ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The GATE!!!

    ลำดับตอนที่ #7 : ท่านตา

    • อัปเดตล่าสุด 13 ส.ค. 49


    ณ ภายในโถงของวิหารกลาง

    "ปล่อยฉันลงนะ อีรีส... บอกให้ปล่อยงัยเล่า ตาบ้านี่" กลอร่าว่า พลางประทุษร้ายอีรีส ด้วยการใช้กำปั้นน้อยๆ ของเธอทุบแผ่นหลังเขาเป็นพัลวันแบบไม่ยั้งมือ

    "ได้... ปล่อยใช่มั้ย..? หึ" อีรีสพร้อมทำท่าจะเหวี่ยงเธอลงจากบ่าเดี๋ยวนั้น ทำให้กลอร่าตกใจจนต้องคว้าคอเขาไว้เป็นที่มั่น

    "กรี๊ดดด.. อย่านะ นายจะทำบ้าอะไรน่ะ" กลอร่าร้องโวยวายด้วยกลัวว่าอีรีสจะโยนเธอลงจากบ่าจริงๆ

    ฝ่ายอลัน ไคล์ และคลอเดีย ได้แต่ส่ายหน้ากับพฤติกรรมเป็นเด็กๆ ของคนทั้งคู่

    "พอเถอะอีรีส การประชุมจะเริ่มแล้วนะ" อลันบอก

    แล้วพ่อพระเอกของเราก็วางสาวน้อยในอ้อมแขนลงจนได้ (คนเขียนอยากเป็นกลอร่าจัง)

    ส่วนกลอร่าที่เพิ่งได้สังเกตสถาปัตยกรรมรอบตัวก็เกิดอาการอึ้งและทึ่ง

    "ว้าววว เหมือนมาเที่ยวพิพิธภัณฑ์อียิปต์เลยอ่ะ" กลอร่าพูด พลางมองไปรอบบริเวณโถง เอื๊อกก.. นั่นทองคำแท้ 100 % รึป่าวเนี่ย?? เธอได้แต่คิดในใจเมื่อเห็นแต่สีทองอร่ามอยู่รอบตัว เพราะทั้งประติมากรรมตกแต่ง และแม้แต่เสาในวิหารก็ยังเป็นสีทองสุกปลั่ง

    ฝ่ายพวกอีรีสก็ยืนปรึกษากัน ปล่อยกลอร่าให้อยู่ในโลกส่วนตัวไปก่อน

    แต่ทั้ง 5 คนกลับเหมือนไม่รู้ตัวเลยว่าผู้คนมากมายในวิหารต่างกำลังจับตามองพวกเขาพร้อมส่งเสียงกระซิบกระซาบกันอยู่ (สงสัยจะชินกับการเป็นเป้าสายตาไปซะแล้ว)

    ตึง ตึง ตึง! การชุมนุมจะเริ่ม ณ บัดนี้ ขอให้ทุกท่านอยู่ในความสงบด้วย!!

    พลันทุกเสียงก็เงียบไป ต่างหันไปให้ความสนใจกับเสียงประกาศจากชายกลางคนในชุดคลุมยาวสีแดงที่ยืนอยู่กลางโถงข้างแท่นพิธี ถือไม้เท้าประดับยอดด้วยอัญมณีสีแดงใสในมือ ส่วนคลอเดียก็เดินเข้าไปหากลอร่า ดึงเธอให้มาอยู่รวมกลุ่มเหมือนเดิม
    แล้วชายชราในชุดขาวถือไม้เท้าประดับด้วยลูกแก้วใส ก็ปรากฎตัวขึ้นที่แท่นพิธี

    "ทุกคน จงฟัง" ชายชราเอ่ย "แม้ว่าขณะนี้เหมือนเราจะอยู่ในความสงบ และไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ จากฝ่ายดราโกเนีย แต่ก็ไม่อาจวางใจได้ สงครามครั้งสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกที ทุกคนจงเตรียมตัวให้พร้อม ทั้งพลทหาร และพลเรือน เราต้องตั้งมั่นในความสามัคคีเพื่ออนาคตของลูกหลานของพวกเรา!" กล่าวถึงตรงนี้ทุกคนก็ส่งเสียงเฮ ยกเว้นพวกอีรีสที่ทำท่าทางเห็นด้วยเท่านั้น กับกลอร่าที่หน้าเหรอหราด้วยยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก แล้วชายชราก็กล่าวต่อในเรื่องการฝึกฝน การดูแลต่างๆ ฯลฯ เรียกว่าพูดจนลิงหลับนั่นแหละ เพราะนางเอกของเราแทบจะยืนหลับอยู่แล้ว

    "ฮ้าวววว กว่าจะจบ นี่เที่ยงแล้วมั้งเนี่ยะ" ไคล์พูด แล้วบิดขี้เกียจไปมา (แหมมม คนหล่อจะทำอะไรก็ดูดีแฮะ)

    "นั่นน่ะสิ แทบจะหลับอยู่แล้ว" กลอร่าว่าตามพลางทำท่าจะอ้าปากหาว แต่โดนคลอเดียสกัดไว้ก่อน

    "กลอร่า... เราเป็นผู้หญิงนะ รักษากริยาหน่อยสิ"

    ยังไม่ทันที่กลอร่าจะได้แย้งอะไร ก็มีคนเดินมาบอกว่า ท่านผู่เฒ่าต้องการพบ แล้วเดินนำพวกอีรีสไป เธอเลยได้แต่ทำหน้าง้ำด้วยความขัดใจ เพราะอารมณ์ค้าง??? ส่วนคนอื่นๆ ที่มาชุมนุมก็แยกย้ายไปตามสังกัดของแต่ละคนเพื่อดำเนินงานต่อ

