เขียนอย่างไร

เนื้อเรื่อง

      เขียนอย่างไรให้ผู้อ่านชอบ

       ก็พอจะบอกได้ดังนี้นะคับ (แหะๆ เอาทริกเค้ามาอะ  จิงๆแล้วเราเขียนไม่เปนอะ คึคึ)

มีความรู้แต่น้อย  แต่งตาม  รู้เฮย  เพื่อให้มหิษี  อ่านบ้าง หากรอต่อมีความ  รู้มาก

จึงแต่งจะเลยค้าง  อีกนาน

1. เขียนอ่านง่าย  โดยฝึก จากการฟังมาก  เขียนมาก  และอ่อนโยน)

2. คิดก่อนเขียน  โดยใคร  ทำอะไร  ที่ไหน  อย่างไร  เมื่อไหร่

3. ถูกเป้าหมาย  คือ เขียนตรงหัวข้อเรื่องที่วางไว้ไม่อ้อมค้อมเกินไป

4. ใช้คำชินหูชินตา  ชื่อก็บอกแล้วนะคับ คือ ใช้คำที่คนส่วนใหญ่เข้าใจฮะ

5. เหมาะสมชัดเจน  คือ การใช้คำให้มีความหมายทางเดียวคับ

6. คำคุณศัพท์ใช้น้อย

7. เขียนสั้นได้ใจความ

8. วรรคสั้นดีกว่าวรรคยาว  เพื่อให้อ่านง่าย และไม่อ่านข้ามไงหละฮะ

9. ไม่ลีลาซับซ้อน  คือ ให้ผู้อ่านเข้าใจง่าย ไม่ต้องตีความ

10. เขียนแจ่มแจ้งตรงความคิด   คือ เขียนโดยที่ผู้อ่านจะไม่สงสัย เช่น ประโยคคำพูดควรมีชื่อผู้พูดกำกับด้วย

11. ตรวจและแก้ไข

12. แสดงความคิดของตน  คือ เป็นการสื่อเจตนารมณ์ของผู้เขียนให้ผู้อ่าน

นานาประเทศล้วน  นับถือ  คนที่รู้หนังสือ  แต่งได้  ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า ใครเยาะกวีไซร้  แน่แท้  คนดง

การเขียนนวนิยาย (เอามาจากเค้าเหมือนกานนะ หุหุ)

         เรื่องราวที่มีพฤติกรรมต่อเนื่องกัน เป็นเรื่องสมมติหรือจริงก็ได้  นวนิยายมีมีพฤติการณ์หลายอย่างเกี่ยวพันกัน จุดมุ่งหมายอาจมีหลายอย่างทั้งจุดมุ่งหมายหลักและจุดมุ่งหมายรอง มีรายละเอียดแทรกเรื่องทำให้เรื่องยืดยาวออกไป เทคนิคคนเป็นนักเขียนนิยาย

1. สามารถเล่าเรื่อง

2. สามารถสร้างตัวละคร

3. สามารถให้ฉากและบรรยากาศของเรื่อง

4. สามารถสร้างพฤติกรรมตัวละคร

5. สามารถให้บทเจรจา

6. สามารถผูกเรื่อง

7. สามารถเสนอแนวเขียวแนวคิดแปลกใหม่

ข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ  ฝีมือ  นายตำรา ณ เมืองใต้ให้ข้อคิดว่า

“...บรรดาศิลปะทุกประเภทย่อมเกี่ยวกับการแสดงฝีมือ...............จะต้องทุ่มเทจิตใจทั้งหมดลงในงานของตนมิฉะนั้นศิลปะก็มิเกิด  ถึงเกิดก็มิเป็นศิลปะเอก .......................”(ผมยกมาเป็นบางตอนที่ตรงประเด็นนะฮะ  จริงๆแล้วขี้เกียจพิมอะ หุหุ)

หลักสำคัญในการเขียนนวนิยาย

1. การวางโครงเรื่อง (Plot)

2. บทสนทนาโต้ตอบ (Dialogue)

3. อุปนิสัยของตัวละคร (Character)

4. ฉาก (Setting)

