ตอนที่ 6 : Harm Levels + 5 + 2Heart [100%]
เหมือนว่าสิ่งรอบข้างของฉันมันจะหมุนเร็วขึ้นกว่าที่คิด เหมือนโดนมอมด้วยเหล้าอัตราเท่าที่ร่างกายเกินจะรับไหว ไม่ดิ ดีกรีแรงกว่าเยอะ และยิ่งกว่านั้นสิ่งที่ทำให้เหตุการณ์ปัจจุบันกลับมาคือร่างสูงคุ้นตาเดินเข้ามาทางด้านหลังพี่คิน
“ยังไม่กลับเหรอไอ้ฮาร์ม”พี่คินถามเพื่อลดความกระอักกระอ่วน ซึ่งตัวฉันกำลังร้องขอกับพระผู้เป็นเจ้าในใจว่าขอให้เขาไม่เห็นและไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
“อืม กำลังจะกลับ แต่มาเห็นฉากสารภาพรักของแกซะก่อน น่าสนใจดี”
พระผู้เป็นเจ้าไม่เข้าข้างฉัน โอเคฉันควรแกล้งตายเป็นการซ้อมก่อนจะตายจริง หน้าตาพี่ฮาร์มนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวชะมัด ผิดกับฉันที่เหงื่อซึมกายเม้มปากแน่นและมองเขาด้วยสายตาเว้าวอนให้ไปเคลียร์กันที่ห้องต่อ
“เห็นเหรอวะ เชี่ยเขินเลย อย่าไปบอกใครนะเว้ย”
“ไม่ใช่เรื่องของฉันอยู่แล้ว”เขาตอบโดยที่สายตากำลังแผดเผาฉันไปด้วย อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฉันต้องกลัวเนี่ย อาจเพราะรู้จักเขาดี เชื่อสิต่อให้เป็นเพื่อนเขาก็ต่อยได้ถ้าอยากทำ ฉันเคยได้ยินว่าสี่คนนี้ต่อยกันเพราะเรื่องไร้สาระกันหน้าแหกมาแล้ว ต่อยจนแทบจำสภาพเดิมไม่ได้ แต่พอต่อยเสร็จก็กลับมาเป็นเพื่อนรักกันเช่นเดิม
“นิวขอตัวกลับก่อนนะคะ…”ฉันรีบโบกแท็กซี่และวิ่งขึ้นโดยความไวแสง และพอนั่งออกมาได้สักพักสายเรียกเข้าสุดระทึกขวัญก็ตามมาติดๆ
“คุณลุงขับเร็วๆ กว่านี้ได้ไหมคะ”ฉันยังไม่พร้อมจะทะเลาะกับพี่ฮาร์มตอนนี้ โทรมาให้ฉันลงจากรถชัวร์ ฟันธง!
เอี๊ยด!
รถแท็กซี่ถูกเบียดให้เข้าข้างทางด้วยรถสปอตหรูคุ้นตาสุดๆ ฉันกัดฟันปากแน่นไม่สนคำด่าของลุงคนขับแท็กซี่ และไม่นานเจ้าของรถก็เดินมาเปิดประตูที่ฉันนั่งก่อนจะโยนเงินให้คนขับด้วยแบงก์พันจนเขาเลิกด่าไป
“สงสัยวันนี้จะอยากเจ็บตัวนะนิวเยียร์”
