คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายหัวลูกชิ้นน
อ่า ซืดด อ่า ก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้อน ๆ ลูกชิ้นก้อนโตๆ เสร็จฉันละ งับๆๆ ซืดด อ่า ตั้งแต่ฉันเกิดมาถ้าวันไหนไม่ได้กินของวิเศษอย่างก๋วยเตี๋ยวชามนี้มันก็เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง [เน่า] ลูกชิ้นของช้านน~ ซืดด อ่า
" ป้าค่ะขอก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ไม่ผัก ใส่แต่ลุกชิ้น อีก 2 ชามค่ะ "
" มาแล้วจ้า ก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ไม่ผัก ใส่แต่ลูกชิ้น "
โอ๊ยย ลูกชิ้นจ๋าอย่าว่างั้นงี้เลยนะฉันขาดเธอไม่ได้จริงๆ ว่าแล้วฉันก็รีบหนีบลูกชิ้นก้อนยักที่แสนจะอร่อยเข้าปาก
" เปมิกา!! ครูบอกเธอแล้วใช่ไหม ว่าอย่านอนในห้องเรียน "
" ...... " ลูกชิ้นของฉัน~
" เห้ยๆ แกไอหิงห้อยตื่นโว้ย "
" ลูกชิ้นของชั้น~ " หวา ครูสมศรีกำลังจ้องหน้าฉันตาเขม็งแล้วกำลังพ่นไฟใส่ฉันอ๊ากก
" เปมิกาออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้!! "
" ค่า .." ครูพูดเบาๆก็ได้ค่ะ เพราะปากครูมันเหม็นมาก เสียเวลาคนกำลังกินลูกชิ้นอยู่ เฮ่อลูกชิ้นของช้านน~
ติ๊งง หน่อง นางง โหน่งง หน่างง โนงง โน้งง โนงง
" เปมิกา เข้ามาได้ "
" ค่า "
" เอาหนังสือกองนี้ไปวางที่โต๊ะครู "
" ค่า " หนังสือกองโตๆถูกฉันย่องอย่างเชี่ยวชาญเพราะมันเป็นหน้าที่ฉันแต่ไหนแต่ไรและ ก็วิชาเลขครูสมศรีทีไร มันง่วงจะตายไป แต่วันนี้ทำไมหนังสือกองนี้มันสูงกว่าหัวฉันอีกล่ะเนี่ย
" เห้ยๆ แกไอพิมแกมาช่วยฉันยกหนังสือไปวางที่โต๊ะครูหน่อยดิ "
" เสียใจหวะแก วันนี้เราหิวเจอกันที่โรงอาหารและกันนะ " ไอเพื่อนเลว
" กลับมาก่อน ไอบ้า สั่งก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ไม่.. "
" เออๆ รู้แล้วไม่ผักใส่แต่ลูกชิ้น "
" เออ " แสนรู้จริงๆ
" อีอ้วนกินเข้าไปลูกชิ้นหนะ " ถ้าไม่ติดที่ว่าฉันกำลังยกกองหนังสือไปห้องโต๊ะครูละก็แกตาย!!ไอพิม
โครกก ครากก
เสียงท้องฉันมันร้องอ่ะ โอ่ยย หิวจะแย่อยู่แล้ว รอก่อนนะจ๊ะลูกชิ้นของช้านน จะรีบไปส่งที่โต๊ะเดี๋ยวนี้แหละ
โครมม
