ตอนที่ 24 : Mafia Junior #2 EP6 - ในวันที่เธอต้องไป
Christmas Say:
เทศกาลลอยโคมของเกาหลี ณ โคเรียนทาวน์
18:00น.
“โทษทีค่ะคริส แพนมาช้าใช่ไหม”
“ไม่หรอก ไปกันเลยไหม”ผมยกยิ้มให้แฟนสาวของผมด้วยความอบอุ่น เธอมักจะเด่นและสวยจนใครๆ มองเหลียวหลังมาตลอด ตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอจนถึงวันนี้
ทั้งสวย เรียนเก่ง ฐานะเพียบพร้อมเหมาะสมกับผมอย่างที่ใครๆ ชอบพูด แต่สิ่งเหล่านั้นไม่สำคัญหรอก แค่ผมรู้สึกว่ามีแพนอยู่ด้วยทุกอย่างก็พอดีสำหรับผมแล้ว ไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติม ขอแค่เห็นรอยยิ้มและจับมือเธอไว้
ผมเป็นคนไม่แสดงความรู้สึก จะคบใครสักคนก็แสดงออกมันไม่เป็น แพนเป็นแฟนคนแรกของผมและผมก็ดีใจที่เธอไม่ได้เรียกร้องและขอให้ผมเปลี่ยนตัวเองเหมือนใครๆ
“ปกติคริสไม่ชอบมาเทศกาลแบบนี้นี่ คิดยังไงมาตามที่แพนชวนเนี่ย”
“ก็เห็นบ่นอยากมา”
“ไปเดินดูงานก่อนะ แล้วค่อยปล่อยโคมแล้วค่อยกลับ”
“อืม ไปสิ!”
งานปล่อยโคมลอยจะเป็นงานของคนเกาหลีเมื่อเข้าหน้าหนาว เหมือนเป็นความเชื่อว่าหากปล่อยโคมและขอพรความหวังนั้นจะเป็นจริง คล้ายๆ ความเชื่อที่ว่าแขวนถุงเท้าเอาไว้ซานต้าฯ จะเอาของขวัญมาให้อะไรทำนองนั้นแหละ และเทศกาลนี้ก็จะจัดก่อนคริสต์มาสประมาณหนึ่งเดือนของทุกปี
เราเดินดูเกมส์การละเล่นและพิธีต่างๆ ของเกาหลีดั้งเดิมที่มาจัดบูธแสดง จนมาถึงละครกระบอกที่มีคนพากย์เสียงแค่คนเดียวแต่สามารถเชิ่ดหุ้นหลายตัวและใช้น้ำเสียงแตกต่างกันไปอย่างน่าสนใจ
“เราไปลอยโคมกันเถอะคริส เดี๋ยวคนเยอะนะ”
“เดี๋ยวสิ ดูการแสดงจบก่อน”
สุดท้ายแพนก็ยิ้มแหยๆ แล้วนั่งลงข้างผมจนได้ เรานั่งดูจนการแสดงจบตามที่ผมต้องการ ปกติผมไม่ค่อยได้มางานแบบนี้ไม่ค่อยได้เห็นมุมที่แตกต่างออกไปพอได้มาแล้วก็เริ่มรู้สึกกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง และเป็นแพนทีนที่ดูจะอยากกลับเธอรีบดึงผมเพื่อไปลอยโคมในเวลาต่อมาที่ดูละครหุ่นกระบอกจบ
“แพน ทานอะไรก่อนนะ คริสยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เช้า”
“แต่ว่า…” ผมหันไปจ้องเธอเพื่อรอคำตอบ “ก็ได้ค่ะ”
กว่าผมจะเลือกร้านและหาร้านที่น่าทานก็เล่นเป็นชั่วโมง ต้องมารออาหารอีกครึ่งชั่วโมงกว่า ในงานคนเยอะมากทำให้ร้านอาหารรองรับไม่ทัน ขนาดผมเลือกกินรามยอนชีส(มาม่าเกาหลีใส่ชีท) ง่ายๆ คนยังเต็มร้านเลย
“วันนี้แพนดูรีบๆ นะ”
“ค่ะ อ่อ พอดีว่าคุณแม่นัดแพนไว้ตอนสองทุ่นน่ะ”
