คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ♥ รักวุ่นวายของคุณชายไร่องุ่น
ตอนที่ 1 ♥
“คุณ นี่ คุณ!!”
“ฮืม...”
“ผมจะไปเข้าห้องน้ำ”
“ฮ...ฮะ!! อ่ะ นี่ ...ผม...”
“ใช่คุณนอนซบไหล่ผมมาตั้งนานแล้ว มันเมื่อยรู้ไหม”ชายร่างสูงขาวพูดพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่คนข้างๆ ที่กำลังนั่งทำหน้าเอ๋ออยู่ ก่อนที่ชายร่างสูงขาวจะเดินลงไปเข้าห้องน้ำชั้นหนึ่งของรถทัวร์ คชาที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองนอนซบไหล่ของผู้ชายข้างๆมาตลอดทาง เริ่มตีหน้าตัวเองเบาๆก่อนจะ บ่นพึมพำกับตัวเอง
“โธ่ ไอ้คชาบ้าเอ๋ย ไม่ถูกกับเขาแล้วยังมีนานนอนซบไหล่เขามาตลอดทางอีก บ้าจริง”สักพักชายคนข้างๆของคชาก็กลับมานั่งที่เดิมก่อนจะยิ้มให้คชาแต่กลับไม่ได้รับรอยยิ้มตอบกลับจากคชาแม้แต่นิดเดียว คชาเริ่มเปิดปากพูดทันที “ทำไมคุณไม่บอกผม”
“บอกเรื่องอะไร...”คนข้างๆแกล้งถามไปอย่างนั้น ทั้งๆที่จริงๆก็รู้อยู่แก่ใจว่าคนตัวเล็กน่ารักที่นั่งอยู่ข้างๆต้องการจะพูดถึงอะไร
ขอโทษนะ แต่นายน่ารักน่าแกล้งไปหน่อย...ขอแกล้งนายหน่อยละกัน
ชายร่างสูงขาวแอบคิดและอมยิ้มในใจ เมื่อเห็นหน้าตามุ่ยตุ่ยของคนข้างๆ
“ก็ที่ผม...นอน...”คชาพูดตะกุกตะกัก แต่ยังพูดไม่ทันจบคนข้างๆก็รีบสวนขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอก ผมเข้าใจว่าตื่นเช้าๆ คนมันง่วง ...อ่ะ แต่คุณไม่ต้องกลัว ผมไม่ได้ทำอะไรคุณหรอ”ประโยคแรกๆที่หลุดจากชายร่างขาวทำให้คชารู้สึกโล่งอก แต่ยังไม่ทันได้ถอนหายใจก็ต้องสะอึกกับประโยคสุดท้ายที่ผู้พูดพูดด้วยน้ำเสียงและสายตาที่เจ้าเล่ห์ นั่นทำให้คชารีบเถิบเข้ามาชิดติดหน้าต่างจนแถบจะกระโดดลงไปได้ ชายข้างๆรู้สึกอย่างแกล้งคนตรงหน้าเลยค่อยๆขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆ ทำเอาคชาทำอะไรไม่ถูก คชาไม่สามารถขยับไปไหนได้เพราะติดหน้าต่างแล้ว แต่คนตรงหน้าก็ยังไม่ยอมถอยออกไป แถมยังกระเถิบเข้ามาใกล้ จนตอนนี้หัวใจของคลาเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อมองคนตรงหน้าชัดๆ ยิ่งมองใกล้ๆคชาก็ยิ่งรู้สึกคุ้นหน้าคนตรงหน้ามาก แต่กลับนึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
“นะ นี่ คะ คุณ...”คชาพูดไม่ออกแต่ก็อยากจะพูด เมื่อชายร่างสูงขาวเห็นว่าคนข้างๆเริ่มกลัว และเริ่มสั่น นั่นทำให้เขายิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ แต่เขาคงต้องห้ามใจตัวเองไว้ เพราะเขาและคนตรงหน้า เป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน มันดูไม่ดี...ที่จะมาทำอะไรแบบนี้
“หาววว....”ชายข้างๆคชาเริ่มแสดงอาการง่วงออกมาก่อนจะกระเถิบออกห่างจากคชาแล้วหลับตาลง แต่จริงๆแล้วเขาไม่ได้ง่วงเลยสักนิดแค่กำลังหาโอกาสแกล้งคนข้างๆเท่านั้น เขาแกล้งซบลงไปบนไหล่คชา ทำเอาคชาถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ไม่กล้าผลักเขาออกไปจากตัว เพราะเขาก็ให้ไหล่ตนซบมาตลอดทาง...
