ตอนที่ 31 : Mafia Junior #2 EP13 - เอ่อคือว่าฉัน...
“ขอดอกไม้ช่อที่ใหญ่ที่สุดในร้านครับ เอาที่สวยที่สุด ดอกกุหลาบที่แพงที่สุด แล้วก็กระดาษห่อที่สวยที่สุด”
“คะ…ได้ค่ะ รอสักครู่นะค่ะ”
ตอนนี้อย่าเพิ่งตกใจนะว่าฉันกำลังมายื่นโง่อะไรในร้านดอกไม้แถวคอนโดคริสมาส เรื่องมันมีอยู่ว่าหลังจากที่หมอนี่ปาข้าวของที่พี่เตซื้อให้ฉันเสร็จเค้าก็บอกว่าหิวข้าวจะกลับไปกินข้าวที่คอนโดโดยให้ฉันเป็นคนทำ แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่นั้นเลย เขากลับเปลี่ยนใจกะทันหันแล้ววกรถกลับมาแบบซีรีย์เกาหลีแล้วลากฉันเข้าร้านดอกไม้เวลาหนึ่งทุ่มตรง
“มานี่”แล้วหลังจากที่ฉันมองคริสมาสออกปากสั่งคนในร้านเสร็จเขาก็เดินไปชี้สั่งนู่นสั่งนี่ก่อนจะสั่งให้ฉันเดินตามไปอีกฝั่งของร้านที่มีตุ๊กตาเทดดี้แบร์อยู่เต็มห้อง
“ผมอยากได้หมี่ขนาดเล็กสุดไปจนถึงใหญ่สุดครับ รบกวนเอาไปใส่รถคันนั้นที”พูดจบก็ยื่นบัตรเครดิตให้ตามสเต็ปจ้า ไอ้คนรวย!
“ทะทุกขนาดเลยเหรอค่ะ”พนักงานที่กำลังยืนอยู่ถึงกับอึ้งไปเลยไง
“ทำไมครับ มีปัญหา?”
“มะไม่ค่ะ จะจัดตามที่คุณผู้ชายสั่งทันทีเลยค่ะ”
บ้าบอชะมัดเลย ฉันทนไม่ได้แล้ว
“ขอโทษนะคะ ยกเลิกที่สั่งเมื่อกี้ทั้งหมด…พอดีเพื่อนฉันเค้าสติไม่ดี หมอนี่ชอบตุ๊กตาม๊ากมากพอเห็นแล้วก็จะเก็บอาการไม่ได้แบบนี้ทุกครั้งเลย”
“คะ?”
“เอ่อ เอาแค่ตัวเล็กตัวนี้ก็พอค่ะ”เพื่อไม่ให้มันดูน่าเกลียดเกินไปฉันเลยไปหยิบเท็ดดี้ตัวน้อยสองตัวที่ใส่เสื้อฟ้ากับเสื้อชมพูมาอย่างละตัว ก่อนจะเดินไปที่เค้าเตอร์
“จะขัดทำไม อยากได้นักไม่ใช่เหรอ”
“เลิกไร้สาระแล้วรีบจ่ายเงินซะ ฉันโคตรไม่เข้าใจนายเลยคริสมาส”
“เออ ก็เหมือนกันแหละ”แล้วนี่ก็มาเหวี่ยงลงที่ฉันไง เขาหยิบการ์ดไปให้พนักงานก่อนจะเซ็นชื่อแล้วหยิบของที่พนักงานออกมาที่ร้านดอกไม้ด้านนอกที่ตอนนี้เจ้าของกำลังพยายามห่อกุหลาบช่อใหญ่
“กุหลาบสีแดง101ดอกนะคะ”
“เอามาเถอะครับ นี่ใหญ่สุดแล้วเหรอ”ฉันกอดอกมองคริสมาสที่ดูจะไม่พอใจฉันจนลมออกหูแล้วไปใส่อารมณ์กับพนักงานห่อ
“กุหลาบ101ดอกแปลว่าฉันมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้นค่ะ”
“ครับ?”ฉันและคริสมาสเกิดอาการทำหน้าไม่ถูกไม่เลยทีเดียว เราสบตากันเพียงชั่วครู่ก่อนจะรีบหันหน้าหนีแล้วหันไปทางอื่นจนคนที่ห่อหัวเราะคิกคักกันที่เห็นเราเขินอาย
