ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ศึกแรก
ฉันกำลังจะเดินขึ้นห้องเรียนหลังจากทำแผลที่ฝ่ามือด้านขวาเสร็จ แล้วฉันจะเขียนหนังสือยังไงเนี่ย เริ่มเรียน 8.30 ตอนนี้ ก็ 8.55 แล้ว แล้วทำไมไอ้พวกเพื่อนตัวแสบมันไม่นึกจะเป็นห่วงโทรหาฉันเลย ฉันก็โดดเรียนไม่บ่อยนะแค่ชอบแกล้งบอกแม่ว่าปวดหัวตัวร้อนตามภาษาเด็กตาดำๆ แต่ตอนนี้มุขปวดหัวตัวร้อนเนี่ยชักจะไม่ได้ผลและ โดยเฉพาะไอพิมเพื่อนคู่หูคู่ฮา มันยังไม่คิดที่จะโทรมาเลย ดี! งั้นฉันจะโดดเรียนคาบแรกเลยดูดิ๊แกยังจะโทรมาหาฉันม๊าย
ติ๊งหน่อง~
" เฮ่อ~... " จนหมดคาบแรกไม่มีใครเห็นหัวฉันเลยสักตัว อ้ายยยเพื่อนทรยศ โฮ ชีวิตชั่งหน้าเศร้าเพื่อนไม่สนใจ แถมมือต้องมาพิการอีก ไมคนแต่งชอบแต่งให้ฉันเว่อร์ฟะเนี่ย ฉันเดินขึ้นห้องด้วยความสลดหดหู่ใจ
" ก๊ากๆๆ " มันหัวเราะหน้าฉันกันทำไมวะ
" ทำไมเรามีไรผิดปกติไง ห๊ะ "
" ผมทรงใหม่แกฉวยเจงๆเลยหวะไอห้อย " อึ๋ย ลืมเลยอ่ะ ว่าหัวฉันมันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ไปนั่งรถมอเตอร์ไซค์ไฮโซของไอพี่เติ้ล แง
" เออ ทรงใหม่ เจ๋งไหม "
" ฮะฮะฮ่าๆ โคตรเลยหวะ แถมแกยังแต่งหน้ามา รร. อีก " เมื่อเช้าฉันยังไม่ได้แตะแป้งเลยสักกระปุกแล้วบอกว่าแต่งหน้าอะไรของมันวะ??
" อะ เอาไปส่องซิ ว่าใครบ้าที่สุดในปฐพี " ยัยแม่มดซนมันส่งกระจกวิเศษมาให้ฉัน
" โอ๊ะ โอ่ ฉันนี่ไง.. เห้ยย ไปล้างหน้าก่อนนะโว้ยย " ฉันรีบวางกระเป๋าแล้ววิ่งจ๊ากไปเข้าห้องน้ำทันทีสงสัยเป็นตอนที่ไอ้เติ้ลมันพ่นควันดำใส่หน้าฉันตอนฉันวิ่งตามรถมันแน่เลย หน้าฉันเลยดำปิ๊ดปี๋ขนาดนี้ บรุ๋ยๆ บรุ๋ยๆ อึกๆ หายใจไม่ออกๆ อึกๆ ฉันสำลักน้ำ หายใจในน้ำไม่เป๊นนน
[ ตาหลกจริงๆใครเชื่อมุขนี้อีกไหมเนี่ย ก๊ากกๆ = ="] ฉันเอาหน้าจุ่มลงไปในอ่างน้ำหลังจากปล่อยน้ำให้มันเกือบเต็มอ่างแล้วล้างๆ หน้าอันแสนซกมก พร้อมจัดผมให้เป็นทรงที่ให้มันเหมือนคนมากที่สุด
" เห้ยไอ้ห้อยคนเดิมของพวกเรากลับมาแล้วโว้ยย " แกจะพูดทำไมวะไอแพท
" ฮ่าๆ รูปโฉมแบบนี้ไฉไลกว่าเดิมหวะ "
" ไอพิมแกเลิกขำซะที เพราะท่าขำแกอุบาทมาก "
" ก็ไม่เท่าแกหรอก "
" ไอ้เวร "
" โอ๊ยย เจ็บนะโว้ย ไมแกตบหัวเราจังฟะ ไปตบไอแพท ไอซน บ้างเลย " ฉันตบหัวไอพิมดังป้าบใหญ่ๆ
" ไม่อะ เห็นแกแสนรู้ที่สุดและนะเนี่ย "
" สาธุ ขอให้แกอยู่กับพี่เติ้ลไปนานๆเลย แต่ว่าพี่เค้าคงทนแกไม่ไหวอยู่ด้วยกันไม่เกิน 3 วัน คงกระอักเลือดตาย ฮ่าๆๆ ก๊ากๆ "
" แก แกต๊ายยย ไอพิม " ฉันกับไอพิมวิ่งไล่ตบหัวกันจนกว่าเลือดมันจะทะลักออกมาจากรูจมูกฉันถึงจะยอมหยุดตบหัวมัน ฉันอุตส่าไม่คิดถึงอีตาพี่เติ้ลนั่นแล้วแท้ๆ แล้วไหงไอพิมมันพูดขึ้นมาให้เหนื่อยใจอีกเนี่ย เฮ่อออ
คร่อกกกฟี้ คร่อกกกฟี้
" ยัยเปมิกา!!! "
" เลขที่ออก 55 ค่ะ "
" อะไรของเธอเลขที่ออกห๊ะ.." ตายหละฉันไม่หน้าหลับวิชาครูสมศรีอีกเลย โห่ก็บอกแล้วไงว่ามันน่าเบื่อ ฉันหลับมันได้ทุกคาบแหละ ก็ฉันมันเป็นเด็กห้องพิเศษที่เรียนห่วยแตกที่สุดแล้วบอกไว้เลย
" คะ..คือ..."
