คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Pardon? it is my Birhtday! (Kyuhyun ft.KangWon)
[SF] Pardon? It’s my Birhtday!
Couple : Kyuhyun ft. Kangin X Siwon
Rate : PG-15
Genre : Base-on/Comedy
Writer : Simphonia_lavender
Note : HBD Jo Kyuhyun,
.
.
.
โจคยูฮยอนซูเปอร์จูเนียร์ อายุ 26 ปี
เขาไม่ใช่เด็กแล้ว และนี่ก็ไม่ใช่วันเกิดของเขาตอนอายุครบ 10 ขวบ เขาไม่แคร์หรอกว่าใครจะอวยพรวันเกิดเขาบ้าง หรือว่าให้ของขวัญเขาบ้าง
คืนนี้พี่ซีวอน พี่อึนฮยอกและพี่ทงเฮออกไปดูหนังเรื่อง ไลฟ์ออฟพิ ด้วยกัน
อะไรนะ...เขาออกเสียงผิดเหรอ โธ่! ช่างมันเถอะน่า คิดว่าเขาสน’ งั้นเหรอ ประเด็นมันอยู่ที่ว่าคืนนี้เป็นเบิร์ธเดย์อีฟของเขาต่างหากล่ะ ทีแรกเขาก็ไม่รู้ว่าพี่ๆ หายไปไหนกันหมด แต่หลังจากเขานั่งเฝ้าหน้าจอทวิตเตอร์ แอบอ่านคำอวยพรวันเกิดที่แฟนคลับเมนชั่นมา แล้วรอดูแท็กวันเกิดของเขาติดเทรนด์โลกอย่างเงียบๆ
ทันใดนั้นเขาก็เห็นทวิตของพี่อึนฮยอก
ใจดวงน้อยเต้นตึกตักเตรียมรับคำอวยพรและพร้อมกดรีทวิต
แต่แล้วเมื่อได้เห็นรูปและอ่านข้อความทั้งหมดในนั้น เด็กโข่งอายุ 26 ก็นั่งคอตกอยู่หน้าจอ
เซอร์ไพร์สมากที่ไปด้วยกันโดยไม่ชวน แต่ช่างเถอะ...เขาเองก็ไม่ได้อยากดูหนังแบบนี้สักเท่าไหร่หรอก ชิ!
คิดแล้วก็กลับมานั่งไล่อ่านเมนชั่นเพื่อความบันเทิง
แต่อีกประมาณ 1 ชั่วโมงต่อมา เขาก็เห็นทวิตของพี่คังอิน ที่แฟนคลับรีทวิตแล้วเมนชั่นชื่อเขาติดมา
ใจดวงน้อยเต้นตึกตักเตรียมรับคำอวยพรและพร้อมกดรีทวิต
แต่แล้วเมื่อได้เห็นรูปและอ่านข้อความทั้งหมดในนั้น เด็กโข่งอายุ 26 ก็นั่งคอตกอยู่หน้าจอ
ช่างเทียนหอมอโรมาเถอะ! เขาเพิ่งรู้ว่าพี่คังอินไปเวียดนามก็ตอนนี้ แต่ไม่เข้าใจเลยว่าแฟนคลับจะเมนชั่นเขาตอนรีทวิตพี่คังอินทำไมกัน เขาไม่ได้อยากรับรู้ซะหน่อย ขนาดไม่ฟอลโลว์แล้วก็ยังจะหนีไม่พ้นอีกเหรอ...ให้ตายสิ
หลังจากอ่านข้อความที่พี่คังอินทวิตแล้ว คยูฮยอนก็พยายามนึกอยู่ว่าเมเนเจอร์ฮยองที่ไปเวียดนามกับพี่คังอินเป็นใครกัน นึกไม่ออกก็เลยลองเซิร์ทรูปในทวิตเตอร์ด้วยคำค้นหาว่า Kangin Vietnam แล้วเขาก็เห็นรูปเมเนเจอร์ฮยองคนที่ยืนอยู่ข้างพี่คังอิน ที่แท้ก็วอนยงซอนฮยองนี่เอง หวังว่าพี่คังอินจะปกป้องเมเนเจอร์ฮยองคนนี้ได้นะ
“ยังไม่นอนอีกเหรอคยูฮยอน นี่มันจะตีสี่แล้วนะ”
พี่ซองมินงัวเงียออกมาทั้งชุดนอน คงเพราะเห็นไฟในห้องนั่งเล่นยังเปิดอยู่ข้ามคืน คยูฮยอนละสายตาจากจอโน้ตบุ๊ค เขาหันมายิ้มหวานให้ซองมิน
“เดี๋ยวก็จะนอนแล้วล่ะครับ ก็คืนนี้เป็นคืนพิเศษนี่นา ผมเลยอยู่ดึกหน่อย”
“งั้นเหรอ แต่รีบนอนเถอะน่า พรุ่งนี้มีงานนะ” แล้วซองมินก็เดินโซเซกลับเข้าห้องไป ปิดประตูปิดไฟ และทุกอย่างก็เงียบเชียบ คยูฮยอนหรี่ตามองบานประตูที่รุ่นพี่เพิ่งหายเข้าไป จากนั้นก็หันกลับมาที่จอคอมฯ
พี่ซองมินไม่อวยพรวันเกิดเขาตอนนี้เขาก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะ ชิ!
