วะ ฮ่าๆๆๆ ขอหัวเราะก่อนแล้วกันนะ พอดีเพิ่งอ่านรัวตั้งแต่ตอน 1 ยัน 12 โดยมิได้เม้นท์เลยซักกะเม้นท์ (แบบว่าปกติเราจะเม้นท์ทุกตอนอ่ะนะ) แต่กับเรื่องนี้ บอกกับตัวเองว่าขอลองชิมลางดูก่อน เพราะอย่างที่บอกคำโปรยมันช่างส่อซะเหลือเกิน แต่พออ่านแล้ว ก็เกิดขี้เกี้ยจกลับไปเม้นท์ไล่ตั้งแต่แรก ก็เลยขอมาวิจารณ์แทนแล้วกัน ไม่มีอะไรมากค่ะ ภาษาง่ายๆ ทีแรกเรายังอดแปลกใจเลยว่าคุณกันเขียนแบบนี้ด้วยเหรอเพราะมันค่อนข้างแหวกจากเรื่องที่แล้วเอามากๆ แต่หลังจากได้อ่านแล้วต้องยอมรับเลยล่ะว่าคนเขียนสามารถทำให้เรื่องมันน่าติดตามและสนุกได้ในแบบที่เราต้องฮากับความคิดของนางเอกเลยล่ะ ที่หัวเราะแต่แรกก้อเพราะรู้สึกฮานางเอกนั่นแหล่ะ ฮ่ะๆๆๆๆ เอาตรงๆ นะ เเหมือนกำลังอ่านนิยายที่คุณกันเป็นนางเอกอยู่เลย นิสียยัยจิ๊บมีแนวว่าคล้ายๆ คนเขียนอยู่หน่อยๆ กร๊ากกกกก ยิ่งเป็นตอนที่ยัยจิ๊บกลับบ้าน ไปฟังเรื่องนินทาของน้ารูญแล้วเปรียบเป็นตัวเองนี่ เราละฮาก๊ากเลย วะฮ่ะๆๆๆๆ คิดไปได้ ส่วนพ่อพระเอก ไม่รู้สิ ยังจับแนวไม่ค่อยได้เท่าไร เพราะไม่รู้ว่านี่จะใช่ตัวตนที่แท้จริงของพี่แกหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ ชอบผู้ชายแนวนี้มากกว่าเจ้าโตร้อยเปอร์ จริงๆ นะ (แบบว่ายังหมั่นไส้+อยากกระโดดฟรีคิกเจ้าโตไม่หาย / เอ่อ หวังว่าแม่ยกเจ้าโตจะไม่มาอ่านวิจารณ์อันนี้นะ) ถ้าเรื่องเจ้าโตเป็นเถื่อนๆ ขอคุณเชนเป็นหวานๆ นะคะ สุดท้ายนี้หวังว่าคุณกันจะทำให้เรากรี๊ดกับพระเอกเรื่องนี้ได้ค่ะ อิอิ |