คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 ♥ รักวุ่นวายของคุณชายไร่องุ่น
“พี่คชาเคยมาที่นี่ไหมคะ” เสียงใสของหญิงสาวลูกครึ่งดังขึ้นภายในรถ ก่อนจะหันหลังกลับมารับคำตอบจากคนที่ต้องการถามที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“เคยครับ ตอนเด็กๆน่ะครับ”คชาตอบก่อนจะยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้าด้วยความเอ็นดู ก่อนจะเหลือบสายไปมองกระจกรถตรงหน้า แล้วก็เห็นมีสายตาของคนที่กำลังขับรถอยู่ชำเลืองมองมาที่ตัวเอง
“พี่เต๋ามองมอเตอร์ไซต์ข้างหน้าด้วยสิ เกือบชนแล้วเห็นไหม”ยูกิรีบท้วงหลังจากที่พี่ชายตัวเองเกือบขับรถชนมอเตอร์ไซต์ที่ขับอยู่ด้านหน้า “ให้หนูขับแต่แรกก็สิ้นเรื่อง” ยูกิพูดอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังไปสนทนากับแขกคนใหม่ของไร่อย่างสนุกสนาน แต่ตั้งแต่ทั้งสามขึ้นรถมากลับไม่มีบทสนทนาของชายทั้งสองคนเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทั้งสองทำตัวเป็นเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน และก็ไม่คิดจะคุยกันเลย เพราะต่างคนต่างมีความคิดของตัวเองอยู่ในใจที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้นอกจากตัวพวกเขาเอง
“เย้!! ถึงแล้ว”เสียงของหญิงสาวคนเดียวภายในรถตะโกนขึ้นเมื่อพี่ชายขับผ่านชื่อป้าย “ไร่องุ่นเพียงพอ” เข้าไปตามทาง แล้วดูท่ายูกิจะดีใจยิ่งกว่าคชาเสียอีก ทั้งๆที่ยูกิก็ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ทุกวัน แต่ดูเหมือนคชาจะยิ่งอารมณ์บ่จอยเข้าไปใหญ่เมื่อนั่งคิดว่าต้องมาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อีกหลายวัน ถ้าไม่ติดว่ามีคนคนนั้นอยู่ เขาคงจะรู้สึกดีที่ได้มาที่นี่ แต่ไหงกลับต้องมาเจอกันจนได้
“...”คชายังคงนั่งเงียบอยู่เหมือนเคยแต่สายตาเขากลับไม่นิ่ง เขากำลังมองออกไปนอกหน้าต่างรถขณะที่เต๋ากำลังขับรถไปตามทางที่ค่อนข้างจะขรุขระ วิวด้านหน้าทำให้คชารู้สึกดีขึ้นมาก เมื่อมองลงไปไกลๆก็จะเห็นไร่องุ่นที่เรียงกันแถวสวยงาม มองไกลออกไปอีกก็จะเห็นบ้านไม้หลังใหญ่ยักษ์ที่ตั้งอยู่บนเนินเขา ซึ่งเขาเดาได้ทันที่ว่า นั่นแหละคือที่พักที่เขาจะได้พักผ่อนตลอด ในการอยู่ที่นี่ แต่ที่นี่กลับไม่ดีไร่องุ่นเพียงอย่างเดียว แต่มีฟาร์มเลี้ยงม้า เลี้ยงแกะ อีกด้วย บรรยากาศที่นี่ดูดีมากเสียจนเขาไม่อยากจะกลับกรุงเทพเพราะต้นไม้เล็ก ใหญ่ต่างโอบล้อมรายรอบเขาเต็มที่ทุกตำแหน่ง ...