ครู่หนึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น คยูฮยอนแปลกใจที่มีคนโทรมากลางดึก เขาหยิบขึ้นมาดูและแอบอมยิ้มเมื่อเห็นว่าหน้าจอแสดงสายเรียกเข้าชื่อ ซีวอนฮยอง
ใจดวงน้อยเต้นตึกตักเตรียมรับคำอวยพรและพร้อมกดรีทวิต
ไม่ใช่สิ...นี่มันโทรศัพท์!
“ฮัลโหล” คยูฮยอนรับสายเสียงใส เตรียมรอฟังคำว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์จากปากพี่ชายสุดเลิฟ
“นายยังไม่นอนใช่มั้ย พี่โทรมากวนรึเปล่า”
“ไม่เลย ไม่รบกวน ผมยังไม่นอนหรอก ก็คืนพิเศษทั้งทีนี่นา” เด็กหนุ่มรอฟังคำว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์
ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงเข้ม “งั้นดีเลย พี่มีเรื่องจะบอก วันนี้น่ะ...”
แฮปปี้เบิร์ธเดย์
“พี่คังอินหนีไปเวียดนามไม่บอกพี่ซักคำ!”
แฮปปี้...
คยูฮยอนเอานิ้วเขี่ยแป้นพิมพ์เล่น เขาสูดหายใจลึกก่อนจะแกล้งหัวเราะอย่างร่าเริง
“พี่คังอินมีงานไม่ใช่เหรอครับ ไม่ได้หนีไปซักหน่อย พี่ซีวอนใจเย็นๆ น่า”
“มีงานแต่ไม่บอกพี่ ก็ถือว่าหนีไปเลยไม่ใช่รึไง เนี่ย! แถมยังอัพทวิตยั่วพี่ เทียนหอมอโรมาอะไรกัน...แล้วไหนจะเรื่องเมเนเจอร์ฮยองอีก ทำไมต้องให้กางเกง มีปัญหาอะไรกับกางเกงของยงซอนฮยองเหรอ ไม่ชอบลายแล้วยังไง แล้วทำไมต้องพูดถึง ทำไมต้องจุดเทียนหอมด้วยกันสองคนในห้อง ทักคาเคาไปก็เปิดอ่านแล้วแต่ไม่ยอมตอบ นายคิดดูสิคยูฮยอน พี่คังอินทำแบบนี้คิดจะยั่วให้พี่หึงรึไง!”
ก็ดูจะได้ผลไม่ใช่หรือไงนะ
“เอ่อ...ผมว่าพี่คังอินก็ชอบอัพทวิตแบบนี้อยู่แล้ว ไม่มีอะไรน่ากังวลหรอกน่า”
“ไม่มีได้ยังไง แล้วนายเห็นรูปนั้นรึยัง! แกล้งทำเป็นลืมอัพ...หนอย! ไม่จริงหรอก อยากให้พี่เห็นรูปนั้นน่ะสิ ก็เล่นแกล้งเอาไอแพดที่พี่ซื้อให้ไปรองแก้วกาแฟแบบนั้น พี่คังอินจงใจประชดประชันกันชัดๆ”
เอ้อ คยูฮยอนก็เพิ่งสังเกต แต่เขาก็ไม่อยากพูดนักหรอกว่าพี่ซีวอนเองก็ชอบเอาไอแพดไปรองแก้วกาแฟ พี่คังอินคงจะนึกว่ามันใช้แบบนี้ได้ด้วย เลยลองทำตามล่ะมั้ง
“นิวไอแพดเครื่องนี้พี่ซื้อให้พี่คังอินเป็นของขวัญวันเกิดเชียวนะ!”