“อ้าวแล้วทำไมไม่บอก นี่ทุ่มครึ่งแล้วจะทันเหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอก งั้นแพนขอส่งข้อความไปบอกท่านว่าขอเลื่อนเวลานิดหน่อยดีกว่า”
“อะหะ”ผมตอบเธอ และตักรามยอนชีสเข้าปาก “ช่วงนี้แพนไปกับคุณแม่บ่อยนะครับ”
“ห้ะ อ่อ อืม”
“ข้อความก็ไม่มี โทรก็ไม่ค่อยโทร สถานะก็ซ่อนไว้ ทำให้ความสัมพันธ์ของเราดูห่างเหินจัง”ผมเขี่ยรามยอนชีสและพูดในน้ำเสียงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เล่นทำเอาแพนทีนมองผมด้วยสายตาสั่นไหว “เราถามเฉยๆ ทำไมนิ่งไปล่ะ”
“แพนอธิบายได้นะคริส ช่วงนี้คุณแม่จะเปิดร้านอาหารกับเพื่อนน่ะ ท่านเลยให้แพนไปช่วยแพนเลยไม่มีเวลา”
“อ่อ เพื่อนแม่คุณที่เป็นแม่ของไอ้เอ็มอะไรนั่นใช่ไหม”
“…”
“อ่า น่าจะใช่”ผมหยิบโทรศัพท์แล้วโยนลงตรงหน้าเธอ ให้เธอเลื่อนดูรูปที่เธอไปเที่ยวกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผมทุกคน รวมทั้งคลิปที่คริสตัลส่งมาอีก
ความจริงผมไม่จำเป็นต้องดูคลิปคริสตัลเลยก็ได้ ผมก็มีสายที่คอยจับตาดูแพนอยู่แล้ว รู้ทุกอย่างละเอียดทุกเรื่องแบบไม่ต้องเดาต่อเลย
จริงอยู่ที่ผมรู้มาตลอด แค่ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเพราะเหตุผลบางอย่าง บางอย่างที่เกิดขึ้นในวันเกิดผมเมื่อปีที่แล้ว ถึงผมจะดูโง่ในสายตาใครแต่ผมก็อยากปกป้องแพนอย่างที่ผมเคยพูดไว้
“เราจะไม่ถามถึงเรื่องที่ผ่านมานะแพน”ผมพูดอย่างใจเย็นที่สุด วันนี้ผมเย็นจนแทบจะฟลีซตัวเองแล้วด้วย ทุกครั้งที่เจอแพนผมต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันผมต้องยิ้มและทำตัวปกติ คิดว่าผมเย็นชาจนไม่มีหัวใจเหรอ
เปล่าเลย ตอนแรกผมแค่ไม่อยากเสียเธอไป แต่ต่อมามันมีอะไรที่มากกว่านั้นที่ทำให้ผมไปจากเธอไม่ได้
“คริส คือแพน…”
“แต่เราจะให้แพนเลือก ว่าอยากอยู่กับใคร”
“…”
“เราทนมานานพอแล้วใช่ไหม หวังว่าแพนคงเข้าใจเรานะ”ผมยิ้มให้เธออีกครั้งโดยที่เธอน้ำตาคลอแล้วส่งโทรศัพท์คืนหลังจากที่ดูรูปไปไม่กี่รูป
“…”
“ตอบเถอะ มันจะสองทุ่มแล้วนะ คนที่รอคงหงุดหงิด”
“คริสรู้ แล้วทำไม…”
“เพราะเราเคยสัญญาไว้ไง” ผมตอบแพนทีนด้วยความสัจจริง “เคยบอกว่าจะปกป้องแพนจนแพนไม่ต้องการเรา”
“ฮึก”
“แล้วมันก็น่าจะถึงแล้ว เราใจเย็นนะแต่เย็นกว่านี้เราคงทำร้ายตัวเองมากไป”
“คริสแพนขอโทษ”
“แค่ตอบเรา เท่านั้นพอ เราจะทำตามที่แพนเลือก”
“เราขอโทษ…แพนเคยรักคริสนะ แต่อยู่กับเค้าแพนอบอุ่น ถ้าคริสเอาใจใส่และทำแบบที่เค้าทำ เราคงเลือกคริส”