“อาตี๋โกรธเหรอ เขาเปล่าทำอะไรนะ”พอถูกยัดใส่รถฉันก็ต้องแปลงร่างเป็นผีเด็กขี้อ้อน ฉันไม่ผิดก็จริงแต่สาเหตุของเรื่องนี้มันค่อนข้างใหญ่จนน่าตกใจ
แต่พี่ฮาร์มก็ขับรถโดยความเร็วจนมาถึงคอนโด ไม่พูดอะไรสักคำ นี่ไม่ใช่พี่ฮาร์มแล้ว สงสัยพี่ใบ้จะเข้าสิง ปกติก็ดูลึกลับเข้าใจยากนะ แต่เพราะเขาพูดตรงๆ ฉันเลยเข้าใจสิ่งที่คิด ตอนนี้ฉันเลยไม่รู้ว่าฉันประสบกับปัญหาอะไรอยู่ ต่อสายหาพี่อ้อยพี่ฉอดน่าจะเกทนนะ
โอเคไม่ตลก…แต่ฉันแค่กำลังปลอบใจตัวเอง แต่แล้วหางตาของเจ้าของห้องก็หันพุ่งตรงมาที่ฉันหลังจากที่ลากเข้ามาในห้อง เขาใช้สองแขนล็อกให้ตัวฉันติดประตูแล้วเลื่อนหน้ามาเหมือนจะจูบแต่ก็เปลี่ยนมาดีดหน้าผากจนเสียงดังลั่นห้อง
“อ๊ะ…เจ็บนะ แดงแน่ๆ ไอ้ตี๋ ไอ้…เจ็บนะเว้ย!”เข้าใจว่าแรงควายป่ะ เขาดีดมาแบบไม่ออมแรงอะ ฉันนี่ทรุดลงพื้นทันทีที่โดน แถมไอ้คนชอบความรุนแรงยังยืนสมน้ำหน้ากันอยู่ไม่ได้สนใจก่อนจะเดินเข้าห้องไป
เฮ้อ! โอเคไม่พูดอย่าพูด ฉันเลยเดินสะบัดกลับห้องตัวเองบ้าง พอมาที่ห้องเห็นชัดเจนว่าหัวฉันบวมแดงแบบเห็นได้ชัด ใหญ่กว่าลูกสตอเบอร์รี่เกาหลีอีก เล่นแรงไปแล้วนะ โกรธก็พูดสิ แค่บอกว่างอนนี่ฉันก็พร้อมสแตนบายง้อแล้วนะ
พอรู้ตัวอีกทีมันก็เป็นเวลาเกือบตีสี่ ฉันเพิ่งอาบน้ำและทายาที่หัวเสร็จ เหมือนจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งใช่ไหมที่โดนแฟนดีดหน้าผาก แต่ถ้าเห็นอานุภาพความแดงของมันแล้วละก็คุณจะไม่พูดคำนี้หรอก
“ยังไม่คิดจะขอโทษอีก ไอ้ตี๋ซาดิสม์เอ๊ย”ฉันมองโทรศัพท์ตัวเองที่ไม่มีการแจ้งเตือนจากทางใดเลย ยกเว้นข้อความในไลน์ของพี่คินที่ฉันไม่กล้ากดอ่าน
กริ่ง กริ่ง
พอฉันปิดไฟล้มตัวลงนอนเท่านั้นแหละ สัญญาณหน้าห้องรัวมาเป็นเพลงแร็พเลย คิดว่าคงไม่ได้นอนหรอกถ้าไม่ออกไปคุย
“มีอะไร”ฉันตะโกนจากในห้องเมื่อส่องตาแมวแล้วแน่ชัดว่าใครกัน
“เปิดประตูด่วนๆ”
“ไปนอนไป”
“นิวเยียร์!”
“เหอะ…”มองสีหน้าของเขาแล้วฉันควรเปิดอย่างมาก ไม่งั้นประตูห้องฉันไม่น่าจะมีโอกาสติดกับบานประตูต่อไปแน่
“ขอโทษมาให้ไว”
“เรื่องอะไร?”
