คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 2 : My Boss and Kim Junsu [100%]
happy birthday opal...ไม่รู้จะให้ของขวัญพี่ป้อยังไงอ่ะ...มาอัพนิยายแทนละกัน 555555+
มาอัพแล้วววววว โฮกกกก โทษครับที่ดอง งานเยอะไม่ได้แต่งเลยอ่ะ - * - แหะๆ ยกโต๊ดให้ป๋มเต๊อะ โฮกกก - * -.
เซียชอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านแล้วยังไงก็เม้นต์ทีนะครับ โฮกกกกก
=========================
Chapter 2 : My Boss and Kim Junsoo....
ไม่นานนักหลังออกจากคอนโดเขาก็มาถึงตึกสำนักงาน... ชางมินเดินเข้าไปในตึกด้วยหัวใจที่พองโต ถ้าเขาทดลองงานวันนี้ผ่าน... โอกาสที่เขาจะได้เขียนคอลัมน์ตามใจชอบก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม....(ทำไม ในเมื่อยังไงเขาก็ทำคอลัมน์เกี่ยวกับอาหารอยู่ดี???)
"ชิม ชางมินครับ" หนุ่มหน้าใสบอกชื่อเขาพร้อมกับยิ้มหวานให้กับเลขาสาวสวยหน้าห้องของประธานปาร์ค ยูชอน เจ้าของนิตยสารที่เขาเขียนคอลัมน์อยู่....
"คุณปาร์ครออยู่ด้านในแล้วนะคะ เข้าไปได้เลยค่ะ..." หญิงสาวพูดตอบ..ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นมาเพราะรอยยิ้มจากชายหนุ่ม....
"ขอบคุณครับ" ชางมินผลักประตูเข้าไปด้านใน...ห้องทำงานของประธานปาร์คกว้างขวาง ไม่เหมือนคอกของเขาที่ทั้งแคบและรก
"ชิม ชางมินใช่ไหม..." ชายหนุ่มหน้ามลนั่งบนเก้าอี้หมุนสีดำ...ชางมินแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าประธานของนิตยสาร STAR KOREAN จะเป็นชายหนุ่มที่ดูแล้วอายุน่าจะมากกว่าเขาประมาณ 1-2 ปี...ใบหน้าอ่อนเยาว์แลดูจริงจังเพราะมีแว่นตาหนาเตอะสวมอยู่
"ฉันปาร์ค ยูชอน...ยินดีที่ได้รู้จัก" หนุ่มหน้ามลผายมือเป็นเชิงให้ชางมินนั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้า....
"ยินดีที่ได้พบครับ...เอ่อ...คุณปาร์ค" ชางมินตอบ...ท่าทีเกร็งของเขาทำเอาประธานปาร์คหัวเราะชอบใจ
"ไม่ต้องเกร็งอย่างนั้นก็ได้"
"เอ่อ...ครับ" ท่าทีเป็นมิตรของประธานปาร์คทำให้ชางมินผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง...
"ไปทดลองงานกับฉัน...ฉันมีกฎอยู่ 3 ข้อ"
"เอ่อ....ครับคุณปาร์ค" ชางมินกำมือแน่นเหมือนทุก ๆ ครั้งที่เขาเครียด
"กฎข้อที่ 1...นายห้ามเรียกฉันว่าคุณปาร์ค...ให้เรียกฉันว่าพี่" ชางมินมองประธานอย่างแปลกใจ...
กฎบ้าอะไรกัน
"กฎข้อที่ 2...นายห้ามพูดกับฉันเหมือนฉันเป็นเจ้านาย พูดกับฉันเหมือนว่าฉันเป็นเพื่อนนาย ชางมิน" ชางมินฟังกฎข้อต่อไปแล้วอ้าปากค้าง...ประธานปาร์คคิดจะทำอะไร
"กฎข้อสุดท้าย...ถ้านายทำตัวเกรงใจฉันหรือทำผิดกฏข้อ 1 เมื่อไหร่...นายก็จะโดนฉันไล่ออกทันที...แค่นี้คงเข้าใจนะ" กฎข้อสุดท้ายของยูชอนทำเอาชางมินต้องคิดหนัก...เราต้องทำตามกฎ
บ้า ๆ นี่จริง ๆ ใช่ไหมเนี่ย !!!
"เข้าใจครับ...คุณ...เอ้ย ไม่ใช่สิ พี่ยูชอน" ชางมินจำต้องทำตามกฎเหล็กของประธานอย่างเสียไม่ได้...เพื่อความอยู่รอดของหน้าที่การงาน ชางมินสู้ตาย...ไฟท์ติ้ง !!