แค่นี้คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
คชาคิดในใจก่อนจะมองออกนอกหน้าต่างไปโดยไม่สนใจคนข้างๆที่หลับอยู่ แต่คนข้างๆกลับแอบยิ้มออกมา โดยที่คชาก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองถูกแกล้งอยู่...
.
.
.
“คุณ...ถึงแล้ว”คชาสะกิดคนข้างๆ ก่อนเขาจะค่อยๆลืมตาขึ้นมารับรู้สิ่งที่คชาพูด ทั้งๆที่เขากะจะแกล้งหลับ แต่เขากลับหลับไปจริงๆซะอย่างนั้น ชายผู้เพิ่งตื่นนอนค่อยๆลุกขึ้นมาก่อนจะบิดขี้เกียจ แล้วเดินลงไปจากรถทันทีโดยที่ไม่ได้สนใจคชาเลยสักนิด
อะไรกัน ไม่คิดจะพูดอะไรเลยหรือไง เอ๊ะ เขาจะพูดไม่พูด เราจะไปสนใจทำไมกัน บ้าจริง
คชาคิดในใจหลังจากมองคนที่นั่งข้างๆและผู้โดยสารคนอื่นเดินลงจากไป ก่อนตัวเองจะค่อยๆลุกเดินลงไปบ้างพลางหมุนแขนเพื่อให้หายเมื่อยหลังจากที่ชายคนข้างๆใช้เป็นหมอนหนุนมานาน คชาเดินเข้าไปยกกระเป๋าตัวเองที่ถูกคนโยนออกมาก่อนจะยืนรอให้รถขับจากไป ผู้โดยสารบางคนก็ยังยืนอยู่ที่เดิม บางคนก็กำลังเดินไปขึ้นสองแถว บางคนคิดว่าบ้านอยู่ไม่ไกลคงเดินกลับไป
“ในที่สุดก็ถึงสักที...อากาศดีจัง”คชาพูดกับตัวเองก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆถึงแม้จะเป็นตอนบ่ายๆ แต่ก็เป็นอากาศที่บริสุทธิ์กว่าที่เมืองหลวงเป็นไหนๆ สักพักมีผู้หญิงร่างเล็กหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้ามาสะกิดเขา
“ขอโทษนะคะ พี่ใช่พี่คชา หรือเปล่าคะ”
“อ่อ ใช่ครับ”
“เอ่อ คือ หนูชื่อยูกินะคะ คุณป้าให้ยูกิมารับพี่คชาไปที่ไร่องุ่นน่ะค่ะ”หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้มที่ละลายใจชายหนุ่ม และนั่นก็ทำให้คชาหัวใจเต้นแรงไม่น้อยเมื่อรู้ตัวว่าคนที่คุณแม่ของนายเต๋า ส่งมารับจะน่ารักขนาดนี้ “พี่คชาคะ”
“อ่ะ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”คชารีบพูดขึ้นทันที ก่อนจะยิ้มให้คนตรงหน้า ยูกิเห็นท่าทีของคชาก็อดขำไม่ได้
คนเมืองกรุงก็ไม่ได้ดูแย่อย่างที่คิดนะ...
ยูกิคิดในใจก่อนจะเอ่ยขึ้นมา “เราไปกันเถอะค่ะ คุณป้ากำลังรอพี่อยู่” เมื่อพูดจบยูกิก็เดินนำไปที่รถยนต์ที่ถูกจอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล แต่ยังไม่ทันที่สาวน้อยจะก้าวขึ้นรถสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับชายคนนึงที่ดูท่าเหมือนกำลังรอรถอยู่ เมื่อยูกิเห็นชัดว่าเป็นใครจึงรับตะโกนเรียกทันที
“พี่เต๋า!!!!”คชาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ายูกิเรียกชื่อใคร
อะไรกันไหนแม่บอกนายเต๋าอยู่กรุงเทพไง !!