“ยังมีหน้ามาถาม…”พี่ฮาร์มเสยผมลวกๆ ในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นนี่ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ แต่สิ่งที่ผิดคือที่มือเขาตั้งหาก มีเลือดซิบอยู่ตรงหลังมือจนฉันดึงมือเขาเข้ามาในห้อง
“ทำไมต้องใช้ความรุนแรงทุกทีเลยเนี่ย”
“ขอโทษมา…”ขนาดฉันดุอีกเรื่องพี่ฮาร์มยังมาพูดเรื่องอื่นอยู่อีก ตอนนี้ฉันกำลังทำแผลให้เขาอยู่ ถ้าเดาไม่ผิดผนังห้องตรงทีวีก็น่าจะมีคราบเลือดติดเช่นเดียวกัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงชอบทำตัวเองเจ็บตัวเวลาทะเลาะกัน ถ้าอยากให้ฉันรู้สึกผิดและไม่พอใจ เขาทำสำเร็จนะ
“ก็รู้ว่ามือสำคัญ ทำไมชอบทำแบบนี้”
“…”เขาไม่ตอบและพยายามจะดึงไม่ให้ฉันทำแผล
“ถ้ามือเจ็บเล่นกีตาร์ไม่ได้นะ รู้ยัง”ฉันลองพูดจากวนประสาทไปดู ผลที่ได้คือเขาเริ่มแสยะยิ้มและมองมือตัวเองที่ฉันกำลังเช็ดแผลอยู่
“มีอย่างอื่นสำคัญกว่ากีาร์”
“อะไรเหรอ?”
“ไม่บอกเว้ย ขอโทษด่วนๆ”
“โอเค…นิวขอโทษที่กอดพี่คิน”เป็นเรื่องเดียวที่ฉันรู้สึกผิด
“แล้วไงอีก…”
“ไม่มีแล้ว ถึงตาพี่ฮาร์มต้องขอโทษนิวบ้าง”
“เรื่อง?”
“ยังจะถาม…แดงเป็นลูกสตอเบอร์รี่เกาหลีอยู่บนหน้าเนี่ย”
“อ่า…จุ๊บ”ว่าแล้วฉันก็โดนกดหน้าเข้าหาริมฝีปากของพี่ฮาร์ม เขากดจูบลงที่แผลฉันที่เพิ่งทายาไปเมื่อกี้
“ขมวะ แสบด้วย”
“สมน้ำหน้า!”ฉันนั่งทำแผลให้เขาจนเสร็จ แต่พอจะลุกเอาชุดทำแผลไปเก็บก็ถูกกดให้นั่งลงอีกครั้ง
“คิดยังไงกับไอ้คิน”
“อ่อที่ผีใบ้เข้าสิงไม่ยอมพูดนี่เพราะโกรธเรื่องนี้”ฉันยกยิ้มแล้วเอาหน้าเกยไหล่กว้างไว้
“อย่ามาอ้อนเว้ย ตอบมา!”
“พี่คินก็น่ารักดี เป็นผู้ชายขี้เล่น เป็นกันเอง ไม่ถือตัวไม่หยิ่ง แถม…อ๊ะ เอ็บอะ(เจ็บนะ)”ฉันถูกทำร้ายร่างกายอีกแล้ว ถูกหยิกแก้มด้วยปลายนิ้วจากคนที่โอบฉันอยู่ตอนนี้
“สงสัยวันนี้อยากตายนะ”
“อ้อเอ่น(ล้อเล่น)”
“ใช่เวลาไหม”
“อ่อย(ปล่อย)”
“อ่อยอะไรตอนนี้”
“อ่อยไอ่ไอ้อ่อย(ปล่อยไม่ใช่อ่อย)”
“ไม่มีอารมณ์ อ่อยอะไรนัก โกรธอยู่”
งัม! พอรู้ว่าเขากวนประสาทฉันก็กัดเข้าที่กล้ามไม่ยอมปล่อย พี่ฮาร์มเก่งเรื่องทำหน้าไม่สะทกสะท้านฉันเลยเพิ่มระดับการกดน้ำหนักจนเขาทำหน้าอยากฆ่ากัน ฉันถึงได้ปล่อย
“คนหรือหมาเนี่ย กัดเจ็บฉิบ”
“แล้วนี่คนหรือมะม่วงล่ะ กวนฉิบ!”
