ตอนที่ 33 : Mafia Junior #2 EP15 - ตัวประกอบ
ช่วงเวลามีความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอเลยอะ เพิ่งกลับจากทะเลแท้ๆ แต่กลับอยากจะไปอีก ถ้าถามว่าหลังจากที่ติดเกาะคืนนั้นเป็นยังไงก็ไม่มีอะไรนอกจากได้นอนกอดคริสมาสทั้งคืนเลย ตัวเขาก็อุ่นมากด้วย หอมมากด้วย แล้วก็หวานมากด้วย
ไอ้ที่ว่าหวานเนี่ยขอเก็บไว้ชิม เอ้ยคิดคนด้วยแล้วกันนะว่าอะไรที่หวาน เขิน>///<
“อุ้ยซี มายืนทำอะไรตกนี้ตกใจหมด”ฉันบิดไปมาแล้วคิดอะไรเพลินๆ อยู่คนเดียวแต่แล้วก็สะดุ้งด้วยความตกใจเมื่อเจอซีที่บอกว่าจะไปส่งแฟนสาวอย่างยูจินกลับมาอยู่ตรงประตูห้องนอนฉันพร้อมกับนมสดอุ่นๆ ในมือ
“เอานมสดมาให้ครับ”
“ขอบใจนะ^^”ฉันยิ้มแล้วดื่มมันรวดเดียวเลย
“ช่วงนี้คุณหนูดูมีความสุขมากเลยนะครับ คุณหนูอารมณ์ดีและยิ้มบ่อยมันทำให้พวกเราในบ้านมีความสุขไปด้วย”
“ฉันดูมีความสุขมากเลยเหรอ ก็ปกตินะ”พูดไปก็เขินไป ทำไมช่วงนี้แค่คิดถึงหน้าคริสมาสก็ทำให้ฉันยิ้มเหมือนคนบ้าได้โดยไม่รู้ตัว
“จริงๆ นะครับ คุณแมทกับคุณเจสันยังแอบมาถามเรื่องคุณหนูกับคริสมาสด้วยครับ ผมเลยเล่าให้ฟังไปนิดหน่อย”
“พี่ชายฉันเคยอยู่ติดบ้านมาสนใจน้องด้วยเหรอ เห็นไม่ทำงานก็เที่ยวกับสาว แต่ช่างเถอะ เพราะฉันก็มีความสุขอย่างที่ซีว่านั้นแหละ ดึกแล้วพรุ่งนี้ไปเรียนด้วยไปนอนเถอะ ฝันดีนะ”
“ฝันดีครับคุณหนู”
ซีกดปิดไฟและเดินออกจากห้องฉันไปหลังจากที่ฉันทิ้งตัวลงที่นอน เห้อ คิดถึงคริสมาสจัง ว่าแล้วก็ขอกดดูรูปภาพที่ถ่ายด้วยกันหน่อยแล้วกัน
Rrrrr
“ตายยากแฮะ โทรมาพอดีเลย”ฉันบ่นอุบอิบและรีบกดรับสายแต่ไม่ได้พูดอะไรไป
[ซาลาเปา ทำไรอยู่ยังไม่นอนเหรอ]
“…”ซาลาเปาบ้านนายดิ กวนประสาทจริง
[เฮ้ หลับแล้วเหรอ อย่าบอกว่าละเมอรับสายน่ะ]
“เปล่า ตื่นอยู่เนี่ยแหละ ชิ คิดว่านายจะหลุดพูดจาดีๆ กับฉันบ้าง”
[อ่อเหรอ แล้วทำอะไรอยู่ไม่เห็นโทรมา]
“กำลังจะนอน”
[จะนอน แล้วทำไมไม่บอกอะ ไม่โทรหาด้วยโกรธอะไรปะเนี่ย]ฉันอมยิ้มกับน้ำเสียงกระวนกระวายของคริสมาสแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาเป็นคนใส่ใจฉันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน
“เปล่าไม่ได้โกรธ ก็กำลังนอนดูรูปอยู่ ดูเสร็จก็คิดว่าจะโทรหาเห็นนายบอกว่าจะไปกินเบียร์กับเพื่อนด้วยก็เลยไม่อยากโทรไปกวน”
[อืม เพลียๆ อะเลยรีบกลับ อาบน้ำแล้วโทรหาเนี่ยแหละ]
“ง่วงแล้วอะ นอนกันเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน”
[อืม ลืมอะไรเปล่า]
“นายก็พูดก่อนดิ”