“แสดงว่าเพิ่งคบกันใช่ไหมค่ะ สมกันมากเลยนะคะ น้องผู้ชายดูตามใจแฟนมากเลย”
“เอ่อไม่…”คริสมาสกำลังจะเถียงแต่ถูกพี่พนักงานขัดขึ้นอีก
“น้องผู้หญิงก็ดูรักแฟนมากเลยนะคะ สายตาผู้หญิงนี่ดูไม่ยาก”
“เอ่อคือ…”แล้วฉันเองก็กำลังจะเถียงหากแต่ว่ามันมีบางอย่างที่ไม่ปกติ
“รักผมอะไรล่ะครับ ยังทำหน้าอาลัยอาวรณ์ของที่ผู้ชายคนอื่นเอามาให้อยู่เลย”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้อาลัยอาวรณ์ ก็แค่มารยาทคนที่ให้เค้าจะรู้สึกยังไงถ้าเกิดเค้ารู้ว่านายเอาของเค้าไปโยนทิ้งแบบนั้น”
“เห็นไหม เธอแคร์ไง”
“ก็ใช่ไง พี่ชายยัยรันจะไม่ให้แคร์ได้ไงล่ะ”
“เห็นไหม เธอยอมรับว่าเธอแคร์ไอ้เตชินแล้ว”
“ดะเดี๋ยวนะคะ แหมเถียงกันแบบนี้พี่เชื่อแล้วว่ารักกันมาก”
“ไม่ได้รัก!”ฉันกับคริสมาสตะโกนไปคำเดียวกันจนพี่พนักงานอึ้งไปแปปนึงก่อนจะกลั้นหายใจหัวเราะกันต่อ
“เค้าว่าคนที่เป็นแฟนกันจะใจตรงกันฉันเชื่อก็วันนี้”
“ก็บอกว่าไม่ใช่แฟน!”อีกแล้วอ่ะ เริ่มจะโมโหแล้วนะเนี่ย ทำไมต้องมาพูดคำเดียวกับฉันด้วยนะ
“จ้ะ ไม่ใช่แฟนก็ไม่ใช่ คิกๆๆ”
“ฉันจะไปรอข้างนอก!”เห้ยมันไม่ตลกแล้วนะที่เราจะมาพูดตรงกันทุกคำแบบนี้ เล่นเอาฉันและเขาจ้องกันตาเขม็งเลย จากความโมโหเริ่มกลายเป็นความสงสัยว่าคำต่อไปเราจะพูดตรงกันอีกหรือเปล่า
“ฉัน…”แล้วเราก็อ้าปากตรงกัน
“นาย/เธอ…พูดก่อนดิ”ให้ตายดิขนาดตอนนี้ยังเหมือน
“เอาละจ้ะๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้วนะดอกไม้ได้แล้วค่ะ พี่ชอบคู่เราจังเดี๋ยวลดให้10เปอร์เซ็น วันวาเลนไทน์ไว้แวะมาทะเลาะให้พี่ดูใหม่นะ”
“ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกันไงค่ะ”ทีนี้ฉันพูดเองเพราะหมอนี่กำลังเซ็นบัตรที่รูดดอกไม้ก่อนจะรับดอกไม้แล้วเดินนำฉันออกจากร้าน
“น้องๆ เอาให้อยู่หมัดนะ ฤทธิ์เยอะแบบนี้ปราบให้อยู่ในกำมือเลยพี่เชียร์”
“อ่อค่ะ ขอบคุณนะคะ”ฉันชักจะชอบร้านดอกไม้ร้านนี้แล้วดิ แฮๆ
“เอาไป”คริสมาสยื่นช่อดอกไม้มาที่ฉันทันทีที่ขึ้นรถ แต่ฉันก็ปัดมือเขากลับไปแล้วทำเป็นเมิน ทั้งที่ความจริงฉันหวังให้เขายื่นมันกลับมาอีกสุดๆ
“เอามาประชดก็ไม่ต้อง ฉันไม่ได้อยากได้”ที่ไหนล่ะ อยากได้มากกกกกกกกกกก!
