ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ซวย X 2
" ไหนแม่ตกลงกับหนูแล้วไงว่าวันนี้จะทำก๋วยเตี๋ยวต้มยำลูกชิ้นให้อ่ะ " เมื่อเช้าแม่ยังพูดกับฉันอยู่เลยว่าจะทำก๋วยเตี๋ยวรสเด็ดให้ฉัน ทำไมพวกผู้ใหญ่ชอบโกหกกันน้า ฉันอยากกินลูกชิ้นนนวันนี้เราคงต้องลาจากกันก่อนนะลูกชิ้นลูกแม่~
" ก็คนขายก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดเค้าไม่มานี่ลูก แถมเมื่อเช้าแม่ยังโดนหนูวิ่งผ่านเท้าอีก แม่อยากจะเป็นลม " ...แม่ฉัน
" วันนี้ทำไมมันมีแต่ผักล่ะค่ะ ทั้งผัดผักบุ้ง แกงจืดตำลึง ผัดถั่วงอก " คนเราก็ต้องมีสิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดกัน สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือผัก! แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือ ลูกชิ้นของช๊าน~ ส่วนมากสิ่งที่ฉันชอบๆมันก็จะเต็มไปด้วยสารอาหารที่สุดจะมีประโยชน์แต่อาหารวันนี้มันกลับมีแต่ ผัก ผัก ผัก แล้วก็ ผัก
" นั่งลงสักทีไอห้อยแกอาละวาดจนน้ำลายแกกระเด็นเต็มจานข้าวฉันแล้วนะ " ฉันไม่ใช่พวกกินได้ทุกอย่างเหมือนพี่นี่
" เงียบน่า แม่จ๋า วันนี้หนูไม่กินล่ะกันนะค่ะ "
" ไม่ได้! รู้ไหมว่ากว่าแม่จะไปซื้อกับข้าวมาทำให้ลูกมันลำบากแค่ไหน เงินทองเป็นของมีค่า พ่อต้องลำบากตรากตรำมากแค่ไหนนี่ก็ไปอยู่ญี่ปุ่นมาตั้งเดือนนึงและไม่รู้พอกลับมาจะคว้าเอาฮิเดโกะที่ไหนพ่วงมาด้วยรึปล่าว แล้ว @#$%^&*()_@#%^& " บทจะโหดแม่ฉันก็บ่นซะยิบ หูฉันเปื่อยจนใกล้จะขาดตั้งแต่พ่อฉันไปทำงานที่ญี่ปุ่นกว่าจะกลับก็อีกตั้ง 3 เดือน แม่ก็บ่นอยู่ทุกวันว่ากลัวพ่อจะคว้าฮิเดโกะมาทำเป็นภรรยาน้อย แน่อยู่แล้วหละก็ฮิเดโกะเค้าสวยกว่าแม่ ขี้บ่นน้อยกว่าแม่เป็นร้อยเท่า แต่ยังไงๆ พ่อฉันก็ต้องรักแม่ฉันอยู่แล้ว!
" อิ่มแล้วค่า หนูขึ้นนอนก่อนนะค่ะ " ระหว่างที่แม่พูดฉันยัดผัดถั่วงอกกินกับข้าวอย่างเดียวผักผักบุ้ง แกงจงแกงจืด ฉันไม่กินมันหรอก เพราะผักที่ฉันกินได้ก็มีอยู่แค่ ถั่วงอก กับผักชี ชั่งประเสริฐเสียนี่กระไร
" ยัยอ้วนกินแล้วก็นอน "
" เราไม่อ้วนเท่าพี่พิ้งค์ของพี่ละกันนะ เช๊อะ " พี่พิ้งค์เพิ่งคบกับพี่ฉันเมื่อเดือนที่แล้วพี่พิ้งอยู่ ม.5 พี่ฟอสก็อยู่ ม.5 ตอนนี้สองคนนี้กำลังหวานแหววหยดย้อยเลยแหละช่วงแรกๆพี่ฉันติดโทรศัพท์ มันชอบคุยโทรศัพท์แล้วเดินยิ้มไปยิ้มมา เดินชมนกชมไม้นอกบ้านแถมยังสะบัดตัวไปมา เป็นงี้อยู่ทุกวัน เหมือนกับคนบ้า ฉันรู้แล้วว่าความรักมันทำให้คนเป็นบ้านี่เอง
" พูดไม่ดูตัวเองเล้ย " ก็ใช่อ่ะดิฉันมันทั้งเตี้ย ทั้งอ้วน ซกมก ไม่น่ารักไม่พูดจาหวานๆแล้วก็ไม่มีพวกผู้ชายมาติดตรึมเหมือนกับพี่พิ้งค์นี่ แต่อย่างน้อยฉันก็มีไอพี่เติ้ลมาขอฉันเป็นแฟน โฮ๊ะๆถึงแม้ว่ามันอยากให้ฉันมาเป็นไม้กันหมาอย่างเดียวก็เถอะ
" หนอยย..แล้ว.."