[พูดก่อนดิ]
“เอ๊ะ ก็พูดมาก่อนบ้างสิ ฉันพูดก่อนทุกที”
[ก็เธอพูดก่อนทุกทีก็พูดมาสิ]
“โอเคๆ เถียงกันแบบนี้ไม่ได้นอนแน่ ฝันดีนะฮะคุณคริสสสสส”
“ฝันดีนะซาลาเปา บาย”
[อืม]
ชิ ใครว่าหมอนี่ไม่ติดโทรศัพท์ ไม่ชอบโทรหาคนอื่น เดี๋ยวฉันทำให้เขาเปลี่ยนไปได้แล้วนะรู้ยัง คิก ๆ แต่ตาไม่ไหวแล้วง่วงมาก ครอกฟี้zZZZZZZ
-สองอาทิตย์ผ่านไป-
ดูเหมือนว่าสองอาทิตย์ที่ผ่านมาจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นไม่กับชีวิตวัยรุ่นของฉันเกินคาดเดามากจริงๆ แต่มันก็ไม่ได้เกิดตรงๆ ที่ฉันหรอกเกิดกับนายยูตะกับเรียลรันตั้งหาก ที่ก่อนหน้านี้ยัยรันถูกลักพาตัวด้วยคู่อริอย่างหนักแน่น ดีที่ยูตะกับพี่เตชินร่วมมือและเข้าไปช่วยยัยรันเอาไว้ทันทำให้ทุกอย่างจบได้สวย
แต่พอจบเรื่องนั้นก็มาเจอเรื่องที่พ่อยัยรันห้ามให้ยัยรันข้ามมาฝั่งมาเฟียโซนจนถึงขั้นจะให้ลาออกจากโรงเรียนเลยไง เล่นเอาหัวใจยูตะแทบสลายแต่สุดท้ายก็แฮปปี้เมื่อยูตะขอหมั้นยัยรันต่อหน้าพ่อตาที่เป็นยากูซ่าและทำให้ยัยรันได้อยู่ที่นี้ต่อ
และตอนนี้เราก็มาฉลองกันนิดหน่อยกับกลุ่มของพวกมาเฟียจูเนียร์นั่นแหละ
แต่มีบ้างอย่างที่ทำให้ฉันไม่พอใจเท่าไร ก็ก่อนหน้านี้ตอนที่ช่วยยัยรันทำให้ฉันต้องใกล้ชิดพี่เตเพราะต้องสืบเรื่องยัยรันมาให้ยูตะ คริสมาสก็พาลไม่พูดไม่คุยกับฉันโทรหาก็ไม่รับสายมาหลายวันแล้วด้วย ฉันเลยไม่รู้จะทำไงก็เลยขอความร่วมมือจากเลโก้ในการทำให้คริสมาสยอมพูดกับฉันบ้าง
ถึงวิธีมันดูสิ้นคิดก็ตามแต่…
“ไอ้เลโก้พรุ่งนี้เด็กม.5 มีสอบวัดความรู้ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่กลับไปอ่านหนังสือ”
“อะไรกันพี่สองทุ่มกว่าเอง ไม่รีบดิพี่คริส”
“แต่ฉันว่าแกควรรีบนะ”
“เออ…อะไอ้เลโก้ พวกเรากลับก่อนก็ดีนะเว้ย ไปตีดอทต่อ ไปเหอะ”ปอนด์เป็นพี่ชายเลโก้มองสถานการณ์อยู่สักพักก็รีบมาดึงแขนให้น้องชายลุกตามทันที
“อะไรกัน ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ”เดิมพันน่ะหมอนี่รู้ทันตลอดว่าเราสองคนมรปัญหากัน
“ทำไมซียังไม่มารับอีกเนี่ย อยากกลับจะแย่แล้ว”พอเลโก้ไม่อยู่ ฉันก็แกล้งพูดให้คริสมาสหมั่นไส้ไปอีก ก่อนหน้านี้ฉันง้อมาตลอดเลยนะ แต่เขาไม่ยอมคุยด้วยเองต้องเล่นไม้นี้นั่นแหละ
“มานี่ดิ”แต่จู่ๆ เขาก็ทำหน้าไร้ความอดทนก่อนจะกระดิกนิ้วเรียกให้ฉันไปนั่งข้างๆ
“อะไร”
“มานี่ไง”
“เห้ยนี่พวกแกเห็นฉันสี่คนนั่งอยู่ด้วยปะวะ ทะเลาะกันข้ามไปข้ามมาอยู่ได้ ทะเลาะกันตั้งแต่เด็กไม่เบื่อเหรอถามจริง”
“ให้ไปทำไม?”