นี่มันไม่ใช่เสียงท้องฉันร้องนะแต่มีไอบ้าตัวไหนมายืนขวางทางทำให้หนังสือผู้มีพระคุณกลิ้งไปคนละทิศละทางแบบนี้ [ แกเคยสนหนังสือด้วยหรอฟะยัยหิงห้อย ]
" โอ๊ย เสียเวลาคนทำมาหากิน "
" เธอหากินด้วยวิธีนี้หรอยัยเตี้ยม่อต้อ "
" ปากหมาหวะ บังอาจมาว่าเราเตี้ยม่อต้อ สูงนักหรือไงฮะ " ฉันพูดไปพลางเงยคอมองไปที่ไอ้หน้าเหล่ [ ขี้เหร่ ]
" ก็เออดิ "
" เป็นพี่ ม.ปลายซะปล่าว ทำคนอื่นล้มแล้วหนังสือก็ยังไม่ช่วยเก็บ "
" ก็เออดิ "
" เออไอ้เวร " อึ๋ย ปากมันพูดไปเองนะฉันไม่เกี่ยวว
" ยัยเตี้ยม่อต้อเธอกล้าใช้ปากบูดๆของเธอมาว่าฉันเรอะ "
" ก็เออดิ " ก๊ากกๆ ฉันเลียนแบบคำพูดมันบ้าง ฉันปากเหม็นจริงหรอฟะเนี่ย
" ไอ้เด็กเวร " หนอยย มันมาว่าฉันว่าเตี้ยม่อต้อ ปากบูด แถมยังเด็กเวรอีก อย่างงี้มันต้องโดนงับหัว ไอหัวลูกชิ้น
ง้าบบ
" โอ๊ยยย " แล้วฉันก็รีบเก็บหนังสือกองโตมโหรานวิ่งหนีต่อไป ก๊ากๆ สมน้ำหน้าไอ้ยีราฟปากตุ่ย
โรงอาหาร
" มาแล้วจ้า เพื่อนๆ " ฉันทักเพื่อนในกลุ่มแล้วก็ตบหัวไอพิมไป มันเป็นเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มของฉันแล้วหละฉันคบกับมันมาตั้งแต่ ม.1 แม้จะทะเลาะกันบ้างแต่เราก็รักกัลๆ ฮ่าๆ
" โหยย แกตบหัวเราบ่อยไปแล้วนะเว่ย ไอห้อย!! "
" เห้ยอย่าทะเลาะกันดินั่งได้แล้วไอหิงห้อยไอพิมมันซื้อของโปรดแกไว้แล้ว "
" ขอบใจนะจ้ะ ยัยพิมเพื่อนรักสัตว์โลก " แล้วฉันก็ตบหัวมันอย่างแรง ก๊ากๆ ตบกี่ทีแกก็ไม่เคยโกรธฉันเลยนะเพื่อนเลิฟ
" วันนี้แกไมมาช้าจังอ่ะไอห้อย "
" บอกว่าให้เรียกชื่อเต็มๆไงฟะ "
" เออคุณหญิงห้อย นี่ไง ชื่อเต็มๆแก "
" ไอเพื่อนเวร "
" ฮ่าๆๆ " มันหัวเราะชื่อฉันกันทั้งกลุ่ม ทำไมฉันต้องเกิดมาชื่อหิงห้อยด้วยเนี่ย หิงคำเดียวก็จะแย่อยู่แล้วมีห้อยพ่วงหลังมาอีก โฮ TTOTT หน้าเศร้าใจจริงๆ
" เดี๋ยวก็ไม่บอกซะเลย ไอแสนซนฉันไปเจอพ่อเทพบุตรของแกมาอะ "
" หน้าอย่างแกจะไปเจอ ให้ตายเราก็ไม่เชื่อหรอกไอบ้า พี่เติ้..ลเค้าจะรู้จักแก..ดะ..ได้ไง..ง่า "
เฮ้ยไอพี่เติ้ลที่ฉันง้าบหัวมันมายืนหาเรื่องฉันแล้ว เผ่นดีกว่าตู
" เห้ยพวกแกเราอิ่มแล้วหวะ ไปก่อนนะเว่ย "
" เดี๋ยวก่อนยัยเตี้ยม่อต้อ " ไม่ต้องมาเรียกช้านน นายยหัวลูกชิ้นน
ความคิดเห็น