" หยุดเลยทั้งคู่แม่ชักจะหัวเสียแล้วนะ ไปหิงห้อยขึ้นไปนอนได้แล้วลูก "
" ไอ้พี่นิสัยเสีย ! " ฉันพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปเล่นมือถือสุดหรูซะก่อนจะโดนพี่ฟอสถลกหนังหัว
" อ๊ากกกกกกก ไม่ทันแล้วโว้ยยยย แม่หิงไปก่อนนะค่ะ "
" เร็วๆเลยลูกเดี๋ยวประตูโรงเรียนจะปิดเอา "
" ค่า " ฉันรีบใส่เกียร์หมาออกจากบ้านก่อนที่จะไปโรงเรียนไม่ทัน เมื่อคืน ฉันมัวแต่ เล่นเกมส์ ฟังเพลง ปิดท้ายด้วยถ่ายรูปกว่าจะนอนก็เที่ยงคืน จะโทษใครได้เล่าถ้าไม่ใช่ไอ้พี่เติ้ลที่ทำให้ฉันต้องเป็นคนบ้ามือถือเหมือนไอ้แสนซนมัน
โครมม
" โอ๊ยย เจ็บเป็นบ้าเลย "
" ฮ่าๆๆ นี่ยัยเตี้ยม่อต้อ ไปนอนอยู่ตรงพื้นทำไม " เจอแล้วเจ้าตัวการมันทำฉันล้มหน้าทิ่มกระเป๋าฉันกลิ้งไปถึงไหนแล้วเนี่ย ตอนนี้ตูดของฉันโผล่ขึ้นไปข้างบนเผชิญหน้ากับโลกภายนอก แต่ฝ่ามือฉันอ่ะดิเจ็บเป็นบ้าเลยมันแสบมากเลยอ่ะ ทำไมฉันต้องทำตัวหน้าสมเพชต่อหน้าอีตาย้อยนี่ด้วยนะ
" แล้วใครใช้ให้นายเอาทีนมาขวางเท้าเราหละ คนยิ่งรีบๆอยู่"
" อ้าวแล้วเธอวิ่งมาสะดุดขาฉันทำไม "
" หูยย หนังถลอก เลือดกระฉูด เต็มมือเลย เพราะนายคนเดียวไอ้ย้อย ไปไกลๆเลยไป๊ "
" ผู้หญิงนี่มันเว่ออย่างนี้ทุกคนรึปล่าววะ เอาก้นมาให้เค้าดมแล้วยังมีหน้ามาว่าคนอื่นว่าย้อยอีกห๊า! " ไอ้เติ้ลขึ้นเสียงสูงใส่ฉัน
" ห๊า ! อะไรวะไอบ้ามาสะดุดคนอื่นแล้วปากหมาอีก " ฉันรีบปัดตัวเองเตรียมหยิบกระเป๋าเพื่อชิ่ง หลังจากที่ด่ามันแล้ว
" เป็นเด็กเป็นเล็กปากจัดหวะ ยัยเตี้ยม่อต้อตูดเหม็น "
" หนอยยย แล้วตูดใครไม่เหม็นบ้างวะ ไอหมาหางด้วน " ฉันใส่เกียร์หมาเทอร์โบวิ่งหนีไปจากมันทันทีแต่พอก้มลงไปมองนาฬิกา อีก 10 นาที OoO 10 นาที เท่านั้น จะทำไงดีพี่ฟอสก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับพี่พิ้งค์ไปโรงเรียนแล้ว ฉันจะทำไงดีเนี่ย เพราะอีตาหัวลูกชิ้นอีกนั่นแหละ ทำไมตั้งแต่เจอไอ้ย้อยนี่ฉันซวย X 2 เลยอ่ะ
บรื๊นน บรื๊นน
" บ๊ายยบายย ยัยเตี้ยม่อต้อ " อ๊ายย ตาหัวลูกชิ้นมันพ่นควันดำใส่หน้าฉัน หนอยมีมอเตอร์ไซค์แล้วคิดว่าจะไปถึงโรงเรียนก่อนฉันงั้นหรอไม่มีทางหรอก แล้วฉันก็วิ่งตามมอเตอร์ไซค์ที่มันขับไป ด้วยความคิดโง่ๆว่าขาสั้นๆอย่างฉันจะสู้ความเร็วของมอเตอร์ไซค์ที่ตกแต่งมาอย่างดีของไอ้เติ้ลทัน