" ไป ออกไปข้างนอก "
" ค่า "
" วันหลังถ้าครูเข้าสอนอีกเธอก็ไปเตรียมยืนอยู่ข้างนอกไว้เลยนะ จะได้ไม่ต้องมานอนในห้องให้ครูเรียกซ้ำอีก เด็กสมัยนี้นี่ไม่มีความเป็นกุลสตรีเอาซะเลย " บ่นไล่ตามหลังมาอีกค่ะ
ติ๊งหน่องง ~
" เปมิกา เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง "
" ทราบค่ะ จะยกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ " ฉันยกหนังสือกองโตเพื่อจะเอาไปวางที่โต๊ะครูอีกตามเคย
" ดีมาก ไปได้แล้ว " หน้าที่หลักที่หน้าภาคภูมิใจเย้เย
" ไอพิม วันนี้แกต้องมาช่วยเรายกนะเว่ย " ฉันยังเจ็บมืออยู่เลยเมื่อเช้าล้มตอนนี้มันแสบๆคันๆไงไม่รู้
" ไม่อ่ะ เดี๋ยวจะสั่งก๋วยเตี๋ยวไว้ให้ละกันไปหละ ไปเร็ว ไอแพท ไอซน "
" บ๊ายยบายยย่ะยัยห้อยผู้ชอบแย่งแฟนช๊านนน " ไอ้ซนแกยังเห็นไอ้พี่เติ้ลเป็นแฟนแกอีกหรอวะเนี่ย
" ไง ยัยเตี้ยม่อต้อ " หนังสือกองโตทำให้ฉันมองไม่เห็นหน้าไอ้หัวลูกชิ้นแต่ก็ยังจำเสียงที่อุบาทของมันได้ นึกแล้วก็อยากกิลูกชิ้นจังเลยอ่ะ หรือจะง้าบบบหัวมันเหมือนคราวที่แล้วดี กั่กๆ
" หลีกๆ เราจะรีบไปส่งมันหนัก "
" มาๆเดี๋ยวฉันช่วย " แล้วก็มีคนยกครึ่งหนึ่งของกองหนังสือไปจากมือ อุ๊แว๊แม่เจ้า พ่อเทพบุตรคนนั้นทีมาช่วยฉันตอนที่ฉันวิ่งหนีไอ้เติ้ลมันเป็นเพื่อนไอ้เติ้ลหรอวะเนี่ย โอ้ววว งี้เราก็มีสิทธิ์ เข้าใกล้กันมากขึ้นแล้วอ่ะดิ แฟนจ๋า
" ขอบใจๆ "
" ไปช่วยยัยนั่นทำไมวะไอ้พีม รู้ปล่าวว่ายัยเนี่ยอึดขนาดไหน "
" กำ ไมอ่ะ "
" ก็เมื่อเช้า.." ทำไม เชื่อเช้าฉันแค่วิ่งตามรถนายเป็นกิโลๆเองอ่ะ
" เห้ยย เมื่อเช้าฉันไปเหยีบหางนายหรือไง " ฉันรีบถีบขาไอเติ้ลให้ไปไกลๆจะได้ไม่มาเป็นมารผจญระหว่างฉันกับพ่อเทพบุตรเอ้ยย พี่พีมต่างหาก ฮ่าๆ
" อะ ไอพีมฝากไปส่งทีหวะ วันนี้ฉันกับยัยเตี้ยต้องไปทำธุระ " มันยกหนังสือไปจากมือฉันแล้วเอาไปให้พี่พีมไม่อ๊าวว ฉันไม่ไปกับนายฉันจะอยู่กับพี่พีมมมม [ นางเอกเราไมเป็นงี้อ่ะ ]
" ไม่มี้ ไม่มี ฉันไม่มีธุระ ไปๆเราไปส่งกันเถอะ "
" ไปยัยเตี้ย เธออยากตายรึไง " แล้วมันก็ฉุดกระฉากลากถูมือฉันไปฉันเจ็บนะโว้ยย เห็นฉันเป็นคนมีราคาหน่อยสิฟะ
" ไปไหน ไม่ไป "
" ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นอ่ะ ไม่เอาหรอ "
" O_O ฟรีปะล่ะ "
" เออ " ของฟรี @_@
" ไปๆๆ หิวๆ " ฉันรีบเดินนำหน้ามันไปที่โรงอาหารทันทีแล้วไอ้ก๋วยเตี๋ยวที่ฝากไอพิมซื้อก็ไม่ต้องกินแล้วก็ไม่ต้องจ่ายค่าอาหารวันนี้ด้วย เย้ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ทุกวันฉันคงรวยแน่เลย ฮ่า
" อืมม " แล้วมันก็มาจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่โรงอาหาร อ๊ากกก แกจะมาจับมือฉันทำไม
" ปล่อยๆ เดินเองได้ "
" ไม่ปล่อย "
" ปล่อยมือเราเดี๋ยวนี้ "
