คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กลับสู่มาตุภูมิ (Re-write)
"อืมม...มม" นี่เราเป็นอะไรไปนะ... ที่นี่มันที่ไหนกัน กลอร่าคิดเมื่อรู้สึกตัว เตียง... นี่เรานอนมานานแค่ไหนนะ??
"อ้าวว... ฟื้นแล้วนี่" เสียงหนึ่งดังขัดจังหวะความคิดของเธอ "เฮ้...พวก เจ้าหญิงนิทราตื่นแล้วว่ะ"
แต่งตัวพิลึกจังแฮะ จะไปเล่นละครย้อนยุคสไตล์กรีก-โรมันกันรึไงหว่า?? ห้องนอนนี่ก็เหมือนกัน ตกแต่งแบบแปลกๆ มีแต่แก้วกับคริสตัลเต็มไปหมด ไม่กลัวแตกกันบ้างเล้ยยย แต่..เอ๊ะ!!... ภาษาที่ตานี่พูดทำไมฟังแปลกๆ ล่ะ แล้วเราก็ดันเข้าใจที่เขาพูดซะอีก (- -') กลอร่าคิด ขณะเจ้าของเสียงเดินเข้ามาหาพร้อมกับคนอีก 2 คน
"พวกคุณเป็นใคร? ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน???" กลอร่ายิงคำถามทันที แต่เมื่อพูดไปก็ต้องตกใจเพราะภาษาที่ออกจากปากเธอนั้นไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ไม่ใช่ภาษาใดๆ ที่เธอรู้จัก ฟังดูแล้วกลับเหมือนภาษาของชายหนุ่มแปลกหน้าซะอีก!!
"ขอทีละคำถามได้ป่ะ? ฉันชื่อไคล์ ออฟ สมิทเธีย หมอนี่ อีรีส เดอ ลูน ส่วนยัยนั่นชื่อ คลอเดีย เดอ ลูน เป็นน้องสาวเจ้าอีรีส เธอก็เรียกแค่สั้นๆ ว่า ไคล์ อีรีส แล้วก็คลอเดียละกัน" ชายคนนั้นตอบ
ไคล์เป็นชายหนุ่มที่เรียกได้ว่าหน้าตาดี นัยน์ตาสีฟ้า ผมสีน้ำตาลมะฮอกกานี รูปร่างสูงพอสมควร ดูมีกล้ามนิดๆ ท่าทางขี้เล่น อายุน่าจะราวๆ 20 ปี ไม่เกินนั้น กลอร่าพิจารณาคนตรงหน้า
"ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ" คลอเดียทักทายพร้อมส่งรอยยิ้มอ่อนหวานให้ ส่วนพี่ชายของเธอกลับไม่มีคำพูดใดๆ หลุดจากปาก
คลอเดียเป็นสาวผมบลอนด์ ตาสีเขียว ผมยาวเหยียดตรงเลยสะโพก ดูแลยากแน่ๆ ไว้ซะยาวแบบนี้ ท่าทางบอบบาง ส่วนสูงกับอายุน่าจะพอๆ กับเรา มีเสน่ห์มากกว่ายัยเจสฯ แต่เราสวยกว่าแน่นอน ^^ กลอร่าให้คะแนน
แต่แล้วเธอก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นหน้าตาของอีรีสชัดเจน หล่อชะมัดเลย!! เทพบุตรมาเกิดรึไงเนี่ยะ??!!