" แฮ่กๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย " ฉันเพิ่งฉลาดแล้วหยุดวิ่ง ถึงยังไงๆฉันก็ตามมันไม่ทัน
" ไงหายเหนื่อยยัง ยัยเตี้ย " ไอ้เติ้ลมันขับรถย้อนกลับมาแล้วมาเยาะเย้ยฉัน
" หึ๊ย ออกไป ฉันจะไป รร. "
" คิดว่าทันหรอ อีก 5 นาทีอ่ะ "
" โฮๆๆ เพราะนายคนเดียวไอ้ประสาท "
" เธอด่าฉันมามากพอแล้วนะ ! ฉันมีความอดทนนะโว้ย! "
" ... " เงียบ ...ค่ะ มันน่ากลัวนี่หว่า ปกติด่ามันไม่เห็นจะว่าไรเลยทำไมต้องมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันด้วยเนี่ย
" ขึ้นรถ!.. เดี๋ยวนี้ !... เร็ว ! " ฉันจะพูดอะไรได้เล่าก็มันเสียงดังซะหน้ากลัว ไอบ้าทำเป็นใหญ่ ถ้าฉันตัวสูงกว่านายฉันจะไม่กลัวนายเลยสักติ๊ดไอ้เติ้ล
บรื๊นน บรื๊นน
" อ๊ากกกกกกกกกกกกกก " ไอ้เติ้ลมันขับด้วยความเร็วสูง และแล้ว 5 นาทีต่อมาฉันก็มาถึงโรงเรียนครบ 32 แต่หัวฉันมันชี้เด่เลย ทรงผมทรงใหม่คงเท่หน้าดู เหอะเหอะ
" แล้วตอนกลางวันฉันจะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว "
" ไม่ต้อง เอาตังค์มาเดี๋ยวเราไปซื้อเอง " ฉันพูดพร้อมยื่นมือรับตังค์
" เห้ยย " นายจะตาถลนทำไมก็แค่มือ..หือ..หา...
" อ๊ายย มะ...มืออ...เรา" ตอนนี้มือฉันเลือดซิบๆหนังถลอก แถมยังดำอีก ไม่รู้จะเป็นบาทยักตายหรือเปล่าเนี่ย ฉันลืมไปซะสนิทเลยว่าเมื่อกี้ล้ม แง มือสวยๆของฉันอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปน้า
" มานี่เร็ว ! " เห้ยยเดี๋ยวฉันเข้าเรียนไม่ทันนะโว้ยย นายจะลากฉันไปทำม๊ายยย
" โอ๊ยๆ เบาๆหน่อยดิแสบนะโว้ย " อีตาเติ้ลเอาน้ำมาล้างแผลที่ฝ่ามือมันไม่ทะนุถนอมมืออันสดสวยของฉันเลย ถูๆอย่างรุนแรงนี่มันเห็นฉันเป็นตัวอะไรฟะ
" อะ ไปห้องพยาบาลซะ ฉันสายแล้ว " พอมันเอาน้ำมาถูๆมือฉันเสร็จก็เผ่นแน้บขึ้นห้องเรียนมัน
" นี่ถามไรหน่อยดิ "
" อะไร "
" นายมารอเราที่หน้าบ้านทำไม... อ๋อ..คงหลงสเน่ห์เราแล้วอ่ะดิ "
" ยัยประสาท "
" เชอะ " พอพูดจบมันก็สะบัดตูดหนีไปเลย ฉันรู้หรอกน่านายคงอยากทำดีกับฉันเพื่อให้ฉันเป็นคนกั้นพวกแฟนคลับนายให้ไม่มาตอแยอีกอ่ะดิ เอาวะมือถือก็รับมาแล้ว ถ้าจะซวยๆอีกมันคงไม่เท่าไรหรอก [ จริงหรอ ] สู้ต่อไปอังสุมาริน!!
