mermaid tale นิทานนางเงือก
ฉากจบด้านมืด..ของนิทานเงือกน้อย
ผู้เข้าชมรวม
2,410
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
2.41K
หมวด : นิทาน / วรรณกรรมเยาวชน
อัปเดตล่าสุด : 7 ก.ย. 58 / 10:10 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ท่ามลาวาวสุใสเลื่อนฟ้า ท้อทะเลยัามเเ่นเิม
นัยน์าลมโโศึ้ทอมอเลียวลื่นสาั หล่อเลี้ย้วยหยาน้ำา
หิสาวยืนเหม่ออยู่ริมราบเรือ เสี้ยวันทร์เรือรอาย้อใบหน้านวลผ่อ เรือนผมำลับเรียบลื่นพลิ้วไหวล้อสายลมเย็น่ำ หล่อนปลปล่อยอารม์หวนะนึลับไปยัวามทรำ
่ำืนนั้นราวับเพิ่ผ่านพ้น รารีึ่แสาวพราวผืนฟ้า มหาสมุทรระยิบระยับราวับาบมนรา
อนนั้น หล่อนเป็นเพียสาวน้อยแรรุ่นไร้เียสา ไล่ามวามามอแสันทร์นมาพานพบเา ผู้ึ่เิรัสเหลือเินนไม่อาละสายา หล่อนมอื่นมเาไลๆ ระทั่ลื่นมฤยูอพายุทีู่่ๆ็รอบรอน่านน้ำโถมระหน่ำถล่มลำเรือ หล่อนไล่้นหาเาท่ามลาลื่นลมระหน่ำบ้าลั่ ่วยมเาาาเรือยับเยิน ว่ายน้ำฝ่าทะเลเี่ยวราทั้ืนเพื่อทิ้เาไว้ที่ายหา พร้อมวามรั้อห้ามที่ทำไ้แ่เ็บำ
ใ่ หล่อนเป็นนาเือ ส่วนเาือมนุษย์
เือสาวเฝ้าทะนุถนอมวามรัอันหวแหน ทว่า ว่าะรู้ว่าที่หล่อนไล่ามเป็นเพียเาันทร์ ็สายเินแ้เสียแล้ว
นรีรื้นเรบรรเลลบลำนำสายลมพัรำเพย หิสาวเบือนหน้าหนีเสี้ยวันทร์ไป้าหลั
าฟ้าเรือว้าวาอแ้วยานเลี้ยรื่นเริ ่ออไม้ประับประา อาหารเรื่อื่มเลิศรสวาเรียราย โมไฟสวยามแวนับไล่วามมื แเหรื่อในุรารีหรูหราพูุยสนุสนานในบรรยาาศอบอุ่นยินี
ายหิู่หนึ่เ้นรำอยู่ลาวล้อม อาภร์าวสะุาัับเรารี ฝ่ายายหน้าามสันหล่อเหลา มีรอยยิ้มว้าแฝวามสุ และวาระยิบระยับึ่หล่อนหลรัแ่แรพบ
เาือเ้าาย..เ้าายสูศัิ์ที่หล่อน่วยีวิาืนพายุวิปโย
หล่อนปาน้ำา ยิ้ม่อนรอยมื่นให้เมื่อเาพยัหน้าเิทัทาย
หล่อนสละหาปลาเพื่อเา
ระลอลื่นสาโลมไล้ท้อเรือ พรายฟอาวุ่นโยไหวระทบประายเือนาว เือสาว้อวามลึล้ำสุหยั่อทะเลรารีแล้วนึถึถ้ำแม่ม
เล่าลือันว่านาเป็นอมมัเวทฝีมือเอ เือสาวรวบรวมวามล้าเสี่ยเินทาไปยัโพรลึลับใ้อหลืบมหาสมุทรเพื่อวิวอนนา ผ่านภยันรายมามาย มัน่อนเร้นมิิหลัสาหร่ายและสุสานโรระูน่านลุ
แม่มแห่ทะเลลึเป็นเือสาวโมสะรา แ่ร่าาย้วยิ้นส่วนระูสัว์แหลมมน่าสะพรึ ผิวอนาีเผือราวับไร้โลหิ เล็หาำมะเมื่อม และมีวาเร้นลับอันับ้อน บรรุแววโศเศร้าร้านโลบาอย่า เมื่อเือน้อยร้ออสอาเพื่อึ้นบรอรัับเ้าาย แม่มยื่น้อเสนอแลเปลี่ยน
เสียหวานใสไพเราะอเือสาวเป็นราาอามนุษย์