“เรื่องมาก เธอนี่แม่งโคตรเยอะเลยว่ะ ไม่อยากได้ก็ดีฉันจะโยนทิ้งข้างทางก็ได้”
เอ้า! นี่ฉันไปเยอะบนหัวหมอนี่เมื่อไรกัน แล้วดูดิทำท่าจะเปิดกระจกโยนทิ้งทั้งที่ขับรถอยู่ด้วย
“ใครกันแน่ที่เยอะ นายจะบ้าเหรอเดี๋ยวได้ตายคู่หรอก เป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย เอามาเลย!”พอฉันกระชากดอกไม้กลับมาเขาก็ทำเรื่องหวาดเสี่ยวต่อจนได้เลยสิ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด
“นี่!”ฉันไปจ้องคริสมาสที่เหยียบคันเร่งจนหน้าฉันแทบไปกระแทกกระจก “เถียงสู้ไม่ได้แล้วชอบลงที่รถ ไอ้คนบ้านิสัยเสีย”
สุดท้ายเราสองคนก็กลับมาถึงคอนโดเขาแบบครบสามสิบสอง อาจจะมีสติกับหัวใจที่ตกหายอยู่ที่สี่แยกไหนสักที่ตอนคริสมาสเหยียบคันเร่งมิดไมล์ และในขณะที่ฉันเดินหอบหิ้วของที่จะทำกินกันเย็นนี้รวมทั้งดอกไม้และตุ๊กตา คริสมาสก็เดินเข้าห้องไปตัวปลิวแบบไม่สนใจกัน อีกทั้งมาถึงก็ตรงไปเล่นเกมส์เลยทีเดียวทิ้งให้ฉันเป็นแจ๋วทำโน่นทำนี่ไม่หยุด ความจริงก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอก คริสมาสอยากกินหม้อไฟน่ะเราก็เดินซื้อเนื้อสัตว์ที่หั่นและปรุงสำเร็จรูปกับผักชุดหม้อไฟมาแล้วแค่ล้างและจัดเข้าจานเท่านั้นเอง
แต่บอกว่าแค่นั้นฉันก็ไม่เคยทำให้ใครหรอกนะ เอาใจสุดๆ ดีที่ห้องเขามีหม้อไฟฟ้าอยู่แล้วเทน้ำซุปแล้วรอเดือดมันก็จบ อย่าหวังให้ฉันไปทำมากกว่านั้นฉันทำไม่เป็น แฮะๆ
“คริสมาสน้ำเดือนแล้ว”
“…”
“คริสมาสกินได้แล้วนะ ฉันเตรียมของเสร็จแล้ว”
“…”
“คริสมาส…”
“จะเรียกอะไรหนักหนาเนี่ย ไม่เห็นไงว่าคนกำลังเล่นเกมส์”
“…”คราวนี้เป็นฉันเองที่เงียบ เงียบที่ได้ยินเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ของเขา น้ำเสียงไม่พอใจแล้วท่าทีรำคาญกันมากของเขาทำให้ฉันน้ำตาคลออย่างบอกไม่ถูก ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงชินชาแต่ว่าตอนนี้มันแค่ทำตัวไม่ถูก
ฉันถอดผ้ากันเปื้อนเงียบๆ และวางไว้ตรงเก้าอี้ก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินอ้อมหลังโซฟาที่คริสมาสนอนเล่นเกมส์อยู่เพื่อจะออกจากห้อง
บางทีฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองว่ากำลังเสียเวลากับเขาทำไมเหมือนกัน กี่ครั้งที่ใจอ่อนให้ผู้ชายที่ไม่มีอะไรชัดเจนกับความรู้สึกที่มีให้ฉันสักอย่าง ฉันก็เหนื่อยเป็นท้อเป็น เวลาที่ทุ่มเทให้ใครมากๆ แล้วมันมีเพียงความเย็นชาที่ได้กลับมา ฉันก็รู้สึกว่ามันควรพอสักทีไง
ปึ้ง!
ไอ้คนไร้หัวใจ ฉันกัดฟันอยู่หน้าประตูเขาสักพักก่อนจะเดินมากดลิฟต์ที่อยู่ใกล้ๆ
“เดินมารั้งกันหน่อยก็ไม่น่าจะมีใครตายหรอกป่ะ”ฉันพึมพำสักพักลิฟต์ก็มา ฉันเดินเขาไปในนั้นด้วยความโกรธสุดๆ แต่เวลาเดียวกันที่ลิฟต์จะปิดดันมีคนมากดเปิดซะก่อน
หรือว่า…
“รอด้วยค่ะ”ก็แค่มีผู้หญิงเดินเข้ามาไง หวังอะไรคริสตัล!
ลิฟต์ลงมาทีละชั้น ฉันก็ได้แต่แอบด่าท้อคริสมาสในใจไม่หยุด คิดแล้วมันน่าน้อยใจคนเดินหนีมาขนาดนี้ไม่ง้อกันหน่อยเหรอ เอาจริงๆ ต้องรั้งกันตั้งแต่ฉันลีลาใส่รองเท้าและยืนโมโหอยู่หน้าห้องแล้วดิ หรือไม่ก็วิ่งมากันประตูลิฟต์ไม่ให้ฉันกลับมาดื้อๆ แบบนี้แล้วป่ะ
โอเคเลยคริสมาส!
ติ้ง! ครืด!
เหอะ ห่อเหี่ยวชะมัด
“เห้ยประตู!”แล้วฉันก็ต้องชะงักเมื่อเสียงของใครดังมาจากด้านหลังที่ทำให้รู้ว่าตรงหน้าฉันเป็นทางออกที่ฉันเกือบชน “มาทำไม ถ้ามารั้งบอกเลยว่าฉันไม่อยู่”
“เธอลืมไอ้นี่เอาไว้”คริสมาสตอบเสียงเนื่อยๆ หอบดอกไม้กับตุ๊กตาสีฟ้ามาที่หน้าฉัน เล่นเอาหน้าฉันร้อนจัดจนเหมือนมีระเบิดลูกใหญ่กำลังจะลง
“ขอบใจ”พอเอาของมาให้เสร็จเขาก็เดินไปทางลิฟต์ทันที ทั้งที่ฉันสั่งใจให้เดินออกจากทีนี้แต่สุดท้ายฉันก็เดินกลับไปที่หมอนี่และดึงเขาด้วยแรงทั้งหมด
“อยู่กับฉันมันทำให้นายรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยเหรอคริสมาส ฉันตามอารมณ์นายไม่ทันแล้วนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายฉันก็มีความรู้สึกเหมือนกันนะโว้ย!”