“…”ถ้าเธอพูดว่าไม่เลือกผมเฉยๆ ผมอาจจะไม่เสียใจเท่านี้ก็ได้ ผมไม่เคยเปลี่ยนเป็นแบบไหนก็แบบนั้นตั้งแต่วันแรก มันคงไม่ดีพอสำรับเธอ
“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม”
“อืม”ผมว่าผมแมนพอที่จะเข้าใจเหตุผลนะ ก็อย่างที่ว่าผมเป็นคนแบบนี้ไม่เคยแสดงความรู้สึก ไม่เคยพูดว่ารัก ไม่เคยเอาอกเอาใจ ไม่เคยทำให้รู้ว่าผมรักเธอมากแค่ไหน
บางทีการที่เงียบและเก็บทุกอย่างไว้ในใจมันก็ทำร้ายผมเหลือเกิน ผมไม่อยากเป็นแบบนี้แต่ผมก็ไม่รู้จะต้องแสดงออกยังไง อยากรั้งเธอไว้แต่ก็รู้ว่าตัวเองไม่มีค่าพอ
“โชคดีนะ”ทำได้แค่อวยพรเธอแล้วเดินออกมา ผมคงทำให้เธออย่างสุดท้ายได้เท่านี้
“น้ำไหมค่ะ น้ำผลไม้ น้ำสมุนไพร น้ำธัญพืชจ้า”
ผมเดินมานั่งที่ริมแม่น้ำโคเรียนทาวน์ที่คู่รักใช้ลอยโคมกันอย่างสนุกสนาน มองโคมที่ลอยไปบนฟ้าและมองบางอันที่ตกสู่แม่น้ำ
“โคมก็เหมือนชีวิตคนนั้นแหละนะ มีขึ้น…ก็มีลง!”เสียงคุ้นเคยพูดขึ้นท่ามกลางความวุ่นวาย ทำให้ผมหันไปมองที่ต้นเสียงและถอนหายใจมาเฮือกใหญ่
ทำไมไปไหนผมก็หนีเธอไม่ได้เลยสักที
“รับน้ำใบบัวบกแก้ฟกช้ำหน่อยไหมค่ะ?”
“เธอนี่มีGPSตามฉันหรือไง ไปไหนก็เจอ”
“หลงตัวเอง อย่าลืมสิที่นี่ถิ่นใคร ฉันมาช่วยแม่บ้านที่บ้านขายน้ำหรอกน่า อะให้ชิม”คริสตัลยื่นน้ำใบบัวบกให้ผมด้วยสีหน้าซะใจ เธอคงเห็นเหตุการณ์นะผมว่า ผมขอแห้งพอดีเลยยกมากระดกกินจนหมด
“แขนเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ยังเป็นแขนนะ ไม่เห็นว่าจะแปลงร่างเป็นขาหรือเป็นตาสักที”เธอพูดแล้วก็ขำอยู่คนเดียว จนผมมองด้วยสายตาระอาเธอถึงหยุดขำลงทันที
“หึ ไปดีกว่า พูดกับเธอแล้วหงุดหงิด”
“เดี๋ยวสิ!”
“อะไรอีก”ผมถามเธอเสียงเข้ม แค่รู้สึกอยากหาที่เงียบๆ เพื่ออยู่ตามลำพัง
“แขนฉันหักอยู่ นายช่วยจับโคมอีกฝั่งให้หน่อยได้ไหม”
“หึ”ผมแสยะยิ้มเมื่อมันฟังดูเหมือนจะเป็นคำขอร้องให้ช่วย แต่คิดไปคิดมาเหมือนบังคับให้ผมปล่อยโคมร่วมกับเธอ
“ฉันไม่ได้ให้นายอธิฐานด้วยสักหน่อย แค่ให้ช่วยจับ โอเคป่ะ!”
“เออๆ พูดมากอยู่ได้”พอผมตกปากรับคำเท่านั้นเธอก็ดึงโคมออกมาตรงหน้า แล้วผมก็ต้องเป็นคนเอาโคมไปจุดไฟแล้วเอามาให้เธอที่นั่งอยู่
“ไหนๆ ก็ไปจุดไฟให้แล้ว…ฉันอนุญาตให้ขอพรได้ข้อนึง”
“หึ…”ยัยนี่แผนสูงดีนะ แต่จะว่าไปไหนๆ ก็มาแล้วถ้าขอให้ชีวิตดีขึ้นกว่านี้ก็ไม่ได้แย่มากนักหรอกจริงไหม
“นายขอเสร็จหรือยัง”
“อืม เธอล่ะ”
“กำลังจะขอนี่ไง” เธอฉีกยิ้มแล้วพึมพำกับโคมด้วยเสียงจริงจัง “ขอให้คำขอพรของคริสมาสเป็นจริงทุกประการ หนึ่ง สอง สาม!”
