คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
"ในที่สุดก็ถึงซะที"เด็กหนุ่มเอ่ยพลางบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบหลังจากต้องทนนั่งอยู่บนเครื่องบินเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว
พยายามคลายเนคไทออกอย่างอึดอัดดวงตากวาดมองไปรอบตัวขณะที่เดินออกจากด่านตรวจของสนามบินในอิตาลีโดยไม่สนใจ
สายตาของคนรอบข้างที่มองตนอย่างสนใจ
มันก็น่าจะมองอยู่หรอกนะ เด็กหนุ่มคิดพลางก้มมองเสื้อผ้าของตนที่สวมใส่อยู่
ก็ทั้ง ๆ ที่ดูอายุ 16 ปีแต่ดันใส่ชุดสูทสไตล์อิตาลีราคาแพงมาเดินอยู่ในสนามบินคนเดียวนี่นา
เด็กหนุ่มคิดโดยไม่รู้เลยว่ายังมีเหตุผลอื่นอยู่อีก...ดวงตาสีน้ำตามกลมโตคู่สวยกวาดสายตามองกลุ่มคนที่ยืนอยู่อีกฟากของรั้วกั้น
ซึ่งต่างก็ชูป้ายเขียนชื่อคนที่ตนจะมารับแต่ไม่ว่าเด็กหนุ่มจะมองยังไงก็ไม่เห็นชื่อของตนเลยแม้แต่นิดเดียวจึงเดินฝ่าฝูงชน
เหล่านั้นออกมาแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังประตูทางออกแต่ก็ยังมองหาคนที่ว่าจะมารับตนอยู่พลางนึกย้อนถึงสาเหตุที่ตนต้องมาเผชิญ
ชะตากรรมอยู่ที่อีกซีกโลกหนึ่งตามลำพัง
.............
ย้อนกลับไปเมื่อวันก่อน
"นายว่าไงนะ รีบอร์น" เด็กหนุ่มถามอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"นายต้องไปเรียนรู้งานของการเป็นบอสของวองโกเล่แฟมมิลี่ที่อิตาลี วันนี้ คนเดียว ฉันจัดการเรื่องลาหยุดกับเรื่องของพวกผู้พิทักษ์คนอื่นไว้แล้วไม่ต้องเป็นห่วง" ครูนักฆ่าเอ่ยพลางจิบชาของตนอย่างสบายใจ
"แต่ว่ารีบอร์น" เด็กหนุ่มทำท่าจะเอ่ยค้าน
"เมื่อ 2-3 วันก่อน รุ่นที่ 9ติดต่อมาหาฉันบอกว่าอยากให้สึนะไปเรียนรู้งานและเชื่อมความสัมพันธ์อันดีกับหน่วยงานที่จะมาทำงานใต้การปกครองของนายในอนาคต ฉันเลยเสนอไปว่าให้นายไปอยู่ทำความรู้จักกับหน่วยงานที่ว่านั่น หนึ่งอาทิตย์ เที่ยวบินไปอิตาลีจะออกตอน 4 ทุ่มวันนี้ ข้าวของจำเป็นเตรียมไว้ให้ที่โน่นแล้วที่นายต้องทำตอนนี้คือ เปลี่ยนใส่ชุดสูทที่รุ่นที่ 9สั่งตัดและส่งมาให้นายที่แขวนอยู่นั่นและนำสำภาระซึ่งก็คือตัวนายขึ้นเครื่องไปเท่านั้นเอง" ครูสอนพิเศษเอ่ย
"แต่..."
"จะมีคนของหน่วยงานที่ว่ามารับนายที่สนามบิน ไม่ต้องห่วงนายจะรู้ได้ว่าเป็นใครภายในการมองแวบเดียวแล้วเขาจะพานายไปเอง"
"เดี๋ยวก่อนสิ"
"ไปเตรียมตัวซะ ไม่งั้นตายนะเฟ้ย" ไม่ว่าเปล่าครูจอมโหดยังเล็งปากกระบอกปืนมายังลูกศิษย์ผู้น่าสงสารที่ต้องรีบกุลีกุจอไปเตรียมตัวตามคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้พร้อมเสียงตะโกนในใจ
แล้วทำไมฉันต้องไปด้วยฟะและอีกอย่างนึง.....ตรูไม่อยากเป็นมาเฟียยยยยยย TT[]TT
...............
จบการย้อนความ
เด็กหนุ่มถอนหายใจเบา ๆ ขณะที่เดินต่อไปเรื่อย ๆ ดวงตายังคงกวาดมองไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่หน้าประตูทางออก เมื่อตาคู่สวยสะดุดที่เงาร่างสูงโปร่งที่ยืนย้อนแสงอยู่หน้าประตู สไตล์การแต่งตัวที่เด่นสะดุดตา แม้มองเห็นหน้าไม่ชัดก็รู้ได้ทันทีว่าใคร
ใบหน้าของเด็กหนุ่มซีดเซียวลงถนัดตาเมื่อเห็นร่างตรงหน้า ดวงตาสีแดงเปล่งประกายเย็นเยียบจ้องมองร่างเล็กนิ่ง
เดี๋ยวก่อนสิ หน่วยงานที่เราต้องไปอยู่ทำความสนิทสนมด้วยตลอด 1 อาทิตย์ที่ว่า........
อย่าบอกนะว่าเป็น......=_=!!
TBC
ความคิดเห็น