คำใกล้เคียงโผล่มาแล้ว คยูฮยอนเริ่มกลับมามีกำลังใจอีกครั้ง รับรองว่าอีกเดี๋ยวพี่ซีวอนต้องนึกออก
“ของขวัญวันเกิดเหรอครับ! ผมเองก็อยากได้บ้าง”
คยูฮยอนขุดหลุมรอ และอีกเดี๋ยวพี่ซีวอนต้องบอกว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์
ซีวอนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะอุทาน “จริงสิ! วันเกิด...”
แฮปปี้เบิร์ธเดย์
“วันเกิดพี่คังอินปีหน้า พี่จะไม่ให้อะไรเลย! คอยดู!”
คยูฮยอนแทบจะเอาหัวโขกคีย์บอร์ด ขอโทษเถอะ...นี่พี่ซีวอนความจำเสื่อมหรือความจำเสื่อมวะ
“เมื่อวานพี่ซีวอนทะเลาะกับพี่คังอินสินะ พี่คังอินก็เลยไปเวียดนามโดยที่ไม่บอก”
ซีวอนถอนหายใจใส่โทรศัพท์ “ไม่ได้จงใจจะทะเลาะด้วยสักหน่อย นายก็รู้ว่าพี่กับพี่คังอินไม่เคยทะเลาะกัน เราคบกันแบบมีเหตุผล แล้วก็สัญญากันไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวของกันและกัน”
คยูฮยอนอ้าปากหาว ทำไมเขาจะต้องมานั่งฟังตำนานรักน้ำเน่าของรุ่นพี่ร่วมวงในคืนวันเกิดของเขาด้วย
“แล้วทำไมเมื่อวานถึงทะเลาะกันล่ะ”
“ก็พี่คังอินชวนพี่ไปกินข้าว แต่พี่นัดดูหนังกับพวกอึนเฮไว้แล้ว”
“แค่เนี้ย? นี่แสดงว่าพี่คังอินงอนแบบไม่มีเหตุผลนะเนี่ย” คยูฮยอนตบโซฟาดังปุ ร่วมผสมโรงไปกับพี่ซีวอนที่กำลังหงุดหงิด รายนั้นเลยยิ่งใส่อารมณ์เข้าไปใหญ่
“ใช่! โครตจะไม่มีเหตุผลเลย ทำแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้ว!”
“โหย! จริงสุดๆ เลยพี่ งั้นพวกพี่เลิกกันเลยมะ”
ปลายสายเงียบไป จากนั้นอีกครู่หนึ่งก็ตอบกลับมา
“พี่ง่วงแล้วล่ะ บาย”
สัญญาณดังถี่แสดงว่าสายถูกตัดไปแล้ว
คยูฮยอนวางโทรศัพท์มือถือลงบนโซฟา จากนั้นเขาก็หันไปสนใจจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง
แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์
อ่านเอาก็ได้...อ่านในกล่องเมนชั่นเองก็ได้ เขาไม่ง้อพวกรุ่นพี่ใจแคบหรอก ไม่ง้อจริงๆ
เสียงโปรแกรมสนทนาคาเคาทอล์กดังขึ้น คยูฮยอนคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู
เขาแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นพี่คังอินทักมา ตอนนี้ที่เวียดนามคงยังไม่ดึกมาก แต่พี่คังอินก็น่าจะรู้ว่าที่นี่มันเกือบสว่างแล้ว
‘เฮ้ นอนรึยัง’ นั่นคือประโยคที่พี่คังอินทักมา
คยูฮยอนเม้มริมฝีปากเก็บรอยยิ้ม เขารีบพิมพ์ตอบกลับไป ‘ยังครับ ก็วันนี้เป็นวันพิเศษ’
ทักมาดึกๆ แบบนี้ แน่นอนว่าอีกเดี๋ยวพี่คังอินต้องบอกเขาว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์
‘คือเมื่อกี๊พี่เพิ่งนึกได้...’