ผมนี่อึ้งไปเลย…โคมของเราลอยขึ้นไปทีละนิด ทีละนิดจนหายวับไป ผมยังหันไปมองคริสตัลอยู่เลยตอนนี้ ยัยนี่ขอพรแบบนี้อะนะ ว่ากันว่าเทศกาลนี้สำคัญกับคนเกาหลีมาก เพราะจะสามารถขอพรได้เพียงอย่างเดียว
แล้วทำไมเธอถึงมาขอพรให้ผมกันนะ…
“เพราะว่าฉันรักนาย อย่างที่ฉันบอกนายมาทุกๆ ปีไง”เธอพูดคำนี้อีกแล้ว ปกติเธอจะพูดวันเกิดของผม พูดคำนี้ พูดซ้ำทุกปีตั้งแต่เรารู้จักกัน แต่ปีนี้เธอพูดมันก่อนจะถึงวันเกิด
“ฉันไปก่อนนะ”
“เดี๋ยวก่อน…”
“อะไรอีก”
“ไปด้วยได้ไหม…”เธอกัดปากตัวเองเหมือนกล้า กลัวๆ “ฉันไม่อยากให้นายอยู่คนเดียว ฉันเป็นห่วง”
ยอมรับอย่างนึงเลยว่า…ความน่ารำคาญและความเซ้าซี้ของคริสตัลทำให้ผมรู้สึกดี
Krystal Say:
ปัง ปังๆๆๆๆๆๆๆ รัวเสียงปืน
“ของคุณคริสมาส40เต็ม50 ของคุณคริสตัล 42 เต็ม50ครับ!”
“อะซ่า ฉันชนะนายอีกแล้ว ฮ่าๆ”
“เหอะ!”
“อ้าวจะไปไหนล่ะ คริสมาส!”
“ไปทำอย่างอื่น เบื่อ!”
สนุกอยู่แท้ๆ จะไปไหนอีกเนี่ย ฉันวางกระบอกปืนแล้วรีบเดินตามคริสมาสออกไปจากสนามยิงปืนทันที ไม่ต้องแปลกใจว่ามือฉันเดี้ยงแล้วยิงได้ยังไง มีครูฝึกเป็นเทรนเนอร์ให้น่ะ แต่ตอนเล็งฉันเล็งเองยิงเองด้วยมือข้างเดียวแหละ นี่มันสนุกมากเลยนะฉันเพิ่งรู้ รอมือหายดีจะมาเรียนแบบจริงจังเลยคอยดู ว่าแต่คริสมาสเดินไปไหนแล้วเนี่ย?
ไหนตอนแรกบอกอยากยิงปืนไง ยังไม่ถึงชั่วโมงจะไปไหนอีกล่ะ
“ไหนว่ายิงปืนไม่เป็น”
“ก็ไม่เป็นไง”
“อย่ามาโม้ ไม่เป็นแล้วชนะฉันเนี่ยนะ เชื่อเลยให้ตาย แล้วเสียงดังขนาดนั้นไม่รำคาญหรือไง”
“สนุกดีออก”
“เธอนี่ก็แปลกนะ ชอบอะไรไม่เข้ากับบุคลิกเลย”
“แล้วถ้าชอบนายฉันต้องทำบุคลิกไหนล่ะ”ฉันถามและยกยิ้มกวนประสาทใส่คริสมาสจนเขาเดินขึ้นรถทันที แอบมีมองเหยียดกันด้วย คอยดูนะฉันจะทำคะแนนให้นายตกหลุมพรางรักของฉันให้ได้เลย
“เราจะไปไหนกันเนี่ย ดึกแล้วนะ”
“ทำไมกลัวฉันปล้ำเหรอ”
“เห้ยใครว่าล่ะ แอบปลื้มเลยล่ะฮาๆ”คริสมาสถอนหายใจเสียงดังแล้วทำสีหน้าตกใจที่ฉันตอบออกไปสุดขีด “ล้อเล่นน่า นายไม่ทำหรอกฉันรู้”
“ไม่แน่นะ ฉันอาจจะเสียใจจนประสาทเสียไปแล้วก็ได้”
“เหรอ”ฉันเริ่มปลดสายเบลออกแล้วยื่นหน้าไปใกล้เขาแทน
“ธะเธอ”คริสมาสดูจะตกใจมากกว่านะเขาผงะและขยับตัวเล็กน้อยหลังจากที่ฉันเข้าใกล้เขาในระยะประชิด แบบนี้อะนะคนอยากจะปล้ำฉัน “เดี๋ยวได้ตายคู่หรอก คนขับรถอยู่”
“นายไม่ทำหรอก เพราะนายเกลียดฉันซะขนาดนั้น”ฉันดึงตัวมานั่งดีคาดเบลล์เช่เดิม
“ฉันเคยพูดว่าเกลียดเหรอ”
“หึม?”