" ไม่ " ปล่อยยยยน้า มือนายมันหยาบบกร้านนมาก
" ไม่ปล่อยใช่ไหม "
" ... "
" ได้ ปู้ดดดดด " ฉันรีบปล่อยลมทางก้นทันที ตากี้ฉันอุตส่าห์ทนมานานแล้วนะว่าไม่ผายลมต่อหน้าคนอื่นแต่ไอ้พี่เติ้ลมันอยากมาจับมือฉันทำไมเล่า กลิ่นมันก็คงจะแรงอยู่อ่ะนะ ก็ท้องฉันมันว่างอ่ะ เมื่อเช้าก็ตื่นสายไม่ได้กินข้าว แถมตอนนี้มันก็ เที่ยงกว่าๆ แล้ว ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องซะด้วย
" อื้อหืออ เธอเป็นผู้หญิงรึปล่าวเนี่ย " มันรีบปล่อยมือฉันแล้วถอยหลังไปหลายก้าวออกห่างจากฉันทันที ฮ่าๆ ธรรมชาติให้กลิ่นนี้มาอ่ะ
" ฮ่าๆ ก๊ากก บอกว่าให้ปล่อยก็ไม่ปล่อยนี่แหละต้องถูกทำโทษ ฮ่าๆๆ " ฉันขำกลิ้งจนปวดท้องไปหมดเลย
" ฉันไม่เลี้ยงและไม่ต้องกินๆ เธอไปกินเองเลยไป๊ "
" โอ๋ๆ ใครจะห้ามได้หละก็ฉันปวดตดนี่ ไปเหอะ เลียงหน่อยน้า " ฉันอ้อนมันเต็มที่
" ก็ไปดิ "
" ฮี่ๆๆ "
" เสียงหัวเราะหรอวะเนี่ย " ก็เออดิ ฉันไม่อยากเถียงกับมันต่อเพราะกลัวจะไม่ได้กินก๋วยเตี๋ยวฟรี
ซืดด มับๆๆ ซืดด
" นี่เค้าเรียกว่ากินหรือ แ ด ก อ่ะ "
" ซืดๆ มับ อย่ามาชวนคุยฉันกินอยู่ ไอ้พวกไร้มารยาท! " การสนทนาระหว่างการกินของฉันและไอ้เติ้ลจบลงแค่นั้นเพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาพูดมากเวลาหิวๆ แต่ฉันไม่ชอบเลยเวลากินต้องมีสายตาพิฆาตจากพวกนางมารร้ายแฟนคลับไอ้พี่เติ้ลแผลงศรมองมาที่ฉัน มันเหมือนคนดังไงไม่รู้
" อ่า อิ่มแป้เลย "
" ฮะๆ "
" หัวเราะไรห๊ะ "
" ก๋วยเตี๋ยว 4 ชามมันจะไม่อิ่มได้ไง "
" นั่นดิ ไปและนะ แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมเลี้ยงใหม่หละ "
" เดี๋ยว "
" ไรอ่ะ "
" มือหายยัง "
" จะหายได้ไงมันยังแสบอยู่เลย เพราะนายไอ้ตัวซวย! " แล้วฉันก็เดินหนีมันออกมาเลย เฮ่อฉันรู้ว่านายรู้สึกผิดที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แต่นายไม่ต้องทำมาเป็นห่วงฉันหรอกเพราะมันอยากจะอ้วกกก ฉันเดินเข้าห้องน้ำหลังจากกินน้ำก๋วยเตี๋ยวเข้าไปมาก ป่านี้ไม่รู้ไอ้พิมมาจะนินทาว่าฉันไม่ยอมมากินก๋วยเตี๋ยวที่มันซื้อให้ไปถึงไหนแล้ว
" นี่หล่อน " หน้าตาก็สวยอยู่เรียกฉันหล่อนเหลิ่นเลยหรือย่ะ
" เรียกเราหรอ "
" ก็เออสิย่ะ " เรารู้จักันหรอย่ะหล่อน
" เอามันเลยแกไอเปรี้ยวอย่ามัวไปพูดกับมันอยู่เลย นังหน้าด้าน!! " ไอ้เพื่อนที่ยืนข้างคนที่สวยๆซึ่งคาดว่าจะซื้อเปรี้ยวมันด่าฉันว่า นังหน้าด้าน!! หนอยยยย
" แกว่าไงนะ "
" ไมล่ะย่ะ เพื่อนฉันด่าแกว่านังหน้าด้าน!! มันยังไม่พออีกใช่ไหม นังตอแหล!! "
" ไอ้หมานี่ เราไปทำอะไรพวกแกวะหา ด่าอยู่ได้ ไอฟายยย!! " ฉันด่ามันคืนบ้างอะไรวะอยู่ๆก็มาด่าฉันอย่างเดียวฉันไม่ยอมมันหรอก...สงครามด่างั้นหรอ