“ำ เ้ามีเวลาสามทิวารารี ทำให้เารัเ้าให้ไ้ หาไม่แล้ว ในรารีที่สาม เ้าะายลายเป็นฟออาาศ”
แม่มเือน ทว่าเือสาวใสื่อยัยืนรานื่มยาเวทมนร์มบาอวนั้น
เือสาวฟื้นืนสิอีรั้ริมายหา หาปลาลายเป็นเรียวามีเนื้อหนัเยี่ยนเินิน เ้าายพบหล่อนในสภาพเปลือยเปล่าสั่นระริ และ่วยพาหล่อนลับปราสาท
นาเือึ่บันี้ไร้รีบหาระุมุมปาเหยียหยันนเอ..หล่อนทิ้ทุอย่าเพื่อผู้ายที่ิับหล่อนไม่เินเลยำว่าน้อสาว
ะเียเพลิสะท้อนระริ รอยยิ้มสวยหวานอหิสาวในระโปรฟูฟ่อาวบริสุทธิ์่าเิ้ายามมือเรียวเาะุมับเ้าายหนุ่ม ผมยาวสีทอสว่าเ็บเล้าลุมผ้าาวโปร่ยาวรเท้า ทัู้่เริระบำามัหวะนรีสนุสนาน นรอบ้าปรบมือเรียวราวให้ารแสอเ้าบ่าวเ้าสาว
อึใหนึ่ เ้าสาวในอ้อมแนเ้าายลอบส่แววาเยาะเย้ยให้นาเือ
เ้าายหลรัหิสาวผมทอผู้นั้น
เาเ้าใผิว่าหิสาว่วยีวินาเรือล่ม หัวในาเือเ็บปวร้าวราน หลั่โลหิเียบันยามเาแนะนำเ้าสาวให้รู้ัโยหล่อนเอไม่อาปริปาเปล่เสียั้านใๆ
สำหรับเา หล่อนือน้อสาวน่าเวทนาที่เาเมาุบเลี้ย ไม่เยรับรู้วามรัที่หล่อนมอบให้
เ้าายลอพิธีวิวาห์ในืนรบำหนึ่หล่อน้อลายเป็นฟออาาศ
ส่วนหล่อน..เป็นเพียนาเือโ่มายที่้อสัเวยีวิแ่รัึ่เาไม่เหลียวแล..เท่านั้นหรือ
...
ลาึสั านเ้นรำเลิมลอบลแล้ว เือสาวนัุู่้สะอึสะอื้นรท้ายเรือ แรลื่นโยโลเล้อัไม่เท่าเสียรีร้อในหัวใ
แเหรื่อทุน่าแยย้ายพัผ่อน มีเพียหล่อนที่ำลัะไ้พัผ่อนั่วนิรันร์
วนบสิ้นแล้วระนั้นหรือ นาเือรำพึเียวาย หล่อนยัไม่อยาาย
เสียเาะใ้ท้อเรือทำให้เือสาวเยหน้าอาบน้ำา ลำแนาวผ่อวัเรียหล่อนท่ามลาระลอลื่นมืมิ วาสีน้ำเิน่ำื้นพลันเบิว้า ไม่เพียหนึ่หรือสอ..นับไ้ถึห
พี่สาวทั้หอหล่อน
เือเหล่านั้นสะบัหาโผล่่วบ่าพ้นผิวน้ำ แหวว่ายเลียบเรือึ่แล่นเอื่อยเื่อย ใบหน้าทุนูุ้นเย ทว่าเรือนผมยาวสลวยอันภาภูมิัสั้นุเสมอหู
“น้อน้อย เราไปอ้อนวอนแม่มทะเล นาเอาเส้นผมเราไป แลับทารออเ้า”พี่สาวนโะโนแ่ลมโร “รับสิ่นี้ไปเสีย”
ริโลหะมริบสะท้อนประายแหลมวาว เือน้อยเอื้อมมือสั่นระริรับมันมา
“่าายหนุ่มนนั้น ให้ริแม่มอาบเลืออเา”พี่สาวะโนย้ำ “แล้วเ้าะไ้หาลับืนมา”
เือทั้หเอ่ยบ็ำน้ำลับสู่ใ้บาาล
เือน้อน้อยเหม่อมอเวิ้สมุทรว้าวาว่าเปล่า ้ามริเปียโเย็นยะเยือในอุ้มือ หล่อนไล้นิ้วสัมผัสใบมีแหลมริบอันราย น้ำาใสบริสุทธิ์ร่วรินรแผ่นโลหะ
หล่อน่วยีวิเา แ่เาหยิบยื่นวามายให้หล่อน
ในเมื่อเาไม่เยรั..อีทั้ทำร้ายหล่อนนเ็บปวแสนสาหัส ไม่ผิใ่ไหม ที่เือสาวะทวลมหายใืน
...