แฮปปี้เบิร์ธเดย์
‘พี่ลืมบอกซีวอนว่าพี่มาเวียดนาม’
จ้ะ...ช่างพี่สิจ๊ะ
คยูฮยอนหรี่ตามองข้อความนั้น แล้วเขาก็พิมพ์ตอบกลับไป
‘พี่ซีวอนโทรมาหาผมแล้วล่ะครับ เค้าบอกว่าพี่จะไปไหนก็ช่าง เค้าไม่สนใจหรอก เค้าเกลียดพี่คังอิน’
‘จริงเหรอ’ อีกฝ่ายตอบกลับมาทันที คยูฮยอนกระตุกยิ้มแล้วพิมพ์ตอบอีกประโยค
‘ถึงขั้นจะขอเลิกเลยล่ะครับ’
คยูฮยอนเห็นว่าอีกฝ่ายอ่านข้อความนั้นแล้ว แต่เงียบไป เขาจะบาปไหมหนอที่พูดโกหกในคืนวันเกิด แต่ก็คงสาสมแล้วที่ทั้งสองคนทำกับเขา มีอย่างที่ไหน...มาใช้เจ้าของวันเกิดเป็นคนกลาง บ่นเรื่องชีวิตรักให้ฟัง
‘พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทะเลาะกับเค้าซักหน่อย’
คยูฮยอนหัวเราะหึหึ ‘แล้วทำไมพี่คังอินไม่ตอบคาเคาพี่ซีวอนล่ะครับ’
‘เดี๋ยวจะยาวน่ะสิ ที่เกาหลีน่ะดึกแล้ว เดี๋ยวซีวอนก็พักผ่อนไม่พอ...จะมาโทษว่าเป็นเพราะพี่อีก’
แล้วที่ทักมาชวนเขาคุยกลางดึกแบบนี้มันคืออัลไลลลลลลล
คยูฮยอนไม่อยากจะพูดถึงเรื่องในอดีตหรอก มันจบไปแล้ว และเขาก็ไม่อยากจะนึกถึงมันอีก
เมื่อก่อนเขามีพี่ชายสุดแมนทั้งสองคนคอยดูแลเอาใจใส่ พี่ซีวอนเอ็นดูเขาเหมือนเป็นน้องชายแท้ๆ ซื้อนั่นซื้อนี่ให้ ซักถุงเท้าให้ก็ยังเคย ส่วนพี่คังอินก็คอยปกป้องเขามาตลอด เขายังจำได้ว่าเขาเคยหลบหลังพี่คังอินตอนโดนแฟนคลับรุมทึ้ง
สำหรับสองคนนี้เขาเคยเป็นมักเน่ที่แสนอ่อนแอ น่ารัก น่าทะนุถนอม และเพราะความเป็นผู้ใหญ่ใจดีของทั้งคู่ ความรักของหนุ่มน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่งจึงก่อตัวขึ้นอย่างเงียบๆ คยูฮยอนตกหลุมรักพี่ซีวอน พร้อมๆ กับที่เผลอมีใจให้พี่คังอิน
แล้วสองคนนี้ก็ได้กันเอง...แฮปปี้เบิร์ธเดย์
‘พี่ไม่รู้หรอกว่าซีวอนโกรธพี่เรื่องอะไร เค้าจะไปดูหนังพี่ก็ยอมให้ไป แล้วพี่ก็แค่ลืมบอกว่ามีงานที่เวียดนาม เค้าคงโทรมาหาพี่ตอนอยู่บนเครื่อง พี่ก็ปิดมือถือไว้ เลยไม่ได้รับ แล้วเค้าก็ทักคาเคามาชวนทะเลาะ พี่ไม่รู้จะทำยังไงดี’
คยูฮยอนนั่งอ่านข้อความเหล่านั้น เขาเองก็ไม่รู้จะตอบอย่างไรดีเลยส่งสติ๊กเกอร์รูปแมวอะจ๊ากกลับไป
‘ถ้านายเจอซีวอนล่ะก็ ฝากบอกเค้าด้วยว่าพี่ขอโทษ’
คยูฮยอนพิมพ์ไปหาวไป ‘ผมว่าขอโทษไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก พี่ซีวอนบอกว่าพี่คังอินงี่เง่า เจ้าชู้ น่าเบื่อ น่ารำคาญ ซื่อบื่อ ง้องแง้ง พี่ซีวอนไม่อยากเจอหน้าอีกแล้ว จะไปไหนก็ไป’
อะไรที่อยากด่า คยูฮยอนแอบด่าไปจนหมด ดีที่แอบอ้างพี่ซีวอน เขาเลยไม่โดนอีกฝ่ายตวาดใส่ผ่านคาเคาทอล์ก
‘งั้นเหรอ’ พี่คังอินพิมพ์ประโยคสั้นๆ จากนั้นก็เงียบไป