“ใช่ ฉันรู้สึกแย่…มากด้วย”
“…”เจ็บเหมือนโดนถีบเสยหน้าไปสิ ตรงจนน้ำตาไหล นี่จะแกล้งพูดอะไรที่มันดีกว่านี้จะมีใครตายเหรอ? “เข้าใจแล้ว!” ฉันไม่ทนแล้วกับคนๆ นี้ ไม่มีอะไรที่ต้องทนอีกต่อไป ฉันควรไปจากที่ตรงนี้นานแล้วด้วย พอกันที
แต่หลังจากทีหันหลังเพื่อจะเดินจากไป คริสมาสก็เล่นทำขาฉันอ่อนยวบไปพร้อมหัวใจทันที
“ฉันโคตรรู้สึกแย่เวลาที่เธอเอาแต่พูดเรื่องคนอื่นเวลาอยู่กับฉัน”
“…”
“ไม่ชอบใจเวลาที่เธอเอาแต่สนใจของคนอื่นที่ไม่ใช่ของๆ ฉัน”
“…”
“แม่งโคตรไม่เข้าท่าเลยว่ะคริสตัล!”
“ห้ะ”
“ฉันต้องทำยังไงให้เธอเลิกแคร์คนอื่นสักทีว่ะ”
“แล้วทำไมนายต้องไม่อยากให้ฉันแคร์คนอื่น”
“ก็เพราะฉัน…”
“อะไร?”
“ฉัน…”
ฉันเม้มปากแน่นพร้อมกับรุ่นว่าคริสมาสจะพูดอะไรต่อ เขาทำสีหน้าอยากจะบ้าตายก่อนที่กลายเป็นฉันนี่เองที่กำลังจะตายแทน
ฟรืบ ลิฟต์ถูกเปิดออกพร้อมกับแรงดึงดูดที่ทำเอาฉันเซเข้าไปพร้อมกับความชาที่แผ่ซ่านไปหมด คริสมาสกำลังกอดฉันอยู่ เรื่องจริงเหรอ?
“ฉันหวง”
“…”
“หวงคนของตัวเองผิดตรงไหน”
“…”ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย แต่คริสมาสก็ทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออกได้แต่ซบอยู่ที่อกกำยำของเขาเท่านั้น รู้สึกดีจัง
“ทีหลังอย่างอนอะไรไร้สาระอีกนะ ฉันเหนื่อยจะวิ่งตามเธอแล้วนะ”
“ไม่เห็นจะตามเลย นายแค่เอาของมาให้ฉันไปพ้นๆ”ฉันเถียงและหันหน้าไปมอง
“เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนยังไง ถ้าเธอลืมไว้แล้วฉันไม่ใส่ใจจะเอารีบตามลงมาเพื่อ?”
“ทีหลังก็พูดสิว่าง้อ ไม่ใช่ทำเป็นเก๊กใครจะไปดูออก นายมันซับซ้อนเกินไปแล้วนะตามไม่ทัน”
“ความจริงน่ะเธอดูฉันออก แต่เธอแค่ไม่มั่นใจในการกระทำของฉัน”
“งั้นก็ทำให้ชัดเจนสักที ไม่ได้หรือไง”
“งั้นสัญญามาก่อนว่าเธอจะไม่สนใจคนอื่นมากกว่าฉัน…ไม่ๆ ห้ามสนใจคนอื่นนอกจากฉันเลย”
“นานมาแล้ว…”ฉันออกจากอ้อมกอดอุ่นและหันไปจ้องหน้าคริสมาส “ที่ฉันมีสายตาไว้แค่มองนายคนเดียว เพื่อนายจะไม่รู้”
“ดีมาก เชื่องๆ แบบนี้เฮียชอบ”เขาขยี้ผมฉันก่อนจะดึงของในมือฉันไปถือแล้วลากฉันเข้าไปในห้องอีกครั้ง