" อ๊ายย แกนี่มันพูดดีๆไม่ได้ซะแล้ว ไอชมพู่ เอามันเลย " ไอ้เปรี้ยวมันสั่งเพื่อนมันที่ชื่อชมพู่แกจะทำไรฉันได้ก็แค่ 2:1 แต่ฉันมันอยู่คนเดียวอ่ะดิ แง๊
" ได้งานนี้ฉันไม่เกี่ยง "
ป้าบบบบ
" โอ๊ยย " หน้าฉันชาไปทั้งหน้ามือมันใหญ่จริงๆฟาดได้มาเต็มๆ แกตบฉันงั้นหรอ ห๊า
" อีนี่หนิ ฉันเงียบมาพอแล้วนะโว้ยย จะมายุ่งอะไรกับฉันอีกแกต๊ายยยย " ฉันพูดพร้อมตบหน้ามัน 2 ที
ป้าบบ ป้าบบ
" โอ๊ยย แกไอ้เปรี้ยวช่วยยฉันด้วยย ฉันเจ็บบ "
" ดีไอห่ า แกตบฉันฉันก็ต้องเอาคืน จำไว้! ฉันไม่ได้ไปทำอะไรแกสักหน่อย "
" ไม่ได้ทำงั้นหรอ แกรู้ไหมเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพี่เติ้ลเค้ายังคบกับฉันอยู่เลยพอมาเมื่อ 2 วันที่แล้วเค้าก็มาบอกเลิกฉันก็เพราะแกนี่แหละ แกมันพวกแย่งแฟนชาวบ้าน แถมเมื่อกี้แกยังมีหน้าไปว่าพี่เติ้ลของฉันว่าไอตัวซวยอีกหรอ นึกว่าเก่งมาจากไหนห๊ะอีเลว แกตายยย " พอพูดจบมันก็ผลักตัวฉันไปที่อ่างล้างหน้าโอ๊ยย เจ็บเอวนะโว้ยย แล้วยัยชมพู่ที่เจ็บหน้าที่ฉันตบมันเมื่อกี้ก็มาช่วยยัยเปรี้ยวลุมฉัน โอ๊ยย เจ็บบ..เจ็บจังเลยเจ็บไปทั้งหน้าแล้วก็เอว มันมี 2 ฉันมี 1 ...ไม่ได้หรอก ฉันไม่กลัวมันกะอีแค่พวกแรด 2 ตัว ฉันต้องชนะมันให้ได้ เมื่อกี้อาหารก็กินไปแล้วตั้งเยอะ ฉันต้องสู้!!
" ย้ากกกกกกก " ฉันผลักยัย 2 ตัวนั้นออกไปห่างๆแล้วก็ต้องใช้แผนเด็ดๆ
" แกตายแน่ยัยพวกแรด ฉันทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยย....... ช่วยยยด้วยยยช่วยด้วยค่า!! มีใครอยู่ไหมช่วยยยด้วยยย " ฉันตะโกนเต็มเสียงในเมื่อมันมี 2 ฉันมี 1 ใครจะสู้มันได้หละตะโกนเรียกคนยังดีกว่า ใช้สารอาหารที่กินไปทั้งหมดออกมาทางเสียงเนี่ยแหละดีแล้ว
" ไม่มีใครมาช่วยแกได้หรอกย่ะ ถ้าแกยังไม่เลิกคบกับพี่เติ้ลแกต้องเจ็บตัวแน่ "
" ฉันไม่เลิกแล้วจะทำไมย่ะหล่อน " ฉันพูดทั้งๆที่ตอนนี้หน้ามันเริ่มชาไปหมดแล้ว ทำไมตอนนี้มันเจ็บแสบอย่างนี้นะเกิดมาก็เพิ่งเคยโดนตบตอนอายุ 15เนี่ยแหละ
" แกก็จะโดนแบบนี้ไง " ยัยชมพู่มันกระชากผมฉันแล้วเอาอีกมือมารวบแขนฉันไว้เพื่อที่ให้ยัยเปรี้ยวมันใช้มือของมันตบหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใครจะยอมมึงหละวะ ฉันใช้ขาที่เหลืออยู่ถีบพุงยัยเปรี้ยว 2 ทีอย่างเต็มแรงอึด แล้วสะบัดมือยัยชมพู่ออกพร้อมตบมันอีก 3 ฉากใหญ่
" เป็นไงอีพวกมีนอเอ้ย มันยังไม่พอหรอกนะที่พวกแกทำกับฉัน จำไว้นะพวกแกอย่ามายุ่งกับฉันอีก จำใส่กระโหลกพวกแกไว้ว่าไอ้พี่เติ้ลของแกฉันก็ไม่อยากได้นักหรอก แต่มันจำเป็น!! " ฉันพูดด้วยความหัวเสียสุดๆ ทำไมอีตานี่อีกแล้วที่ทำให้ฉันเจ็บตัว อีตาผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ที่มันอยากจะให้ฉันเป็นไม้กันหมา แต่นายรู้ไหมว่าคนเจ็บตัวอ่ะเป็นฉัน!!! ศึกนี้มันก็แค่ครั้งแรก และฉันเชื่อว่ามันก็ยังจะมีครั้งต่อๆไป ฉันไม่เอากับนายด้วยหรอกนะ ไม่เอามันแล้วไอ้มือถืองี่เง่านี่ ก๋วยเตี๋ยวฉันก็ไม่เอา มีเงินซื้อเองได้โว้ยยยยยย [ ถึงฉันจะมีเงินอันน้อยนิดก็ตาม TT^TT ]