“ไกลออกไปจากไร่มีน้ำตกเล็กๆ ด้วยนะพี่คชา วันหลังเดี๋ยวกิจะพาพี่ไปดู”ยูกิรีบอาสาเป็นไกด์ เมื่อเห็นคชากำลังสำรวจสิ่งแวดล้อมนอกหน้าต่างรถด้วยความสนใจ
“ครับ”คชาหันไปตอบรับและยิ้มให้กับยูกิ นั่นแอบทำให้คนที่ขับรถอยู่เกิดอาการหมั่นไส้เล็กน้อย ทั้งๆที่ไม่รู้เหตุผลแต่เขากลับคิดเข้าข้างตัวเองว่า คงแค่หวงน้องสาวตัวเองเท่านั้น
.
เมื่อรถมาจอดหน้าบ้านไม้หลังใหญ่ ยูกิก็รีบลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปข้างใน แต่ก็ไม่ลืมที่จะเปิดประตูให้คชาลงมา คชาลงจากรถก่อนเต๋า ก่อนจะเดินไปเปิดกระโปรงหลังรถเพื่อเอาสัมภาระของตัวเอง แต่ด้วยความเผลอทำให้เขาหยิบกระเป๋าของเต๋าออกมาวางไว้ข้างนอกด้วยก่อนจะปิดกระโปรงรถลงแล้วเดินตามยูกิเข้าไปในบ้านทันที ทิ้งให้ร่างสูงมองตามไปด้วยความรู้สึกแปลกๆที่บอกไม่ถูก
ไม่น่าเชื่อนะ ว่าโตขึ้นแล้ว...จะดูดีกว่าเมื่อก่อน...เยอะ
เต๋าคิดในใจก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามเข้าไปทันที
“คุณป้าคะ พี่คชามาแล้วค่ะ”ยูกิวิ่งเข้าไปตะโกนลั่น ทั้งๆที่คุณแม่ของเต๋าก็กำลังยืนรออยู่แล้วเพราะได้ยินเสียงของรถยนต์ดังแว่วมา
“สวัสดีครับ คุณป้า”คชารีบเดินเข้าไปสวัสดีคุณแม่ของเต๋าก่อนจะยิ้มให้ และคุณแม่ของเต๋าก็ยิ้มตอบอย่างเป็นมิตรก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ดูน่ารักขึ้นกว่าเมื่อก่อนเลยนะเรา”แม่ของเต๋าว่าก่อนจะเดินมาลูบหัวคชาอย่างเอ็นดูราวกับเป็นลูกคนนึง
“แล้วคุณป้าจะให้พี่คชาพักที่ไหนคะ”ยูกิรีบถามแทนคชา
“ห้องของเต๋าน่ะลูก”คุณแม่ของเต๋าหันไปตอบยูกิ และคำตอบนั้นกำลังทำให้คชาจะขัดขึ้นแต่ยูกิกลับพูดขึ้นมาก่อน
“แต่พี่เต๋า...”
“แม่ สวัสดีครับ”เสียงของเต๋าดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้คุณแม่ของเขาตกใจไม่น้อย
“อะไรกัน กลับมาแล้วเหรอฮะ!! เจ้าตัวดี มานี่เลยนะ ไปไหนทำไมไม่เคยบอกแม่ แล้วก็ติดต่อกันไม่ได้ ถ้าแกเป็นอะไรไปแม่จะทำยังไงฮะ”คุณแม่ของเต๋าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโหแต่ทั้งๆที่ในใจดีใจ และเป็นห่วงลูกชายคนเดียวของตัวเองมากๆ
“โอ๊ย แม่ เต๋าเจ็บแม่ เต๋าขอโทษ ทีหลังเต๋าจะไม่หนีไปอีกแล้ว”เต๋าร้องโอดโอยเมื่อโดนแม่หยิกและตี แต่ก็ไม่เถียงแม่ แต่กลับขอโทษท่านแทน เพราะตอนที่เขาทะเลาะกับแม่เขาโมโหแม่มาก แต่เขากลับคิดได้เมื่อเข้าไปอยู่ในกรุงว่าไม่มีใครที่รักและดูแลเขาได้ดีเท่าแม่ของเขาอีกแล้ว