หนุ่มผมบลอนด์ นัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเล รูปร่างสูงโปร่ง กำยำแบบไม่น่าเกลียด กลับดูสง่างาม มีเสน่ห์สุดๆ ด้วยซ้ำ ท่าทางออกเย็นชา ติดแนวเถื่อนๆ นิดหน่อย ว้าววววว ถูกใจเรายิ่งกว่า แบรด พิทท์ ซะอีก กลอร่าร่ำร้องในใจ
"เอ่อ... สวัสดีจ้ะ" กว่ากลอร่าจะหลุดคำทักทายออกมาก็หลายวินาทีผ่านมาแล้ว
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า หลงเสน่ห์เจ้าอีรีสอีกคนแล้วล่ะสิ" ไคล์หัวเราะอย่างไม่เกรงใจใคร
"ไม่เอาน่า.. ไคล์ ดูสิ กลอร่า หน้าแดงใหญ่แล้ว" คลอเดียปราม
"เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันชื่อกลอร่าน่ะ??" กลอร่าถามอย่างอึ้งๆ และงุนงง
"กำไลข้อมือของเธอ" ในที่สุดอีรีสก็เปิดปากพูดจนได้
"อ้อ...อืมม" กลอร่ารับอย่างเข้าใจ เพราะกำไลข้อมือมีชื่อเธอสลักไว้จริงๆ
"ใช่จ้ะ และอีกอย่างเราก็ควรรู้จักเธอ.. ไม่สิ..พวกเราควรจะรู้จักกันตั้งแต่แรกแล้ว" คลอเดียเสริมอย่างยิ้มๆ
"หมายความว่ายังไง?? แล้วตกลงฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง??" เธอถามอย่างฉงนในคำพูดที่ได้ยิน
"อืมมม จะเริ่มยังไงดี??" ไคล์เปรยขึ้นมา
อาณาจักรแอสโทเรีย
ท่ามกลางป่าอันเขียวขจี ตะวันทอแสงอบอุ่น ภายในอาณาเขตของตระกูลเดอ ลูน เสียงชายหนุ่ม 3 คน กับหญิงสาวอีกหนึ่งกำลังโต้เถียงกัน
"เดี๋ยวก่อน อีรีส นายจะไม่พูดแรงเกินไปหน่อยเหรอ?? ยังไงหมอนี่ก็เป็นคู่หมั้นคลอเดีย เป็นว่าที่น้องเขยนายนะ" ไคล์พูดอย่างเหลืออด
"เรื่องนั้นกับเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกัน" อีรีสตอบอย่างเฉยชา "แต่..." ไคล์จะเถียงต่อ
"พอเถอะไคล์ มันก็จริงอย่างที่อีรีสพูดนั่นแหละ" ชายหนุ่มที่เป็นเป้าโจมตีของการสนทนากล่าวอย่างเนือยๆ
"อลัน.." คลอเดียกำลังจะพูดต่อ
ทันใดก็เกิดแสงสว่างจ้าขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างขาวโพลน เมื่อเหตุการณ์กลับสู่สภาพปกติ คลอเดียก็ร้องขึ้น
"ทุกคน ดูนั่นสิ" หญิงสาวนางหนึ่งนอนสลบอยู่ตรงหน้าพวกเขา
"ว้าวว นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ?? สวยหยาดฟ้ามาดินซะด้วย" ไคล์พูดเมื่อเห็นหน้าค่าตาของสาวน้อยที่กำลังสลบไสลไม่ได้สติ
"สร้อยคริสตัลกับกำไลข้อมือนี่ดูคุ้นๆ นะคลอเดีย" อีรีสกล่าวเมื่อสำรวจดูหญิงสาวที่เขาประคองไว้ในอ้อมแขน
"นั่นสิคะ มีสลักชื่อไว้ด้วย... Glora" เธอเอ่ยอย่างเห็นด้วยกับพี่ชาย
"เห... กลอร่างั้นเหรอ?? ไม่บังเอิญไปหน่อยมั้ง??!!" อลันติงขึ้นมา
"ทำไมเหรอ?? พวกนายพูดอะไรกัน" ไคล์ถามอย่างคนไม่รู้เรื่องรู้ราว
"เอาเป็นว่า พวกเราพาเธอไปรักษาก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องนั้นไว้ว่ากันทีหลัง" คลอเดียตัดบท
ณ โถงรับรอง เคหาสถ์แสงจันทร์ ตระกูลเดอ ลูน สถาปัตยกรรมสไตล์กรีก-โรมันผสมผสานอารยธรรมไทกริส-ยูเฟรติส ภายในประดับตกแต่งด้วยเครื่องแก้ว และคริสตัลหลากสีสัน