“แล้วทำไมแค่ให้มานั่งข้างๆ ต้องมีเหตุผลโดยวะ”
“ทำอะไรก็ต้องมีเหตุผลดิ!”
“แล้วอยากมาในเหตุผลไหนล่ะ จะได้ตอบถูก”
“เหตุผลแฟน ไหนลองเรียกสิ”ฉันไม่ได้ขออะไรที่มากไปเลยนะ ไอ้สิ่งที่เรากำลังทำอยู่มันไม่เหมือนแฟนตรงไหน ถึงจะยังไม่มีคำว่ารักหลุดออกจากปากเขาก็ตาม แต่ผู้หญิงทุกคนก็อยากโดนขอเป็นแฟนใช่ไหมล่ะ เขาไม่ยอมพูดยอมขอเลยอะ ผู้ชายอย่างเขาอาจคิดว่าไม่สำคัญก็ได้ แต่ฉันอยากให้รู้ว่าฉันรอฟังคำนี้อยู่ต่อหน้าเพื่อนทุกคนให้เป็นพยาน
“งั้นก็ไม่ต้องมา!”แต่มันก็ไม่เป็นไปตามที่คิดได้เลย ทำไม เป็นแฟนกับฉันมันยากตรงไหน น่าอายมากเลยเหรอ งอนจริงๆ นะตอนนี้
“นึกว่าจะแน่ ไอ้อ่อนเอ้ย!”และยูตะก็ทำให้บรรยากาศมีเสียงหัวเราะอีกครั้ง ยกเว้นฉันที่เบนสายตาไปทางอื่น กับคริสมาสที่ทำหน้าเบื่อโลก
‘มานี่หน่อย’ แล้วพอเพื่อนเผลอ ก็เป็นคริสมาสที่สงข้อความไปเรียกฉันให้มานั่งข้างๆ กัน
ไปก็ได้น่าเบื่อวันนี้ถ้าไม่ไปนั่งข้างคงได้ตีกันตายตรงนี้แน่ แต่พอมานั่งข้างแล้วมันก็ไม่จบน่ะสิ เขายังส่งไลน์มาหาเรื่องกันไม่หยุด ไม่เชื่อก็ดูเอา
“อะไร!”
‘ทำไมต้องอ่อยคนอื่นวะ’
“ใคร?”
‘ยังมีหน้ามาถาม’
‘คนไหน?’
‘ทุกคนอะ’
‘ฉันอยู่เฉยๆ’
‘จะบอกว่าคนอื่นมาชอบเอง ว่างั้นเถอะ’
‘นายก็ฉลาดไม่น่าถามซ้ำนะ’
“ย๊าส์!”แต่พอถึงประโยคนี้คริสมาสก็ตะโกนออกมาเสียงจนคนอื่นหันมามองเรา สงสัยจะจี๊ด
“นั่งข้างกันแล้วจะคุยไลน์กันเพื่อ พูดดังๆ ชัดเจนไปเลย เกิดเป็นลูกมาเฟียจะมาเขินอายอะไรนักวะ เสียเวลารักกันนะเว้ย อีกอย่างจะได้ไม่เป็นภาระเพื่อนที่อยากรู้อยากเห็น?”