“ฉันไม่เคยบอกว่าเกลียดเธอ”
“ก็นายบอกว่ารำคาญ เบื่อ ไม่อยากเห็นหน้า ฉันตัวซวย แล้วก็…”เออจริงด้วยเขาไม่เคยพูดว่าเกลียดฉันนี่
“ยิ้มอะไร”
“เปล่า แค่รู้สึกแฮปปี้เฉียบพลัน แหมวันนี้มีแต่เรื่องดีๆ เออ…ฉันหมายถึงเรื่องของฉัน”
“หึ”เขาหัวเราะในลำคอเชิงว่ารู้ความคิดฉันอยู่ดี ก็คนมันปิดไม่อยู่นี่ดีใจก็บอกว่าดีใจ
“ฟิตเนส!”ฉันมองสถานทีที่ตั้งตรงหน้าและมองหน้าคริสมาสที่กำลังขนของเข้าไปด้านใน “เข้าฟิตเนสตอนเที่ยงคืนเนี่ยนะ”
“ฟิตเนสฉัน จะเข้าเวลาไหนก็ได้”
“รู้แล้ว แต่ไม่เห็นจะน่าสนุก นี่รอด้วย!”หมอนี่ไม่เคยฟังฉันหรอก เดินเข้าไปข้างในทันทีเลย และอย่าหวังจะเจอใครเขากลับบ้านกันไปหมดแล้ว มันเป็นฟิตเนสที่พ่อคริสมาสเปิดไว้เมื่อหลายปีก่อน และเป็นอีกที่ที่คริสมาสมักจะใช้เวลาอยู่ถ้าไม่ได้ไปไหน
ตุบ ตุบ ตุบ
“นี่นายรู้มานานแล้วเหรอว่ายัยนั่นนอกใจ”
“…”เชื่อเขาเลย มาถึงก็ชกกระสอบทรายไม่สนใจฉันสักนิด ชกเอาเป็นเอาตายขนาดนี้จะไปแขกโอลิมปิกหรือไงย่ะ
“ฉันละหมั่นไส้ยัยนั่น มาหาว่านายไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ทั้งที่ตัวเองนอกใจ”
“…”
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ
“ว่าแต่ทำไมนายไม่เลิกกับยัยนั่นไปละ ปล่อยเวลามาตั้งนานทำไม”
ตุบ!
