คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 - คัพเค้ก
ตอนที่3 - คัพเค้ก
เช้าวันต่อมา ชานยอลตื่นขึ้นมาบนเตียงคนไข้ที่เริ่มคุ้นเคย เขาขยี้ตาเล็กน้อยแล้วกวาดตามองรอบๆห้องเหมือนหาอะไรบางอย่าง...
"แบค"
"..." ไร้เสียงตอบรับ
"อีแบคคคคค" ชานยอลตะโกนดังขึ้นเมื่อไม่มีเสียงใดๆขานกลับ
"..."
"อีเตี้ยยยยย มึงอยู่ไหน ทิ้งกูอยู่โรงบาลคนเดียวไม่ได้นะเว้ย มึงแม่งเลว ทำกับกูได้ยังไงวะ" ชานยอลพร่ำบ่นคนเดียว แต่จู่ๆก็มีเสียงที่ไม่คาดคิดดังขึ้น
"หุบปากดิไอ้สัส!!!!! กูขี้อยู่ไม่มีสมาธิเบ่งเลยเนี่ย" เสียงของแบคฮยอนดังมาจากห้องน้ำภายในห้องที่ชานยอลอยู่
"ยังต้องเบ่งอีกหรอวะ กูอุตส่าสวนให้แล้วนะเนี่ย เฮ้ออ" ชานยอลพูดด้วยน้ำเสียงกวนประสาท
"ไอ้หยอย! เดี๋ยวๆมึง อย่าให้กูขี้เสร็จนะ แม่จะเอาขี้ยัดปากเลยนิ โว้ะ" ชานยอลหัวเราะสะใจเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนตัวเล็กโวยวายในห้องน้ำ
"ยัดใส่ปากกูให้ถึงก่อนเถ้อะะะะะ"
"ด่ากูเตี้ยอ่อ เออ ใครจะสูงเป็นเปรตเหมือนมึงล่ะ ชิ..." แบคฮยอนบ่นพรางกดชักโครกและเดินออกมาจากห้องน้ำ
"ไหนอะขี้ที่จะยัดปากกู หื้มมม" ชานยอลทำหน้าทะเล้นใส่แบคฮยอนที่ยืนอยู่ใกล้โซฟาด้านข้างเตียง
"กูล้อเล่น- - จะออกไปข้างนอก เอาไรไหม" แบคฮยอนถอดเสื้อตัวเก่าออกจนท่อนบนโล่งโจ้ง ร่างสูงที่นอนลนเตียงเหลือบมองรอยแดงตามแผงอกที่ตนได้ประทับไว้เมื่อคืนแล้วก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายเสีงดังอึก แบคฮยอนไม่รู้ตัวว่าชานยอลมองอยู่เพราะสนใจแต่เสื้อที่ตนกำลังหยิบมาใส่ วันนี้แบคฮยอนแต่งตัวสบายๆเหมือนอยู่หอในวันเสาร์อาทิตย์ เขาใส่แค่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำทำให้เห็นขาอ่อนขาวๆได้ชัดเจน การที่คนตัวสูงจะมองนั้นคงไม่แปลก แต่เขาได้แค่มองแล้วก็ตั้งสติไม่ให้คิดอะไร
"เอาขนมอะ เค้กก็ดีอยากกินไรหวานๆ มึงเลี้ยงนะ วันนี้กูวิ่งแข่งกับมึงไปโรงเรียนไม่ได้ ขากูเดี้ยงอยู่มึงต้องสงสารกูและเลี้ยงขนมกู โอเค้" ชานยอลเลิกคิ้วถาม
"เออๆ ไม่โอเคก็ต้องโอเคหล่ะวะ" แบคฮยอนหยิบกระเป๋าตังใส่ในกระเป๋ากางเกงแล้วเดินออกจากห้อง
"รีบๆกลับมานะเว้ย กูจะรอกินของฟรี" ชานยอลตะโกนตามออกมาขณะที่แบคฮยอนปิดประตูพอดี นึกแล้วก็หมั้นไส้เพื่อนตัวโตนั่น กินๆนอนๆ แต่เอาเถอะมันไม่สบายอยู่นี่เนอะ แบคฮยอนเดินผ่านทางเดินยาวมาจนถึงหน้าลิฟต์ของโรงพยาบาล มีคนรอลงลิฟต์อยู่2-3คน นั่นก็ทำให้แบคฮยอนอุ่นใจขึ้นที่ไม่ต้องลงลิฟต์ตามลำพังคนเดียว เมื่อลิฟต์มาแบคฮยอนก็กดชั้นล่างสุดและเดินเข้าไปยืนอยู่ด้านในสุดเพื่อหลีกเลื่ยงความวุ่นวายในการเข้าออกลิฟต์ของคนอื่น ไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นg แบคฮยอนก้าวเท้าออกมาก็เดินออกจากตึกแล้วเลี้ยวขวาไปทางตลาดนัดข้างๆโรงพยาบาล เดินดูของอยู่พักหนึ่งก็ได้ของกินมาพอสมควร มีทั้งนม แอปเปิ้ล ขนมจีบซาลาเปา แต่ที่ยังขาดอยู่ก็คือขนมของเพื่อนตัวดีที่นอนรอกินอยู่ แบคฮยอนเดินต่อไปจยเกือบสุดตลาดก็พอกับหนุ่มหล่อในชุดนักศึกษาคนหนึ่งตั้งโต้ะขายเบเกอรี่