“ฉันไม่ได้คุยกับยัยนี่สักหน่อย”
“ฉันก็ไม่ได้คุยกับเค้าเหมือนกัน”
“เฮ้อ ผู้ร้ายปากแข็งทั้งคู่”
‘สนุกนักนะ เรื่องทำตัวเรียกร้องความสนใจเนี่ย’
‘อืม สนุกดีแต่ก็ไม่เห็นจะสนใจสักที’ฉันตัดพ้อด้วยความน้อยใจเยอะๆ ซึ่งมันก็ทำให้อีกคนที่นั่งข้างๆ ดูอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
‘เพื่อนเยอะแยะเลิกคุยกับคนอื่นสักที’
‘มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?’
‘แล้วอยากให้มีสิทธิ์ไหมล่ะ’
‘ไม่น่าถาม อยากตั้งนานแล้ว นายล่ะอยากใช้สิทธิ์นั่นเดี๋ยวนี้กับฉันดูไหม^^’
เราสองคนหันมองหน้ากันโดยที่ฉันเองรอฟังคำตอบนั่นอยู่ และคริสมาสก็กำลังจะตอบในสิ่งที่ฉันอยากรู้ แต่พอเขาหันขึ้นมาดันเลยฉันไปเสียอย่างนั้น ก่อนที่จะทำให้ทุกคนหันไปมองตามด้วยความสงสัย
“แพน…”
บอกตามตรงว่าสถานการณืนี้มันทำให้คนอย่างฉันหน้าชายิบเลย ลมในหูวิ่งเข้าออกหลายรอบมาก อยู่ดีๆ ก็รู้สึกจี๊ดจนนั่งไม่ติด และสิ่งที่ทำให้มันน่าโมโหมากขึ้นไปใหญ่ก็คือคนที่นั่งอยู่ข้างฉันดันลุกขึ้นยืนและไม่กี่วินาทีก็เล่นทำเอาพูดไม่ออกไปตามๆ กัน
กอดกันตรงหน้าฉัน…
“เหอะ”ฉันกัดปากแน่นมองภาพตรงหน้าด้วยใจที่ปวดร้าว ใจหนึ่งคิดว่าจะลุกขึ้นแล้วกระชากแขนยัยนี่ออกจากนั้นก็ตบสักฉาด แต่อีกใจฉันก็คิดว่าทำไมคริสมาสไม่เป็นคนรั้งยัยนี่ออกมาแทน
“คริสมาส กลับมาคบกันนะ แพนคิดถึงคริสที่สุด!”
ก็…ไม่รู้สินะ น้ำตามันมาจากไหนกันในตอนนี้ ฉันกลายเป็นธาตุอากาศหรือตัวประกอบในฉากที่สุดแสนจะโรแมนติกที่สุดในโลกเลย
โปรดดึงเธอออกเถอะ กระชากแขนเธอออกไปซะ แล้วหันมาจับมือฉัน…ฉันทำได้แค่ภาวนาในใจและนับถอยหลังเพื่อรอคำตอบ
ห้า สี่ สาม…
“ห้ะ…”ไม่ได้ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ฉันว่าฉันรู้คำตอบแล้ว
“คริสตัล!”ยืนต่อไม่ไหว ทำไม่ได้แล้ว เสียงรันและคนอื่นๆ วิ่งตามฉันออกมาจากตรงนั้นด้วยความเร็ว แต่ฉันก็หลบอยู่ที่พุ่มไม้ตรงม้าหินอ่อนที่เคยชอบนั่งกับคริสมาสกันสองต่อสอง