ถึงแม้ว่ากฎทั้งสามข้อของประธานปาร์คจะดูบ้าและงี่เง่า....แต่สำหรับเขาแล้ว กฎที่ตั้งขึ้นมา...เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงคำว่า 'เพื่อน' ถึงแม้ความรู้สึกของการมีเพื่อนที่เขาได้รับนั้น...จะบางเบา แต่เพียงแค่นี้....ก็ทำให้เขาพอใจแล้ว
ปาร์ค ยูชอน นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่ดูจะเพียบพร้อมไปเสียทุกอย่าง ไม่ว่าจะทั้งเรื่อหน้าตาและเงินทอง...ไม่ว่าใคร ๆ ต่างก็คิดว่าเขาเป็นบุคคลที่มีความสุขที่สุดคนหนึ่ง จึงไม่น่าแปลกเลยที่สาว ๆ ทั้งหลายจะมารุมล้อมเขา รวมทั้งผู้คนมากมายที่เขามาตีสนิทและทำความรู้จักกับเขา...แต่ทุก ๆ คนที่เข้ามาในชีวิตของเขา กลับต้องการเพียงแค่เงิน...เงินของเขาเท่านั้น....
ด้วยความที่พ่อแม่แยกทางกัน...หลังจากที่เขาต้องมาอยู่กับพ่อ ..พ่อที่เอาแต่ทำงานทุกวัน... พ่อที่เห็นหน้าเขาเดือนละ 2 ครั้ง... เพราะเหตุนี้ยูชอนจึงมีเพียงน้องชายที่มาเติมความอบอุ่นให้กับชีวิตเขา... หลังจากที่พ่อของเขาตายไป มรดกที่ตกทอดมาถึงพร้อม ๆ กับธุรกิจนิตยสาร ทำให้เขาต้องรับภาระต่าง ๆ ของบริษัท...และคำว่าเพื่อน ก็หายไปในเวลาเดียวกัน
ในร้านเบเกอรี่เล็ก ๆ ที่พลุกพล่านไปด้วยผู้คน ชายหนุ่มผู้หนึ่งนั่งรอใครบางคนอยู่ เขาสวมหมวกและแว่นตาสีชาเพื่ออำพรางใบหน้า กาแฟหอมกรุ่นสองแก้ววางอยู่บนโต๊ะ...หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ จ้องผู้จัดการหนุ่มหล่อชาวจีนที่เดินเสิร์ฟขนมอย่างเอาเป็นเอาตายผลัดกับคอยมองนาฬิกาข้อมือเรือนสวยราวกับว่า หากเลยเวลานัดไปเพียง 1 นาทีเธอก็พร้อมที่ไปจากร้านได้ทุกเมื่อ
“ขอโทษครับที่ให้รอ” ปาร์ค ยูชอนเดินเข้ามาในร้านตามมาด้วยชางมิน ก่อนที่จะนั่งลงที่โต๊ะ
“รีบ ๆ สัมภาษณ์เข้า...ฉันมีถ่ายละครต่อ” เรียวปากบางเอ่ยคำออกมาด้วยท่าทางที่ดูหยิ่งยโสในสายตาของผู้คน
“สวัสดีครับ...ผมปาร์ค ยูชอน นิตยสาร Star korean ครับ” ยูชอนแนะนำตัวอย่างสุภาพ
“จียอน!!” หนุ่มสวมหมวกเอ่ยกับหญิงสาวด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
“คะ....”
“ทำไมเธอถึงให้หนังสือทุเรศนี่มาสัมภาษณ์ฉัน” ร่างบางตะโกนลั่น...เสียงแหลมสูงของเขาทำให้คนทั้งร้านมองมาอย่างสงสัย...แต่เขากลับไม่มีท่าทางจะอายแม้แต่น้อย
ในเมื่อเสียงที่ทุกคนได้ยิน...เป็นเสียงของ ‘คิม จุนซู’ นักแสดงชื่อดังที่มีผลงานมากมาย ไม่ว่าจะ
เป็นงานละคร งานพิธีกร หรือแม้กระทั่งรายการโชว์ใด ๆ ก็ตาม...หากมีคิม จุนซูร่วมอยู่ด้วยแล้ว เรตติ้งของชิ้นงานจะสูงแทบทะลุชาร์ตเลยทีเดียว.... อีกทั้งเขายังเป็นหนุ่มที่สาว ๆ ทั่วเกาหลีโหวตว่าอยากจะมีจูบแรกด้วยมากที่สุดอีกด้วย....