ู่บ่าวสาวนอนอเยหลับใหลบนเียว้าหนานุ่ม
ายหนุ่มหลับสนิทในนิทราสุสม ไม่อารับรู้เมื่อบานประูแ้มเปิเียบเบา เื้อมเามืทึบอหิสาวร่าระหทาบทับบบัแสสลัว
เือน้อยนิ่มอายหนุ่มมลึในห้วฝัน ร่ำลาบุลึ่เยรัเป็นรั้สุท้าย
น้ำาบนใบหน้าโศเศร้าทว่าเยาอเือสาวเหือแห้ไปแล้ว ริโลหะเื้อสูเหนือศีรษะ ่อนิ่้วแทรุนแร
โลหิอุ่นร้อนสาระเ็นเปรอะ ใบมีสัหารปัมิ้าม ปลิลมหายใฝ่ายร้ามแทบทันที เือสาววิ่หนีออมา่อนเสียรีร้อแระทันแผัึ้น
วามวุ่นวายลุลามระายไปทั่ว ะหล่อนยืนหมิ่นเหม่อยู่บนหัวเรือ แสันทร์หม่นหมอระทบริเินเปื้อนเลือแาน เมทะมึนเบียเสียบบัวาวราวับประามหล่อนผู้มีมลทิน
เือสาวยับปลายเท้าเปลือยเปล่าย่า้าวเลื่อนลอย ่อนอ้าแนโอบอสายลม ทิ้ร่าร่วหล่นสู่ท้อทะเล
ระแสลื่นร้อำราม ระโปรยาวับเส้นผมสะบัแว่ลาสายลมหวีหวิว
ร่าบอบบาิ่ระแทเลียวลื่นเ็มแร ฟอลื่นาวโพลนพรูพรายละลุ้เมื่อน้ำทะเลเ็มปร่าุรั้หล่อนมลึลไป
วามหนาวเย็นเสียแทร่าาย วามเ็บปวแล่นพล่านเหมือนะแหลร้าว เือสาวหลับาแน่นะปล่อยนเอมลึลเรื่อยๆ
ระหว่าวามเป็นวามาย ริึุ่มแนบอพลันหลอมละลายเป็นเส้นสายมนราำทมิฬราวับน้ำหมึ พุ่ทะยานห่อหุ้มแล้วแทรึมลในร่าไร้เรี่ยวแรอนาเือ
หลัวามเ็บปวาหาย หล่อนไ้รับหาปลาโ้เรียวที่สูเสียไปลับืน
ทว่า ั้แ่เล็แรรรีบโปร่พลิ้วึ่เยเป็นสีเียวสใสลับระบายสีำมืมิ ผิวายเยาวนวลบันี้ีเียวเผือาวผิธรรมาิ..ราวับอใรนหนึ่
เสี้ยวนาทีนั้น..นาเือผู้มีราบาปพลันเ้าใแววาโศเร้นอแม่มทะเล
รั้หนึ่ แม่มเยหลรัมนุษย์เ่นัน
และรั้หนึ่..นาระทำบาปเเียวับเือสาว
เือน้อยหวนระลึถึำพูอแม่ม
่าเาแล้วหล่อนะไ้หาปลาลับืนัเิม
ทว่า..แม่มไม่ไ้เือน ว่าำสาปะส่่อถ่ายทอมาับริมนรา ที่อาบโลหิายในวใ
เปลี่ยนเือสาวผู้ผิบาปให้ลายเป็นแม่มทะเลน่อไป รออยวััรึ่ะวนเวียน้ำรอยลับมาอี รั้แล้วรั้เล่า..
...
“้ารัับมนุษย์เ้า่ะ”
เสียใสไพเราะเอื้อนเอ่ยึ่ล้าึ่ลัว เือสาวร่าเพรียวบามอู่สนทนารหน้าอย่าริ่เรหวาหวั่น
แม่มทะเลเ้าอเรือนผมำลับยาวเหยีย และวาสีน้ำเินหม่นเศร้า..
“ไ้โปร แลับอะไร็ยอม อให้้าไ้มีโอาสสมหวัับเา้วยเถิ”สาวน้อยร้ออ นัยน์าลมสวยเ็มไป้วยประายใฝ่ฝันบริสุทธิ์ “เพียแ่ท่านมอบาให้้า”
“ไ้สิ..”หล่อนอบเนิบ้า “แ่เ้ามีเวลาเพียสามทิวารารี..”
_ _ _ _ _
ผลงานอื่นๆ ของ -ปีกสีเงิน- ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ -ปีกสีเงิน-
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น