1. การวางโครงเรื่อง

เป็นเรื่องสำคัญที่สุด  ต้องวางรากฐานให้เรียบร้อยแล้วจึงลงมือแต่ง  หากไม่วางจะทำให้เรื่องสับสน  สัดส่วนไม่ชัดเจน  จุดเด่นอยู่ในที่ไม่เหมาะสม สาระสำคัญในการวางโครงเรื่องคือ

1.1. บ่อเกิดของเรื่อง

1.2. ฉากชีวิต

1.3. ฉากจบของเรื่อง    (เป็นที่สำคัญที่สุด  ต้องขมวดปมหรือคลี่คลายใจความสำคัญที่ปิดมาแต่ต้นอย่างชัดเจน ละเอียดถี่ถ้วยและ แจ่มแจ้ง)

2. บทสนทนาโต้ตอบ

มีทั้งไพเราะ  แย้งความ  แสร้งทำ  ต้องสรรมาอย่างดี เพื่อผู้อ่านได้ซึ้งในบท  เรื่องที่ดีควรมีลักษณะ

2.1. ทำให้เกิดอารมณ์  โดยแฝงความรู้ศึกของตนในนิยาย  โดยมีอารมณ์ในการเขียนบท

2.2. รอยพิมพ์ใจ   เป็นสิ่งที่ฝังใจ  เป็นภาพประทับใจ  คอยหลอกหลอนความรู้สึกตลอดเวลา เช่น

“เมื่อล้มกลิ้งใครหนอวิ่งเข้ามาช่วย   และปลอบด้วยนิทานปลอบขวัญให้

หรือจูบที่เจ็บชะมัดปัดเป่าไป   ผู้นั้นไซร้ที่แท้แม่ฉันเอง”(จาก  พระราชธรรมนิเทศ)

2.3. รสนิยม  คือความใฝ่ฝันที่จะเป็นนักเขียนจะทำให้เขียนได้ดีขึ้น

3. อุปนิสัยตัวละคร

เรื่องยาวควรใช้ตัวละครให้มาก ควรวางอุปนิสัยของตัวละครให้แน่นอนก่อนจึงเขียนต่อ  สิ่งที่นักเขียนควรคำนึงถึงมากที่สุดคือ  ผลงานทุกชิ้นที่เผยแพร่ออกไปนั้น เป็นการบ่งบอกแสดงถึงนิสัยใจคอที่แท้จริงของผู้เขียน  บอกถึงความละเอียดถี่ถ้วน  ความรอบคอบ และความพร้อม

4. ฉาก

มีความสำคัญต่อเรื่องเป็นอย่างมากเพราะจะเป็นฐานให้ตัวละครแสดงบทบาท  มีข้อควรคำนึง 2 อย่างคือ

4.1. เลือกฉากเหมาะสมกับเรื่อง  ทำให้บรรยากาศทำให้ผู้อ่านเหมือนอยู่ในชีวิตจริง เท่ากับชนะใจผู้อ่าน

4.2. ต้องรู้จักฉากที่ตนเขียนอย่างดีที่สุดจะได้เคอะเขินผิดพลาด  อันจะทำให้ผู้อ่านหมดศรัทธา   (วันนี้พอแค่นี้นะฮะ บาย แล้วผมจะเอามาเพิ่มต่อนะ)

สูตรการเขียนเรื่องสิบสามสูตรฮะ

1. สูตรซิลเดอเรลลา    เป็นเรื่องที่นางเอกเจอความลำบากในตอนต้นแล้วโชคดีตอนหลัง

2. สูตรชายพบหญิง (555 ถ้าชายพบชายจาเปงไงเนี่ย อิอิ) ก็แบบประมาณว่า ชายเจอหญิงแล้วปิ๊งอย่างแรง จึงพยายามตามหาหญิงผู้นั้นให้พบ

3. สูตรเรื่องตะวันตก   เป็นชีวิตที่ต่อสู้กับอิทธิพลประจำถิ่น และอาจมีเรื่องรักมาเกี่ยวข้องก้ด้าย

4. สูตรหนามยอกเอาหนามบ่ง  เรื่องจะดำเนินโดยตัวละครจะแก้ลำกัน  ฉลาด โง่ หรือ แกมโกงมีเล่ห์ต่างๆทันกัน (ประมานว่าหักหน้าทักษิณ…..(- -#)โอ๊ะหักเหลี่ยมอะเหลี่ยม หุหุ)