“เอ่อ...แล้วเรื่องห้องนอน...”คชาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาเมื่อเห็นว่าสองแม่ลูกเริ่มสงบศึกลง แม่เต๋าสะดุ้งเล็กน้อย เพราะว่าตอนแรกที่ลูกชายตัวเองไม่อยู่กะจะให้คชาพักที่ห้องลูกของตัวเอง แต่อยู่ดีๆลูกชายตัวดีก็กลับมา
แม่ของเต๋ารีบตัดสินใจก่อนจะเอ่ยปากบอกไปว่า
“ก็พักห้องเจ้าเต๋าละกันลูกคชา หนูคชาก็นอนบนเตียง ส่วนเต๋าก็เสียสละให้เพื่อนหน่อย นอนกับพื้น”
“อะไรกันแม่ ไม่เอาหรอก ห้องผมนะ”
“อ่ะ เตียงห้องพี่เต๋าใหญ่ไม่ใช่เหรอ ยูกิเคยเห็นพี่สองคนก็นอนด้วยกันได้นี่คะ”
“ไม่มีทาง//ไม่มีทาง”ทั้งสองคนรีบค้านขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนจะหันไปมองหน้ากันแต่สุดท้ายกลับต้องหลบตากันทั้งคู่
“ถ้าไม่อย่างนั้นเต๋าก็ไปนอนบ้านองุ่น แล้วให้หนูคชานอนนี่”
“แม่ผมลูกแม่นะ!!”เต๋าคัดค้านเมื่อแม่เขาไล่ให้เขาไปนอนบ้านอีกหลังที่อยู่ใกล้ๆไร่องุ่นซึ่งค่อนข้างอยู่ห่างจากที่นี่ไกลพอสมควร แล้วตอนนี้ก็เริ่มดึกแล้ว เขาเหนื่อยจนไม่อยากจะทำอะไรแล้ว
“งั้นก็นอนห้องเดียวกันไปเถอะนะลูก”เมื่อแม่ของเต๋าเห็นว่าพูดกับลูกตัวเองไม่ได้ผล จึงหันไปพูดกับลูกของเพื่อนแทน ซึ่งคชาเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงจำใจต้องพยักหน้ารับ แม่ของเต๋ายิ้มออกมาทันที
.
“ทำไมนายไม่ปฏิเสธไป”เต๋าเริ่มเปิดประเด็นทันทีหลังจากที่ทั้งสองคนมาอยู่ในห้องนอนที่แสนจะกว้างขวางของเต๋าที่มีห้องน้ำอยู่ในตัวหนึ่งห้องไหนจะมีระเบียงที่เปิดออกไปชมวิวด้านนอกได้อีก แต่คำถามของเต๋าที่ถามไปเขาไม่ได้ต้องการจะต่อว่าคชา แต่แค่อยากรู้เท่านั้นว่าทำไมถึงไม่ปฏิเสธไป แต่คชากลับเข้าใจไปในอีกความหมายนึง
“แม่นายไม่ใช่แม่ฉัน จะให้ฉันพูดปฏิเสธยังไงล่ะ”คชาเริ่มตอบโต้กลับ แต่ยังไม่ทันที่เต๋าจะพูดอะไรต่อคชาก็ขัดขึ้นมา “แต่นายไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวฉันนอนกับพื้นเอง”
“งั้น...ก็ตามใจนาย”เต๋าพูดขึ้นหวังจะแกล้งคชาเพราะดูจากสีหน้าก็รู้แล้วว่าคชาไม่ได้ต้องการนอนกับพื้นจริงๆ
“...”คชาพูดกำลังจะยกมือขึ้นต่อว่าเต๋า แต่เขาก็ต้องสงบสติอารมณ์ไว้เพราะเป็นสิทธิของเจ้าของห้องที่จะทำอะไรก็ได้ ว่าแล้วเต๋าก็หันหลังแล้วแอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางน่ารักนั่น ก่อนจะรีบส่ายหัวไล่ความคิดบ้าๆนั่นออกไป
.
