตัวปลอม เอ่อ…ฉันหมายถึงฝาแฝดพี่กันต์”อับอาย อับอายที่สุดTOT;
“ไม่รู้ไม่ชี้”
“บอกให้เอาคืนมาไง”
“อยากได้ก็ตามมาเอาดิ”แล้วหมอนี้ก็วิ่งหนีฉันอย่างกับเด็กปัญญาอ่อน ให้ตายเถอะ นายมันบ้าใช่ไหมเนี่ย
“เอามานะ นั้นมันของฉัน”
“เธอให้ฉันแล้ว มันเป็นของฉันตั้งหาก หึหึ ตลอด2ปีที่ผ่านมาเบลล์พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อที่จะได้เข้าใกล้พี่กันต์มากที่สุด แต่ก็เหมือนมีอะไรบางๆมากั้นเราไว้ ทำให้เบลล์ไม่กล้าพูดมันออกไป”
“ย๊าส์!!!!!!!!!!!!! อยากตายใช่ไหม เสียมารยาท นายมันคนป่า แอบอ่าจดหมายคนอื่น โรคจิต”
“เห้ยเธอมายื่นให้ฉันเองนะเว้ย ฉันไม่ได้ขอด้วยซ้ำ เธอนั้นละยัยเอ๋อไม่ดูตาม้าตาเรือ ชอบเขามาตั้งหลายปีแต่ไม่รู้อะไรสักอย่าง แม้กระทั้งเขามีฝาแฝด^^”หมอนี้พูดความจริงที่ฉันรับไม่ได้สุดๆ โดนฉีกหน้าไม่เหลือชิ้นดีเลย ฟอร์มที่ฉันสั่งสมมานานทุกไอ้บ้านี้ทำลายป่นปี้ไปหมดแล้วTOT
“หุบปากแล้วหยุดวิ่งได้แล้วฉันเหนื่อย”ฉันพูดจบก็หยุดและนั่งยองๆที่ใต้ต้นไม้ข้างสนามบอล ไอ้คนบ้านี้มันไปเอาแรงมาจากไหนนะไม่เห็นท่าทางจะเหนื่อยเลยจริงๆ
“อยากได้คืนเหรอ”เขาพูดพร้อมกับยกจดหมายนั้นมาชูสูง แบบที่ฉันกระโดดก็ยังไม่ถึง นายจะสูงแข่งกับยีราฟหรือไงฟะเนี่ย
“ถามโง่ๆ ถ้าไม่อยากจะมาวิ่งหอบกินอยู่แบบนี้ไหม=[]=;”
“นี่เธอ ฉันอายุมากกว่าเธอนะ แล้วฉันก็เป็นน้องชายคนที่เธอแอบรักมา2ปีด้วย”
“แล้วไง! แล้วนายใช่พี่กันต์หรือเปล่าละ เอาจดหมายฉันคืนมาเร็วๆเลย”
“อวดเก่งจริงๆ ถ้าอยากได้จดหมายรักสุดสวาทนี้คืน เธอต้องทำตามที่ฉันบอก”เขาเดินกลับมาจ้องฉันอย่างเก๊กๆ หล่อตายแหละ ชิ!
“ก็บอกมาสิ ลีลาอยู่ได้!”
“ทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ จนกว่าฉันจะพอใจ”
“ละเมอหรือไง”หมอนี้มันต้องไม่เต็มบาทแน่ๆเลยใช่ไหมเนี่ย- -;
“ก็ดี งั้นฉันเอาจดหมายนี้ไปประกาศให้คณะไอ้กันต์มันรู้เลยดีกว่าเนอะ เฌอเบลล์ มิสเอเรียสคูลเธอได้ดังระเบิดแน่”จะว่าไปหมอนี้รู้จักฉันด้วยเหรอเนี่ย และไม่พูดเปล่าเขายังทำท่าจะเดินไปทางตึกคณะพี่กันต์จริงด้วยสิ
“ไอ้ห้อย=[]=!!!!!”เพราะไม่รู้จะทำยังไงให้ไอ้คนป่ามันหยุดเดินได้ บวกกับอาการจุกที่ไม่สามารถวิ่งตามเขาได้อีกฉันเลยใช้จุดอ่อนทำให้คนบ้านี้หยุดเดิน แล้วเปลี่ยนเดินมาหาฉันแทน
“เธอว่าไงนะ- -^”ได้ผลดีแฮะ หึหึ
“นายมันไอ้ห้อย ห้อยศักดิ์รู้จักไหม”เขาเดินมาตรงฉันจนหลังชนต้นไม้แถมยังดึงข้อมือฉันไปขึงกับต้นไม้อีก เขาน่ากลัวชะมัดเลย
“ยัยจูออน”
“ว่าไงนะ ปล่อยฉันนะไอ้ห้อย”ฉันยังคงพูดออกไปอย่างมั่นใจ ทั้งที่แอบกลัวสายตาของเขาอยู่ไม่น้อย
“อยากให้เอาไปประจานจริงๆใช่ไหม”เขาพูดพร้อมกับยกจดหมายขึ้นมา
“- -^”
“ว่าไง”ฮึ่ย เก่งจริงนะกับผู้หญิงไม่มีทางสู้เนี่ย!
“เออตกลงT^T”
“พูดเพราะๆหน่อยสิ พี่กราฟไม่ค่อยได้ยินเลยน้องเฌอเบลล์^^”หมอนี้ยกยิ้มอย่างกวนประสาท ฮึ่ย! ฉันอยากจะบ้าตาย!
“ฉัน…..จะทำทุกอย่างที่นายต้องการTOT”ไอ้ห้อยเอ้ย!
“ดีมากกกกกกกกกก^^”หมอนี้ยกยิ้มที่มันสวนทางกับอารมณ์ฉันสุดๆ น่าหงุดหงิด โมโห จนอยากจะบีบคอหมอนี้ให้เละคามือ ถ้าไม่ติดว่าเขาหน้าตาเหมือนพี่กันต์ฉันทำไปแล้ง งือTOT
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง เฌอเบลล์คนนี้ไม่อยากจะเชื่อ ร้อยวันพันปีหมอนี้ไม่เคยโผล่มาให้เห็น ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย ทำไม!!!! ทั้งที่มันควรจะจบแฮปปี้แอนดิ้งแล้วสิ ฉันกับพี่กันต์ควรจะรู้ใจกันแล้วสิ ทำไมมันกลับมาเป็นแบบนี้ไปได้ ป๊าแม่ช่วยหนูด้วยT^T ไอ้ห้อยบ้านี้มันต้องการอะไรกันแน่นะ =.=;
มาต่อกันโลดดดดดดดดดดดดด
เริ่มเรื่องวุ่นๆ ๆๆๆ แล้ว เฌอเบลล์ที่น่าสงสาร 5555
นางอุส่ากล้าไปสารภาพรัก แต่คืออะไร พี่กันต์มีสองคน!!
จะเป็นเช่นไร ใครจะเป็นใคร จะบอกรักถูกไหม ครึ่งหลังจะมาต่อให้จบ งุงิ ^^
หลายคนสอบแล้ว ขอให้ทำคะแนนออกมาดีๆนะจ้า สู้ ๆๆ โชคA ค๊าฟฟฟ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กราฟก็น่ารักนะเนี้ยยย มาแค่แปปเดียว
ทำเก๊าหวั่นไหวเลยอ่ะ ><
กราฟน่ารักสุดๆ อ่านไปมโนหน้าโจ๊กไป
เกือบถึงฟินแลนด์แหน่ะ :)
สนุกมากค่าาา
ติดตาทททท ^^