แล้วท่าทีต่างๆ ของคริสมาสก็เปลี่ยนไป เขาเริ่มใส่ใจและมีปฏิกิริยากับตัวฉันมากขึ้น ผ่านไปเกือบเดือนที่เราใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น หลายคนเริ่มสนใจในความสัมพันธ์ของเรา ตอนนี้ฉันกับคริสมาสไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น ตัวติดกันจนซีเริ่มบ่นน้อยใจฉันแล้วคิดดูสิ แต่มันก็ดีอย่างไม่น่าเชื่อ
“ฉันไม่ได้พูดก่อนออกจากบ้านเหรอว่าถ้ามาถึงแล้วนายยังไม่อาบน้ำฉันจะวีน”
ประสาทจะกินกับคริสมาสอยู่แล้ว เอาจริงๆ เราเหมือนแฟนกันที่คบหาดูใจกันมานาน แบบว่าฉันจะต้องมาจัดการเขาทุกวันหยุดเลยสิ แล้ววันนี้นัดติวฟิสิกส์เอาไว้แท้ๆ แต่เขากับนั่งเล่นเกมส์ โอเคฉันรู้ว่าคนฉลาดอย่างเขาจะนอนทั้งวันก็ไม่ผิด แต่ไหนบอกว่าจะติวให้ฉันไงก่อนออกจากบ้านก็อุส่าโทรมาปลุกให้เตรียมตัวไว้ด้วย น่าโมโห
รู้ไหมว่าเขาทำอะไร นอนเล่นเกมส์เพลย์อยู่บนที่นอนกับเสื้อและบ็อคเซอร์เน่าๆ ตอนแรกก็เขินๆ แหละนะ แต่ตอนนี้โมโหจนอยากจะกระโดดไปล็อคคอไซคิกแทน
“ก็วีนดิ”
“ดูเหมือนการพูดดีๆ จะไม่ทำให้นายเข้าใจ”
“อะหะ”เลียดหน้าเย็นชาแบบนี้อะ แบบใส่ใจบ้างไรบ้างได้ปะละ เห็นแล้วหงุดหงิด
ตุบ! ฉันกระโดดตามที่คิดไว้ใส่คริสมาสก่อนที่เขาจะทำหน้าหงุดหงิดและล็อคตัวฉันไปกอดก่อนจะหันไปสนใจจอทีวีต่อ
“ขนมปังกับ นมยังไม่เห็นยบเลย”
“ไม่มีมือ”
“เพิ่งรู้ว่าแขนด้วน”ฉันจ้องมือเขาที่กดยิกๆ กับจอยเกมส์ฟุตบอลบนจอ จนฉันหยิบมันแล้วป้อนเขาที่กำลังมองจออยู่ “มันสนุกตรงไหนเนี่ย ไปอาบน้ำเถอะจะได้ติว”
“เมื่อวานก็ติวแล้วไง สมองปลาทองเหรอ”
“ก็กลัวทำไม่ได้ไง”
“ทำได้แล้ว คริสตัลเจ๋งสุดยอด”น้ำเสียงไร้ความจริงใจสุดๆ
“จา-เลิก-เล่น-ไหม!”
“เออ!”
พอเงยหน้ามองคริสตัลก็เอาหน้ามากดหน้าผากฉันให้พิงไปที่อกตัวเอง อย่าคิดว่ามาอ้อนแบบนี้แล้วจะยอมนะ
“เออกับใคร”
“จ้ะ แม่คนเก่ง” ทำไมผู้ชายนี่ชอบดูบอล เล่นเกมส์ก็ยังเกมส์บอลอีกสนุกตรงไหน “เห้ยๆ ยิงแล้ว ยิง เชรดดดดดด!”
“กระจอกว่ะแค่ยิงยังไม่เข้า โด่”ก็ทำเป็นเยาะเย้ยไปให้หมอนี่อับอายจะได้เลิกเล่น
“ความจริงนี่เทพมากนะ ถ้าไม่ติดว่าตัวเธออ้วนไปฉันก็บังคับมือให้เตะเข้าไปแล้ว”
“เกี่ยวตรงไหนเนี่ย ตัวฉันเล็กแค่นี้อย่ามาเวอร์”
“เกี่ยวดิ เดี๋ยวนี้กินไรไปเนี่ยหน้าก็ซาลาเปา ตัวก็หมู ไม่เล่นล่ะเกมส์นี้”
“พูดแบบนี้ก็สวยเด้!”