เต๋าเมื่ออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูตัวเดียว เปลือยร่างกายท่อนบนที่ขาวสว่างเดินออกมา เมื่อคชาที่นั่งอยู่บนเตียงเห็น ก็ถึงกับตกใจ และรีบลุกขึ้นยืนจากเตียงก่อนจะหันหลังให้เต๋า
ทำไมไม่รู้จักใส่เสื้อผ้าให้เสร็จข้างในนะ คิดว่าเป็นห้องตัวเองแล้วไม่มีคนอื่นอยู่หรือไง
คชาคิดในใจก่อนจะหายใจเข้าลึกๆ ตั้งใจจะหันหลังกลับไปเพราะคิดว่าเต๋าคงใส่เสื้อเสร็จเรียบร้อย แต่พอหันหลังกลับไปกลับชนเข้ากับร่างของเต๋าเข้าเต็มๆทำให้เกือบหงายหลัง แต่ดีที่เต๋าคว้าเอาคชาไว้ได้ก่อน ทำให้ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนทำให้จังหวะหัวใจของคชาเต็นเร็วผิดปกติ แถมยังรู้สึกร้อนผ่าวบนใบหน้าจนต้องกระเถิบถอยออกมา
“ไปอาบน้ำสิ ฉันอาบเสร็จแล้ว”เต๋าพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วแกล้งเดินผ่านคชา ทำให้คชารีบวิ่งแจ้นเข้าไปในห้องน้ำทันทีแต่ก็ไม่ลืมหยิบเสื้อผ้าที่เตรียมไว้เข้าไปด้วย ท่าทีนั้นทำให้เต๋าถึงกับหลุดขำออกมาอย่างอดไม่ได้และใจจดใจจ่อรอคอยคชาออกมาทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับตัวเองกันแน่ ทำไมถึงอยากแกล้งคนร่วมห้องจังนะ...
คชาค่อยๆย่องเดินออกมาจากห้องน้ำเพราะเห็นว่าคนที่อยู่ในห้องปิดไฟนอนไปแล้ว
ลืมไปหรือไงว่าเราอยู่ด้วย = =
คชาคิดในใจด้วยความน้อยใจก่อนจะค่อยๆคลำหาอะไรสักอย่าง ซึ่งเจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าจะคลำหาอะไร เพราะไม่รู้ตัวเองจะต้องทำอะไรต่อไป จะต้องนอนตรงไหนแถมเจ้าของห้องก็หลับสบายไปแล้ว
ให้ตายเถอะ แม่นะแม่ ทำไมต้องให้ชามาที่นี่ด้วยเนี่ย
คชาคิดในใจก่อนจะเดินไปที่ๆให้แสงสว่างมากที่สุดนั่นคือเปิดประตูออกไปนอกระเบียง พอเปิดประตูออกไปใบหน้าก็ปะทะเข้ากับสายลมเย็นๆในยามค่ำคืนจนคชาต้องกอดตัวเองไว้เพื่อป้องกันความหนาวเย็นแต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้คลายความเย็นลงเลยสักนิด อากาศดีๆเรียกให้ร่างกายคชาก้าวออกไปเกาะระเบียงที่ทำจากไม้ก่อนจะทอดสายตาออกไปไกลเพื่อมองทัศนียภาพที่งดงามที่ยังคงหลังเหลืออยู่ในประเทศไทยหมอกที่กำลังปกคลุมไร่องุ่นใหญ่ ไหนจะดวงดาวมากมายนับหลายร้อยดวงที่เรียงรายกันอย่างสะเปะสะปะท้องฟ้าที่มืดดำ ช่างเป็นภาพสวยงามที่น่าจดจำจริงๆ...