“ขี้ขลาดชะมัดเลย ทำไมเธอถึงเป็นคนแบบนี้วะคริสตัล”ฉันก่นด่าตัวเองซ้ำ เผื่อมันจะคิดได้บ้าง “ยังไงก็ต้องรู้ความจริงเข้าสักวันแหละ ถ้ามันยิ่งนานกว่านี้แกจะทำใจไหวเหรอ ถ้ามันรักเกินกว่านี้จะตัดใจได้เหรอถ้าหากเค้าไม่เลือกเธอ”
ฉันแอบหวังว่าช่วงเวลาที่ผ่านมา คำพูดและการกระทำของคริสมาสมันจะพอทำให้ฉันสามารถเชื่อใจว่าเค้าจะเลือกฉันได้บ้าง
“เอาน่า อย่างมากก็แค่จบ แต่คิดว่าคงไม่”มีใครไม่หลอกตัวเองและมีใครไม่แอบหวังบ้าง ฉันคนนึงที่เป็น มันเลยทำให้ฉันพาตัวเองกลับมาตรงที่เดิม กลับมาเพื่อเผชิญหน้าและกลับมาค้นหาความจริงกับความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ที่มีต่อฉันและต่อหน้าคนที่เขาเคยรัก
“คริสมาส!” ฉันเรียกชื่อเขาในขณะที่เขามองฉันด้วยสายตาสับสนอย่างเห็นได้ชัด “ฉันคิดว่านายต้องเลือก เพราะฉันจะไม่ทนอีกต่อไป”
และเมื่อเห็นมือข้างนึงของคริสมาสถูกจับด้วยมือยัยแพนทีนทำให้ฉันยืนมือไปจับมือเขาอีกข้างเอาไว้เช่นกัน ถ้าวันนี้มันผ่านไปด้วยดีฉันจะไม่มีวันปล่อยมือของผู้ชายคนนี้อีกต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าไม่…ฉันก็จะปล่อยเขาไปและไม่มีวันหันกลับมาจับมันอีกเลย
“เมื่อก่อนที่ฉันไม่พูดอะไรเพราะยัยนี่อยู่ในฐานะแฟน แต่ตอนนี้ไม่ ฉันและเธอมีสิทธิ์ที่จะเป็นคนถูกเลือกด้วยกันทั้งคู่”
“คริสค่ะ”
“เลือกสิคริสมาส ตอบให้ชัดๆ ดังๆ ว่าจะเลือกใคร…อย่าให้ค้างคา คนที่ไม่ถูกเลือกความเจ็บมันยิ่งทวีคูณไม่รู้เหรอ”
“…”
“ตอบสิคริส แพนรักคุณนะคะ”
“คนที่ฉันเลือก…”
“เดี๋ยวค่ะ”
“อะไรของเธอแพนทีน อย่ามาเรื่องเยอะ”
“ก่อนที่คริสจะเลือก หวังว่าคริสจะจำคืนวันเกิดของแพนได้นะ จำได้ใช่ไหมค่ะว่าคริสทำอะไรและพูดอะไรกับแพนไว้”
ไม่ปกติ อยู่ดีๆ คริสมาสก็นิ่งและอึ้งไปเลย ทั้งที่เมื่อกี้เขาเหมือนจะเลือกฉันแล้วแท้ๆ สายตาเขาที่หันมามองฉันตอนนี้มันเปลี่ยนไป และบอกได้คำเดียวว่ามันไม่ใช่คำตอบเดิม
“นายทำอะไรและพูดอะไรกับยัยนี่”ได้โปรดบอกฉัน และทำในสิ่งที่นายคิดเถอะนะ คงอ่อนวอนเขาได้ผ่านสายตาเท่านั้น และเหมือนฉันจะรู้คำตอบผ่านจากมือที่สัมผัสอยู่ในตอนนี้ที่มันไม่เหมือนเดิม
“ฉันเลือกแพนทีน!”
