คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [13] Confuse
เมื่อกลับมาถึงบ้าน ซีวอนก็เดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล เขาเหลือบตามองคังอินที่ยืนรออยู่ จากนั้นก็บุ้ยใบ้ให้ตามเขาขึ้นไปที่ห้องอย่างไม่เต็มใจนัก เขาไม่รู้ว่าไอ้คังอินคิดอะไรอยู่กันแน่ เขาเพิ่งชกหน้ามันไป และเขาก็สารภาพรักกับมันไปแล้วด้วย
แต่น่าผิดหวังที่เขาไม่ได้รับคำตอบใดๆ เลย
ซีวอนไม่กลัวคำปฏิเสธอีกต่อไปแล้ว ไม่กลัวแม้จะต้องเสียเพื่อนสนิทไป แวบหนึ่งที่เขาเองก็รู้สึกว่าตัวเองอาจคิดผิดที่บอกความรู้สึกให้ไอ้คังอินได้รู้ แต่เขาก็โล่งใจที่สามารถพูดในสิ่งที่คิดออกมาได้จริงๆ เสียที อย่างน้อยเขาก็เอาชนะความกลัวของตัวเองได้
แต่ตอนนี้เขากลับกลัวว่าความสัมพันธ์ของเขากับไอ้คังอินจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เขาทำไม่ได้...คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ เขามาไกลเกินกว่าจะทำใจกลับไปเป็นเพื่อนที่ดีของไอ้คังอินได้ และจะไม่ยอมให้มันแกล้งทำเป็นลืมคำสารภาพของเขาไปแบบนี้แน่
ทั้งสองนั่งลงที่ปลายเตียง ซีวอนเปิดกล่องยาและผลักใบหน้าของคังอินเบาๆ เพื่อจะดูแผลที่มุมปาก แต่ไม่ทันไรรายนั้นก็ร้องโอ๊ย
“แผลแค่นี้ทำสำออยไปได้”
ซีวอนบ่นพลางเปิดขวดแอลกอฮอล์ล้างแผล แล้วใช้สำลีชุบจนชุ่ม คังอินนั่งมอง และเริ่มขมวดคิ้ว
“มึงทำแผลเป็นจริงๆ รึเปล่าเนี่ย ถ้าแผลแค่นี้...มึงไม่ต้องใช้แอลกอฮอล์เยอะขนาดนั้นก็ได้มั้ง”
ซีวอนเหลือบตามองคนตรงหน้า “ถ้ารู้ดีนักก็ทำเองสิวะ”
“นี่มึงชกกูนะ...”
“ถ้ามึงไม่พอใจก็แจ้งตำรวจสิ”
คังอินไม่พูดอะไรต่อ ซีวอนจึงถือโอกาสจิ้มสำลีชุบแอลกอฮอล์ลงบนแผล คังอินสะดุ้ง เขาคว้ามืออีกฝ่ายเอาไว้โดยไม่ได้ตั้งใจ
เมื่อสบตากันเข้า เขาทั้งสองก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่ซีวอนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาและรีบดึงมือออก จากนั้นก็แตะสำลีลงไปอีกรอบ แต่ยอมเบามือกว่าเดิม
“แปลก...”
คังอินอุทานออกมาพลางจ้องซีวอนที่ทำแผลให้เขาอยู่
“อะไรของมึง” ซีวอนถามอ้อมแอ้ม
“เหมือนกูจะรู้อยู่แล้วว่ามึงชอบกู เหมือนมึงเคยบอกกูมาครั้งนึงแล้ว แต่กูจำไม่ได้ว่าตอนไหน แค่รู้สึกว่ามันคุ้นๆ แต่จะว่ากูดูมึงออกมาตลอดก็ไม่ใช่”
ซีวอนปิดปากเงียบ แน่ล่ะว่าเขาเคยสารภาพรักกับไอ้คังอินมาแล้ว ตอนที่คิดว่ามันกำลังจะตาย จะมีประโยชน์อะไร...ในเมื่อมันก็จำไม่ได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกดีที่มันบอกว่าคุ้นๆ เพราะอย่างน้อยครั้งนั้นมันก็บอกว่าชอบเขาเช่นกัน
“ไอ้ซีวอน กูขอโทษนะเว้ยที่ลองใจมึง กูแค่รู้สึกว่ามึงอาจจะคิดกับกูเกินเพื่อน ตั้งแต่กูออกจากโรงพยาบาล หลายๆ อย่างก็ทำให้กูคิดแบบนั้น กูแน่ใจว่ามึงคงไม่ชอบไอ้แทคยอนนั่นหรอก แล้วกูก็อยากรู้ว่ากูคิดถูกรึเปล่า”
“มึงก็ได้รู้แล้วนี่...” ซีวอนพึมพำเบาๆ โดยไม่มองหน้าคังอิน และหลังจากแปะพาสเตอร์ยาแผ่นเล็กลงไป เขาก็รีบตัดบท
“เสร็จแล้ว...มึงกลับไปได้”
“ขอบใจ”
คังอินลุกขึ้น และเดินไปที่ประตู แต่แล้วก็หยุดอยู่ตรงนั้น เขาหันกลับมามองซีวอนที่กำลังเก็บอุปกรณ์ทำแผลใส่กล่อง
“กูมีเรื่องอยากจะถามว่ะ” จู่ๆ คังอินก็พูดขึ้น ซีวอนแค่พยักหน้ารับ แต่ไม่ได้หันไปมอง “มึงชอบกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ”
ซีวอนนิ่งคิดครู่หนึ่ง “เกือบปีแล้วมั้ง...”