" ก็คนขายก๋วยเตี๋ยวที่ตลาดเค้าไม่มานี่ลูก แถมเมื่อเช้าแม่ยังโดนหนูวิ่งผ่านเท้าอีก แม่อยากจะเป็นลม " ...แม่ฉัน
" วันนี้ทำไมมันมีแต่ผักล่ะค่ะ ทั้งผัดผักบุ้ง แกงจืดตำลึง ผัดถั่วงอก " คนเราก็ต้องมีสิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดกัน สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดก็คือผัก! แต่สิ่งที่ฉันชอบที่สุดก็คือ ลูกชิ้นของช๊าน~ ส่วนมากสิ่งที่ฉันชอบๆมันก็จะเต็มไปด้วยสารอาหารที่สุดจะมีประโยชน์แต่อาหารวันนี้มันกลับมีแต่ ผัก ผัก ผัก แล้วก็ ผัก
" นั่งลงสักทีไอห้อยแกอาละวาดจนน้ำลายแกกระเด็นเต็มจานข้าวฉันแล้วนะ " ฉันไม่ใช่พวกกินได้ทุกอย่างเหมือนพี่นี่
" เงียบน่า แม่จ๋า วันนี้หนูไม่กินล่ะกันนะค่ะ "
" ไม่ได้! รู้ไหมว่ากว่าแม่จะไปซื้อกับข้าวมาทำให้ลูกมันลำบากแค่ไหน เงินทองเป็นของมีค่า พ่อต้องลำบากตรากตรำมากแค่ไหนนี่ก็ไปอยู่ญี่ปุ่นมาตั้งเดือนนึงและไม่รู้พอกลับมาจะคว้าเอาฮิเดโกะที่ไหนพ่วงมาด้วยรึปล่าว แล้ว @#$%^&*()_@#%^& " บทจะโหดแม่ฉันก็บ่นซะยิบ หูฉันเปื่อยจนใกล้จะขาดตั้งแต่พ่อฉันไปทำงานที่ญี่ปุ่นกว่าจะกลับก็อีกตั้ง 3 เดือน แม่ก็บ่นอยู่ทุกวันว่ากลัวพ่อจะคว้าฮิเดโกะมาทำเป็นภรรยาน้อย แน่อยู่แล้วหละก็ฮิเดโกะเค้าสวยกว่าแม่ ขี้บ่นน้อยกว่าแม่เป็นร้อยเท่า แต่ยังไงๆ พ่อฉันก็ต้องรักแม่ฉันอยู่แล้ว!
" อิ่มแล้วค่า หนูขึ้นนอนก่อนนะค่ะ " ระหว่างที่แม่พูดฉันยัดผัดถั่วงอกกินกับข้าวอย่างเดียวผักผักบุ้ง แกงจงแกงจืด ฉันไม่กินมันหรอก เพราะผักที่ฉันกินได้ก็มีอยู่แค่ ถั่วงอก กับผักชี ชั่งประเสริฐเสียนี่กระไร
" ยัยอ้วนกินแล้วก็นอน "
" เราไม่อ้วนเท่าพี่พิ้งค์ของพี่ละกันนะ เช๊อะ " พี่พิ้งค์เพิ่งคบกับพี่ฉันเมื่อเดือนที่แล้วพี่พิ้งอยู่ ม.5 พี่ฟอสก็อยู่ ม.5 ตอนนี้สองคนนี้กำลังหวานแหววหยดย้อยเลยแหละช่วงแรกๆพี่ฉันติดโทรศัพท์ มันชอบคุยโทรศัพท์แล้วเดินยิ้มไปยิ้มมา เดินชมนกชมไม้นอกบ้านแถมยังสะบัดตัวไปมา เป็นงี้อยู่ทุกวัน เหมือนกับคนบ้า ฉันรู้แล้วว่าความรักมันทำให้คนเป็นบ้านี่เอง
" พูดไม่ดูตัวเองเล้ย " ก็ใช่อ่ะดิฉันมันทั้งเตี้ย ทั้งอ้วน ซกมก ไม่น่ารักไม่พูดจาหวานๆแล้วก็ไม่มีพวกผู้ชายมาติดตรึมเหมือนกับพี่พิ้งค์นี่ แต่อย่างน้อยฉันก็มีไอพี่เติ้ลมาขอฉันเป็นแฟน โฮ๊ะๆถึงแม้ว่ามันอยากให้ฉันมาเป็นไม้กันหมาอย่างเดียวก็เถอะ
" หนอยย..แล้ว.."