ฟรืบ
ปลายนิ้วของฉันถูกสะบัดออกอย่างง่ายดายโดยแพนทีน ยัยนี่ดึงคริสไปกอดโดยที่ฉันยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเหมือนได้ยินบางอย่างอื้ออึง และรู้ตัวอีกทีก็เหมือนมีบางอย่างที่แตกสลาย
“ขอบคุณนะคะคริสที่เลือกแพน แพนรักคริสที่สุดในโลกเลย เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้วนะคะ”
“…”เขาไม่ได้ตอบอะไรและไม่ได้หันมามองฉันแม้สักเศษเสี้ยว ก็โอเคนะ อย่างน้อยก็รู้ความจริงที่มันควรจบได้ตั้งนานแล้ว
เมื่อก่อนฉันพยายามจับมือเขาไว้โดยที่เขาไม่เต็มใจมันทั้งอึดอัดและรู้สึกแย่ทั้งคู่ สิ่งเดียวที่จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นมันก็แค่…ปล่อยเขาไปก็แค่นั้น
คงไม่ต้องมีคำแสดงความยินดีหรอกใช่ไหม…ฉันควรเดินออกไปให้ไกลจากตรงนี้ แต่ว่า…ใครก็ได้ช่วยพยุงฉันไปทีได้หรือเปล่า ขามันแทบจะก้าวไม่ไหว แค่หันหลังกลับมาน้ำตาฉันก็ไหลจนไม่อาจทรงตัวได้อยู่
“ฮึก”
ทุกก้าวมีแต่ความเจ็บ ทุกก้าวมีแต่น้ำตา ทุกก้าวมีแต่คำพูดที่เขาเคยพูดให้ฉันเชื่อใจ ทุกก้าวมีแต่ความเหน็บหนาวที่ฉันได้รับ
“ฮึก”
ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!
“ฮือ ฮื้อ”ฉันปล่อยโฮแล้วนั่งมันลงกลางถนนเมื่อศูนย์เสียการทรงตัว ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ฉันทนไม่ไหวแล้ว
“น้องคริสตัล”
ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“ฮึก”ใครสักคนที่รู้จักฉันเป็นคนเกือบชนฉันด้วย ไม่รู้ว่าต้องด่าไหม ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไงให้เลิกร้องไห้ มันเจ็บเหมือนใครสักคนที่ฉันรักมากๆ เขาตายจากฉันไป แต่แย่กว่าคือมันไม่ได้ตายแล้วดันไปรักกันต่อหน้าต่อตาฉันไง “ฮือ ฮืออออออออ” ฉันกำมือลงที่หัวใจที่เจ็บจนไม่สามารถอธิบายคำใดๆ ออกมาได้
“ลุกครับ ลุกขึ้นไหวไหมเกิดอะไรขึ้น”
ปี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!
“ฮือ ไม่ ไม่ไหวแล้ว มันจบแล้ว มันจบไปแล้วได้ยินไหม”ฉันหันไปตะคอกคนที่พยายามจะประคองฉันให้ลุกขึ้นเพราะตอนนี้ดูเหมือนรถเขาจะจอดอยู่กลางถนนจนคันอื่นไม่พอใจ ถึงน้ำตาจะเปื้อนหน้าไปหมดแต่ก็พอเดาออกว่าคนๆ นี้เป็นใคร
“ไม่ลุกใช่ไหม งั้นพี่อุ้มนะ”
“อุ้มเถอะ มันเจ็บจนลุกไม่ไหวแล้ว ฮึก”
-หลายชั่วโมงผ่านไป-
ฉันนั่งกอดเข่าอยู่ที่กรุงเทพฯ ใช่ข้ามมาเฟียโซนมาเลยแหละ มากับใครก็คงจะเดาออก แต่เขาคนนั้นไม่ได้อยู่ในตอนนี้ ไม่ได้ถามว่าไปไหนและไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น
‘นายคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉัน เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งถามอะไรเลยนะ ฉันอยากคิดทบทวนอะไรคนเดียว ฝากเคลียร์กับที่บ้านด้วยนะซี’