“ตอนที่กูเริ่มชวนมึงเข้าบาร์เกย์แล้วขอให้ช่วยเป็นพ่อสื่อ?”
“ก่อนหน้านั้น...”
คังอินเงียบไป ซีวอนปิดกล่องยาและลุกขึ้นยืน เขาหันไปมองอีกฝ่าย “...แล้วคำตอบของมึงคืออะไร”
คังอินทำหน้างง “คำตอบอะไรวะ”
“ที่กูบอกว่าชอบมึง...มึงคิดยังไง” ซีวอนถามเลี่ยงๆ
หลังจากนิ่งคิดอยู่นาน คังอินเองก็ตอบเลี่ยงๆ เช่นกัน “คือกูก็ ดีใจนะ ขนาดกูทำให้มึงเสียใจมาตลอด มึงก็ยังดีกับกู แต่กูไม่รู้ว่ากูจะทำยังไงถ้ามึงไม่อยากเป็นเพื่อนกับกูแล้ว...กูคงเสียดาย”
ซีวอนนิ่งฟัง รู้สึกเจ็บไม่น้อย แต่กลับทำให้เขาใจเย็นลง เขาฝืนพูดออกไป “กูขอโทษ กูโมโหก็เลยพูดอะไรแย่ๆ แต่มึงยังยอมคุยกับกู ยังยอมให้กูทำแผลให้ แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว ขอบใจนะเว้ย ถ้าสิ่งที่กูพูดทำให้มึงลำบากใจ มึงก็ลืมๆ ไปซะเถอะ นี่ไม่ใช่ความผิดมึงเลย...กูเลิกคบกับมึงเพราะแบบนี้ไม่ได้ว่ะ”
ได้ฟังดังนั้นคังอินก็ยิ้มออก “กูไม่ได้ลำบากใจอะไรหรอก ก็ดีที่มึงพูดกับกูตรงๆ ต่อไปนี้กูจะได้ไม่ต้องให้มึงช่วยเป็นพ่อสื่อให้แล้ว”
“มันก็คงไม่ต่างกันหรอก” ซีวอนแค่นหัวเราะ จากนั้นเขาก็หมุนตัวหันหลัง เพื่อซ่อนสีหน้าเจ็บปวดเอาไว้ “กูเป็นห่วงมึงนะเว้ย...ถ้ามึงรักใครจริงไม่ได้ ก็อย่าคิดทำร้ายเค้าแบบนั้นสิวะ ต่อไปนี้ก็อย่าคิดอะไรแบบเห็นแก่ตัว...พยายามยื้อใครสักคนไว้จนกว่าจะหมดประโยชน์กับมึง”
“...”
“เด็กๆ ของมึงเพิ่งรู้ว่าถูกหลอกก็ตอนที่มึงบอกเลิก แต่สำหรับกูกูรู้มาตลอด แล้วตอนนี้มึงยังไม่เบื่อกูอีกรึไง มึงก็ไม่ได้จะใช้ให้กูจีบใครแล้วนี่หว่า ที่ผ่านมากูมีประโยชน์แค่นี้ไม่ใช่เหรอ ช่วงปีที่ผ่านมามึงสนิทกับกูก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ แล้วต่อไปกูจะมีประโยชน์อะไรกับมึงอีก”
คังอินอ้าปากจะพูดเสียหลายรอบ ทว่าเขาก็ลังเล และกลืนคำพูดตัวเองกลับลงคอไป น่าแปลกที่เขารู้สึกว่าตอบคำถามทั้งหมดนั่นไม่ได้เลยแม้แต่ข้อเดียว!