"ถ้าฉันจำไม่ผิดสร้อยคริสตัลกับกำไลข้อมือนั่นเป็นของตระกูลไอโอเรีย" อีรีสบอกกับไคล์
"ตระกูลที่สาบสูญนั่นอ่ะ!!!" ไคล์อุทานอย่างตกใจ
"ใช่.. สร้อยคริสตัลนั่นเป็นสมบัติประจำกูล ส่วนกำไลรู้สึกจะเป็นของกำนัลแด่ทายาทคนสุดท้าย" อลันกล่าวต่อ ขณะที่คลอเดียกำลังยืนถักเปียให้อลัน เดอ ฟิรอสโซ คู่หมั้นของคลอเดีย เป็นหนุ่มรูปงาม หน้าสวยยิ่งกว่าผู้หญิง ดวงตาสีน้ำตาลดูอบอุ่น ผมสีน้ำตาลประกายทองยาวถึงกลางหลัง รูปร่างสูง แต่หากดูไร้เรี่ยวแรง นิสัยอ่อนโยน
"ว่าแต่.. พวกนายรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?? ไม่แปลกไปหน่อยเหรอ??" ไคล์ซัก
"ไม่แปลกหรอกไคล์ เพราะทายาทไอโอเรียคนนั้นเป็นคู่หมั้นพี่ชายฉันเอง" คลอเดียเฉลย
"เฮ้ยยย!! จริงเดะ?? งั้นแม่สาวนั่นก็... น่าเสียดายยย ว่าจะจีบสักหน่อย" ไคล์คร่ำครวญ
"งั้นที่พวกเรารู้มาก็เป็นความจริง" อลันเอ่ย
"อืมม.." คลอเดียพยักหน้ารับ
"ความจริงอะไรอีกล่ะ??" ไคล์ซักต่อ
"เมื่อ 17 ปีก่อน ท่านเจ้าตระกูลไอโอเรียกับชายาพาธิดาหลบหนีกองทัพดราโกเนียเข้าไปในป่าแห่งกาลเวลา แล้วตัดสินใจส่งทารกน้อยไปยังอีกมิติเพื่อให้พ้นจากการตามล่า" อีรีสตอบพร้อมปรายตามองอย่างรำคาญคนช่างถาม
ไคล์รับฟังอย่างสนใจ และทำไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาชวนให้เสียอารมณ์ของอีรีส
"กว่าที่ท่านพ่อท่านแม่ของเราจะตามไปทัน ทุกอย่างก็สายเกินไป ท่านเจ้าแห่งไอโอเรียฝากไว้เพียงว่าได้มอบสมบัติ 2 สิ่งให้กับธิดาไว้ และเมื่อถึงเวลาสมบัติทั้ง 2 อย่างนั้นจะชักนำเจ้าของสู่มาตุภูมิ สิ้นคำท่านเจ้าก็หมดลมหายใจ" คลอเดียเล่าต่อ
"และสมบัตินั่นก็คือสร้อยคริสตัลกับกำไลที่สาวน้อยคนนั้นสวมอยู่" อลันกล่าวปิดท้ายพร้อมชี้ไปทางห้องรับรองที่หญิงสาวปริศนาพักอยู่
"เรื่องมันก็อย่างที่เล่าให้ฟังนี่ล่ะ" ไคล์กล่าว หลังเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้กลอร่าฟัง
(- -') นิยายแฟนตาซีชัดๆ หวังว่าเราคงไม่ได้อยู่กลางกองถ่ายหนังหรือรายการ Just Kidding หรอกนะ กลอร่าคิดพลางสอดส่ายสายตาหากล้องที่อาจแอบซ่อนไว้ตามมุมต่างๆ แต่ก็หาไม่เจอสักตัว
"เป็นอะไรไปจ๊ะ? กลอร่า" คลอเดียทักเมื่อเห็นท่าทางของเธอ
"เปล่าจ้ะ... ไม่มีอะไร" กลอร่าตอบอย่างอึกอัก
"เธอคงไม่เชื่อล่ะสิ" อีรีสพูดอย่างคนรู้ทัน
"ก็มันเหลือเชื่อนี่ ฉันก็รู้อยู่หรอกว่าตัวเองเป็นลูกบุญธรรม แต่อยู่ดีๆ มาบอกว่าฉันไม่ใช่คนบนโลกมนุษย์ เป็นคนต่างมิติ แถมยังมีคู่หมั้นโผล่มาอีก มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ??" กลอร่าท้วงแบบยั้งไม่อยู่
"แต่มันเป็นความจริง.. หรือจะเถียง ในเมื่อเธอเองยังฝันถึงท่านเจ้าแห่งไอโอเรียกับชายาอยู่เลย" อีรีสตอกย้ำ
"นาย... รู้??!!" กลอร่าตกใจเพราะเธอไม่ได้เล่าความฝันให้คนพวกนี้ฟังเลย
"พี่อีรีสอ่านความคิดคนอื่นได้น่ะ" คลอเดียบอก
"เธอควรยอมรับความจริงดีกว่านะ เพราะตอนนี้เธอก็กลับมาในที่ที่เธอควรอยู่แล้ว" ไคล์พูดขึ้นมาหลังจากที่เงียบไปนาน
ความคิดเห็น