แก๊ก
คชาสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเหมือนกับประตูเลื่อนถูกล็อค เขารีบวิ่งไปเปิดประตูแต่ก็พบว่าตนโดนคนด้านในแกล้งซะแล้ว เพราะประตูไม่สามารถเปิดออกได้ คชาได้แต่เคาะประตูหวังให้คนข้างในออกมาเปิดประตูให้แต่ไร้วี่แวว
“นายเต๋า มาเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!!!”
คชาหมดหนทางจึงต้องนั่งบนเก้าอี้ยาวแล้วยกขาขึ้นมานั่งกอดเข่าด้วยความหนาว เขาไม่เข้าใจจริงๆว่าเมื่อไหร่เต๋าจะเลิกแกล้งเขาสักที ตั้งแต่ตอนเด็กๆเขาก็โดนแกล้ง โตมายังโดนอีก มีทางเดียวคือคงต้องทำให้ตัวเองไม่โดนแกล้ง แต่ปัญหาติดอยู่ตรงที่ว่า ต้องทำยังไงน่ะสิ...
ไม่รู้นานเท่าไหร่แล้วที่คชาเผลอนอนหลับไปทั้งๆที่ยังนั่งกอดเข่าและมีความหนาวปกคลุมทั่วบริเวณ
“หลับแล้วเหรอ...”เต๋าเมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปได้สักพักก็ค่อยๆเดินออกมาจากห้องนอนแล้วยืนจ้องคชาที่กำลังหลับใหลอยู่แต่ไม่รู้ว่ามนต์สะกดอะไรที่อยู่ดีๆทำให้เขาค่อยๆขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ๆคนตรงหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะได้เห็นใบหน้าขาวใสของคชาที่เขาเกิดรู้สึกหมั่นไส้จนอยากจับหน้าแล้วหยิกแก้ม แต่ไม่ใช่แค่คิด เจ้าตัวกำลังจะเอามือไปหยิกแก้มนุ่ม แต่อยู่ดีๆคนที่หลับอยู่กลับตื่นขึ้นมาจากนิทราก่อนจะตกใจจนเผลอตกเก้าอี้ เมื่อเห็นว่าใบหน้าของตนอยู่ห่างกับเต๋าแค่คืบ
“นายจะทำอะไรฉันน่ะ”คชาว่าหลังจากที่ตัวเองตกเก้าอี้ลงไปนั่งกับพื้นพลางคลำก้นที่กระแทกพื้นด้วยความเจ็บ
“เปล่าหนิ แค่จะตามไปนอนในห้อง”
“เฮอะ...ไม่ให้ฉันไม่สบายก่อนล่ะแล้วค่อยให้เข้าไปนอน”คชาพูดประชดก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วเดินตัดหน้าเต๋าไปในห้อง เพราะข้างนอกหนาวมากจนเขาแทบจะหายใจไม่ออก “ฉันนอนกับพื้นนะ” คชาพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหยิบหมอนบนเตียงเต๋ามาหนึ่งใบ แต่ยังไม่ทันที่จะวางลงกับพื้นเต๋าก็พูดขัดขึ้นก่อน
“นอนบนเตียงสิ”
“ไม่เอา...”
“อะไร ฉันไม่ทำอะไรนายหรอกน่า...”เต๋าพูดขณะนั่งลงบนเตียงก่อนจะส่งยิ้มให้คชา แล้วรอยยิ้มนั่นแหละที่ทำให้คชารู้สึกไม่อยากไว้ใจคนตรงหน้า
“ไม่ดีกว่า...”
“นายจะมานอนดีๆหรือจะให้ฉัน...”