“กูจะกลับแล้ว ไว้ค่อยคุยกันเถอะนะ”
คังอินออกจากห้องไปโดยไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับ เสียงปิดประตูเบาๆ ทำให้ซีวอนหันกลับมา เขาจ้องประตูอยู่สักพัก จากนั้นก็รู้สึกว่าตาพร่าลงเรื่อยๆ เขาทำไม่ได้...เขากลับไปเป็นเพื่อนกับไอ้คังอินไม่ได้อีกทั้งที่ลองพยายามแล้ว เขาบอกตัวเองให้มีเหตุผล ให้เข้าใจว่าไอ้คังอินไม่จำเป็นต้องคิดแบบเดียวกัน ไอ้คังอินมีสิทธิ์ไม่ชอบเขา และมันมีสิทธิ์ขอให้เขารักษาความเป็นเพื่อนไว้เหมือนเดิม
‘…....แต่เขาทำไม่ได้’
ความรู้สึกของเขามันเปลี่ยนไปแล้ว เขายอมทน ยอมโง่ ยอมเจ็บ ยอมหลอกตัวเองมาตลอด เพียงเพราะจะได้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าสำหรับไอ้คังอิน คิดไว้ว่าสักวันมันคงจะเห็นความดีของเขาและรักเขาบ้าง เมื่อมองย้อนไปทีไรเขาก็ได้แต่นึกสมเพชตัวเอง
ที่ผ่านมานั้น...ศักดิ์ศรีของเขาแทบไม่เหลือแล้ว
กระทั่งวันนี้...วันที่เขาเลือกแล้วว่าจะพาตัวเองออกมาจากความรู้สึกแย่แบบเดิมๆ แต่แล้วเขาก็ลังเล เขาบอกตัวเองให้ใช้เหตุผล ซึ่งนั่นจะทำให้เขายอมกลับไปเพื่อนกับไอ้คังอินเหมือนเดิม แต่มันจะต่างอะไรจากเดิม...ในเมื่อแม้ไม่ต้องถูกใช้สะพาน เขาก็ยังต้องเห็นมันมีใครอยู่ข้างๆ อีกมากมาย ใครที่ไม่ใช่เขา และแน่นอนว่าเขาจะยิ่งรู้สึกไร้ค่า เขาคงทนเป็นแบบนั้นไม่ได้อีกต่อไป
ซีวอนทิ้งตัวลงบนเตียง เขาคว้าโทรศัพท์มือถือมาค้นหาเบอร์โทรศัพท์และกดโทรออก ขณะที่มือหนึ่งถือโทรศัพท์แนบหู อีกมือก็ยกขึ้นปิดตา เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้ เพราะฉะนั้นก็ต้องไม่ร้องสิ!
“สวัสดีครับคุณซีวอน”
ซีวอนเม้มริมฝีปากเพื่อกลืนเสียงสะอื้นกลับไป จากนั้นจึงพูด
“ผมโทรมารบกวนรึเปล่าครับคุณแทคยอน...”
“ไม่หรอกครับ แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ เสียงคุณแปลกๆ นะ คุณเป็นอะไรรึเปล่า” แทคยอนถามกลับด้วยความเป็นห่วง
“คุณแทคยอนครับ...คืนนี้ผมคงนอนไม่หลับซะแล้ว”
ซีวอนหยุดครู่หนึ่ง เขาสูดหายใจ และพยายามบังคับให้ตัวเองพูดสิ่งที่กำลังคิดอย่างไม่ลังเล
“ถ้าอยู่คุยเป็นเพื่อนผมได้ถึงเช้าล่ะก็ ผมจะยอมคบด้วยก็ได้”
ซีวอนคิดแล้วว่า เขาคงไม่สามารถรักษาความสัมพันธ์ที่ดีกับไอ้คังอินไว้ได้อีกต่อไป แต่อย่างน้อย...คงถึงเวลาแล้วที่เขาควรรักษาศักดิ์ศรีของตัวเอง
-----------------------------------------------------------------------
Talk
อีกตอนเดียวก็จะจบแล้ววววววววว
หลังๆ เริ่มดราม่า ผิดคอนเซปต์คังวอนที่เคยเขียนมา ^ ^
ใครสนใจจองฟิครวมเล่มทั้งเรื่อง No Play Boy และ Gonna Be boyfriend ก็ยังจองเข้ามาได้ถึงวันที่ 25 ก.ค. นะคะ
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ แล้วก็ทุกคนที่ร่วมสครีมคังวอนด้วยกันตั้งแต่คังอินกลับมา
ถ้าอยากคุยกันก็แอดเฟรนด์ได้ที่ facebook.com/simphonia
หรือจะเมนชั่นมา หรือฟอลโล่ที่ @simphoniaL ก็ได้ค่ะ : )
ความคิดเห็น