[ ขอโทษด้วยค่ะ ถ้าใช้ภาษาไม่สุภาพเท่าที่ควร]
ติ๊งหน่อง~
" เฮ่อ~... " จนหมดคาบแรกไม่มีใครเห็นหัวฉันเลยสักตัว อ้ายยยเพื่อนทรยศ โฮ ชีวิตชั่งหน้าเศร้าเพื่อนไม่สนใจ แถมมือต้องมาพิการอีก ไมคนแต่งชอบแต่งให้ฉันเว่อร์ฟะเนี่ย ฉันเดินขึ้นห้องด้วยความสลดหดหู่ใจ
" ก๊ากๆๆ " มันหัวเราะหน้าฉันกันทำไมวะ
" ทำไมเรามีไรผิดปกติไง ห๊ะ "
" ผมทรงใหม่แกฉวยเจงๆเลยหวะไอห้อย " อึ๋ย ลืมเลยอ่ะ ว่าหัวฉันมันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ไปนั่งรถมอเตอร์ไซค์ไฮโซของไอพี่เติ้ล แง
" เออ ทรงใหม่ เจ๋งไหม "
" ฮะฮะฮ่าๆ โคตรเลยหวะ แถมแกยังแต่งหน้ามา รร. อีก " เมื่อเช้าฉันยังไม่ได้แตะแป้งเลยสักกระปุกแล้วบอกว่าแต่งหน้าอะไรของมันวะ??
" อะ เอาไปส่องซิ ว่าใครบ้าที่สุดในปฐพี " ยัยแม่มดซนมันส่งกระจกวิเศษมาให้ฉัน
" โอ๊ะ โอ่ ฉันนี่ไง.. เห้ยย ไปล้างหน้าก่อนนะโว้ยย " ฉันรีบวางกระเป๋าแล้ววิ่งจ๊ากไปเข้าห้องน้ำทันทีสงสัยเป็นตอนที่ไอ้เติ้ลมันพ่นควันดำใส่หน้าฉันตอนฉันวิ่งตามรถมันแน่เลย หน้าฉันเลยดำปิ๊ดปี๋ขนาดนี้ บรุ๋ยๆ บรุ๋ยๆ อึกๆ หายใจไม่ออกๆ อึกๆ ฉันสำลักน้ำ หายใจในน้ำไม่เป๊นนน
[ ตาหลกจริงๆใครเชื่อมุขนี้อีกไหมเนี่ย ก๊ากกๆ = ="] ฉันเอาหน้าจุ่มลงไปในอ่างน้ำหลังจากปล่อยน้ำให้มันเกือบเต็มอ่างแล้วล้างๆ หน้าอันแสนซกมก พร้อมจัดผมให้เป็นทรงที่ให้มันเหมือนคนมากที่สุด
" เห้ยไอ้ห้อยคนเดิมของพวกเรากลับมาแล้วโว้ยย " แกจะพูดทำไมวะไอแพท
" ฮ่าๆ รูปโฉมแบบนี้ไฉไลกว่าเดิมหวะ "
" ไอพิมแกเลิกขำซะที เพราะท่าขำแกอุบาทมาก "
" ก็ไม่เท่าแกหรอก "
" ไอ้เวร "
" โอ๊ยย เจ็บนะโว้ย ไมแกตบหัวเราจังฟะ ไปตบไอแพท ไอซน บ้างเลย " ฉันตบหัวไอพิมดังป้าบใหญ่ๆ
" ไม่อะ เห็นแกแสนรู้ที่สุดและนะเนี่ย "
" สาธุ ขอให้แกอยู่กับพี่เติ้ลไปนานๆเลย แต่ว่าพี่เค้าคงทนแกไม่ไหวอยู่ด้วยกันไม่เกิน 3 วัน คงกระอักเลือดตาย ฮ่าๆๆ ก๊ากๆ "
" แก แกต๊ายยย ไอพิม " ฉันกับไอพิมวิ่งไล่ตบหัวกันจนกว่าเลือดมันจะทะลักออกมาจากรูจมูกฉันถึงจะยอมหยุดตบหัวมัน ฉันอุตส่าไม่คิดถึงอีตาพี่เติ้ลนั่นแล้วแท้ๆ แล้วไหงไอพิมมันพูดขึ้นมาให้เหนื่อยใจอีกเนี่ย เฮ่อออ
คร่อกกกฟี้ คร่อกกกฟี้
" ยัยเปมิกา!!! "
" เลขที่ออก 55 ค่ะ "
" อะไรของเธอเลขที่ออกห๊ะ.." ตายหละฉันไม่หน้าหลับวิชาครูสมศรีอีกเลย โห่ก็บอกแล้วไงว่ามันน่าเบื่อ ฉันหลับมันได้ทุกคาบแหละ ก็ฉันมันเป็นเด็กห้องพิเศษที่เรียนห่วยแตกที่สุดแล้วบอกไว้เลย
" คะ..คือ..."