“จะเอาปะละ”เหมือนมีสาระเลยเนอะ เปล่าเลยเราแกล้งล็อคคอบีบรัดกันอยู่บนเตียงจนคริสมาสไม่ได้สนใจเกมส์ไปแล้วล่ะ ตอนนี้รู้อีกทีก็ถูกขาคริสมาสล็อคเข้าที่เอวส่วนมือก็ล้อคคอฉันอีก เสียเปรียบมาก
“ไปอาบน้ำดิ เหม็นเน่า เมื่อคืนได้ข่าวว่านอนทั้งชุดนักเรียนนะ”
“ลุกมาอาบตอนตีหนึ่งเถอะ ไม่เหมือนบ้างคนหรอกไม่อาบทั้งคืน มาหาเค้าเนี่ยอาบน้ำตอนเช้ามาป่ะซาลาเปา”
“อาบสิ ไอ้ตูดเอ้ย”
“วันนี้ไปดูหนังดีไหม”
“ไม่เอา อาทิตย์ที่แล้วก็เพิ่งไป”
“งั้นไปหาอะไรอร่อยๆ กิน”
“ก็บอกว่าลดความอ้วน นี่ก็ชอบพาไปกินจังเลยพอน้ำหนักขึ้นก็บ่นฉันไม่หยุดทุกที”
“ช็อปปิ้ง”
“ไม่เอาอ่ะ ออมม่าเพิ่งส่งเสื้อผ้ามาให้เมื่อวานเพียบเลย”
“งั้น…”
“ไปอาบน้ำแล้วมาติวเคมี”
“เดิมพันด้วยอะไร?”
“อะไรแค่ให้ไปอาบน้ำต้องเดิมพันด้วยเหรอ”
“แลกกันไง ฉันเป็นติวเตอร์เธอเป็นนักเรียนสอนมาตั้งหลายวิชาแล้วจะมาให้สอนง่ายๆ แบบนี้เหรอ”
“อยากได้อะไรล่ะ”
“เล่นเกมส์กัน”
“เกมส์?”
“เหมส์เพลย์ไง มาแข่งกันเถอะ ฉันไม่อยากสู้กับคอมแล้วน่าเบื่อ”
“มันจะดีนะ”
“ดีเซ้!”
“งั้นเอางี้ ถ้าฉันชนะนาย นายต้องไปอาบน้ำแล้วมานั่งติวฉันโอเคป่ะ”
“ถ้าเธอแพ้ ต้องทำทุกอย่างตามที่ฉันสั่งหนึ่งวันโอเคป่ะ”
“ดีล!”
30 นาทีผ่านไป
“โกง คริสมาสนายโกงแน่ๆ ไม่ ๆ ไม่เล่นแล้ว”
“แพ้แล้วผ่านไง ฉันโกงอะไรเธอก็นอนทับอกฉันอยู่จะโกงได้ไง นี่อุส่าต่อให้เธอไปครึ่งเกมส์แล้วนะ อ่อนว่ะ”
“ก็ไม่ชอบเกมส์นี่นิ”
“ได้ข่าวว่าเลือกเกมส์เอง?”
“โอเค แพ้ก็ได้พอใจยัง?”
“พอจายยยยย” รอยวันพันไปไม่ยิ้มหรอกนะ แต่พอฉันแพ้เขาทุกทางนี่รู้สึกจะได้ใจมากไปแล้ว
“จะเอาไงว่ามา”
“จะอาบน้ำ แต่ขี้เกลียดไปหยิบชุด ไปหาชุดให้ทีดิ”
“จะบ้าเหรอ แล้วบ็อคเซอร์”
“ก็เอามาหมดนั่นแหละ ไปหยิบมา”
“ตลกไง๊?”เข้าใจไหมว่าฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขา เราเป็นแค่…เพื่อน จะมาใช้ให้ทำอะไรน่าเกลียดแบบนี้ไม่เอา “ไอ้คนทุเรศ”
“ทำเหมือนไม่เคยเห็น”ไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างคริสมาสจะทำตัวน่าเกลียดโดยการเปิดผ้าห่มแล้วดึงบ็อคเซอร์โชว์กันหน้าด้านๆ
“นี่ นายไม่อายแต่ฉันอายนะเว้ย!”