“หึ จะมีสักกี่คนที่กล้ากวนประสาทและกล้าทำร้ายร่างกายผู้ชายอย่างฉันวะ”
“ถึงว่า…วันนี้พอได้เด็กไปคนโอบไม่ปล่อยเลยไง”ว่าจะไม่งี่เง่าแต่มันก็อดไม่ได้จริงๆ มาทำเป็นโกรธฉัน เขาตั้งใจกลบเกลื่อนเรื่องยัยเด็กปีหนึ่งที่นั่งกกกันที่ผับแหงๆ
“ทำไม หึงเหรอ”
“แล้วหึงก่อนทำไม”
“ก็มันน่าไหม ทั้งกอดทั้งจูบผู้ชายคนอื่น”
“คนอื่นอะไรก็เพื่อนสนิทพี่นะ”
“กวนตีนนะ!”
“อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ วันนี้ตี๋ทั้งโอบยัยนั่นทั้งโดนหอมแก้มทั้งโดนออเซาะ เขายังไม่ของขึ้นเลยนะ”
“เหรอ!”เขาพูดแล้วยกมือมาแตะที่หน้าผากฉันทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดแต่ก็แกล้งฉันแทน
“อย่าให้พูดบ่อย ถ้าหึงจริงจะงี่เง่าอย่าให้ต้องความอดทนต่ำ”ฉันกัดฟันยิ้มและพูดด้วยสีหน้าเอาจริง ตอนแรกไม่โกรธแต่ถ้าพูดเรื่องนี้ไม่จบเห็นทีว่าต้องพังกันไปข้าง นี่ฉันใจดีเกินความจำเป็นเยอะนะเห็นว่าเขาไม่ได้ถึงเนื้อถึงตัวผู้หญิงคนนั้นไม่เหมือนเมื่อก่อน ปกติเขาทั้งจูบทั้งลูบ ทั้งคลำ
“โอเค วันนี้ถือว่าหายกัน เพราะเรื่องไอ้คินมันเหนือการควบคุม”
“อ่าหะ”
“แต่ถ้าเมื่อไรที่กอดมันก่อนอีกละก็…”พี่ฮาร์มเว้นวรรคและจ้องหน้าฉัน “จะไม่ใช่แค่ดีดหน้าผาก แต่จะเก็บทั้งคู่เดี๋ยวนั้นเลยคอยดู”
“ทราบแล้วเปลี่ยน”ฉันเลยรีบรับคำก่อนที่เขาจะเปลี่ยนอารมณ์มาโกรธกันอีกรอบ
“เจ็บมากไหม พี่ไม่คิดจะทำแรงนะแต่มันรั้งนิ้วไว้ไม่ทัน”
“ลองโดนไหมล่ะ มาแลกกัน”
“แรงเท่าลูกหมา จะทำอะไรได้”
“ได้ดิ แลกกับต่อยมัดนึง”
“นิ้วชี้แลกกับมัดเนี่ยนะ อย่าซ่า!”
“แรงตัวเองเยอะกว่ายังจะกลัว”ฉันทำเป็นบ่นอุบอิบก่อนที่พี่ฮาร์มจะเปิดหน้าผากให้ฉันเอาคืน
“เร็วๆ ก่อนจะเปลี่ยนใจ”
“โอเค!”ฉันตั้งท่าและเล็งอย่างหมายมั่น พี่ฮาร์มมองหน้าฉันที่เอาจริงเอาจังกับการทำลายร่างกายเขาด้วยสีหน้าชอบใจ และพอฉันยกกำปั้นเพื่อจะปล่อยหมัดใส่เขา พี่ฮาร์มกับไม่หลับตาและจ้องกันนิ่งเหมือนกำปั้นฉันเป็นแมลงวันที่กำลังบินชนหน้า โดนแล้วไม่เจ็บไม่จำเป็นต้องหลบไม่จำเป็นต้องหนี “ไม่หนุกเลยอะ ตี๋ทำไมไม่กลัวเหม่งล่ะ”