คยูฮยอนนั่งมองหน้าจอ เขารู้สึกผิดนิดๆ เลยพิมพ์แก้ตัวไปนิดหน่อย ‘แต่เดี๋ยวก็คงหายโกรธมั้ง’
รออยู่นานพี่คังอินก็ยังไม่อ่านข้อความนั้น คยูฮยอนถอนหายใจยาว เขากดปิดคอมพิวเตอร์และหยิบมือถือเดินเข้าห้องนอน เบิร์ธเดย์อีฟของเขาล้มเหลวในทางปฏิบัติ จะว่าไป...พวกพี่ๆ ไม่เห็นจะพูดอะไรเกี่ยวกับวันเกิดเขาเลยสักนิด ขอโทษเถอะ...นี่มันวันเกิดเขานะ วันเกิดมักเน่เชียวนะ
มักเน่อายุ 26 นี่ไม่ได้หาง่ายๆ นะ
ถ้าเขาน้อยใจลาออกจากซูเปอร์จูเนียร์ไปออกอัลบั้มเดี่ยวล่ะก็...รับรองพวกพี่ๆ จะต้องเสียใจ!
.
.
.
3 กุมภาพันธ์ 2013
วันนี้ก็ไม่ได้แย่นัก โจคยูฮยอนพยายามทำตัวร่าเริงแจ่มใสให้สมกับเป็นเจ้าของวันเกิด ดีที่ตื่นมาแล้วเห็นพี่รยออุคอัพทวิตเกี่ยวกับวันเกิดของเขา แหม...สมกับเป็นรุ่นพี่ที่เขารักที่สุดในวง(นับตั้งแต่นี้ไป) เขามีงานต้องทำ แต่ก็ไม่ลืมอัพทวิตเกี่ยวกับวันเกิดตัวเอง เขาถ่ายรูปไว้เมื่อวาน เป็นรูปที่ตัวเองยิ้มแป้นแล้นคู่กับเค้กวันเกิดที่ได้มาเมื่อวาน เอาเถอะ...คนให้ไม่ใช่พวกพี่ในวงก็แล้วกัน
หลังจากเขาอัพทวิต พี่ๆ หลายคนก็เริ่มรู้ตัว และทยอยอวยพรวันเกิดเขา เหลือก็แต่พี่ซีวอน ที่ถึงจะเจอกันตอนอัดรายการอินกิกาโย แต่รายนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับวันเกิดเขาเลย ซ้ำยังทำหน้าเฉยเมยตลอดเวลา ยกเว้นตอนขึ้นแสดงบนเวที เขาก็เข้าใจอะนะ...คนเพิ่งทะเลาะกับแฟน แต่ให้ตายสิ...วันนี้วันเกิดเขานะ
“พี่ซีวอนยังไม่หายโกรธพี่คังอินอีกเหรอ”
คยูฮยอนเนียนไปนั่งข้างๆ ระหว่างพักเบรก เขายกน้ำขึ้นดื่มและลอบมองพี่ซีวอนขณะรอให้ฝ่ายนั้นตอบคำถาม
“พี่ไม่ได้โกรธแล้วล่ะ เมื่อเช้าเค้าตอบคาเคาพี่แล้ว เค้าบอกว่า...ลืมบอกเรื่องมีงานที่เวียดนาม แล้วก็ขอโทษ”
คยูฮยอนได้ยินดังนั้นก็ผุดรอยยิ้มปีศาจ เขาแกล้งโพล่งออกมา “อ้าว! เมื่อคืนผมคุยกับพี่คังอิน เค้าบอกว่าจริงๆ แล้วไม่เห็นต้องรายงานพี่ซีวอนเลย จะไปไหนก็เรื่องของเค้า ไม่เห็นจะต้องบอกกันทุกเรื่อง”
“อะไรนะ!” พี่ซีวอนหันมาถลึงตาใส่เขา น่ากลัวชะมัด
“พี่คังอินพูดแบบนี้จริงๆ นะ แล้วเค้าก็บอกว่าที่ไม่ตอบคาเคาพี่ซีวอนทีแรกน่ะ...เพราะกำลังคุยจิ๊จ๊ะกับยงซอนฮยองอยู่ เลยไม่อยากทะเลาะกับพี่ซีวอนให้เสียบรรยากาศ”
คยูฮยอนแต่งนิยายไปเรื่อย แล้วลอบมองท่าทีฮึดฮัดของคนด้านข้าง พี่ซีวอนเชื่อเขาจริงๆ น่ะเหรอ ไหนจะพี่คังอินเมื่อคืนอีก คนกำลังทะเลาะกันนี่ยุง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“ใช่สิ...สนิทกันนักนะ เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ แต่สนิทกันขนาดนี้...”