5. สูตรต้มหมู  การหลอกต้มตุ๋นหลอกลวง รวมไปถึงการ BM (อย่าคิดว่ายี่ห้อรถนา แบล๊คเมล์ นะฮะรุจักป่าวเนี่ย)

6. สูตรสามเหลี่ยม  ก็รักเส้าคับ  เจ็ดแปดเส้าก็ม่ายว่าน๊า

7. สูตรต้นร้ายปลายดี   เรื่องเป็นการดำเนินตัวละครชั่วร้ายให้กลายเป็นดี หน้ามือเป็นหลังมืออะ

8. สูตรครอบครัว    เป็นเรื่องความรักภายในครอบครัว  มรดก และสถานการณ์ที่เกิดในครอบครัว

9. สูตรชุมชน   เป็นการแสดงให้เห็นภาพของชุมชน

10. สูตรสำเร็จ   ตัวเอกจะมีเจตนามุ่งมั่นอย่างแรง(ขอเน้นอย่างแรง)กล้าที่จะทำสิ่งหนึ่งให้สำเร็จตามความต้องการ หรือ ความทะเยอมะยานของตน

11. สูตรลับ  เป็นเรื่องที่ตัวเอกต้องออกจากถิ่นที่อยู่อาศัยด้วยเหตุต่างๆ หรือบางประการ  และดำเนินชีวิตภายนอกในโลกกว้าง เมื่อกลับมาก็เกิดเหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอีกโดยที่คาดไม่ถึง

12. สูตรเสียสละ   การเสียสละอย่างใดอย่างหนึ่งของตัวละคร  ด้วยสภาพบังคับหรืออาจเต็มใจ  เพื่อเกียรติยศ  เงินทอง  ชื่อเสียง  หรือคนที่เรารัก (อ๊า… โรแมนติก แหะแหะ)

13. สูตรแก้แค้น  เรื่อง ล้างแค้น จองเวร จากบรรพบุรุษโครตเง้าวงศ์ตระกูลลามมาถึงรุ่นลูกหลานอย่างที่เค้าว่า (อะ…แห่ม) - - # “บุญคุณต้องทดแทน  แค้นต้องชำระ”

      >>แล้วก็จบลงนะฮะสิบสามสูตรสองสม…เอ้ย ม่ายช่ายของผมของเค้าอะ ต่อไปจะเอาการตั้งชื่อมาลงนะฮะ แล้ว ครายอยากผสมสูตรใหม่ ได้ก็เอามาบอกการบ้างน๊า ฮะ ^ ^

หวัดดีฮะตอนนี้เรามาต่อเรื่องการตั้งชื่อนะฮะ

การตั้งชื่อเรื่อง

หลักนะฮะ คือ เหมาะและครอบคลุมเรื่อง จำง่าย และคมคาย มีหลายแบบนะฮะ

         ใช้ชื่อตัวละครสำคัญ

         ใช้ชื่อสถานที่สำคัญของเรื่อง

         ใช้แนวคิดของเรื่อง

          ใช้เหตุการณ์ของเรื่อง

          ใช้สัญลักษณ์ของเรื่อง

          ใช้อารมณ์แฝงในเรื่อง

           ใช้คำคล้องจองกระทัด คมคาย

          ตั้งให้ผู้อ่านงงในความหมาย  เช่น  ศัตรูที่รัก   คางคกแสนสวย  กระทวยแมนแมน  เว้ยมั่วแล้วมั่วแล้ว ^ ^ แหะแหะมันไปหน่อย

         ใช้ลักษณะของเรื่องบอกไว้ชัด

         ใช้ชื่อยาวยาวให้ทึ่ง

        เช่น  ลูกของใครทำอะไรในห้องเรียน   (แล้วก็จบนะฮะ วันนี้บายละ บ๊ายบาย Ü )

สวัสดีคับ ผมนายสายลมน๊า  วันนี้เอาวิธีการเขียนนวนิยายมาให้เพื่อนอ่านกันนะฮะ เป็นหมวดความรู้คับ  ก็วิธีเขียนขอของคนอื่นเค้ามมาเขียนคับผมไม่ได้เขียนเองนะฮะ  (ผมยังเขียนนวนิยายม่ายเปงเรยอื่นเปงอย่างเดียวนิ  หุหุ)