ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดฉากตำนาน (Re-write)
บทที่1 เปิดฉากตำนาน
ไมอามี่ ประเทศสหรัฐอเมริกา
ณ คฤหาสถ์ตระกูลเอลิงตัน ด้วยอาณาบริเวณกว่าหนึ่งร้อยเอเคอร์ อาคารสีขาวสูง 3 ชั้น สไตล์เรอเนสซองค์ตระหง่านเป็นสง่า รายล้อมด้วยสวนดอกไม้นานาพันธุ์ สาวน้อยทายาทคนเดียวของตระกูลกำลังหลับอย่างสบายอารมณ์
"คุณหนูคะ ตื่นเถอะค่ะ เช้าแล้วนะ" สาวใหญ่ท่าทางใจดีเดินเข้ามาพร้อมเปิดผ้าม่าน
"อืมมม อีก 10 นาที งึมงำๆ" เสียงจากร่างบางที่ยังคงหลับตาพริ้ม (สายจนตะวันโด่งแล้ว ยังไม่ยอมตื่น นอนกินบ้านกินเมืองไปได้ ผู้หญิงรัยฟะ)
"คุณหนูคะ วันนี้ต้องไปงานสำเร็จการศึกษาไม่ใช่เหรอคะ??" มาธาร์ส่งเสียงปลุกอีกครั้ง
พรึ่บ!! ผ้าห่มกระจาย แม่สาวน้อยคนสวยรีบโดดลงจากเตียง (หาความเป็นกุลสตรีไม่ได้เลยใช่มั้ยเนี่ยะ??)
"ตายแล้วววว!! กี่โมงแล้วจ๊ะป้ามาธาร์"
"ยังไม่ตายค่ะ คุณหนู ตอนนี้ก็ 9 โมงเช้าพอดีเลยล่ะ..." ยังไม่ทันที่มาธาร์จะพูดจบ คุณหนูของเธอก็โวยวายขึ้นมา
"9 โมง!!! 15 นาที มาธาร์ ฉันขอเวลา 15 นาที แล้วจะรีบลงไปทันที ช่วยเตรียมอาหารเบาๆ ไว้ในรถด้วยนะคะ" ส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ตอนพูดประโยคสุดท้าย
"ได้ค่ะคุณหนู อ่อ...มาธาร์ลืมบอกไป เย็นนี้พวกคุณท่านจะกลับมาฉลองกับคุณหนูนะคะ" สาวใหญ่กล่าวพร้อมส่งรอยยิ้ม แล้วเดินออกไปจากห้อง
"คุณพ่อคุณแม่กลับมาทัน!! ไชโย!!!!" สาวน้อยตะโกนอย่างสุดแสนดีใจ แล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวให้สมกับที่วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอ
กลอร่ามองสาวน้อยในกระจก ผมสีดำเป็นลอนน้อยๆ ตามธรรมชาติ ยาวสลวยถึงเอว นัยน์ตาดำขลับทอประกาย แพขนตายาวงอน คิ้วเข้มสวย ริมฝีปากบางได้รูปออกสีแดงเรื่อๆ โดยไม่ต้องแต่งเติม ผิวขาวชมพูเนียนละเอียด รูปร่างสูงโปร่งได้สัดส่วน สาวน้อยตรงหน้าจัดว่าเป็นคนที่สวยทั้งหน้าตา และรูปร่างทีเดียว
วันสุดท้ายของการเป็นสาวไฮสคูลแล้วสินะ เธอคิดพร้อมบรรจงสวมสร้อยคริสตัลกับกำไลที่สลักคำว่า "Glora"
ฝันอีกแล้ว 2 ปีแล้วสินะ ตั้งแต่วันเกิดอายุครบ 15 ปีที่ฝันถึงเรื่องเดียวกันซ้ำๆ แบบนี้ เธอรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงลูกบุญธรรมเมื่อ 1 ปีก่อนตอนที่เธอตัดสินใจเล่าความฝันให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง พวกท่านพบเธอที่เป็นทารกน้อยระหว่างกำลังเดินเล่นในบริเวณหาดส่วนตัวกลางดึกคืนหนึ่งเมื่อ 17 ปีก่อน กลอร่า คิดในใจ
2 คนนั้นจะเป็นพ่อแม่แท้ๆ ของเรารึป่าวนะ?? สร้อยคริสตัลกับกำไลนี่ก็เหมือนของเด็กทารกในความฝันยังกับแกะ สาวน้อยวัย 17 ปี คิด แต่...แหมมม มันจะไม่แฟนตาซีไปหน่อยเหรอ ก็ชุดที่ 2 คนนั้นใส่ยังกับหลุดออกมาจากเกม RPG ยังไงยังงั้นเลยนี่
"คุณหนูครับ คุณหนู" เสียงคนขับรถทำให้กลอร่าสะดุ้ง
"จ๊ะ โจเซฟ มีอะไรเหรอ??"
"ถึงโรงเรียนแล้วนะครับ ถ้าไม่รีบเข้าไป จะไม่ทันพิธีนะครับ" โจเซฟเตือน
"หว๋ายยยยยย เสร็จกัน อย่าลืมมารับฉันตามเวลาที่บอกไว้นะ" สั่งเสียจบ ยัยตัวดีก็ใส่เกียร์ วิ่งหายไปในโรงเรียน
"กลอร่า อรุณสวัสดิ์ ทางนี้ๆ" เสียงหนึ่งร้องทัก
"รุนหวัด เจสฯ มานานยัง??"