คยูฮยอนเหลือบตามองคนที่กำลังบ่นพึมพำ ไม่เห็นแปลกเลย พี่คังอินก็สนิทกับทุกคนนั่นแหละ
“คยูฮยอน ขอบใจมากนะที่บอกความจริงกับพี่ เอาล่ะ...พี่คิดว่าพี่เป็นผู้ใหญ่และมีเหตุผลพอ”
ซีวอนหันมามองเด็กหนุ่มที่แกล้งตีหน้าซื่อ จากนั้นเขาก็สูดหายใจลึก
“พี่จะเลิกกับพี่คังอิน”
คยูฮยอนก็แค่อยากแก้แค้นสนุกๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ถึงเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ขอร้องเถอะ...อย่ามาแตกหักกันในวันเกิดของเขาเลย เมื่อคืนนี้เขายังทำบาปไม่พอหรือไง แบบนี้ต่อให้ตามพี่ซีวอนไปโบสถ์สัก 3 เดือนก็ชดใช้ไม่หมด ตกดึกวันนี้คยูฮยอนนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ตามปกติ เขาไม่รู้ว่าพี่ซีวอนกับพี่คังอินไปทะเลาะกันถึงไหนแล้ว เขารู้สึกใจไม่ค่อยดี กลัวว่าสุดท้ายแล้วรุ่นพี่จะเลิกกันจริงๆ
แต่ก็คงสาสมแล้วที่ลืมวันเกิดเขา
คยูฮยอนยืดตัวขึ้นมายิ้มกระหยิ่ม เขานั่งไล่เปิดกล่องเมนชั่นอ่านข้อความแฮปปี้เบิร์ธเดย์จากแฟนคลับต่อจากเมื่อวาน นี่สิ...ความรักที่สวยงามและจริงแท้ เขาไม่เห็นจะต้องง้อพี่ซีวอนกับพี่คังอินเลย แค่สองคนนี้ลืมวันเกิดของเขา...แค่นี้มันเรื่องจิ๊บๆ คยูฮยอนมีแฟนคลับอยู่เป็นหมื่นเป็นแสนคน...หรืออาจจะเป็นล้านก็ได้
เด็กหนุ่มกดอัพทวิตรูปที่เขาถ่ายไว้เมื่อค่ำเพื่อขอบคุณกลุ่มแฟนคลับอันดับหนึ่งของเขา สำหรับเค้กก้อนโตที่เขาได้รับมา แค่นี้ก็มีความสุขจะตายอยู่แล้ว เอาน่า...มีความสุขๆ
จู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา หยดแหมะลงบนหลังมือตัวเอง ความรู้สึกแปลกๆ ทำให้คยูฮยอนกังวลอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่เอาแล้วก็ได้คำว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์น่ะ ขอแค่พี่ซีวอนกับพี่คังอินดีกันเหมือนเดิม แค่นั้นก็พอแล้วสำหรับวันเกิดปีนี้
เขาไม่อยากเป็นเด็กไม่ดีในวันเกิดตัวเอง
“คยูฮยอน ดีนะที่นายยังไม่นอน”
เด็กหนุ่มหันไปมอง เขาประหลาดใจที่เห็นพี่ซีวอนมาที่หอพัก รายนั้นวางกล่องของขวัญลงตรงหน้าเขา และยิ้มให้
“พี่ซื้อของขวัญมาให้นาย”
คยูฮยอนก้มลงมอง ถึงแม้ผูกโบว์ แต่ไม่ได้ห่อด้วยกระดาษใดๆ เขาเลยเห็นว่ามันคือไอแพดมินิสีขาว รุ่น 3G ความจุ 32 GB
“แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ”
พอพี่ซีวอนพูดคำนั้นออกมาจริงๆ คยูฮยอนก็เบะปากร้องไห้
ไม่เลย...เขาไม่ดีใจสักนิด ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็เขาไม่ดีใจสักนิดเลย!