    คณะของอีรีสเดินลึกเข้าไปในวิหารได้สักพัก กลอร่าก็อดเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้ เอ่ยถามอีรีสไปว่าท่านผู้เฒ่าที่พูดถึงกันใช่คนเดียวกับชายชราที่แท่นพิธีรึป่าว (แต่ตอนถามเนี่ย คุณเธอทำหน้าประมาณ "ฮึ... ถ้าคลอเดียไม่เดินควงไปกับอลัน แล้วไคล์ไม่เดินนำหน้าไปกับเจ้าหน้าที่นั่น ฉันก็ไม่ถามนายหรอกย่ะ"  ซะงั้น --- นิสัยเสียจิงๆ)

    ฝ่ายอีรีสหันไปมอง แสร้งทำหน้าเหลือเชื่อ แล้วพูดว่า "ก็มีสมองเหมือนกันนี่"

    กลอร่าที่กำลังอ้าปากจะแว้ดใส่คู่หมั้น ก็จำต้องหุบปากฉับ เพราะคนนำทางพาเดินมาหยุดที่ประตูสีทองสลักลวดลายวิจิตร แล้วเปิดประตูให้คณะของอีรีส พอกลอร่าเข้าไปเป็นคนสุดท้าย ประตูก็ปิดลง (ส่วนคนนำทางก็เฝ้าอยู่หน้าประตูนั่นแหละ --- เขาเป็นยามน่ะ)

    ภายในห้อง ชายชราชุดขาวนั่งเป็นประธานอยู่ที่หัวโต๊ะ ทางซ้ายเป็นชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมแดง ตามด้วยชายร่างยักษ์ในชุดรัดกุม ทะมัดทะแมง ทางขวาเป็นหญิงสาวสวย หน้าอ่อน ใส่เสื้อคลุมสีฟ้ากระจ่าง (แต่อายุคุณเธอน่ะไม่อ่อนนะ) ตามด้วยชายร่างเล็ก ใส่แว่น ท่าทางใจดี

    พวกอีรีสโค้งทำความเคารพคนตรงหน้า ส่วนคลอเดียก็ส่งสัญญาณให้กลอร่าย่อเข่าถอนสายบัวตามเธอ

    "ไม่ต้องมากพิธีหรอก คนกันเองทั้งนั้น มานั่งที่เถอะ" ชายชราเอ่ย พวกอีรีสก็ทำตาม โดยไคล์เข้าไปนั่งต่อจากชายร่างยักษ์ ตามด้วยอลัน ส่วนคลอเดียพากลอร่ามานั่งทางฝั่งชายร่างเล็ก ให้อีรีสปิดท้ายด้วยการนั่งหัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามท่านผู้เฒ่า

    "สาวน้อยคนนี้สินะ ทายาทนครแห่งแสง" ชายชราเอ่ยพร้อมมองกลอร่านิ่งๆ "ข้าคือราเมียร์ มหาปราชญ์แห่งแอสโทเรีย ทางซ้ายนี่คือ อามัด เจ้ากลศึก กับ จอมทัพวัลคาลา ส่วนด้านขวาคือ แม่หมอซิลเวีย กับ นักพรตพ่อค้าไมนาส" มหาปราชญ์เอ่ยแนะนำเพราะกลอร่าไม่ทราบแน่ๆ ว่าพวกเขาเป็นใคร และพวกอีรีสคงยังไม่ได้บอก แล้วชายชราก็นิ่งเงียบไป แต่กลับมีหยาดน้ำใสๆ คลออยู่ในดวงตา

    "ยินดีต้อนรับกลับบ้าน กลอร่า หลานตา..." ท่านผู้เฒ่ากล่าวด้วยรอยยิ้มเพราะไม่อาจปกปิดความดีใจไว้ได้อีกต่อไป

    กลอร่าเบิกตากว้าง คิดว่าตัวเองคงหูฝาด เลยหันไปหาความช่วยเหลือจากคนใกล้ตัว แต่คำตอบที่ได้รับมีเพียงการพยักหน้า รอยยิ้ม และสายตาที่บอกว่าเธอฟังไม่ผิดหรอก "ท่านตา.. งั้นเหรอ??"

    แล้วเรื่องราวต่างๆ ก็พรั่งพรูออกมาให้กลอร่าได้รับรู้ จากปากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคุณตาของเธอ กับผู้อาวุโสทั้งสี่ ที่เป็นบรรดาเพื่อนของพ่อแม่ โดยมีพวกอีรีสคอยเสริมเรื่องราวบางจุด

    "คุณตา..." กลอร่าคราง พร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาช้าๆ หลังจากได้ฟังเรื่องราวอย่างสมบูรณ์ พร้อมทั้งได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงจากความทรงจำของตัวเองขณะเป็นเพียงทารกน้อย ด้วยท่านมหาปราชญ์ได้ร่ายเวทย์เรียกความทรงจำให้กับเธอ ภาพของฟลอร่ากับมากัสต์ที่สู้สุดชีวิต ทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตของลูกน้อย และความรักของคนทั้งคู่ที่มีให้กัน ภาพความฝันที่กลอร่าเคยเห็นแต่ไม่เข้าใจ บัดนี้ทุกสิ่งทุกอย่างกระจ่างในใจเธอแล้ว

    "คุณตาขา...." ราเมียร์ลุกขึ้นเดินมาหาหลานสาว แล้วกลอร่าก็ร้องไห้ออกมาพร้อมโผเข้าอ้อมแขนของผู้เป็นตา



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×