" หยุดเลยทั้งคู่แม่ชักจะหัวเสียแล้วนะ ไปหิงห้อยขึ้นไปนอนได้แล้วลูก "
" ไอ้พี่นิสัยเสีย ! " ฉันพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปเล่นมือถือสุดหรูซะก่อนจะโดนพี่ฟอสถลกหนังหัว
" อ๊ากกกกกกก ไม่ทันแล้วโว้ยยยย แม่หิงไปก่อนนะค่ะ "
" เร็วๆเลยลูกเดี๋ยวประตูโรงเรียนจะปิดเอา "
" ค่า " ฉันรีบใส่เกียร์หมาออกจากบ้านก่อนที่จะไปโรงเรียนไม่ทัน เมื่อคืน ฉันมัวแต่ เล่นเกมส์ ฟังเพลง ปิดท้ายด้วยถ่ายรูปกว่าจะนอนก็เที่ยงคืน จะโทษใครได้เล่าถ้าไม่ใช่ไอ้พี่เติ้ลที่ทำให้ฉันต้องเป็นคนบ้ามือถือเหมือนไอ้แสนซนมัน
โครมม
" โอ๊ยย เจ็บเป็นบ้าเลย "
" ฮ่าๆๆ นี่ยัยเตี้ยม่อต้อ ไปนอนอยู่ตรงพื้นทำไม " เจอแล้วเจ้าตัวการมันทำฉันล้มหน้าทิ่มกระเป๋าฉันกลิ้งไปถึงไหนแล้วเนี่ย ตอนนี้ตูดของฉันโผล่ขึ้นไปข้างบนเผชิญหน้ากับโลกภายนอก แต่ฝ่ามือฉันอ่ะดิเจ็บเป็นบ้าเลยมันแสบมากเลยอ่ะ ทำไมฉันต้องทำตัวหน้าสมเพชต่อหน้าอีตาย้อยนี่ด้วยนะ
" แล้วใครใช้ให้นายเอาทีนมาขวางเท้าเราหละ คนยิ่งรีบๆอยู่"
" อ้าวแล้วเธอวิ่งมาสะดุดขาฉันทำไม "
" หูยย หนังถลอก เลือดกระฉูด เต็มมือเลย เพราะนายคนเดียวไอ้ย้อย ไปไกลๆเลยไป๊ "
" ผู้หญิงนี่มันเว่ออย่างนี้ทุกคนรึปล่าววะ เอาก้นมาให้เค้าดมแล้วยังมีหน้ามาว่าคนอื่นว่าย้อยอีกห๊า! " ไอ้เติ้ลขึ้นเสียงสูงใส่ฉัน
" ห๊า ! อะไรวะไอบ้ามาสะดุดคนอื่นแล้วปากหมาอีก " ฉันรีบปัดตัวเองเตรียมหยิบกระเป๋าเพื่อชิ่ง หลังจากที่ด่ามันแล้ว
" เป็นเด็กเป็นเล็กปากจัดหวะ ยัยเตี้ยม่อต้อตูดเหม็น "
" หนอยยย แล้วตูดใครไม่เหม็นบ้างวะ ไอหมาหางด้วน " ฉันใส่เกียร์หมาเทอร์โบวิ่งหนีไปจากมันทันทีแต่พอก้มลงไปมองนาฬิกา อีก 10 นาที OoO 10 นาที เท่านั้น จะทำไงดีพี่ฟอสก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปรับพี่พิ้งค์ไปโรงเรียนแล้ว ฉันจะทำไงดีเนี่ย เพราะอีตาหัวลูกชิ้นอีกนั่นแหละ ทำไมตั้งแต่เจอไอ้ย้อยนี่ฉันซวย X 2 เลยอ่ะ
บรื๊นน บรื๊นน
" บ๊ายยบายย ยัยเตี้ยม่อต้อ " อ๊ายย ตาหัวลูกชิ้นมันพ่นควันดำใส่หน้าฉัน หนอยมีมอเตอร์ไซค์แล้วคิดว่าจะไปถึงโรงเรียนก่อนฉันงั้นหรอไม่มีทางหรอก แล้วฉันก็วิ่งตามมอเตอร์ไซค์ที่มันขับไป ด้วยความคิดโง่ๆว่าขาสั้นๆอย่างฉันจะสู้ความเร็วของมอเตอร์ไซค์ที่ตกแต่งมาอย่างดีของไอ้เติ้ลทัน