"พี่ๆ อันไหนอร่อยบ้างฮะ" แบคฮยอนหยุดเดินแล้วเลือกขนมที่ตั้งอยู่ตรงหน้า
"ลองกินนี่ไหมล่ะ คัพเค้กช็อคโกแลต มีไวท์ช็อคโกแลตตกแต่งด้านบนด้วยนะ ถ้าน้องซื้อเดี๋ยวพี่แถมให้อีกชิ้นเลยอ่ะ" ชายร่างสูงแนะนำเต็มที่
"เห้ย มันมากไปอะพี่ ผมเอาอันเดียวพอ" แบคฮยอนส่ายหน้าปฏิเสธ
"ไม่มากหรอก วันหลังมาซื้อร้านพี่อีกสิ ว่าแต่น้องชื่ออะไร พี่ชื่อเทานะ" คนขายตัวสูงแนะนำตัวเองให้ลูกค้ารู้จัก
"ผมชื่อแบคฮยอนน่ะ เรียกผมว่าแบคก็ได้" แบคฮยอนว่าพลางหบิลเงินจ่ายให้เทา
"ครับ แล้วมาซื้อของพี่อีกนะ" เทาโบกมือบ้ายบาย แบคฮยอนก็บ้ายบายกลับแล้วเดินจากมา ไม่นานแบคฮยอนก็กลับมาถึงหน้าห้องของชานยอล
"กลับมาแล้ววว" แบคฮยอนเปิดประตูเข้าไปในห้องก็เจอชานยอลนั่งเล่นเกมอยู่บนเตียง
"นานจังว่ะ กูหิวนะเนี่ย มาๆกินเลยย ของโรงบาลแม่งรสชาติอย่างกะน้ำเปล่า" ชานยอลวางโทรศัพท์ลงข้างตัวเตียมพร้อมกินของกินที่แบคซื้อมา
"อ่ะๆ กินขนมจีบซาลาเปาไปก่อน" แบคฮยอนลากโต้ะกินข้าวผู้ป่วยมาวางตรงหน้าชานยอลแล้วแกะอาหารให้ชานยอลกิน
"ให้กูหมดนี่เลยอ่อ โหยยใจดีว่ะ" ชานยอลจิ้มขนมจีบเข้าปาก
"พ่อมึงดิ ตังกูนะเว้ย กูกินด้วย" แบคฮยอนลากเก้าอี้มานั่งข้งๆเตียงแล้วลงมือกินอาหารตรงหน้า
"โว้ะก็นึกว่าจะใจดี" ชานยอลบ่นไปกินไป จนอาหารคาวหมดไป แบคฮยอนก็หยิบคัพเค้กมาแกะ
"นี่ๆคนขายใจดีมาก 1แถม1เลยนะเว้ยย สงสัยจะมองเห็นความน่ารักของกูเลยแถมให้ ฮ่าๆๆ" ชานยอลหันมามองหน้าแบคฮยอนขณะที่กำลังเคี้ยวซาลาเปาอยู่ในปาก
"ไม่เห็นน่ารักตรงไหน เขามองเห็นออร่าความจนของมึงต่างหาก" ชานยอลพูดจบก็กินนมที่แบคฮยอนซื้อมาแล้วหยิบคัพเค้กขึ้นมากิน
"อร่อยว่ะ พรุ่งนี้ลงไปซื้ออีกดีกว่า เอาให้มึงเบื่อไปเลย" แบคฮยอนเคี้ยวแก้มตุ่ย
"มึงกูมีคำถาม" ชานยอลหยุดกินแล้วมองหน้าแบคฮยอน
"อะไร พูดมาเลย" แบคฮยอนไม่สนใจชานยอล มัวแต่กินคัพเค้กแสนอร่อย
"อะไรเอ่ยคล้ายๆคัพเค้ก"
"อะไรวะ โรลอ่อ" แบคฮยอนยังไงตั้งหน้าตั้งตากินต่อไป
"อยากรู้อ่ะเด้..." ชานยอลยิ้มกรุ้มกริ่ม
"อะไรล่ะวะเฉลยสักที" แบคฮยอนกัดคัพเค้กเข้าไปอีกคำใหญ่ๆแล้วเคี้ยวหมับๆ
"ตูดมึงไง คับเหมือนกัน อิอิ" ชานยอลขำกร้ากเมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กหยุดเคี้ยวแล้วทำตาโตเหมือนโดนสต๊าฟไว้
"โพร่งงงงงงง" แบคฮยอนยัดคัพเค้กในมือตัวเองใส่ปากชานยอลแล้วขยี้ๆๆบนปากจนชานยอลแทบสำลัก
"แค่กๆๆๆ"
กลับมาแล้ววว
หลังจากสอบไปก็หมดแรง ถรุ้ยย
ติดตาม+เม้นด้วยเน้ออ
ความคิดเห็น