" ไป ออกไปข้างนอก "
" ค่า "
" วันหลังถ้าครูเข้าสอนอีกเธอก็ไปเตรียมยืนอยู่ข้างนอกไว้เลยนะ จะได้ไม่ต้องมานอนในห้องให้ครูเรียกซ้ำอีก เด็กสมัยนี้นี่ไม่มีความเป็นกุลสตรีเอาซะเลย " บ่นไล่ตามหลังมาอีกค่ะ
ติ๊งหน่องง ~
" เปมิกา เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง "
" ทราบค่ะ จะยกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ " ฉันยกหนังสือกองโตเพื่อจะเอาไปวางที่โต๊ะครูอีกตามเคย
" ดีมาก ไปได้แล้ว " หน้าที่หลักที่หน้าภาคภูมิใจเย้เย
" ไอพิม วันนี้แกต้องมาช่วยเรายกนะเว่ย " ฉันยังเจ็บมืออยู่เลยเมื่อเช้าล้มตอนนี้มันแสบๆคันๆไงไม่รู้
" ไม่อ่ะ เดี๋ยวจะสั่งก๋วยเตี๋ยวไว้ให้ละกันไปหละ ไปเร็ว ไอแพท ไอซน "
" บ๊ายยบายยย่ะยัยห้อยผู้ชอบแย่งแฟนช๊านนน " ไอ้ซนแกยังเห็นไอ้พี่เติ้ลเป็นแฟนแกอีกหรอวะเนี่ย
" ไง ยัยเตี้ยม่อต้อ " หนังสือกองโตทำให้ฉันมองไม่เห็นหน้าไอ้หัวลูกชิ้นแต่ก็ยังจำเสียงที่อุบาทของมันได้ นึกแล้วก็อยากกิลูกชิ้นจังเลยอ่ะ หรือจะง้าบบบหัวมันเหมือนคราวที่แล้วดี กั่กๆ
" หลีกๆ เราจะรีบไปส่งมันหนัก "
" มาๆเดี๋ยวฉันช่วย " แล้วก็มีคนยกครึ่งหนึ่งของกองหนังสือไปจากมือ อุ๊แว๊แม่เจ้า พ่อเทพบุตรคนนั้นทีมาช่วยฉันตอนที่ฉันวิ่งหนีไอ้เติ้ลมันเป็นเพื่อนไอ้เติ้ลหรอวะเนี่ย โอ้ววว งี้เราก็มีสิทธิ์ เข้าใกล้กันมากขึ้นแล้วอ่ะดิ แฟนจ๋า
" ขอบใจๆ "
" ไปช่วยยัยนั่นทำไมวะไอ้พีม รู้ปล่าวว่ายัยเนี่ยอึดขนาดไหน "
" กำ ไมอ่ะ "
" ก็เมื่อเช้า.." ทำไม เชื่อเช้าฉันแค่วิ่งตามรถนายเป็นกิโลๆเองอ่ะ
" เห้ยย เมื่อเช้าฉันไปเหยีบหางนายหรือไง " ฉันรีบถีบขาไอเติ้ลให้ไปไกลๆจะได้ไม่มาเป็นมารผจญระหว่างฉันกับพ่อเทพบุตรเอ้ยย พี่พีมต่างหาก ฮ่าๆ
" อะ ไอพีมฝากไปส่งทีหวะ วันนี้ฉันกับยัยเตี้ยต้องไปทำธุระ " มันยกหนังสือไปจากมือฉันแล้วเอาไปให้พี่พีมไม่อ๊าวว ฉันไม่ไปกับนายฉันจะอยู่กับพี่พีมมมม [ นางเอกเราไมเป็นงี้อ่ะ ]
" ไม่มี้ ไม่มี ฉันไม่มีธุระ ไปๆเราไปส่งกันเถอะ "
" ไปยัยเตี้ย เธออยากตายรึไง " แล้วมันก็ฉุดกระฉากลากถูมือฉันไปฉันเจ็บนะโว้ยย เห็นฉันเป็นคนมีราคาหน่อยสิฟะ
" ไปไหน ไม่ไป "
" ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นอ่ะ ไม่เอาหรอ "
" O_O ฟรีปะล่ะ "
" เออ " ของฟรี @_@
" ไปๆๆ หิวๆ " ฉันรีบเดินนำหน้ามันไปที่โรงอาหารทันทีแล้วไอ้ก๋วยเตี๋ยวที่ฝากไอพิมซื้อก็ไม่ต้องกินแล้วก็ไม่ต้องจ่ายค่าอาหารวันนี้ด้วย เย้ๆ ถ้าเป็นอย่างนี้ทุกวันฉันคงรวยแน่เลย ฮ่า
" อืมม " แล้วมันก็มาจับมือฉันแล้วลากฉันไปที่โรงอาหาร อ๊ากกก แกจะมาจับมือฉันทำไม
" ปล่อยๆ เดินเองได้ "
" ไม่ปล่อย "
" ปล่อยมือเราเดี๋ยวนี้ "
" ไม่ " ปล่อยยยยน้า มือนายมันหยาบบกร้านนมาก
" ไม่ปล่อยใช่ไหม "
" ... "