" แฮ่กๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย " ฉันเพิ่งฉลาดแล้วหยุดวิ่ง ถึงยังไงๆฉันก็ตามมันไม่ทัน
" ไงหายเหนื่อยยัง ยัยเตี้ย " ไอ้เติ้ลมันขับรถย้อนกลับมาแล้วมาเยาะเย้ยฉัน
" หึ๊ย ออกไป ฉันจะไป รร. "
" คิดว่าทันหรอ อีก 5 นาทีอ่ะ "
" โฮๆๆ เพราะนายคนเดียวไอ้ประสาท "
" เธอด่าฉันมามากพอแล้วนะ ! ฉันมีความอดทนนะโว้ย! "
" ... " เงียบ ...ค่ะ มันน่ากลัวนี่หว่า ปกติด่ามันไม่เห็นจะว่าไรเลยทำไมต้องมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันด้วยเนี่ย
" ขึ้นรถ!.. เดี๋ยวนี้ !... เร็ว ! " ฉันจะพูดอะไรได้เล่าก็มันเสียงดังซะหน้ากลัว ไอบ้าทำเป็นใหญ่ ถ้าฉันตัวสูงกว่านายฉันจะไม่กลัวนายเลยสักติ๊ดไอ้เติ้ล
บรื๊นน บรื๊นน
" อ๊ากกกกกกกกกกกกกก " ไอ้เติ้ลมันขับด้วยความเร็วสูง และแล้ว 5 นาทีต่อมาฉันก็มาถึงโรงเรียนครบ 32 แต่หัวฉันมันชี้เด่เลย ทรงผมทรงใหม่คงเท่หน้าดู เหอะเหอะ
" แล้วตอนกลางวันฉันจะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว "
" ไม่ต้อง เอาตังค์มาเดี๋ยวเราไปซื้อเอง " ฉันพูดพร้อมยื่นมือรับตังค์
" เห้ยย " นายจะตาถลนทำไมก็แค่มือ..หือ..หา...
" อ๊ายย มะ...มืออ...เรา" ตอนนี้มือฉันเลือดซิบๆหนังถลอก แถมยังดำอีก ไม่รู้จะเป็นบาทยักตายหรือเปล่าเนี่ย ฉันลืมไปซะสนิทเลยว่าเมื่อกี้ล้ม แง มือสวยๆของฉันอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปน้า
" มานี่เร็ว ! " เห้ยยเดี๋ยวฉันเข้าเรียนไม่ทันนะโว้ยย นายจะลากฉันไปทำม๊ายยย
" โอ๊ยๆ เบาๆหน่อยดิแสบนะโว้ย " อีตาเติ้ลเอาน้ำมาล้างแผลที่ฝ่ามือมันไม่ทะนุถนอมมืออันสดสวยของฉันเลย ถูๆอย่างรุนแรงนี่มันเห็นฉันเป็นตัวอะไรฟะ
" อะ ไปห้องพยาบาลซะ ฉันสายแล้ว " พอมันเอาน้ำมาถูๆมือฉันเสร็จก็เผ่นแน้บขึ้นห้องเรียนมัน
" นี่ถามไรหน่อยดิ "
" อะไร "
" นายมารอเราที่หน้าบ้านทำไม... อ๋อ..คงหลงสเน่ห์เราแล้วอ่ะดิ "
" ยัยประสาท "
" เชอะ " พอพูดจบมันก็สะบัดตูดหนีไปเลย ฉันรู้หรอกน่านายคงอยากทำดีกับฉันเพื่อให้ฉันเป็นคนกั้นพวกแฟนคลับนายให้ไม่มาตอแยอีกอ่ะดิ เอาวะมือถือก็รับมาแล้ว ถ้าจะซวยๆอีกมันคงไม่เท่าไรหรอก [ จริงหรอ ] สู้ต่อไปอังสุมาริน!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น