“ผมไม่เอาหรอก พี่ซีวอนเอาคืนไปเลย ผมขอแค่อย่างเดียว...ช่วยคืนดีกับพี่คังอินเถอะนะครับ ที่ผมบอกพี่ซีวอนไปทั้งหมด...ผมโกหก พี่คังอินลืมบอกพี่จริงๆ ว่ามีงานที่เวียดนาม แล้วเค้าก็เป็นห่วงพี่มาก เค้าไม่ตอบคาเคาพี่ก็เพราะกลัวว่าจะคุยกันยาวแล้วพี่จะนอนดึก ผมเป็นคนใส่ร้ายพี่คังอิน ผมผิดเอง”
ซีวอนนิ่งมอง จากนั้นก็ยกมือลูบศีรษะคนตรงหน้า “พี่กับพี่คังอินเข้าใจกันแล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก”
“อ้าว!” คยูฮยอนอุทานเสียงดัง “ไหนบอกว่าจะเลิกกันไง”
“ก็แค่พูดไปอย่างนั้นแหละน่า พอได้คุยกันแล้วก็เข้าใจ อีกอย่าง...นายน่ะแสบแค่ไหนพี่กับพี่คังอินก็รู้ดี เรื่องอะไรจะเชื่อคำพูดนายง่ายๆ เล่า” ซีวอนพูดพลางหัวเราะ คยูฮยอนจึงสะบัดศีรษะออกอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกเสียหน้าชะมัด
“รักกันดีจังนะ รู้งี้ยุให้เลิกกันจริงๆ เลยดีกว่า”
ซีวอนอมยิ้ม เขาหยิบของขวัญวันเกิดขึ้นมายื่นให้คยูฮยอน “อะ...ห้ามเอาไปรองแก้วกาแฟเหมือนใครบางคนล่ะ”
คยูฮยอนเม้มริมฝีปาก จากนั้นก็รับมากอดไว้ ซีวอนนึกหมั่นไส้เลยเอื้อมมือมายีผมเขา แต่คราวนี้คยูฮยอนไม่ได้ขยับหนี เขายอมให้ฝ่ายนั้นทำเหมือนเขาเป็นเด็กได้ตามใจชอบ
“พี่ดีใจที่นายยังรอของขวัญวันเกิดจากพี่นะ...คยูฮยอน เด็กดื้อของพี่”
ใช่แล้ว...สำหรับพี่ชายคนนี้ เขาจะยังเป็นเด็กเสมอ
ครู่ต่อมาพี่ซีวอนก็กลับบ้านไป คยูฮยอนนึกอยากจะอัพทวิตว่าเขาได้ของขวัญวันเกิดอีกชิ้นในคืนนี้
แต่ไม่ดีกว่า...แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว เขาไม่ต้องการให้คนอื่นมาอิจฉาเขาหรอก
เสียงคาเคาทอล์กดังขึ้น คยูฮยอนหยิบมาอ่านข้อความที่หน้าจอ พี่คังอินทักเขามาด้วยประโยคสั้นๆ
‘เด็กดื้อ...’
ทำไมต้องเรียกเหมือนกันด้วยเนี่ย!
คยูฮยอนส่งสติ๊กเกอร์รูปเป็ดพ่นไฟตอบกลับไป และอีกฝ่ายก็หัวเราะคึคึใส่
‘แผนการร้ายล่มไม่เป็นท่านะเรา’
‘อะไรเล่า!’
‘แถมซีวอนยังใจดีซื้อไอแพดมินิให้นายอีก พี่บอกให้เค้าเอาฟาดหัวนายเค้าก็ไม่ยอมทำ เพราะฉะนั้นนายต้องดีกับเค้าให้มากๆ นะ’ แน่ล่ะว่าพี่ซีวอนไม่ทำหรอก แต่ถ้าเป็นพี่คังอินก็ไม่แน่ คยูฮยอนคิดแบบนั้น
‘ผมรู้น่าว่าพวกพี่ไม่เลิกกันเพราะเรื่องแค่นี้หรอก ผมก็แกล้งพูดไปอย่างนั้นแหละ’ คยูฮยอนสารภาพอ้อมๆ กับพี่คังอิน ดีกว่าจะโดนฝ่ายนั้นบีบคอตอนกลับมา
‘นายนี่มันดื้อจริงๆ เลย อายุเท่าไหร่แล้วน่ะ เมื่อไหร่จะโตซักที’
คยูฮยอนนึกฉุน พิมพ์ตอบไปอย่างรวดเร็ว ‘ผมโตแล้วนะ!’