“น่ากลัวตรงไหนเนี่ย…”และพอเขาจะพูดฉันก็เปลี่ยนมัดไปหลังคอให้เขาก้มลงมาจูบกัน ตอนแรกเขาไม่ตั้งตัวเลยไม่ได้จูบกับ แต่พอฉันเริ่มสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากเขาเป็นการเปิดโอกาสให้เขาตั้งสติ เขาเริ่มมอบสัมผัสกลับมาให้กันอย่างที่ฉันต้องการ รสจูบที่หอมหวานละมุนลิ้นของเขาไม่เคยทำให้ฉันผิดหวัง ลมหายใจเรายังมีกลิ่นเหล้าด้วยกันทั้งคู่แต่ฉันก็ได้กลิ่นอ่อนจากเขาเป็นการบ่งบอกว่านี่คือพี่ฮาร์ม กลิ่นที่ไม่ว่าสัมผัสที่ไหนเมื่อไรฉันก็รู้ว่าเป็นเขา สองมือฉันโอบรัดรอบคอของเขาเอาไว้แน่นกว่าเดิม สัมผัสละมุนเริ่มร้อนแรงจนผลักฉันล้มลงกับโซฟา ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะถอนจูบไปและใช้ปลายจมูกชนกับจมูกของฉันเพื่อแลกลมหายใจ
“ลงโทษกันแบบนี้ ระวังตี๋จะหัวใจวายก่อนนะเหม่ง ถ้าหยุดตัวเองไม่ได้เหม่งจะซวยนะ”
“ถ้าตี๋ทำเหม่งละก็…เหม่งจะกัดลิ้นหยุดความหื่นให้เอง ดีล!”
“ยัยตัวแสบ!”
กริ่ง กริ่ง
เสียงสัญญาณหน้างห้องดังขึ้นอีกครั้งขัดบทสนทนาของเรา ฉันมองหน้าพี่ฮาร์มที่นั่งอยู่และเกิดความตื่นเต้นในหัวใจอีกครั้ง ไม่ใช่พี่ซีหรอกใช่ไหม ก็เขาไปเที่ยวกับเพื่อนที่ต่างจังหวัด…
“นิว ฉันเอารถมาคืน!”
“พี่ซี”พอได้ยินเสียงยมทูตแว่วมาแต่ไกลฉันก็ลากพี่ฮาร์มเพื่อมาซ่อนและที่ที่ดีที่สุดคือห้องนอน ความจริงพี่ฮาร์มไม่เคยได้เข้าห้องนอนฉันสักครั้งเดียว เพราะมันคือห้องส่วนตัวที่ฉันไม่ค่อยให้ใครเข้ามารบกวนแม้กระทั่งพี่ซี “ห้ามส่งเสียงเด็ดขาด”
ฉันสั่งเขาก่อนที่จะเดินออกมาแต่กลับถูกดึงไปจูบจนได้ เพราะมันไม่ใช่เวลาฉันเลยต่อยเขาให้ปล่อยจากการสนุกที่เห็นฉันกำลังซวย พี่ชายฉันจะมาคืนรถอะไรตอนตีห้าเนี่ย ไปนอนไหม บ้าจริง!
“นิวเยียร์!”