" ได้ ปู้ดดดดด " ฉันรีบปล่อยลมทางก้นทันที ตากี้ฉันอุตส่าห์ทนมานานแล้วนะว่าไม่ผายลมต่อหน้าคนอื่นแต่ไอ้พี่เติ้ลมันอยากมาจับมือฉันทำไมเล่า กลิ่นมันก็คงจะแรงอยู่อ่ะนะ ก็ท้องฉันมันว่างอ่ะ เมื่อเช้าก็ตื่นสายไม่ได้กินข้าว แถมตอนนี้มันก็ เที่ยงกว่าๆ แล้ว ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องซะด้วย
" อื้อหืออ เธอเป็นผู้หญิงรึปล่าวเนี่ย " มันรีบปล่อยมือฉันแล้วถอยหลังไปหลายก้าวออกห่างจากฉันทันที ฮ่าๆ ธรรมชาติให้กลิ่นนี้มาอ่ะ
" ฮ่าๆ ก๊ากก บอกว่าให้ปล่อยก็ไม่ปล่อยนี่แหละต้องถูกทำโทษ ฮ่าๆๆ " ฉันขำกลิ้งจนปวดท้องไปหมดเลย
" ฉันไม่เลี้ยงและไม่ต้องกินๆ เธอไปกินเองเลยไป๊ "
" โอ๋ๆ ใครจะห้ามได้หละก็ฉันปวดตดนี่ ไปเหอะ เลียงหน่อยน้า " ฉันอ้อนมันเต็มที่
" ก็ไปดิ "
" ฮี่ๆๆ "
" เสียงหัวเราะหรอวะเนี่ย " ก็เออดิ ฉันไม่อยากเถียงกับมันต่อเพราะกลัวจะไม่ได้กินก๋วยเตี๋ยวฟรี
ซืดด มับๆๆ ซืดด
" นี่เค้าเรียกว่ากินหรือ แ ด ก อ่ะ "
" ซืดๆ มับ อย่ามาชวนคุยฉันกินอยู่ ไอ้พวกไร้มารยาท! " การสนทนาระหว่างการกินของฉันและไอ้เติ้ลจบลงแค่นั้นเพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาพูดมากเวลาหิวๆ แต่ฉันไม่ชอบเลยเวลากินต้องมีสายตาพิฆาตจากพวกนางมารร้ายแฟนคลับไอ้พี่เติ้ลแผลงศรมองมาที่ฉัน มันเหมือนคนดังไงไม่รู้
" อ่า อิ่มแป้เลย "
" ฮะๆ "
" หัวเราะไรห๊ะ "
" ก๋วยเตี๋ยว 4 ชามมันจะไม่อิ่มได้ไง "
" นั่นดิ ไปและนะ แล้วพรุ่งนี้อย่าลืมเลี้ยงใหม่หละ "
" เดี๋ยว "
" ไรอ่ะ "
" มือหายยัง "
" จะหายได้ไงมันยังแสบอยู่เลย เพราะนายไอ้ตัวซวย! " แล้วฉันก็เดินหนีมันออกมาเลย เฮ่อฉันรู้ว่านายรู้สึกผิดที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ แต่นายไม่ต้องทำมาเป็นห่วงฉันหรอกเพราะมันอยากจะอ้วกกก ฉันเดินเข้าห้องน้ำหลังจากกินน้ำก๋วยเตี๋ยวเข้าไปมาก ป่านี้ไม่รู้ไอ้พิมมาจะนินทาว่าฉันไม่ยอมมากินก๋วยเตี๋ยวที่มันซื้อให้ไปถึงไหนแล้ว
" นี่หล่อน " หน้าตาก็สวยอยู่เรียกฉันหล่อนเหลิ่นเลยหรือย่ะ
" เรียกเราหรอ "
" ก็เออสิย่ะ " เรารู้จักันหรอย่ะหล่อน
" เอามันเลยแกไอเปรี้ยวอย่ามัวไปพูดกับมันอยู่เลย นังหน้าด้าน!! " ไอ้เพื่อนที่ยืนข้างคนที่สวยๆซึ่งคาดว่าจะซื้อเปรี้ยวมันด่าฉันว่า นังหน้าด้าน!! หนอยยยย
" แกว่าไงนะ "
" ไมล่ะย่ะ เพื่อนฉันด่าแกว่านังหน้าด้าน!! มันยังไม่พออีกใช่ไหม นังตอแหล!! "
" ไอ้หมานี่ เราไปทำอะไรพวกแกวะหา ด่าอยู่ได้ ไอฟายยย!! " ฉันด่ามันคืนบ้างอะไรวะอยู่ๆก็มาด่าฉันอย่างเดียวฉันไม่ยอมมันหรอก...สงครามด่างั้นหรอ
" อ๊ายย แกนี่มันพูดดีๆไม่ได้ซะแล้ว ไอชมพู่ เอามันเลย " ไอ้เปรี้ยวมันสั่งเพื่อนมันที่ชื่อชมพู่แกจะทำไรฉันได้ก็แค่ 2:1 แต่ฉันมันอยู่คนเดียวอ่ะดิ แง๊
" ได้งานนี้ฉันไม่เกี่ยง "
ป้าบบบบ
" โอ๊ยย " หน้าฉันชาไปทั้งหน้ามือมันใหญ่จริงๆฟาดได้มาเต็มๆ แกตบฉันงั้นหรอ ห๊า