"แหงล่ะ ฉันไม่ใช่คุณนายตื่นสายอย่างเธอนี่" เจสสิก้าตอบ
"ตอกย้ำกันเข้าไป (- -')" ยังไม่ทันที่กลอร่าจะพูดต่อ เสียงประกาศก็ดังขึ้น
"ทุกท่านโปรดอยู่ในความสงบ พิธีสำเร็จการศึกษาจะเริ่ม ณ บัดนี้"
"เธอมาได้ทันเฉียดฉิวจริงๆ" เจสสิก้ามองกลอร่าพร้อมพูดย้ำ
"(- -')" หน้าของกลอร่าอีกครั้ง
หลังพิธีสำเร็จการศึกษา หนุ่มสาวก็แยกย้ายกันเป็นกลุ่มๆ ต่างพูดคุยเฮฮากันตามประสา คู่เต้นรำนัดแนะเวลาเพื่อไปงานพรอมฯ บ้างก็สนทนากันถึงแผนการในอนาคต บางคนจบแล้วทำงาน บ้างก็ศึกษาต่อระดับมหาวิทยาลัย
"เฮ้... 2 สาว หาคู่เต้นรำสำหรับคืนนี้ได้รึยังจ๊ะ??" ชายหนุ่มร่างสูงทัก แล้วเดินมาหากลอร่ากับเจสสิก้า
"พูดอะไรออกมาน่ะ เอล" เจสสิก้าตอบ "คิดว่าพวกฉันเป็นใครยะ ถึงจะหาคู่เต้นไม่ได้น่ะ??!!" มองหน้าอลันแบบหาเรื่องนิดๆ
"คร้าบบ ข้าน้อยผิดไปแล้ว มิบังอาจดูหมิ่น 2 สาวดาวโรงเรียนหรอกครับ" เอลรีบพูดเพราะเกรงสายตาพิฆาตจากเจสฯ
"แล้วนี่นายหาคู่เต้นได้แล้วเหรอ ถึงได้มาถามเจสฯกับฉันน่ะ??" กลอร่าถามยิ้มๆ กลับไปบ้าง
"อ๊ะ... แน่นอน!! มือชั้นนี้แล้ว รับรองเป็นคนที่พวกเธอก็ยังนึกไม่ถึง"
"โอเคๆ ขอให้เธอ 2 คน โชคดีละกันนะ ส่วนฉันก็ขอตัวล่ะ เพราะคืนนี้มีฉลองกับคุณพ่อคุณแม่" กลอร่าบอกเพื่อนสนิททั้ง 2 คน
เจสสิก้ากับเอลหันมามองกลอร่าพร้อมกัน "ว่าไงนะ??!!"
"โจเซฟคงมารอแล้ว ฉันไปก่อนนะ ไว้เจอกัน" กลอร่าพูดจบก็เผ่นหนีไปที่รถทันที ขืนไม่ใส่เกียร์วิ่งได้โดนล็อกตัวไว้พอดีน่ะสิ เธอคิดในใจ
"กรี๊ดดดดดดดด" โครม!!!!
"ขออภัยในความไม่สะดวก เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุที่ทางโค้งหน้า กรุณาเปลี่ยนเส้นทางเดินรถ"
ตะวันกำลังลับขอบฟ้า บรรยากาศกลับสับสนวุ่นวาย ถนนบางส่วนถูกปิดกั้นเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ชนกัน ตำรวจหลายนายต้องคอยคุมสภาพจราจร ผู้สื่อข่าวโทรทัศน์ก็ทำหน้าที่รายงาน
"ข่าวด่วน!! เกิดอุบัติเหตุรถยนต์ชนกันบริเวณโค้งมรณะ ไม่มีผู้เสียชีวิต แต่มีผู้โดยสารสูญหาย!! น่าแปลกทีเดียวนะคะ ที่สำคัญบุคคลที่ว่านี้คือ กลอร่า เอลิงตัน สาวน้อยทายาทกลุ่มธุรกิจเอลิงตัน ตระกูลมหาเศรษฐีอันโด่งดัง เธอหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยหลังเกิดอุบัติเหตุ ไม่ทราบว่านี่จะเป็นการลักพาตัวกันรึเปล่า??!!"
"เกิดอะไรขึ้นโจเซฟ คุณหนูล่ะ คุณหนูของฉันอยู่ไหน??!!" มาธาร์ตรงเข้ามาถามด้วยความร้อนรนหลังทราบเรื่องจากตำรวจ
"ฉันไม่รู้... มาธาร์ ฉันไม่รู้!! อยู่ดีๆ เจ้าบ้านั่นก็ขับรถตัดหน้า รถเสียหลัก คุณหนูกรีดร้อง แล้วแสงสว่างนั่นก็ไม่รู้มาจากไหน ฉันรู้สึกตัวอีกทีรถก็อยู่ในสภาพนั้น ส่วนคุณหนูหายไป มาธาร์ หายไป... แบบไร้ร่องรอย" โจเซฟเล่าอย่างจนปัญญา
"โธ่... คุณหนู นี่ฉันจะทำยังงัยดี จะเรียนคุณท่านได้ยังไงกัน???" สาวใหญ่รำพันทั้งน้ำตา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น