“มาแล้วๆ อะไรเนี่ยนพี่ซี”ฉันโวยวายสีหน้างัวเงีย พี่ซีขนาบข้างมาด้วยผู้หญิงเกาะอกรัดรูป ที่ฉันไม่เคยเห็นหน้า ไม่ใช่ยัยยูราที่รักนักรักหนา ฉันเลยแปลกใจ
“เอารถมาคืน พอดีฉันมีรถคนอื่นขับแล้ว ดีกว่าหรูกว่ารถแกเยอะ”
“อวดแค่นี้ใช่ป่ะ สวัสดี!”ฉันรีบปิดประเด็น และเตรียมดึงประตูปิดแต่ถูกผลักด้วยมือหนา
“ขอยืมเตียงคืนนึงดิ”
“ตลกเหรอพี่ซี”
“จริงจังเลยแหละ นะนิวคนดี ไม่ไหวแล้ว”ฉันชักจะไม่ไหวกับพี่ชายตัวเองแล้วจริงๆ นะ บางทีก็คิดอะไรที่คนอื่นเขาไม่คิดไม่ทำกัน
“ไปเปิดห้องเอา อย่ามาทรามห้องคนอื่น”ฉันพูดจบก็เดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ที่วางไว้ตรงโซฟามายัดเงินให้พี่ชายตัวเองไปสามพัน
“มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ ถึงน่ารัก”
“ไปไหนก็ไป!”นี่ถ้าไม่ติดว่ากรีดเลือดออกมาแล้วมีความเกี่ยวข้องกันนะ ฉันจะฆ่าเขาเป็นคนแรกเลย เก่งแต่เรื่องใช้เงิน
แต่พอคิดว่ามีคนในห้องนอนรออยู่ฉันจึงรีบเดินเข้าไป…
“ไม่ต้องมาแกล้งหลับ กลับห้องได้แล้ว”
“อืม”พี่ฮาร์มตอบแต่ไม่ได้ขยับตัวไปอย่างที่พูดเลยสักนิด
“อือก็ลุกสิ ยังจะ…นี่!”ฉันรั้งแขนพี่ฮาร์มให้ลุกจากเตียงแต่เขาทำตัวหน้าตีโดยการรั้งฉันให้ลงไปนอนในกอด
“บ่นอยู่ได้ไม่ง่วงหรือไง พี่ง่วงจนลืมตาไม่ขึ้นแล้วนะ”
“โอเค ให้แค่คืนเดียวนะ เข้าใจไหม!”
“ทำมาเป็นหวงห้อง ทีตัวเองไปนอนห้องเขาทุกวันเขายังไม่หวงเลยนะ”
“ก็พูดว่าหวงสิ จะไม่ไปเหยียบเลย”
“หวง”
“โอเค๊….อย่ามากอดนะ”
“หวงคนในอ้อมกอดนี้ตั้งหาก”ดูความเจ้าเล่ห์และแถกลบเกลื่อนของเขาสิ
“อย่ากอดไง”
“หยุดเล่นตัวแล้วนอนซะดีๆ”จะมีสักวันไหมที่เราสองคนนอนกันอย่างสงบแล้วไม่ต้องเถียงกันสักวัน
น่าจะเป็นภาพที่หาดูได้ยาก หรือไม่วันนั้นก็ต้องมีใครสักคนเป็นใบ้กันไปก่อน แต่ทุกเสียงก็จบหลังจากที่แรงกอดแน่นเบียดชิดให้ร่างเราสัมผัสกัน เริ่มเกิดความโลภภายในใจแล้วอยากให้เป็นแบบนี้ทุกๆ คืนจัง
มันจะดีอยู่แล้วเชียว ถ้าไม่ติดว่าคนตัวใหญ่พูดประโยคถัดมาเพื่อเรียกเลือดก่อนนอน!
“จะว่าไปนมเธอก็ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย”
“ท่าทางพี่ฮาร์มจะไม่อยากเก็บลมหายใจไว้ใช้วันพรุ่งนี้นะ ถ้าพูดอีกคำไปพบยมบาลแน่!”
คู่นี้แบบฟรุ้งฟริ้งงุ้งงิ้งกันไปก่อน
ปล่อยให้หวานกันให้เต็มที่จ้ะ เดี๋ยวเราดริฟให้ฝุ่นตลบเลย 555
เรื่องนี้ค่อนข้างรุนแรงนะคะ
ออกตัวไว้ก่อนเพราะเดี๋ยวโดนด่าอีก 5555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สรุปว่าให้หวานพอหอมปากหอคอ
หลังจากนี้ มาเต็มสินะสินะ. อร้ายยย ตื่นเต้นนนน
แหม๋นางน่ารักซะไม่มี
พี่ฮาร์ม -..-
เค้าไม่ไหว ตามพี่ฮามตลอด
เม้นน้อยแต่ก็เมันให้
สู้ๆนะคะไรเตอร์ เป็นกำลังใจให้ -.,-
เค้าไม่ไหว ตามพี่ฮามตลอด
เม้นน้อยแต่ก็เมันให้
สู้ๆนะคะไรเตอร์ เป็นกำลังใจให้ -.,-