ก่อนจะปิดเครื่องฉันได้ส่งข้อความนี้ไปให้ซีเรียบร้อยแล้ว เดาว่าซีน่าจะรู้เพราะจากไลน์ที่ส่งมาดูเหมือนว่าซีจะไปเจอคริสมาสอยู่กับ…แฟนของเขาพอดี
ตี๊ด
‘ครับคุณไมตรี ขอโทษจริงๆ นะครับพอดีช่วงนี้ผมติดงานด่วนเอาไว้ถ้าเคลียร์จบเมื่อไรผมจะรีบไปพบนะครับ ได้ครับสวัสดีครับ’
พี่เตเข้ามาพร้อมของเต็มไปหมดและกดตัดสายโทรศัพท์ที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นคนที่รอเขาอยู่ก่อนจะมองหน้าฉันแบบทำตัวไม่ถูก
“พี่ไปซื้อของใช้มาให้ คริสตัลโอเคนะ แต่เท่าที่ดูคงจะไม่”
“ตัลขอยู่ที่นี้สักพักได้ไหมค่ะ”ฉันพูดเสียงสั่น น้ำตามันยังคงมีและมันยังคงไหลอยู่จนฉันเริ่มรู้สึกเหนื่อย
“ละแล้วโรงเรียน…”
“แค่อาทิตย์เดียว…นะคะ”
Techin Say:
สายตาของเธอดูน่าสงสารมากจริงๆ ผมไม่เคยเห็นคริสตัลเป็นแบบนี้มาก่อนคนที่สดใสร่าเริง คนที่ยิ้มให้ผมทุกครั้งไม่ว่าจะเรื่องใดๆ คนนั้นหายไปไหน ถึงผมจะไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เกิดอะไรขึ้นแต่ก็เดาไม่ยากเลยเพราะตอนที่ผมขับผ่านมาผมเห็นคริสมาสกอดกับผู้หญิงคนอื่น
ถึงผมจะไม่ได้ติดต่อน้องคริสตัลในช่วงหลังเพราะรู้ว่าเธอมีใครในใจ แต่ก็ไม่ได้โง่จนดูไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นคือคริสมาส และพอถามยัยรันก็ได้คำตอบที่คิดว่าไม่ควรเข้าไปแทรกกลางระหว่างคริสตัลกับคริสมาสเลยทำให้ผมตีตัวออกห่างจากเธอมาด้วยความรู้สึกที่ไม่เข้าท่า
วันนี้ผมคิดว่าผมไม่ต้องขัดใจตัวเองแล้ว ถ้าเกิดผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง
“เอางั้นก็ได้ แต่มีข้อแม้อย่างนึง…ก่อนหน้านี้พี่ทำงานจนไม่ได้พักเลย งั้นหนึ่งอาทิตย์นี้คริสตัลไปเดตกับพี่ให้หายเหนื่อยได้หรือเปล่า”
แอบมาอัพ อิอิ ไหนใครเปียกแล้วบ้างงงง
สารภาพว่ายังไม่ได้ไปเล่นน้ำเลย
แต่ไปต่างจังหวัดและทำบุญมาทั้งสามวัน เอาบุญมาฝากจ้าาา
แล้ววันนี้ก็แบบไปเจอคนที่ให้ไอเดียพลอตเรื่องนี้มา
เค้าไม่ได้เป็นคนคิดนะ แต่เค้าเป็นคริสมาสในรูปแบบคน 555555
ก็เลยรีบกลับมาอัพให้อ่าน ไม่เกี่ยว อิอิ
ตอนหน้าพี่เตมาแรงแซงโค้งมากกกกกกกก
ส่วนใครที่เกลียดคริสมาสคือแบบขอโทษนะ แต่เราเปลี่ยนพระเอกไม่ได้จริงๆ
แต่มันมีความเป็นมาเป็นไปที่คุณต้องอ่านให้จบ อิอิ
มาดูสิว่าทูคริสจะได้ลงเอยกันใหม่แล้วจะยังไงต่อ
ติดตามกันเยอะๆ นะคะ <3
ปล. ในเพจมีเล่นเกมแจกของอยู่เข้าไปร่วมสนุกกันะคะ >>> Aday6
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
หมั่นไส้คริสมาส โป้งคริสมาสสสสส!!
หนึ่งคนทิ้งแกให้ตายอีกคนให้ลมหายใจ แกก็น่าจะคิดแล้วป่ะว่าควรเลือกใคร โอ้ยยยยยยยยยย เซ็งโว้ย!!! แล้วนี่แพนทีนช่วงเวลาที่เป๊ะเวอร์มาก วุ้ย!!พูดแล้วหงิด