“อยู่เงียบๆ บ้างได้ไหม ชักจะรำคาญเสียงแล้วนะ”
“…”ฉันทำท่ารูดซิบปากและเดินมานั่งกดโทรศัพท์หาซีเพื่อบอกคนที่บ้านว่าอยู่ไหน ลืมสนิทเลยแฮะ แต่จะว่าไปซีก็หายไปไหนตั้งแต่เมื่อเย็นกัน ช่างเถอะปล่อยให้ซีใช้ชีวิตของเขาบ้างแล้วกัน
Rrrrrr
‘Techinเพิ่มเพื่อน’
“พี่เต?”ขณะที่จะเก็บโทรศัพท์ลงไลน์ฉันดันเด้งข้อความมาเฉยเลย
‘พี่เต สวัสดียามดึกค่ะ’
‘สวัสดีครับน้องคริสตัล พอดีพี่ขอไลน์จากแอเรียลรันมา คริสตัลคงไม่โกรธนะ’
‘ไม่หรอกค่ะ ว่าแต่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ’ก็อยู่ดีๆ แอดไลน์มามันยังๆ อยู่นะ
‘แขนเป็นยังไงบ้างครับ หายเจ็บหรือยัง’
‘ก็ดีขึ้นแล้วค่ะ รำคาญเฝือกมากกว่าทำอะไรไม่ถนัด’
‘นี่พี่รบกวนหรือเปล่าครับ พอดีพี่มาประชุมที่เกาหลีคริสตัลอยากได้อะไรไหม’
‘อืม…’
“เอาน้ำให้หน่อยสิ”
“ห้ะ อ่อ ได้สิ!”ฉันวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะก่อนจะหยิบน้ำไปให้คริสมาส
“นี่ ถ้ามีคนมาค่อยถามไถ่อาการแล้วก็อยากรู้ว่าเราชอบอะไรหาของมาเอาอกเอาใจมันหมายความว่าเค้าชอบเราใช่ปะ”
“ถามทำไม มีคนมาทำไง๊”คริสมาสยกน้ำกระดกไปครึ่งขวดและทำเป็นไม่สนใจฉันอีกแล้ว
“ก็ประมาณนั้น”
“ไม่รู้สิ”
“นายเป็นผู้ชาย น่าจะคิดได้ดีกว่าฉันสิเพราะถ้าใช่ฉันจะได้สละโสดกับเค้าสักที”
“…”
“จ้องซะความมั่นใจฉันหายเลยนะนายเนี่ย”ท่าทางระอาแบบนี้ คริสมาสถนัดเลยให้ตาย!
“เธอคิดว่าผู้ชายมีแต่คนดีๆ หรือไง เอาอกเอาใจทำตัวสุภาพบุรุษเธอคิดว่ามันมาจากใจหมดเหรอ มันก็หวัง…”คริสมาสมองตั้งแต่หัวจรดเท้าฉัน ประมาณว่าหวังตัวฉันอะไรแบบนั้นที่เขาจะบอก
หึงหรือเปล่าเนี่ย แหม…ท่าทางของขึ้นนิดๆ นะ ใช่หรือเปล่านะ แบบนี้ต้องตรวจสอบ
“แต่พี่เตเค้านิสัยดีนะ อีกอย่างฉันมั่นใจว่าเค้าไม่ใช่คนเลว”
“หลอกง่ายชะมัดเลยนะเธอเนี่ย”
“อะไรนะ”ฉันได้ยินเขาพูดเบาๆ แต่ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรเลยเดินมานั่งโซฟาใกล้ๆ เขา “นายว่าอะไรนะ”
“เปล่า เฮ้อน่ารำคาญชะมัด”คริสมาสหันไปมองเสียงไลน์ในเครื่องของฉันและสบถออกมาด้วยคำพูดหยาบๆ ทั้งนั้น
เราเงียบไปพักใหญ่ทั้งคู่ คริสมาสเหม่อลอยไปไหนต่อไหนอีกแล้วก็ไม่รู้ฉันเลยต้องพยายามจะหาเรื่องคุย
“เออนี่วันเกิดนายเดือนหน้าแล้วนี่ วันคริสมาสนายมีนัดไปไหนหรือยัง”
“ไม่รู้”
“รู้หน่อยสิ ไม่งั้นฉันจองนะจะชวนไปเดท”ฉันพูดติดตลกเพราะรู้ดีว่าเขาคงไม่…
“อืม ไปสิ”
“หะห้ะ?”อาจเรียกว่าเหวอกะทันหัน คือเขาตอบรับฉันรวดเร็ว แบบว่าถ้ามีภาพประกอบอาจจะเห็นสายฟ้าฝาดลงมาตรงหน้าฉัน ประเด็นคือเขาตอบตกลงฉันเหรอ
ตกลงรับนัดฉันเนี่ยนะ
“นาย…จะไปเดทกับฉัน”
“ทำไม…ไม่อยากเหรอ”
“ไม่ๆ ฉันแค่ย้ำเพื่อความมั่นใจว่านายไม่ได้เหม่อ”
“งั้นก่อนไปเดทจริง วันนี้ซ้อมเดทก่อนเลยเป็นไง!”
รัวกริ๊ดดังๆๆๆๆ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โอเคนะครัชแม่ยกทูคริส สุดติ่งกระดิ่งแมว555
ทุกอย่างมันจะหวานแบบนี้หรือจะยังไง
มารอลุ้นตอนหน้าต่อ แฮะๆๆๆๆ
ซะใจกันแล้วใช่ไหม 55555555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
สู่้ๆ นะคริสตัล