“จะอายอะไรนัก ไม่ได้ให้ใส่ให้สักหน่อย”
“ทุเรศ”ถ้าอยู่ต่อมีหวังได้โดนคำพูดแถะโลมต่อ ทางที่ดีคือฉันรีบมาหยิบๆ ไปให้จบๆ
แล้วมันง่ายแบบพูดเหรอ ทำใจตั้งนานกว่าจะใช้มือที่หุ้มด้วยเสื้อของคริสมาสจับบ็อคเซอร์ขึ้นมาแบบไม่มอง สุ่มๆ ไปงั้นแหละได้ตัวไหนก็ใส่ๆ ไป
“แหมทำเป็นรังเกลียจ เอามานี่มา”
“ทำเองแต่แรกก็จบแล้วป่ะ คนบ้า”คริสมาสขยี้หัวฉันก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ซึ่งฉันก็เดินจัดของในห้องของเขาตามปกติ ห้องนี่อย่างกับห้องอาถรรพ์เลย รกได้ทุกวันจริงๆ
อ๊อด อ๊อดดดด
ฉันลังเลว่าจะเอายังไงสักพักใหญ่ สุดท้ายก็ต้องออกไปเพราะอาจจะเป็นพวกยูตะหรือไม่ก็เดิมพันก็ได้ แต่ก็ไม่เห็นจะพูดเลยนี่ว่าพวกนั้นจะมา
อ๊อด
“มาแล้วจ้า มาแล้ว…แพนทีน”สิ่งที่เห็นตรงหน้าบอกทีว่าไม่จริง
ไม่ใช่ฉันที่ตกใจ แต่ยัยนี่ก็ดูกตกใจเหมือนกันที่ฉันเป็นคนเปิดประตู
“ทำไมเธอถึงมาเปิดประตูห้องคริส”
“ทำไมฉันต้องตอบเธอด้วย”ฉันปิดประตูลงเพราะไม่อยากให้คริสมาสได้ยิน “ว่าแต่เธอมีธุระอะไรอีก ทำไมถึงมาที่นี้”
“ฉัน…ลืมของเอาไว้ในห้องคริส จะเข้าไปเอา”ยัยนี่ทำท่าจะผลักไหล่ฉันแต่ฉันจับข้อมือเอาไว้ก่อน
“อะไรเหรอ ฉันมาบ่อยไม่เห็นมีอะไรที่ดูจะเป็นของเธอได้เลย แต่ถึงมีคริสมาสก็เก็บทิ้งไปหมดแล้วล่ะ”มุขเดิมๆ ดูละครมาเยอะไอ้มุขที่จะเข้าห้องไปหาผู้ชายเนี่ย
“ฉันไม่เชื่อ เค้าไม่กล้าทิ้งหรอก”
“เหรอ เธอคิดว่าเค้าจะเก็บของของคนที่แอบนอกใจเค้าไว้เป็นอนุสาวรีย์จารึกความหน้าไม่อายของเธอไหมล่ะ”
“เธอ…คิดว่าตามตื้อคริสแบบนี้เค้าจะชอบเธอเหรอ เธอมันก็หน้าด้านเหมือนกันแหละ”
“ลองถามคริสดูไหมล่ะ ว่าเค้าชอบฉันหรือไม่ชอบ วันเวลามันเปลี่ยนไปแล้วแพนทีน ผู้ชายบางคนเค้าก็คิดได้อะไรได้ว่าผู้หญิงแบบไหนน่าคบผู้หญิงแบบไหนน่าทิ้ง ถ้าเป็นฉันนะประเภทแบบเธอเนี่ยฉันคงไม่เสียเวลามาคบด้วยเป็นครั้งที่สองหรอก ในเสื่อครั้งแรกก็ทำเอาไว้ขนาดนี้”
“คริสตัล…เธอ!”
“หรือจะเถียง…ว่าไม่จริง?”ใบหน้าใสๆ ของยัยนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงจัดเลย ถ้าไม่เคยรู้จักฉันมาก่อนเธออาจจะเข้ามาตบฉันแล้วก็เป็นได้แต่เพราะเกียรติศักดิ์องฉันมันคงไปไกลกว่าที่คิดนะ
“ผู้ชายอย่างคริสฉันก็ไม่ได้อยากได้คืนหรอกนะ ที่มาก็เพราะเหงา อย่างว่าคนมันเคยๆ ของมันคุ้นๆ ก็ต้องลืมยากเป็นธรรมดา”
“ถ้าคันมากแนะนำเสาตอหม้อข้างทาง ขนาดโสเพณีเค้าทำงานได้เงินแต่พวกเร่แจกฟรีแบบนี้ เค้าเรียกอะไรน๊า?”
“ทำเป็นปากดีไปเถอะ แกก็มาเสนอแต่ว่าเค้าไม่เอาก็บอก ทำเป็นผู้ดีไร้เดียงสา ก็คิดจะจับเค้าเหมือนกันอย่ามาสตอ”
“เธอนี่ก็สวยนะ…แต่สันดานและระดับความคิดโคตรจะต่ำเลยว่ะ ถึงว่าคริสถึงได้ไม่ได้เสียใจอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอนาน มีเงินหรือเปล่าถ้าไม่มีก็เอาไปนะไว้นั่งวินกลับน่ะ”ฉันยัดแบงค์ยี่สิบใส่มือยัยนี่ไปด้วยสีหน้าเหยียดสุดๆ ก่อนจะเดินเข้าห้อง