คชาคิดในใจแต่ก็ยังไม่กล้าหันไปเผชิญหน้าเต๋า เพราะเขายังจำเรื่องโดนล้อฟังใจ และก็ไม่อยากให้เต๋ารู้เลยว่าเขามาที่นี่แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ทันเสียแล้วเมื่อได้ยินเสียงยูกิ เดินคุยกับเต๋ามา...
“กิ มานี่ได้ไงเนี่ย”
“อ๋อ คุณป้าให้กิมารับแขกน่ะค่ะ”
“แขกงั้นเหรอ?”
ว่าแต่ทำไมเสียงนายเต๋าดูคุ้นๆ เหมือนเพิ่งได้ยินมาเมื่อไม่นาน....
คชายังคิดในใจเมื่อได้ฟังบทสนทนาของทั้งสอง แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อ ยูกิก็เดินมาสะกิดคชาก่อนจะจับให้คชาหันหน้าไปเผชิญกับเต๋าโดยที่ไม่รู้เลยว่า คชาไม่อยากเจอหน้าเต๋ามากแค่ไหน แล้วคชาถึงกับต้องอึ้งเมื่อหันหลังกลับมาเจอกับ ผู้ชายที่นั่งๆข้างๆตัวเองบนรถทัวร์ ...
นี่นายเต๋าเหรอ !! ก็ว่าทำไมหน้าคุ้นๆ
คชานึกร้องก็อยากจะร้องไห้ออกมา นี่ถ้าเขารู้ว่าผู้ชายคนนี้คือ เต๋า เขาคงไม่นั่งด้วย เขาคงจะกลับบ้านเลยด้วยซ้ำ
“อ่าว คุณนี่เอง”เต๋าพูดขึ้นก่อนจะชี้มาที่คชาแล้วอมยิ้มเล็กๆแต่ ในใจหารู้ไหมว่า คนตรงหน้าคือใคร...
“อ่าว พี่สองคนรู้จักกันเหรอคะ”
“ไม่หรอก นั่งรถมาด้วยกันน่ะ”
เต๋ารีบตอบแทนคชาทันที
นายไม่รู้จริงๆใช่ไหมเนี่ย ว่าฉัน คือ คชา...
คชายังคงนิ่งเงียบและคิดอะไรอยู่ในใจ เต๋าเองก็สังเกตถ้าทีผิดปกติของชายหนุ่มร่างเล็กที่ตนอยากแกล้งเหมือนกัน เต๋ารู้สึกว่าเขาดูแปลกๆ และเงียบเกินกว่าปกติ...แต่ยังไม่ทันที่ใครจะได้คิดอะไรต่อเวลาอันสมควรก็มาถึง...
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง งั้นหนูขอแนะนำพี่ๆให้รู้จักกันอีกทีนะ พี่เต๋า นี่ พี่คชาแขกของคุณป้าพี่คชา นี่พี่เต๋าพี่ชายไม่แท้ของยูกิเอง ลูกชายคนเดียวของคุณป้าค่ะ”
“ฮะ..? เมื่อกี้ กิว่ายังไงนะ นายคนนี้ชื่อ...คชา งั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ เขาเป็นลูกของเพื่อนสนิทของคุณป้าไงคะ หนูว่าพี่ๆอาจจะเคยเจอกันนะ”
“คชางั้นเหรอ....”
“ใช่ ฉันเอง ทำไม จำไม่ได้เหรอ นายเต๋า”
TBC.
----------------------------------------------------
เย้ลงตอนแรกอย่างรวดเร็วค่ะ 5555 ไรเตอร์ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่าน
แล้วก็คอมเม้นด้วยนะคะ >////< ไรเตอร์อยากบอกว่าเรื่องนี้คงไม่มีอะไรมากมายค่ะ
ไม่ค่อยมีอะไรที่ซํบซ้อนเลยก็ว่าได้ค่ะ อาจจะ้เป็นเรื่องสั้นหรือเปล่าอันนี้ก็ยังไม่แน่ใจค่ะ
ไรเตอร์แค่อยากลองแต่งเรื่องนี้ดูเฉย เพราะว่าชอบคู่นี้มากกก >< แล้วถ้าไรเตอร์แต่งจนจบ
ไรเตอร์จะแต่งเรื่องต่อไปให้ดูโอกว่านี้แน่ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ><
ปล.ตอนนี้สั้นนิดนึงนะคะ ~
ความคิดเห็น