‘เห็นซีวอนบอกว่านายยังร้องไห้แงๆ อยู่เลยนี่’
ประโยคนั้นทำให้คยูฮยอนหน้าแตก
ให้ตายสิ! พี่ซีวอนฟ้องพี่คังอินเหรอเนี่ย ทั้งๆ ที่เพิ่งกลับออกไปเนี่ยนะ แสดงว่าคืนดีกันถาวรแล้วจริงๆ
ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องมีใครโทรมาบ่นเรื่องชีวิตรักให้เขาฟังอีก
คืนนี้เขาคงเข้านอนได้เร็ว และไม่ต้องตื่นมาฟังหรือตอบข้อความใครกลางดึก
‘จะสี่ทุ่มแล้ว ผมจะนอนแล้ว’
‘โอเค ราตรีสวัสดิ์นะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็พ้นคืนพิเศษของนายแล้วสิ’
คยูฮยอนกลอกตา เขารู้แล้วล่ะว่าพี่คังอินแกล้งทำเป็นจำวันเกิดเขาไม่ได้ ร้ายกาจจริงๆ เลย
‘คยูฮยอน...พี่อยากให้นายรู้ไว้ว่า ถึงนายจะอายุมากขึ้นอีกเท่าไหร่ นายก็ยังเป็นน้องชายที่น่ารักของพี่อยู่ดี’
เด็กหนุ่มน้ำตาคลอ แต่เขาก็เหลือบตาขึ้นด้านบน ไม่ยอมให้มันไหลออกมา
นิ้วเรียวจิ้มปุ่มบนโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว
‘รู้แล้วน่า’
‘แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะ’
คราวนี้ห้ามไม่ได้แล้ว น้ำตาบ้านี่ดันไหลออกมาอีกรอบ
พี่ซีวอนน่าจะเอาไอแพดมินิฟาดหัวเขาให้สลบไปตั้งแต่ตอนนั้นซะ...เขาจะได้ไม่ต้องมางอแงเป็นครั้งที่สองแบบนี้
‘เดี๋ยวกลับไปแล้วพี่จะซื้องอบไปฝากนะ’
พี่คังอินพิมพ์ทิ้งท้ายเอาไว้ และคยูฮยอนก็ไม่ได้ตอบว่าอะไร
งอบเหรอ...ตลกชะมัด แต่ช่างงอบมันเถอะ...แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว ของขวัญวันเกิดน่ะ เขาไม่ต้องการหรอกน่า
คยูฮยอนคิดแล้วก็เท้าคางลงกับโซฟา เขาย่นจมูกเล็กน้อย ขณะพยายามซ่อนรอยยิ้ม
คำอวยพรวันเกิดของเขาปีนี้น่ะเหรอ...ขอแค่พวกคังวอนจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับเขาต่อจากนี้ไปตลอดทั้งปีก็พอ
THE END
TALK THAT :
ตามคำขอของ GodDEath ที่ช่วยกันมโนในทวิตเตอร์ ขึ้นมากทม.แล้วเ๊จ๊เลี้ยงหนมซิมด้วยนะคะ 555
และมุกซื้องอบ...แอบจิ๊กมาจากไรท์เตอร์นะหนาว ให้เครดิตไว้ ณ ที่นี้แล้วกัน ขออภัยที่ไม่ได้ Discuss กันก่อนค่ะ
เป็นฟิคที่ปั่นประมาณ 2 ชั่วโมง (นาน) และไร้สาระมากๆ
ด้วยความเอ็นดูโจคยูฮยอน บวกกับที่คังอินไปเวียดนาม เลยออกมาแบบนี้
HBD ค่ะมักเน่ของซูเปอร์จูเนียร์
ขอให้เป็นเด็กดื้อของพี่ๆ ตลอดไป พี่ๆ จะได้รุมแกล้งได้อย่างสบายใจ(?)
ความคิดเห็น