คนที่เอาเรื่องบนเตียงมาพูดกันได้แบบนี้ ฉันคงไม่ต้องลดตัวไปเสวนาด้วยหรอก เสนียดจะติดตัว นี่ถ้าอยากประกาศกันขนาดนี้ทีหลังแนะนำให้เขียนแปะหน้าผากนะ จะได้รู้กันทั่วบ้านทั่วเมือง
“มาทำอะไรตรงนี้ หน้าตาเหมือนไปฟัดกะใครมา”ขณะที่ยืนคิดอะไรนิ่งๆ อยู่หน้าประตูคริสมาสก็เดินออกมาพอดี
“หุบปากไปเลย นายน่ะตัวดี”
“ฉัน?”คริสมาสเกาหัวตัวเองก่อนจะทำหน้าเหมือนฉันเป็นมนุษย์เมนส์ “วันนั้นของเดือนปะเนี่ย เหวี่ยงทั้งวัน”
“นายมีอะไรไม่บอกฉันหรือเปล่า!”พอคิดไปคิดมาหรือว่าสองคนนี้จะแอบเจอกันแล้วทำเนียนไม่บอกฉันว่ะ ก็อาจจะเป็นไปได้นะเนี่ย ถึงว่าทำไมหมอนี่ทำใจได้ไม่เห็นจะมานั่งน้ำตาตกใน
“อะไรอีกเนี่ย หาเรื่องอีกแล้วนะ ฉันไปทำอะไรอีก”
“ถ้าทำอะไรก็พูดมาไง พูดตอนนี้จะไม่โกรธ”หลอกจ้า ไม่โกรธกับผีสิ ถ้าพูดมานะแม่จะเผาห้องแล้วนั่งยางทิ้งคาคอนโดเลยคอนดูดิ
“ไร้สาระอีกแล้วนะคริสตัล เราตัวติดกันแทบจะ24 ชั่วโมงแล้วนะ ถึงเธอจะกลับบ้านก็ขยันเฟสไทม์มาหาฉันทุกชั่วโมง ฉันจะเอาเวลาไหนไปมีความลับวะ นี่ฉันไม่โวยวายเรื่องเธอไม่เชื่อใจฉันก็ดีแค่ไหนแล้ว คิดบ้างไหมว่าฉันที่ไม่ชอบติดต่อสื่อสารอะไรกับใครแต่ต้องมานั่งทำแบบนี้ให้เพื่อนมันล้อเพราะอะไร”
“เพราะไรล่ะ”ฉันเสียงอ่อนลงเมื่อฟังสิ่งที่คริสมาสพูดมันก็จริงแบบเถียงไม่ออก
“ก็เพราะรั…รู้”เมื่อกี้เขาไม่ได้จะพูดว่ารู้ใช่ป่ะ แบบลิ้นมันลื่นเกือบไปคำว่ารักแล้วถ้าฉันไม่มโนไปเอง “ฉันรู้ว่าเธอกลัวฉันไปคุยกับคนอื่น”
“ก็เหมือนที่นายกลัวฉันไปคุยกับคนอื่นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ”
“ก็เออไง”
“แล้วนายทำแบบนั้นทำไม”
“แล้วเธอทำทำไมก่อนล่ะ”
“เพราะฉันรักนายไง รักนายมาตั้งนานแล้ว บอกมาเป็นร้อยครั้งแล้ว แล้วนายล่ะทำทำไม”
“ก็เออไง”
“เออคือ?”ฉันไหวไหล่แล้วทำหน้ากวนต่อเมื่อเห็นคริสมาสหัวเสีย
“พูดไม่รู้เรื่องก็จูบแม่ง…”เอาจริงๆ ในประโยคฟังไม่ชัดเลย คริสมาสก็เล่นจู่โจมมาประกบปากกันทั้งที่ฉันมองเห็นสีหน้าและแววตาทุกอย่าง แต่ทำอะไรไม่ได้เพีงแค่นิ่งรับรสจูบที่รุ่นแรงก่อนจะแปรปวนเป็นอ่อนหวานตามอารมณ์ที่คริสมาสส่งมา
แต่อย่างน้อยก็รู้อย่างหนึ่งเหมือนว่าใจเราเริ่มตรงกัน และฉันไม่ได้มโนไปเอง
โง้ยยยยยยยยยยยยย ชอบอะพูดไม่เก่งจูบเก่งพี่ชอบ 5555
เฮียก็ใจเย็นดิ แหม มาน่ารักงี้อดใจไม่อยู่นะฮะ
มีเฟสไทม์ มีคุยกันตลอดคือดีงามจ้า
แต่เป็นใครไม่คิดมากเรื่องแฟนเก่านี่คงไม่มีปัญหาโลกแตกสุดๆ
เอาใจช่วยต่อดูสิจะกหวานต่อได้ไหม
แล้วแพนทีนนางจะเล่นไม้ไหนอีก มาลุ้นกันน๊าาา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
มาถึงขนาดนี้แล้ว ปากแข็งอยู่ได้ วุ้ย!!
แล้วแพนทีนนางกลับมาทำมายยยยยยย
ฟินตัวจิแตกแล้วจร้าาาาา
มีเรื่องเครียดหลายอย่างด้วย นิยายก็อัพให้แต่สลับเรื่องกันไปอยู่
ยังไงต้องขอโทษที่ให้รอนะคะ แต่จากนี้จะพยายามาให้บ่อยขึ้นนะคะ
โคตรรรร หลงนายเลย
คริสมาส มาต่อเลยนะ
เร็วๆนะคร้า
น๊านะ