แต่ความสำเร็จต่าง ๆ คงจะมีได้ยาก ถ้าไม่มีเธอคนนี้...อี จียอน ผู้จัดการสาวที่ยอมโดนก่นด่าทุก ๆ วัน....ถึงแม้ว่าความจริงเธออยากจะกระชากหัวบวม ๆ ของดาราดังคนนี้มาตบซักสิบทีให้สาสมกับนิสัยแย่ ๆ ที่มาลงกับเธอก็ตาม แต่เธอก็ยอมทำงานต่อไป ด้วยเหตุผลที่ว่า...‘เงินดี’...เธอจะเก็บเงินต่อไป...จนถึงวันไหนที่เธอรวย....เธอจะลาออกแล้วมาเหยียบหน้าเจ้านายเก่าให้หายแค้นซะ....แต่ตอนนี้ วัน ๆ เธอก็ได้แต่สาปแช่งให้จุนซูไม่มีแฟนไปตลอดชาติเท่านั้นเอง...
“ขอโทษค่ะ...ก็ฉันเห็นว่าประธานบริษัทจะขอสัมภาษณ์นี่คะ...ดิฉันเลยตอบตกลงเพราะเราอาจจะสร้างทัศนคติที่ดีกับ Star korean ได้บ้าง” จียอนพูดอย่างนอบน้อม...แต่ก็ไม่อาจจะดับอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเจ้านายขี้วีนคนนี้ได้...
“แต่ไอ้หนังสือบ้านี่มันลงข่าวฉันแต่ละที...มีบ้างไหม ที่จะเขียนถึงฉันในทางบวกน่ะ” จุนซูระเบิดอารมณ์ออกมา...คนที่นั่งอยู่ในร้านมองมาที่เขาเป็นสายตาเดียว...แต่จุนซูก็ไม่ได้สนใจซักนิด
“แต่มาวีนแตกกลางร้านเค้กอย่างนี้จะให้ผมไปเขียนข่าวดี ๆ ได้ยังไงล่ะครับ...” ชางมินพูดหน้าตาย...แต่ยูชอนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ กลับหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง...
‘ประธาน...สุขุมหน่อย...สุขุมสิฟะ หัวเราะบ้าอยู่ได้ เดี๋ยวจุนซูเขาก็เอาส้อมจิ้มตาหรอก’หนุ่มหน้า
ใสคิดในใจ...เพราะถ้าพูดออกไปตอนนี้คงจะเสียฟอร์มขรึมที่เก๊กมานาน....
“...” จุนซูพูดอะไรไม่ออก...เขานั่งลงทันทีแต่สีหน้าไม่พอใจยังเห็นได้ชัด จียอนที่นั่งข้าง ๆ ลอบยิ้มอย่างอารมณ์ดี...
“งั้นผมเริ่มสัมภาษณ์เลยนะครับ...” ยูชอนยังคงหยุดเสียงหัวเราะของเขาไม่ได้...ชางมินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ลอบมองมือของดาราใหญ่ ที่ตอนนี้กำช้อนคนกาแฟในมือแน่นจนเกือบจะหักอยู่แล้ว
“มีข่าวมาว่า...คุณจะเล่นหนังเรื่องใหม่กับโค อาราเหรอครับ” ชางมินรีบยิงคำถามไปใส่....และก็ได้ผล เขายังคงรักษาชีวิตของช้อนคันน้อย ๆ ไว้ได้ ชางมินไฟท์ติ้ง !!
“จะเริ่มเปิดกล้องประมาณอาทิตย์หน้าแล้ว...” จุนซูตอบห้วน ๆ
“แล้ว...คุณคิดว่าโค อาราเป็นคนยังไง” ยูชอนเปิดประเด็นต่อ...จียอนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหัวเราะเบา ๆ
“โค อารา....ไม่เห็นน่าสนใจเลย ผมว่าแดนเนี่ยล เฮนรี่ที่เป็นพระรองยังน่าสนใจกว่าอีก”
“คุณชอบผู้ชายงั้นเหรอ” ยูชอนเลิกคิ้วสูง ก่อนจะมาคิดถึงคำถามที่ตัวเองถามออกไป....ถามตรงไปหรือเปล่านะ?? ถามอย่างนี้ไปใครเขาจะตอบกัน
“ใช่สิ!!”
ความคิดเห็น