“ก็ได้ๆ”คชารีบตกลงรับคำ เพราะคำพูดและท่าทางของเต๋าที่กำลังขยับเข้ามาหาคชานั่นทำให้เขารู้สึกกลัว จนต้องรีบนั่งลงแล้วนอนลงบนเตียงใหญ่ แต่คชาไม่กล้านอนใกล้ๆเต๋าเลยทำให้เขานอนชิดฝั่งมาก
“นอนอย่างนั้นเดี๋ยวก็ตกเตียงหรอก”เต๋าพูดแล้วดึงตัวคชาเข้ามาทั้งๆที่คชายังไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้ต้องพลิกตัวหันมาเจอกับเต๋า แล้วก็ต้องตกใจใบหน้าใกล้กันมาก คชารีบพลิกตัวกลับ และจะกระเถิบออกห่างแต่กลับถูกเต๋ากอดไว้จากด้านหลัง คชาทำท่าจะดิ้นออกแต่ก็ต้องยอมหยุดเมื่อได้ยินเสียงกรนของคนที่กอดตนอยู่
อะไรกัน หลับเร็วขนาดนั้นเชียว...
คชาคิดในใจแต่ก็ไม่กล้ารบกวนคนนอนที่เป็นเจ้าของห้อง จึงได้แต่ทำใจแล้วนอนหลับ แต่ทำยังไงก็ไม่หลับสักที แถมหัวใจเจ้ากรรมกับเล่นเต้นเร็วผิดปกติอีก หรือว่าเขาจะไม่สบายกันนะ หรือ อาจจะเป็นเพราะอากาศหนาว แต่เหตุผลที่แท้จริงแล้ว คงมาจากคนที่นอนกอดตนอยู่นั่นแหละ เพียงแต่คชาไม่อยากคิดอย่างนั้นเท่านั้น
.
“เอ้า หนูคชาตื่นแล้วเหรอลูก มานั่งกินข้าวด้วยกัน มา”แม่ของเต๋าเรียกคชาที่กำลังเดินลงมาจากชั้นสองด้วยท่าทางงัวเงียที่แสดงถึงอาการของคนเพิ่งตื่น เต๋ามองไปที่คชา ก่อนจะค่อยๆก้มลงกินข้าวต่อ แต่สายตาก็ยังคงมองคชาจนคชาหยุดเดินมานั่งลงตรงข้ามตนเอง
“แจ๋ว เอาข้าวมาให้หนูคชาหน่อย”คุณแม่ของเต๋าหันไปบอกคนรับใช้ที่นั่งอยู่แถวนั้น ก่อนที่คนรับใช้จะรีบวิ่งไปตักข้าวเอามาวางไว้หน้าคชา “กินตามสบายนะหนูคชา”แม่ของเต๋าพูดก่อนจะยิ้มให้คชา
“ขอบคุณครับ”คชาว่าก่อนจะตักกับข้าวกิน แต่ตัวเองกับไม่กล้ามองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า เพราะรู้สึกได้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามจ้องมองมาที่ตัวเองตลอดเวลา แต่เมื่อกินข้าวไปเรื่อยๆ เมื่อคุณแม่เต๋าเห็นความผิดปกติของลูกตัวเองจึงพูดประโยคหนึ่งออกมาว่า
“เต๋า มองหนูคชาอยู่ได้ ชอบหนูคชาเหรอไงลูก”
พรวด !!!!!!!
TBC.
----------------------------------------------
ไอ้หยา จบตอนสองแล้วค่ะ -3- ฟูววว~
ขอโทษนะคะไรเตอร์มาอัพช้า เพราะว่าการบ้านมันเยอะมากจริงๆค่ะ TT^TT
เลยทำให้ไม่ได้มาอัพเลย ไรเตอร์ขอขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นและ
เป็นกำลังใจให้นะคะ ไรเตอร์ดีใจมากๆเลย เพราะแต่งแล้วกลัวแปกมากๆค่ะ
แต่ตอนแรกๆอาจจะมีอะไรหวานๆ หวิวๆ นิดนึงนะคะ (แน่ใจเหรอว่านิดเดียว) 555
แต่บอกไว้ก่อนเลยค่ะว่าหลังๆอาจจะค่อนข้างดราม่าเล็กๆ ดูจากเพลงประกอบได้ค่ะ 555
ยังไงก็ขอบคุณมากๆๆเลยนะคะ ><
ความคิดเห็น