" อีนี่หนิ ฉันเงียบมาพอแล้วนะโว้ยย จะมายุ่งอะไรกับฉันอีกแกต๊ายยยย " ฉันพูดพร้อมตบหน้ามัน 2 ที
ป้าบบ ป้าบบ
" โอ๊ยย แกไอ้เปรี้ยวช่วยยฉันด้วยย ฉันเจ็บบ "
" ดีไอห่ า แกตบฉันฉันก็ต้องเอาคืน จำไว้! ฉันไม่ได้ไปทำอะไรแกสักหน่อย "
" ไม่ได้ทำงั้นหรอ แกรู้ไหมเมื่ออาทิตย์ที่แล้วพี่เติ้ลเค้ายังคบกับฉันอยู่เลยพอมาเมื่อ 2 วันที่แล้วเค้าก็มาบอกเลิกฉันก็เพราะแกนี่แหละ แกมันพวกแย่งแฟนชาวบ้าน แถมเมื่อกี้แกยังมีหน้าไปว่าพี่เติ้ลของฉันว่าไอตัวซวยอีกหรอ นึกว่าเก่งมาจากไหนห๊ะอีเลว แกตายยย " พอพูดจบมันก็ผลักตัวฉันไปที่อ่างล้างหน้าโอ๊ยย เจ็บเอวนะโว้ยย แล้วยัยชมพู่ที่เจ็บหน้าที่ฉันตบมันเมื่อกี้ก็มาช่วยยัยเปรี้ยวลุมฉัน โอ๊ยย เจ็บบ..เจ็บจังเลยเจ็บไปทั้งหน้าแล้วก็เอว มันมี 2 ฉันมี 1 ...ไม่ได้หรอก ฉันไม่กลัวมันกะอีแค่พวกแรด 2 ตัว ฉันต้องชนะมันให้ได้ เมื่อกี้อาหารก็กินไปแล้วตั้งเยอะ ฉันต้องสู้!!
" ย้ากกกกกกก " ฉันผลักยัย 2 ตัวนั้นออกไปห่างๆแล้วก็ต้องใช้แผนเด็ดๆ
" แกตายแน่ยัยพวกแรด ฉันทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยย....... ช่วยยยด้วยยยช่วยด้วยค่า!! มีใครอยู่ไหมช่วยยยด้วยยย " ฉันตะโกนเต็มเสียงในเมื่อมันมี 2 ฉันมี 1 ใครจะสู้มันได้หละตะโกนเรียกคนยังดีกว่า ใช้สารอาหารที่กินไปทั้งหมดออกมาทางเสียงเนี่ยแหละดีแล้ว
" ไม่มีใครมาช่วยแกได้หรอกย่ะ ถ้าแกยังไม่เลิกคบกับพี่เติ้ลแกต้องเจ็บตัวแน่ "
" ฉันไม่เลิกแล้วจะทำไมย่ะหล่อน " ฉันพูดทั้งๆที่ตอนนี้หน้ามันเริ่มชาไปหมดแล้ว ทำไมตอนนี้มันเจ็บแสบอย่างนี้นะเกิดมาก็เพิ่งเคยโดนตบตอนอายุ 15เนี่ยแหละ
" แกก็จะโดนแบบนี้ไง " ยัยชมพู่มันกระชากผมฉันแล้วเอาอีกมือมารวบแขนฉันไว้เพื่อที่ให้ยัยเปรี้ยวมันใช้มือของมันตบหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใครจะยอมมึงหละวะ ฉันใช้ขาที่เหลืออยู่ถีบพุงยัยเปรี้ยว 2 ทีอย่างเต็มแรงอึด แล้วสะบัดมือยัยชมพู่ออกพร้อมตบมันอีก 3 ฉากใหญ่
" เป็นไงอีพวกมีนอเอ้ย มันยังไม่พอหรอกนะที่พวกแกทำกับฉัน จำไว้นะพวกแกอย่ามายุ่งกับฉันอีก จำใส่กระโหลกพวกแกไว้ว่าไอ้พี่เติ้ลของแกฉันก็ไม่อยากได้นักหรอก แต่มันจำเป็น!! " ฉันพูดด้วยความหัวเสียสุดๆ ทำไมอีตานี่อีกแล้วที่ทำให้ฉันเจ็บตัว อีตาผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ที่มันอยากจะให้ฉันเป็นไม้กันหมา แต่นายรู้ไหมว่าคนเจ็บตัวอ่ะเป็นฉัน!!! ศึกนี้มันก็แค่ครั้งแรก และฉันเชื่อว่ามันก็ยังจะมีครั้งต่อๆไป ฉันไม่เอากับนายด้วยหรอกนะ ไม่เอามันแล้วไอ้มือถืองี่เง่านี่ ก๋วยเตี๋ยวฉันก็ไม่เอา มีเงินซื้อเองได้โว้ยยยยยย [ ถึงฉันจะมีเงินอันน้อยนิดก็ตาม TT^TT ]
[ ขอโทษด้วยค่ะ ถ้าใช้ภาษาไม่สุภาพเท่าที่ควร]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น